Παῦλος Κ. Τούτουζας
Καθηγητὴς – Διευθυντὴς τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἱδρύματος
Καρδιολογίας (ΕΛ.Ι.ΚΑΡ.)
Μεγάλο πρόβλημα ἡ παχυσαρκία. Εἰς τὸ παιγνίδι τὸ παχὺ δεκάχρονο παιδὶ δὲν ἔχει τὴν ἄνεσιν, ποὺ ἔχουν οἱ εὐκίνητοι, λεπτοὶ συνομήλικοί του. Εἰς ἡλικίαν 20 καὶ 30 ἐτῶν ὁ παχὺς εὑρίσκεται σταθερὰ εἰς τὶς κερκίδες ἀγώνων ποδοσφαίρου, μπάσκετ, βόλεϊ καὶ στίβου. Δὲν ἔχει κὰν δοκιμάσει τὶς δυνάμεις του, ἀφοῦ ἀποκλείεται ἀμέσως ἀπὸ τὸν προπονητή. Εἰς ἡλικία 50 καὶ 60 ἐτῶν ἔχει ἀναπτύξει τὸ λέγειν. Τὸ βράδυ σὲ δεῖπνο μαζὶ μὲ φίλους ἔχει τὶς καλλίτερες ἰδέες, τὸ πρωὶ εἰς τὸ καφενεῖο σχολιάζει αὐτὸ καὶ ἐκεῖνο καί, ὡς γεωργός, τώρα ποὺ δὲν ἠμπορεῖ κανεὶς νὰ τὸν κατηγορήσῃ λόγῳ ἡλικίας, μιλάει ἄσχημα εἰς νέους ὀκνηροὺς περὶ τοῦ καθήκοντός τους. Ὁ παχὺς εἰς ἡλικίαν 70 καὶ 80 ἐτῶν συνηθέστερον ἀπουσιάζει, δὲν ἐμφανίζεται εἰς τὴν σκηνήν. Βλέπετε ἔχει Δείκτην Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) πάνω ἀπὸ 30, ἔχει δηλαδὴ 35 κιλὰ κατὰ τετραγωνικὸν μέτρον ἐπιφανείας σώματος, ὅπερ σημαίνει ὅτι ἐὰν τὸ ὕψος του εἶναι δύο μέτρα, τότε τὸ βάρος τοῦ σώματος εἶναι ΔΜΣΧ 2= 35Χ 4=140! Ἑκατὸν σαράντα κιλὰ ζυγίζει, ἐνῷ θὰ᾿ πρεπε νὰ εἶναι τὸ ἀνώτερον 90-100, βάλε 105. Ἑπομένως πρέπει νὰ σηκώνῃ 35-40 κιλὰ περισσότερα συνεχῶς εἰς ὅλες του τὶς προσπάθειες. Νὰ μοῦ δώσῃς ἐμένα τώρα νὰ πάρω 40 κιλὰ καὶ νὰ τὰ πάω εἰς τὸ Σύνταγμα γιὰ νὰ πιῶ καφέ. Καὶ μετὰ τὸν καφὲ νὰ τὰ κουβαλάω ἐδῶ κι ἐκεῖ, μέχρι νὰ φθάσω σπίτι. Ἄρα μὴ ἔχῃς ἀπορίες γιατί ἀπουσιάζει ὁ παχὺς ἡλικιωμένος ἀπὸ τὶς συναθροίσεις. Ἄλλο ἐρώτημα εἶναι ἄν συνεχίζῃ νὰ δίδῃ κάθε πρωὶ τὸ «παρών» του. Κοντὰ εἰς τὸ πάχος εἶναι τόσα καὶ τόσα, τὸ σάκχαρο, ἡ πίεσις, οἱ πνεύμονες-ἡ δύσπνοια, εἶναι οἱ ἀρθρώσεις, εἶναι βεβαίως καὶ ἡ καρδιά, ποὺ πρέπει νὰ ἐργάζεται συνεχῶς ὅλο το 24ωρον γιὰ νὰ τρέφῃ τὰ παραπανίσια 40 κιλά. Κουράζεται ἀπὸ τὴν ὑπερβολικὴ ἐργασία καὶ μὲ τὰ χρόνια κάμπτεται. Ἀναφέρεται ὅτι οἱ παχεῖς ἠμπορεῖ νὰ χάσουν μέχρι 20 ἔτη ζωῆς ἐὰν δὲν ἐλαττωθῆ τὸ βάρος τους. (JAMA 2003;289:187-93).
