Ὀλοι ζήσαμε καὶ ζοῦμε τό μεγάλο δρᾶμα τῶν σεισμοπαθῶν ἀδελφῶν μὰς καὶ δὲν χρειάζεται καμμία ἕξαρσις.Ἐπειδή φοβούμεθα, ὅτι καί ἐκ συναισθηματικῶν λόγων θά ἔχῃ ἀμβλυνθῇ ἡ ψυχική ὀδύνη διά τούς Σέρβους, δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε. ὅτι ὁ Γολγοθᾶς τοῦ Σερβικοῦ λαοῦ ἐξακολουθεῖ καὶ θά ἐξακολουθῇ γιά πολλά χρόνια.
Ὀχὶ μόνον τό Διοικητικόν Συμβούλιον, ἀλλά καί τὰ μέλη τοῦ Συνδέσμου συνέχονται ἀπὸ τό αἴσθημα εὐθύνης ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ διά τὴν θεομηνίαν ἀπὸ τὸν σεισμόν πού ἔπληξε τήν βορειοδυτικὴν πλευράν τῆς πρωτευούσης. Ἔν τούτοις δέν πρέπει ποτέ ἀπό τό μυαλό μὰς νά ξεχνᾶμε τὴν τραγῳδίαν τοῦ Σερβικοῦ λαοῦ,
Οἱ γέφυρες ἀνετινάχθησαν, τά Ἐργοστάσια ἐρειπώθησαν, ὁ πληθυσμὸς ἔμεινε χωρίς ἐργασίαν. Τά ἀέρια τῶν βομβῶν καὶ τὰ ραδιενεργά ἐμπλουτισμένα μέταλλα τῶν χιλιάδων πυραύλων καὶ βομβῶν, πού ἐρρίφθησαν στίς χημικές βιομηχανίες ἔχουν μολύνει τὴν γῆ πού σκορπίζει τήν λευχαιμία καὶ τόν καρκῖνο᾽ σέ νήπια, σέ θηλάζουσες μητέρες καὶ σέ ἀσθενεῖς γέροντες. Τά Νοσοκοόμεῖα λειτουργοῦν ὑποτυπωδῶς, Πανεπιστήμια καὶ Σχολεῖα ὑπολειτουργοῦν (οὔτε οἱ δάσκαλοι, οὔτε οἱ καθηγηταί μποροῦν νὰ πάρουν μισθό). Ὑδραγωγεῖα, ἡλεκτροδοτήσεις, διϋλιστήρια εἶναι ἐκτός λειτουργίας.
Τὁ ἐθνικόν νόμισμα εἶναι εἰς ἀνυποληψίαν. Νήπια, γυναῖκες, γέροντες ἄστεγοι, ἄρρωστοι καί πεινασμένοι, Πολιτικαὶ ραδιουργεί θολώνουν τό μυαλό καί τὴν ψυχήν τοῦ λαοῦ. ΟἹ
Σέρβοι δέν ζητοῦν στέγασιν, ἀλλά νάϊλον νὰ τοποθετήσουν εἰς τὰ παράθυρα καὶ εἰς τίς πόρτες διά νά προφυλάσσωνται ἀπό τὴν θύελλα, Πολλές πόλεις καί χωριά θά περάσουν μέσα στό χιόνι
χωρίς φῶς, νερό καί θέρμανσι. Ἕνα κράτος ὄχι μόνον στερημένο οἷασδήποτε διεθνοῦς οἰκονομιχῆς συνδρομῆς καὶ συμπαραστάσεως, ἀλλά πολεμούμενο διά πλήρη ἐξαφανισμόν. Καὶ ὅπου ὑπάρχει βοήθεια, διοχετεύεται πρός τούς ἠμετέρους», Ἤδη τό χιόνι πέφτει καί δέν μπορεῖ μιά μάνα οὔτε ἕνα ζεστό στό ἄρρωστο παιδί τῆς νὰ δώσῃ…
Οἱ Σέρβοι «κληρονόμησαν» ἀπό τὰ καταφύγια πνευμονίες καὶ κρυοπαγήματα καὶ δέν ἔχουν τά ἀπαραίτητα φάρμακα, δὲν
μποροῦν οὔτε ἕνα ζεστό νά φτιάξουν, Εἶναι ἀναγκασμένοι νὰ ζοῦν στό σκοτάδι καὶ στὴν ἀπερίγραπτη ἀθλιότητα.
Πρέπει νὰ τὰ λέμε αὐτά καὶ νά τά ξαναλέμε γιά νὰ μή τά ξεχνᾶμε.
Σἐ κάποιον Ἕλληνα σεισμόπληκτον μπορεῖ νὰ βρίσκεται ἕνας ἀδελφός ἢ ἕνας γείτονας νά βοηθήσῃ. Στὴ Σερβία δέν μπορεῖ νὰ βοηθήσῃ κανείς κανένα. Στήν Ἕλλάδα ἡ Ἐκκλησία, στὰ μέτρα της, βοηθεῖ τούς σεισμοπλήκτους, στὴ Σερβία ποιός θά βοηθήσῃ τούς γυμνούς, τούς ἀστέγους, τούς πεινασμένους;
Διαβάζοντας τίς πιό πάνω γραμμές, ὅλοι μας ἀσφαλῶς συμφω- νοῦμε, ὅτι ἡ Ἴδρυσις τοῦ Συνδέσμου ἄν ἧτο πρό ὀλίγων ἐτῶν
ἀπαραίτητη, εἶναι χιλιάδες φορές πιό ἀπαραίτητη σήμερα, καὶ πολὺ φοβούμεθα ὅτι θὰ εἶναι ἀναγκαία περισσότερον αὔριον…
Ἡ συμπαράστασίς μᾶς πρός τούς Σέρβους προσλαμβάνει κοσμοϊστορικάς διαστάσεις, ἄν λάβωμεν ὑπ᾽ ὄψιν μας ἀπό τὴν μίαν πλευράν τόν παντοειδὴ πόλεμον πού ἀσκεῖται διά τὴν ἐξαφάνισιν τῶν Ὀρθοδόξων λαῶν τῆς Βαλκπανικῆς καὶ ἀφ᾽ ἑτέρου, γενικώτερον, τὴν ὑπό τῆς νέας τάξεως πραγμάτων ἀλλαγήν τῆς ὑφισταμένης γεωπολιτικῆς καταστάσεως. Τέτοια πράγματα πού γίνονται στίς ἡμέρες μας δέν ἔχουν ξαναγίνει ποτέ. Καί συνεπῶς κάθε μας συμβολή πρέπει νά γίνεται μέ καύχησιν καί ἱκεσίαν Κυρίου.
Αφήστε μια απάντηση