ΕΠΙΚΑΙΡΟ Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ = «ΠΟΡΝΟΒΟΣΚΟΣ» ; ; ;

Ἀγαπητοὶ φίλοι, 15.2.2011

Καλὸ καὶ εὐλογημένο Τριώδιο!

Ἐπιτρέψατέ μας νὰ συμπνευματισθοῦμε μαζί σας καί, λαμβάνοντες ἐρέθισμα ἀπὸ μία ἐπίκαιρη βλάσφημη διάδοσι, νὰ σᾶς κάνωμε κατωτέρω κοινωνοὺς τῶν σκέψεων μας.

1. Οἱ καταχθόνιες σκοτεινὲς δυνάμεις, οἱ ὁποῖες πασχίζουν παντοιοτρόπως νὰ ἀφελληνίσουν καὶ νὰ ἀποχριστιανίσουν τοὺς Ἕλληνες, διὰ νὰ δύνανται νὰ ἐπικρατήσουν καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα, ἐπιστράτευσαν ὅλους τοὺς δαίμονες καὶ παντοιοτρόπως κάνουν τὸ πᾶν νὰ δολοφονοῦν βάναυσα τὴν ἀλήθεια, ἐπιβοηθούμενες ἀπὸ τοὺς ἰδιοτελεῖς καὶ διεστραμμένους ψευδοδιανοουμένους διὰ τῶν Μέσων Μαζικῆς Ἐνημερώσεως, ποὺ ἔχουν καταντήσει «Μέσα Μαζικῆς Παραπληροφορήσεως», διαστροφεῖς τῆς ἱστορίας, αἰτία ἀποχαυνώσεως καὶ ἐκφυλισμοῦ, ὄχι δὲ μόνον τῆς νεολαίας, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ τῶν γερόντων.

2. Ἡ ἀπαράδεκτη ἀναισχυντία τους ἔφθασε μέχρι τοῦ νὰ ἀποκαλοῦν καὶ τὸν ἠθικὸ καὶ ἔντιμο Γέρο τοῦ Μοριᾶ ὁμοφυλόφιλο !

Στὴν προκειμένη περίπτωσι τονίζουμε πάλι, ὅτι εἶναι μέγιστον ὄνειδος ἡ Ἐθνικὴ Τράπεζα νὰ διαπράττῃ ἕνα τόσο μεγάλο ἐθνικὸ ἀνοσιούργημα καὶ νὰ εἶναι χορηγὸς τέτοιων αἰσχροτάτων προβολῶν, ὅτι δῆθεν ὁ Γέρος τοῦ Μοριᾶ ἦτο καὶ αὐτὸς ὁμοφυλόφιλος, δηλαδὴ κρίνουν αὐτὰ τὰ βρώμικα ὑποκείμενα ἐξ ἰδίων τὰ ἀλλότρια. Αὐτοὶ οἱ ἐλεεινότατοι ἀνθέλληνες φθάνουν μέχρι τοῦ σημείου νὰ διασύρουν καὶ τὴν ἀρίστη ὑστεροφημία τῆς ἡρωίδας Μπουμπουλίνας, διαδίδοντες, ὅτι δῆθεν αὐτὴ δολοφονήθηκε σὲ κάποια οἰκογενειακὴ φιλονικὶα μὲ τὸν δεύτερο σύζυγό της… Στὴν πραγματικότητα, μετὰ τὸν θάνατο τοῦ δευτέρου συζύγου της τὸ 1811 (καὶ οἱ δύο σύζυγοί της ἔπεσαν θύματα ἀλγερινῶν πειρατῶν), αὐτὴ ἀφοσιώθηκε ἀποκλειστικῶς στὴν ἀποτίναξι τοῦ τουρκικοῦ ζυγοῦ διαθέτουσα ὅλη τὴν περιουσία της, τὸν ἑαυτό της καὶ τοὺς δύο υἱούς της καὶ δὲν εἶχε χρόνο νὰ ἀσχοληθῇ μὲ τὸ ὑπογάστριο, ὅπως ἀσχολοῦνται οἱ αἰσχροὶ συκοφάντες της, πού «ἐξ ἰδίων κρίνουν τὰ ἀλλότρια».

