ΖΩΝΤΑ͂ΝΑ YΠΟΔΕΙΓΜΑΤΑ
ΣΩΦΡΟΝΙΣΜΟΥ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΩΝ
(ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ Δ.Σ.
ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ ΗΘΙΚΩΝ
ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗΝ ΤΗΣ 22/5/1999)
Σεβασμιώτατε,
Σεβαστοί πατέρες
Κύριοι Δήμαρχοι καί δημοτικοί ἄρχοντες.
Κύριε τ. Πρόεδρε τοῦ Ἀρείου Πάγου,.
Κύριες καί κύριοι,
Ὅταν τό 361 μ.Χ. ὁ Ἰουλιανός ὁ Παραβάτης ἀνῆλθεν
εἰς τόν αὐτοκρατορικόν θρόνον τοῦ Βυζαντίου καί ἔβλεπεν
ὅτι ἡ ἀρχαία εἰδωλολατρική θρησκεία ἔσβυνε, ἐρώτησε τό
Μαντεῖον τῶν Δελφῶν διά νά τοῦ πεῖ πῶς ἔβλεπε τό μέλ-
λον τῆς εἰδωλολατρείας. Καί ἐνθυμούμεθα ἀπό τό σχο-
λεῖον ὅτι τό Μαντεῖον τοῦ ἀπήντησε :
«Εἴπατε τῷ βασιλεῖ, χαμαί πέσε δαίδαλος αὐλά, οὐκέ-
τι Φοῖβος ἔχει καλύβην, οὐ μάντιδα δάφνην, οὐ παγάν λα-
λέουσαν, ἀπέσβετο καί λάλον ὕδωρ». Δηλαδή νά πῆτε
στόν βασιλιᾶ, ὅτι τό παλάτι τοῦ Φοίβου Ἀπόλλωνος ἔπε-
σε χάμω, δέν ἔχει οὔτε καλύβη, οὔτε πηγή. οὔτε δάφνη γιά
νά βγάζῃ ἣ Πυθία χρησμούς.
“Hδη εὑρισκόμεθα ὄχι στό 361, ἀλλά στή δύσι τοῦ 20ου
αἰῶνος. Μαντεῖα, βεβαίως. σήμερον δέν ἔχομεν. Ἀλλά καί
νά εἴχαμε, δέν θά ἐχρειάζετο νά ἀποτανθοῦμε σέ αὐτά.
Δέν χρειάζεται νά μᾶς τό ποῦν. Τό βλέπουμε ὅλοι μας,
πώς O πολιτισμός μας, «ὁ περίφημος εὐρωπαϊκός πολιτι-
σμός»- «ὁ δυτικός πολιτισμός» φεύγει πλέον, σβύνει…
Πρέπει νά τό πάρωμε ἀπόφασι. Οἱ δύο παγκόσμιοι πόλε-
μοι δέν ἧσαν μόνον ἄσκοποι, ἀλλά καί βάρβαροι.
Σήμερα ζοῦμε τό ξαναζωντάνεμα τῆς ἀπανθρωπιᾶς τοῦ
βαρβαρισμοῦ. Ζοῦμε ἕνα ἀλλόκοτο βαρβαρισμό. τόν πα-
λιμβαρβαρισμόν ὄχι μόνον στά πεδία τῶν μαχῶν,
ἀλλά σέ ὅλες τίς ἐκδηλώσεις κοινωνιχῆς συμβιώσεως σέ
ὅλον τόν πλανήτη.
Γυρίσαμε πίσω στό σκοτάδι αἰώνων πολύ περασμένων.
“Eθνη, πού ἐγαλουχήθησαν καί ἀνετράφησαν μέ τά νά-
ματα τοῦ Ἑλληνοχριστιανικοῦ Πολιτισμοῦ, ἐκλώτσησαν,
ἐχλεύασαν, ἐσάρχασαν τά νάματα αὐτά, μέ τά ὁποῖα
ἠνδρώθησαν.
« Τί τέξεται ἣ ἐπιοῦσα ;»
Ποῖος γνωρίζει πῶς θά ξημερωθῇ ἣ ἀνθρωπότης ;
Μέ τό Ἵδρυμα Πνευματικῶν Ἀξιῶν ἐφιλοδοξήσαμε νά
ξεκαθαρίσωμε τήν ἑλληνικήν ἀτμόσφαιραν ἀπό τήν πνευ-
ματικήν ὁμίχλην, ἀπό τό πνευματικό «χτικιό», πού σακά-
τευε ἡμέρα μέ τήν ἡμέρα τόν λαό μας. Τό χτικιό ἦταν καί
ἐξακολουθεῖ νά εἶναι ἣ σύγχυσις. Ἕνας λαός προδομένος
ἀπό τά παιδιά του, πού τά σπούδασε μέ τόν ἱδρῶτα του,
ζῆ ἕνα αἰῶνα τώρα στήν σύγχυσιν τῶν ἀξιῶν τῶν ἐπι-
στημῶν, τῶν τεχνῶν χαί τῶν γραμμάτων μέ τίς πνευματι-
χές ἀξίες. Οἱ σπουδασμένοι μας δέν μπόρεσαν νά ξεχωρί-
σουν, ὅτι ἄλλο πρᾶγμα οἱ ἀξίες τῶν ἐπιστημῶν, τῶν τε-
χνῶν καί τῶν γραμμάτων καί ἄλλο πρᾶγμα οἱ Πνευματι-
καί Ἀξίαι. Αἱ αἰώνιαι Ἀξίαι τοῦ Πνεύματος.
‘H σύγχυσις αὐτή δέν ἦτο πρωτογενής ἤ ἐν ἐσχάτῃ ἀνα-
λύσει πρώτη αἰτία. Ἣ σύγχυσις αὐτή δέν ἦτο νομοτελει-
ακῶς ἠθική συνέπεια πλάνης ἤ ἀγνοίας. Ἦτο συνειδητή
λιποταξία ἀπό τήν ζωή. Διότι τό νά σκέπτεσαι, νά συμπε-
ριφέρεσαι, νά βιώνης τίς Πνευματικές Ἀξίες, νά τίς δια-
κονῆς καί, ἐν ἀνάγκῃ, νά θυσιάζεσαι γι᾽ αὐτές, σημαίνει
ὅτι τό πῆρες ἀπόφασι στή ζωή σου νά μπῇς ἐθελοντικῶς
στήν ὑψικάμινον τῶν δαρύων καί τοῦ πόνου, Αἱ Πνευ-
ματικαί Ἀξίαι θέλουν ἀγωνιστάς, ἥρωας, πνεῦμα αὐτο-
θυσίας. Θέλουν κότσια. Θέλουν μεγάλο εἰδικό ἠθικό βά-
ρος. Θέλουν μεγαλοπρέπεια καί μεγαλοφυχία.
Τί δείξαμε ὅλοι μας στόν αἰῶνα πού φεύγει ; Αἱ χρίσι-
μοι σχοπιαί, αἱ σπουδαῖαι ἐπάλξεις, τά σημεῖα στηρίξεως
τῆς ζωῆς εἴτε εἶχαν ἐγχαταλειφθῇ ἀπό λιποτάκχτες – ἦσαν
κεναί, εἴτε τάς κατεῖχαν μικροί μέ ἀδυνάτους ὥμους εἴτε
δειλοί, εἴτε ἀνύπαρκτοι, ἀνυποφίαστοι, ἄβουλοι, μοιραῖοι,
βαρυήκοες, μυωπικοί, εἴτε φαντασμένοι εἴτε διανοητικά ἤ
βουλητικά ἀδύνατοι, ἀνεδαφικοί, γυμνοί. Πολλοί δέ, ἀπό
τούς κατωτάτους μέχρι καί τούς ἀνωτάτους τῆς πνευμα-
τικῆς καί θρησκευτικῆς ἡγεσίας καί ἀπό τόν τελευταῖον
ἀγρότη ἥ ἐργάτην μέχρι καί τόν Ἀνώτατον Ἄρχοντα, εἴτε
θεράποντες τῶν ἐπιστημῶν, τῶν τεχνῶν καί τῶν γραμμά-
των, δέν ἀντελήφθησαν κἄν ὅτι κατεῖχον ὑψώματα ἥ ὅτι αἱ
κοινωνικαί σκοπιαί δίπλα των ἦταν ἀνεπάνδρωτοι. Κατά-
στασις ἀνοίας ἤ παρανοίας. Ὅλοι βολευόμεθα. Διότι εἶναι
εὐκολώτερον νά σέ ποῦν προσωπικότητα διότι πῆρες χά-
ποιο δίπλωμα, ἤ κάποιο πρωτάθλημα, ἀπό τό νά θυσια-
σθῆς ὑπέρ τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου… Νά ξενυχτήσης δί-
πλα σέ ἕνα ψυχορραγοῦντα ἄγνωστό σου φτωχό γέροντα.
Νά πάη τό παιδί σου στήν πρώτη γραμμή, ἐνῷ εἶχες τά
πολιτικά μέσα νά μή πάη. Καί ἐνῷ ξέρεις πώς κανείς δέν
θά σέ πῇ γι᾿ αὐτό Πνευματική Προσωπικότητα !
Οἱ ἱδρυταί τοῦ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ ΗΘΙΚΩΝ
KAI ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ μέ τίς ἀσθενεῖς των δυνά-
μεις εἶδον τήν βοήν τῆς ἐρχομένης καταιγίδος καί ἠσθάν-
θησαν τήν φωνήν τῆς συνειδήσεώς των. Δέν ἦσαν λόγοι συ-
νήθους ματαιοδοξίας πού μᾶς ὥθησαν στήν ἵδρυσιν τοῦ
Κοινωφελοῦς τούτου Ἱδρύματος. Τό ξεκαθάρισμα αὐτῆς
τῆς συγχύσεως ἦτο δι’ ἡμᾶς ἐπιταγή τῶν ἀθανάτων προ-
γόνων μας. Ἦτο προσταγή τοῦ πικραμένου Λαοῦ μας.
Ἦτο ἐντολή τοῦ Θεοῦ. Τό Ἵδρυμα διανύει τά πρῶτα του
νηπιακά βήματα. Δοξάζομε τόν Θεόν. «Μή ἡμῖν, Κύριε, μή ἡμῖν, ἀλλά ἤ τῷ ὀνόματί Σου δός δόξαν».
Τό ἵδρυμα Πνευματικῶν Ἀξιῶν ἱδρύθη μέ αὐτήν τήν φι-
λοδοξία. Καί, δόξα τώ Θεῷ, οἱ κόποι μας φαίνεται ὅτι δέν
ἐπῆγαν χαμένοι. Ὅσοι ἐνετρύφησαν εἰς τό περιεχόμενον
τῶν ἐπετηρίδων μας τῶν ἐτῶν 1998 xai 1999, ( αἱ ὁποῖαι
ἤδη κοσμοῦν χιλιάδες βιβλιοθῆκες τοῦ ἐσωτεριχοῦ καί τοῦ
ἐξωτερικοῦ ), διαπρεπεῖς ἄνθρωποι ἀπό τό ἐσωτερικόν
καί τό ἐξωτερικόν, μᾶς ἔστειλαν ἐπιστολάς, ὅπου τονίζουν
ἀβιάστως, ὅτι τό Ἵδρυμα Πνευματικῶν Ἀξιῶν ἔδωσε ἕνα
γνήσιο καί ἀληθινό «παρόν».
Σεβασμιώτατε,
Αὐτή τήν προσφοράν φιλοδοξοῦμε νά προσφέρωμε
στόν Λαόν μας.
Ἧ ἄνδρωσις, ἣ ἄνθησις καί ἣ καρποφορία τοῦ Ἱδρύ-
ματος Προασπίσεως Ἠθικῶν καί Πνευματικῶν Ἀξιῶν θά
εἶναι πρός δόξαν τῆς Ἑλλάδος.
Ἡ ἐπιτυχία του εἶναι χρέος ὅλων τῶν Ἑλλήνων καί θεία
προσταγή γιά νά ἀκουσθῆ στό ξημέρωμα τοῦ 21ου
αἰῶνος, τῆς τρίτης χιλιετηρίδος, ἣ ἐπιθανάτιος ὁμολογία
ὄχι τοῦ Ἰουλιανοῦ μόνον, ἀλλά ὅλης τῆς ἀποστάτιδος
ἀνθρωπότητος: «Νενίκηκας, Χριστέ».
Καί λίγα λόγια διά τόν Ναόν διά ἱστορικούς λόγους.
Ὁ Ναός οὗτος καί τά παρακείμενα οἰκοδομήματα δέν
ἀποτελοῦν στολίδι μόνον τοῦ Σοπωτοῦ, ἀλλά ὅλης τῆς
Ἑλλάδος καί τῆς καθ᾽ ὅλου Χριστιανοσύνης.Τά θεμέλιά
τοὺ εἶναι ἡγιασμένα ἀπό τό χυθέν πρό 180 ἐτῶν Ἅγιον
αἷμα τοῦ Ἁγίου. Τόν ὅλον Ναόν δέν τόν κοσμοῦν μόνον αἱ
ἅγιαι εἰκόνες. Τόν κοσμοῦν ἀφανεῖς κρύσταλλοι, ὁρατοί
μόνον εἰς τόν Ὕψιστον. Πρόκειται περί τῶν κρυστάλλων
τῶν ψυχικῶν μας ἀλγηδόνων, τοῦ πνευματικοῦ ταλανι-
σμοῦ μας ἀπό χίλιες δυό πλευρές καί χιλίων δύο μορφῶν
ἀνεξήγητες ἀντιδράσεις, ἀσυνέπειες, ἀσυνεννοησίες, ἰδιο-
τέλειες, μικρότητες, σκοπιμότητες, ὑστεροβουλίες, ἀδια-
φορίες, ἀμετροέπειες, ὑποκρισίες, μικρουπολογισμούς,
πού θρηνεῖ κάθε εὐαίσθητος καρδία, ὅταν ἀναλογίζεται
ὅτι ἀφεώρων εἰς τήν ἵδρυσιν ὄχι κάποιου τουριστικοῦ πε-
ριπτέρου ἤ νάϊτ-κλάμπ, ἀλλά εἰς τήν ἵδρυσιν Ἱεροῦ Ναοῦ
καί πολιτιστικῶν παρακειμένων κτισμάτων. Καί τό μέν
χρηματικόν κόστος εἶναι δεχτικόν ὑπολογισμοῦ. Ὅμως αἱ
ἀγωνίαι, αἱ ἀνησυχίαι, αἱ ψυχικαί δονήσεις, δέν εἶναι δε-
κτικαί ὑπολογισμοῦ. Μόνον ὁ Θεός καί ὁ Ἅγιος δύνανται
νά τίς καταγράψουν καί νά τίς βαθμολογήσουν. Ἀδιαμφι-
σβήτητον τεκμήριον τῆς ἁγιότητος καί τῆς ἁγνότητος τοῦ
συντελεσθέντος ἔργου.
Οἱ περισπασμοί ἐκ τῶν γεγονότων εἰς Σερβίαν καί ἣ
ἀπορρόφησις μεγίστου μέρους τοῦ χρόνου μας διά τήν
παροχήν μέσῳ τοῦ Ἑλληνογιουγκοσλαβικοῦ Συνδέσμου
τῆς ἀνθρωπιστικῆς βοηθείας πάσης μορφῆς, ἰδίως φαρμά-
χων, τροφίμων, εἰδῶν νοσηλείας, κλινοσκεπασμάτων εἶχαν
ὡς συνέπειαν τήν καί ἐκ τοῦ λόγου τούτου βραδυπορίαν
τῆς ἀποπερατώσεως τῶν ἔργων τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Ἔτσι
ἐφθάσαμε στό σημεῖο αὐτό σήμερα νά εἴμεθα ἔχθετοι
ἀπέναντί σας. Ὡς ἀντιλαμβάνεσθε, τά Ἐγκαίνια δέν ἦτο
δυνατόν νά γίνουν σήμερον. Τῇ ἀδείᾳ τοῦ Μητροπολίτου
μας, τόν ὁποῖον εὐχαριστοῦμεν θερμότατα διά τήν συνα-
ντίληψιν, ἀνεβλήθη ἡ τελετουργία τῶν ἐγκαινίων.
Πρῶτα ὁ Θεός θά τελεσθοῦν τήν 22αν Αὐγούστου 1999,
δηλαδή τήν πρώτην Κυριακή μετά τῆς Παναγίας.
Τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί οἱ δεήσεις τοῦ Ἁγίου εὐχόμε-
θα νά σχεπάζουν τίς οἰκογένειες ὅλων τῶν Σοποτινῶν,
ὅλων τῶν προσχυνητῶν, ὅλων τῶν Ἑλλήνων, ὅλου τοῦ
Κόσμου. Ἐπ᾽ εὐκαιρίᾳ σᾶς γνωρίζουμε, ὅτι σήμερα, μετα-
ξύ τῶν ἐκλεκτῶν καλεσμένων μας, εἶναι καί 3 Ἑλληνίδες
δασκάλες ἀπό τήν Οὐκρανία, πού ἦρθαν μέ ὑποτροφία
στήν Ἑλλάδα καί τελειοποιοῦν τά ἑλληνικά τους, γιά νά
ἐπιστρέψουν στό NTONIEΣK τῆς Οὐκρανίας καί νά διδά-
ἔουν στά ἐχεῖ ἑλληνόπουλα τήν μητρική τοὺυς γλῶσσα….
Χρόνια πολλά ! Καί τοῦ Χρόνου !
Αφήστε μια απάντηση