Εἶναι σκληρὸς ὁ ἀγὼνας γιὰ νὰ ἀδυνατίσῃ ὁ παχύς. Ἐνῷ ἡ πρόληψις εἶναι εὔκολος καὶ ἀριστοκρατική. Ἡ μαμὰ θέλει τὸ παιδί της ἀπὸ μωρὸ νὰ ἔχῃ φυσιολογικό βάρος καὶ μὲ ἄνεσιν ἐπιβάλει εἰς τὴν ἀρχὴ τὴν θέλησίν της. Ἔτσι καὶ τόσο θὰ τρώῃ τὸ παιδί, ὥστε νὰ εἶναι πάντα λεπτό. Καὶ αὐτό μεγαλώνει, γίνεται 15-20 χρονῶν, συνηθίζει τὸ σωστό καὶ τοῦ εἶναι εὔκολον νὰ τὸ ἀκολουθήσῃ εἰς ὅλη του τὴν ζωή. Πάντως ὁ παχὺς γιὰ νὰ ἀδυνατίσῃ πρέπει νὰ ἔχῃ τουλάχιστον πέντε φαγητὰ τὴν ἡμέρα: πρωινὸν καλό, δεκατιανό-μισό ἢ τὸ πολὺ ἕνα κουλούρι, γεῦμα-τὸ πολὺ ὅσο τὸ πρωινό, ἀπογευματινό-μιὰ χούφτα κλειστὴ ἀνάλατους ξηροὺς καρπούς ἢ ἕνα καφὲ μ’ ἕνα μπισκοτάκι καὶ δεῖπνο κατὰ τὰς 8 εἰς τὴν μισὴ ποσότητα τοῦ γεύματος. Συνολικῶς οἱ θερμίδες θὰ εἶναι ὀλίγες, 2.000 τὸ πολὺ εἰς τὸν ἄνδρα μὲ ὕψος δύο μέτρα καὶ εἰς τὴν ἄλλην ἄκρη θὰ ἰσχύῃ τὸ 1.200-1.400 γιὰ πολλοὺς ἄνδρες καὶ, φυσικά, γιὰ τὶς γυναῖκες. Θὰ εἰπῆτε, μὰ πέντε φαγητὰ ἡμερησίως γιὰ τόσες λίγες θερμίδες; Ἐδῶ θὰ πρέπῃ νὰ ἐννοήσῃ ὁ παχὺς ὅτι ἡ τράπεζα εὑρίσκεται εἰς τὸ κέντρον τῆς ζωῆς. Ἔχομε Ἁγία Τράπεζα εἰς τὴν Ἐκκλησία, ὑπάρχουν μυριάδες τράπεζες τοῦ Μαμμωνά, ἔχομε καὶ τὴν τράπεζα εἰς τὸ σπίτι, νὰ ἰδωθοῦμε, νὰ τὰ ποῦμε, νὰ τραγουδήσωμε καὶ λίγο, ν᾿ ἀκούσωμε ἕνα νέο… Ἔχομε καὶ τὶς ἐξόδους γιὰ μία ἀνάσα εἰς τράπεζα παραθαλάσσια ἢ τοῦ βουνοῦ, ἔχομε καὶ τὶς ἑορτὰς εἰς σπίτια συγγενῶν καὶ φίλων. Ὁ παχὺς πρέπει νὰ τὸ ἐννοήσῃ ὅτι αὐτὲς οἱ τράπεζες δὲν εἶναι μόνον γιὰ φαϊ, εἶναι ψυχαγωγία μὲ ὅλη τὴν σημασία τῆς λέξεως, ἀγωγὴ ψυχῆς, ποὺ συχνὰ δὲν θεωρεῖ ἀπαραίτητο τὸ φαγητὸν καί, μάλιστα, νὰ μιλᾶς μὲ τὴν μπουκιὰ εἰς τὸ στόμα. Ἑπομένως, ὅταν συνιστῶνται πέντε φαγητὰ ἡμερησίως, εἶναι μία προσπάθεια τὴν ὁποία πρέπει νὰ κάνῃ ὁ παχὺς γιὰ νὰ ἠμπορέσῃ νὰ κερδίσῃ κάτι ἀπὸ τὰ πλεονεκτήματα, ποὺ παρέχει ἡ σωστὴ τράπεζα καὶ νὰ εὐφρανθῇ.
Ἐννοεῖται ὅτι ἡ δίαιτα αὐτὴ τοῦ παχυσάρκου θὰ πρέπῃ νὰ συνδυάζεται καὶ μὲ σωματικὴ προσπάθεια, ἄσκησι. Θὰ πρέπῃ νὰ βαδίζῃ τουλάχιστον μισὴ ὥρα τὴν ἡμέρα. Εἰς τὴν ἀρχή, ἄν τοῦ εἶναι πολὺ δύσκολον καὶ δὲν ἠμπορεῖ, ἄς εἶναι ἡ προσπάθεια μόνο γιὰ ὀλίγα λεπτὰ καὶ μὲ τὸν καθημερινὸν ἀγῶνα θὰ ἰδῇ εὐχάριστα ὅτι αὐξάνεται σιγά-σιγά ὁ χρόνος τοῦ βαδίσματος εἰς τὰ 7, 10, 15 λεπτά κ.ο.κ. Ἔτσι εἰς ὀλίγες ἡμέρες, εἰς ἕνα μῆνα, θὰ φθάσῃ τὴν μισὴ ὥρα καὶ τότε εἶναι πιθανὸν νὰ τοῦ ἀρέσῃ νὰ βαδίσῃ λίγο περισσότερον καὶ ζωηρά.
Κυκλοφοροῦν καὶ ὁρισμένα χάπια γιὰ θεραπεία τῆς παχυσαρκίας, τὰ ὁποῖα δὲν ἔχουν πράγματι ἀποδώσει. Μερικοὶ βλέπουν ἀποτέλεσμα μετὰ ἀπὸ 6 μῆνες, ἕνα χρόνο μὲ ἐλάττωσι ὀλίγων κιλῶν, ἀλλὰ τὸ πρόβλημα εἶναι ὅτι τὰ φάρμακα αὐτά δὲν ἔχουν δοκιμασθῆ ἐρευνητικῶς ἐπὶ μακρὰ σειρὰν ἐτῶν. Ἔτσι ὁ πάσχων, κατὰ σύστασιν τοῦ ἰατροῦ, πρέπει νὰ τὰ διακόψῃ μετὰ ἕνα-δύο ἔτη.
Ἀποτελεσματικώτερη εἶναι ἡ χειρουργικὴ θεραπεία τῆς παχυσαρκίας, ἡ βαριατρική. Μέχρις ὅτου κατορθωθῆ ἡ θεραπεία τῆς παχυσαρκίας συντηρητικῶς, ἡ ἐπιστήμη εἰς ΔΜΣ ἄνω τῶν 40, ἐνίοτε >35, συνιστᾶ τὴν βαριατρικὴ χειρουργική, ἡ ὁποία εἶναι ἀσφαλής, ἀποτελεσματικὴ καὶ διαδεδομένη ἀνὰ τὸν κόσμον, φυσικὰ καὶ εἰς τὴν χώρα μας. (N Engl J Med 2009; 361:520-521).
Αφήστε μια απάντηση