3. Εἶναι ἡ κατ’ἐξοχὴν ἀνηθικότης οἱ ἰθύνοντες τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης ἀφ’ἑνὸς μὲν νὰ δίδουν στοὺς καταθέτες τους «ψιχία», ποὺ δὲν καλύπτουν οὔτε τὸ 1/3 τοῦ πραγματικοῦ πληθωρισμοῦ, καὶ ἀφ’ἑτέρου νὰ ἐπιδοτοῦν τέτοιες αἰσχρότατες ἀνθελληνικὲς προβολές, ποὺ κοστίζουν 1.000.000 Εὐρώ. Θὰ ἔπρεπε πρὸ πολλοῦ οἱ Εἰσαγγελεῖς καὶ τὸ ἐπονομαζόμενον Ἐθνικὸ Συμβούλιο Ραδιοτηλεοράσεως νὰ εἶχαν ἐπέμβει αὐτεπαγγέλτως καὶ ἀστραπιαίως, γιὰ νὰ σταματήσουν αὐτὲς οἱ ἀνθελληνικὲς ἐκπομπὲς καὶ νὰ καθήσουν τοὺς ἀσυνειδήτους αὐτοὺς ἀνθέλληνες καθὼς καὶ τοὺς ἰθύνοντες τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης στὸ σκαμνί.

4. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας ἔχει θεσπίσει τὴν περίοδο τῆς αὐτοπερισυλλογῆς καὶ τῆς ἀνανήψεως, τουτέστιν τὸ ἄνοιγμα τοῦ Τριωδίου. Γι᾿ αὐτὸ καλεῖ τοὺς πιστοὺς σὲ ἀγῶνες ἀρετῶν καὶ τοὺς προτρέπει νὰ προσέλθουν στὸ στάδιο νὰ γυμνασθοῦν καὶ νὰ ἀθλήσουν γιὰ τὴν πνευματική τους ἀναγέννησι. Ὁ ἀντικείμενος ἡμῶν Σατανᾶς ἀντιθέτως προσπαθεῖ νὰ τοὺς ἀποτρέψῃ ἀπὸ τὸν ἀγῶνα τῶν ἀρετῶν καὶ νὰ ρίξῃ ὄχι μόνον τὸ ρεῦμα τῶν ἀποπροσανατολισθέντων, ἀλλά, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐλαχίστους ἐκλεκτοὺς στοὺς ὠκεανοὺς τῆς σήψεως καὶ τῆς διαφθορᾶς, ὅπου οἱ νοητὲς «σουπιὲς» θολώνουν τὰ νερὰ καὶ οἱ ἄνθρωποι χάνουν τὸν προσανατολισμό τους καὶ γινόμεθα φαρισαῖοι-ὑποκριτές, ἄσωτοι, ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι «…ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι» (Β’ Τιμόθεος 3,5)…

5. Τὸ ἁμαρτωλό, διεφθαρμένο καὶ ἀντίχριστο κατεστημένο ἀμέσως ἤ ἐμμέσως ἐνισχύει τὴν ἐκστρατεία τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, δίνοντας ἄδειες προσωρινὰ εἰς τηλεοπτικοὺς καὶ ραδιοφωνικοὺς σταθμοὺς «ἀετονύχηδων» καὶ «πατριαρχῶν τῆς διαπλοκῆς», γιὰ νὰ τοὺς ἔχουν ὡς ὁμήρους καὶ νὰ εἶναι ἀναγκασμένα τὰ Μ.Μ.Ε. νὰ παραπληροφοροῦν συστηματικά, νὰ ἐκμαυλίζουν καὶ νὰ παρουσιάζουν τὸ μαῦρο γιὰ ἄσπρο, τὸ φῶς γιὰ σκότος, τὸ πικρὸ γιὰ γλυκό καὶ οὕτω καθ᾿ ἑξῆς.

6. Ὅπως καὶ ἄλλοτε ἐπανειλημμένως στὸ περιοδικό μας «Φωτεινὴ Γραμμή» ἔχουμε ἀναπτύξει, οἱ ἄνθρωποι-οἱ λαϊκὲς μᾶζες καὶ ὁ ὄχλος ἔχουν μία ροπὴ νὰ ἀσχολοῦνται ἤ μὲ τὸ καλὸ ἤ μὲ τὸ κακό, ἀναλόγως πρὸς τὴν ἀνατροφὴ καὶ τὴν καθοδήγησι, ποὺ ἔχουν.

7. Ἀνὰ τὶς χιλιετίες οἱ ἰθύνοντες προσπαθοῦν νὰ ἀποπροσανατολίζουν τὸν ὄχλο, νὰ μὴ ἀσχολῆται μὲ τὴν εὐπρέπεια, τὴν εὐποιΐα, τὴν σωφροσύνη καὶ ἐν γένει τὴν ἀρετή, καθὼς καὶ μὲ τὸ γκρέμισμα τῆς ὀλιγαρχίας τῶν ἰθυνόντων, ἀλλὰ  στὴν πρᾶξι τὸν καθοδηγοῦν καὶ τὸν προτρέπουν νὰ ἀσχολῆται μὲ τὴν φιλαυτία, τὸν φιλοτομαρισμό, τὴν εὐμάρεια καὶ ἐν γένει τὴν ὕλη, καὶ νὰ ἀποτρέπεται ἀπὸ τὸ πνεῦμα.

8. Πρὸς τοῦτο, γιὰ νὰ μὴ ἀσχολῆται ἡ πλειοψηφία μὲ τὸ γκρέμισμα τῶν ἐκμεταλλευτῶν καὶ τοὺς τυράννους τῆς ἑκάστοτε ὀλιγαρχίας, ἐκμαύλισαν τὴν πλειοψηφία τοῦ λαοῦ νὰ ἀναφωνῇ «ἄρτο καὶ θεάματα» καὶ οἱ ἰθύνοντες ἀνὰ τοὺς αἰῶνες τοῦ προσέφεραν ἀφθονώτατα εὐτελῆ καὶ χυδαῖα θεάματα καὶ ἀρκετὸ ψωμί.

9. Πέραν τῶν καρναβαλικῶν ἐκμαυλιστικῶν ἐκδηλώσεων, τῆς ποδοσφαίρας (ποδόσφαιρου), ὅπου ὁ ὄχλος ὑφίσταται ὁμαδικὸ παραλήρημα καὶ ἀλληλοσπαράζονται οἱ διάφορες ὁμάδες καὶ γίνονται συχνότατα ὄχι μόνον τὰ γήπεδά τους, ἀλλὰ καὶ οἱ πέριξ τῶν γηπέδων χῶροι  «γυαλιά-καρφιά», ἐκτὸς ἀπὸ τὰ «χαζοκούτια», ποὺ ἀποβλακώνουν, ἐκμαυλίζουν καὶ διαφθείρουν τοὺς πάντες, τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχουμε καὶ τὶς φρικτότατες διαστροφὲς τῆς ἀληθείας, ὡς π.χ. :

10. Ἀναιδέστατα καὶ χυδαῖα γύναια καὶ «ἀλητάμπουρες» πορνοβοσκοὶ καὶ ἐκμαυλιστὲς τῶν πάντων κρατοῦν ἕνα μικρόφωνο καὶ διὰ τῶν ἐρτζιανῶν (ραδιοφώνου) καὶ τῆς τηλεοράσεως παρουσιάζουν καὶ τὸν Ἕλληνα Ἅγιο Ἱερομάρτυρα Βαλεντῖνο, ὁ ὁποῖος ἐμαρτύρησε γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστι τὴν Ἁγία τὴν 14ην Φεβρουαρίου 268 ἤ τὸ 269 μ. Χ. στὴ Ρώμη, ὡς δῆθεν ὅτι εἶναι ὁ «Ἅγιος τῶν ἐρωτευμένων».

11. Ὡς γνωστὸν μέχρι, ποὺ νὰ ἐπέλθουν τὰ διάφορα σχίσματα τοῦ 867 καὶ 1054 μὲ τὶς κακοδοξίες καὶ τὶς ἐγκληματικὲς δραστηριότητες τῶν διαφόρων παπῶν, ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως ἀνῆκαν εἰς τὴν Μίαν, Ἀγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν. Οἱ μετέπειτα πάπες, ὅμως, παρέμειναν ἀμετανόητοι, ὁπότε κατέστησαν μετὰ τὰ σχίσματα αἱρετικοὶ καὶ ἡ Μία, Ἀγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία δὲν εἶναι ἡ δυτικὴ ἀλλὰ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία. Ἡ ἄλλη «Ἐκκλησία» εἶναι παπική-ρωμαιοκαθολικὴ καὶ ὄχι «καθολική», ποὺ κάκιστα ἔχει παραπληροφορηθῆ ὁ λαὸς νὰ τὴν ὀνομάζῃ ἔτσι

12. Ἐπ᾿ εὐκαιρίᾳ ἐπαναλαμβάνουμε τὶς βασικὲς διαφορὲς τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας μὲ τὶς ἄλλες αἱρετικὲς ὁμολογίες (ἀπὸ τὸ περιοδικό μας «Φωτεινὴ Γραμμή», Ἀπρίλιος – Ἰούνιος 2001, τεῦχος 7, σελ. 47).

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *