Ἡ Ἑλλάδα θὰ ζήσῃ, ὅπως ἔζησε ἀπὸ πολλῶν αἰώνων, μεγαλούργησε καὶ ἔγινε φῶς στὸν κόσμον.
Ἀπὸ τὸν Μέγαν Ἀλέξανδρο ἐκπολιτίσθηκαν οἱ λαοὶ μέχρι τὰ βάθη τῆς Ἀσίας.
Ἡ Βυζαντινὴ Αὐτοκρατορία φώτισε αὐτοὺς τοὺς λαοὺς μὲ τὰ νάματα τῆς Ὀρθοδοξίας.
Καὶ ἐξαπλώθηκε ὁ Ἑλληνισμὸς καὶ ρίζωσε καὶ ἔζησε καὶ θριάμβευσε σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ πλάτη καὶ μήκη τῆς γῆς.
Ἦρθε ὅμως ἡ ἀποφράδα ἡμέρα τῆς 29ης Μαΐου 1453.
Δυστυχῶς ἀκολούθησαν 400 χρόνια σκλαβιᾶς κάτω ἀπὸ τὸν ἄκρως δυσβάστακτον τουρκικὸ μωαμεθανικὸ ζυγό.
Ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια, κατὰ θαυμαστὸ καὶ ἀξιοπερίεργο τρόπο, ὁ Ἑλληνισμὸς διατηρήθηκε ζωντανὸς καὶ μαχητής, διότι, ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ Στρατηλάτης μας Θεόδωρος Κολοκοτρώνης : «Ὁ Θεὸς ἔβαλε τὴν ὑπογραφή του γιὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς Ἑλλάδος καὶ δὲν τὴν παίρνει πίσω».
Δὲν πρόλαβε νὰ ἐλευθερωθῇ τμῆμα τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανούς, καὶ ἄμεσως ἐσκλαβώθηκε εἰς τοὺς Illuminate (πεφωτισμένους – Ingolstadt Βαυαρίας –παρ’ὅλον ποὺ ὁ Carl Theodor Βαυαρίας διέγνωσε τὸν κίνδυνο αὐτὸν, ἐν τούτοις πονηροὶ καὶ ἀκάθαρτοι αὐτοὶ οἱ δῆθεν πεφωτισμένοι – μισοῦντες τὸ φῶς διείσδυσαν ἀνὰ τὴν ὑφήλιο – καὶ στὴν Ἑλλάδα. Μερικὲς ἑβδομάδες μετὰ τὴν ἐγκύκλιον τοῦ ἁγίου τῆς πολιτικῆς Ἰωάννου Καποδιστρίου, μὲ τὴν διεθνῆ ἕνωσιν τοῦ Βερολίνου κατώρθωσαν νὰ ὑποδουλώνουν ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα, διότι αὐτὴ ἡ ἐγκύκλιος τοῦ Ἰωάννου Καποδιστρίου ἐκάκιζε τὴν προσφυγὴ καὶ τῶν ἐπιχειρηματιῶν καὶ τῶν ἀνωτάτων ὑπαλλήλων τῆς πολιτείας νὰ αἰτοῦνται σκανδαλώδη ὑποστήριξιν ἀπὸ τὴν ἀνάδειξιν τῶν φαύλων –ποὺ μισοῦν τὸ φῶς («πᾶς γὰρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἒρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα μὴ ἐλεγχθῇ τὰ ἔργα αὐτοῦ» Ἰωάν. 3, 20), μὲ ἀποτέλεσμα νὰ δολοφονηθῇ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας
Ἐμεῖς, ὅμως, πρέπει νὰ ἐργαζώμεθα ἐντατικότατα συμφώνως πρὸς τὴν Σοφία Σειράχ : «ἕως τοῦ θανάτου ἀγώνισαι (μάχου) περὶ τῆς ἀληθείας, καὶ Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσει ὑπὲρ σοῦ» (4, 28).
Παιάν μας ἄς εἶναι μονίμως :
«Μὴ φοβηθεῖς αὐτόν, ποὺ στήριξε στὴν Πίστη ἐπάνω τὴν ἐλπίδα. Τὸν εἶδα στὴ ζωὴ νὰ μάχεται μὰ πάντα ἀνίκητο τὸν εἶδα» (Ἰωάννης Πολέμης «ΜΗ ΦΟΒΗΘΕΙΣ»).
Εἰς τὴν τεράστια Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία οἱ Ἕλληνες παρέμειναν καὶ διετήρησαν τὰ ἤθη καὶ ἔθιμά των καὶ συνέχιζαν νὰ ἀγωνίζωνται ὑπὲρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν, ὑπὲρ τῆς ἀλωβήτου καὶ ἀμέμπτου, ἠθικῆς οἰκογενείας καὶ ὑπὲρ ἀκεραίας πατρίδος, προοδεύοντες καὶ διακρινόμενοι σὲ κάθε φάσιν τῆς κοινωνίας.
Εἰς τὴν Μικρὰ Ἀσία ζοῦσαν καὶ προώδευον ἐν εἰρήνῃ μαζὶ μὲ τὸν τουρκικὸ λαό. Οἱ πολιτικές, ὅμως, καὶ διεθνεῖς συγκυρίες ἔφθασαν τὴν πατρίδα μας σὲ ἀπελπιστικὴ κατάστασιν, μὲ καταστροφές, νεκροὺς καὶ τεράστιες ἀπώλειες, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ἡ γενοκτονία τῶν Ποντίων – Μικρασιατῶν.
Μεταξὺ τῶν Ἑλλήνων τῆς τεράστιας Βυζαντικῆς Αὐτοκρατορίας εἶναι καὶ οἱ ὁμογενεῖς μας εἰς τὴν Ρωσσία καὶ στὴν Οὐκρανία. Ὅπως καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι Ἕλληνες τῆς Διασπορᾶς ἐμπνέονται ἀπὸ τὰ Ἑλληνοχριστιανικὰ ἰδεώδη ποὺ τὰ διετήρησαν ὅσες ταλαιπωρίες καὶ διώξεις καὶ ἄν ἔχουν ὑποστῆ.
Σήμερα οἱ ἀδελφοὶ Ρῶσσοι καὶ Οὐκρανοὶ ἔχουν πέσει θύματα καὶ αὐτοὶ τῶν πολιτικῶν καὶ διεθνῶν συγκυριῶν.
Καθημερινῶς εὐχόμεθα νὰ τελειώσῃ ὁ πόλεμος καὶ οἱ ἄνθρωποι νὰ ζοῦν ἐν εἰρήνῃ.
Ὅμως στενοχωρούμεθα τὶ ἔγιναν οἱ 750.000 Ἕλληνες τῆς Οὐκρανίας ἀπὸ τοὺς ὁποίους σήμερα ἔχουν μείνει μόνον 150.000 καὶ αὐτοὶ σὲ καταστάσεις ἀνάγκης.
Στὴν Οὐκρανία ἀλλὰ καὶ στὴν Ρωσσία οἱ Ἕλληνες ὀργανώνονται καὶ ἀγωνίζονται νὰ διατηροῦν τὰ ἑλληνικὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα καὶ νὰ μὴ λησμονοῦν τὴν ἱστορία, ἔχοντες, εὐτυχῶς, ἄξιους δασκάλους.
Μία προσωπικότητα τῆς ρωσσικῆς κοινωνίας εἶναι ἡ πρώην Καθηγήτρια τοῦ Πανεπιστημίου «Λομονόσωφ» τῆς Μόσχας, Δρ. Φιλοσοφικῶν Ἐπιστημῶν καὶ νῦν Διευθύντριατοῦ Σχολείου Ἑλληνικῆς Γλώσσης Συλλόγου Ἑλλήνων Μόσχας κυρία Ναταλία Νικολάου.
Ἡ κ. Νικολάου συμμετεῖχε εἰς τὴν Ἡμερίδα γιὰ τὴν Ἐθνικὴ Παλιγγενεσία καὶ τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους ποὺ πραγματοποιήθηκε εἰς τὸ Ναύπλιον τὴν 7.11.2021 σὲ συνεργασία μὲ τὸν Πολιτιστικὸν Σύλλογον
«Δημιουργῶ» Ναυπλίου εἰς τό «Βουλευτικόν», παραχωρηθὲν εὐγενῶς ἀπὸ τὸν Δῆμον Ναυπλιέων.
Ἡ συνημμένη ὁμιλία της γιὰ τὸν Ἰωάννη Καποδίστρια ἐνεθουσίασε τοὺς ἀκροατάς :
«200 χρόνια τῆς Ἀνεξαρτησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ Ρωσσία»
Θα ήθελα πρώτα να ευχαριστήσω το Ιδρυμα Προασπίσεως Ηθικών και πνευματικών Αξιών και το Σωματείο «Οι φίλοι του Τάματος του Έθνους» για την τιμητική για μένα πρόσκληση να πάρω μέρος στην εκδήλωση ταύτη.
Η χρονιά 2021 επίσημα κηρύχθηκε στη Ρωσία – «Χρονιά της Ιστορίας Ελλάδας στη Ρωσία». Μιά εβδομάδα πρίν έγιναν για πρώτη φορά στην ιστορία της Μόσχας τα εγκαίνια της μεγάλης έκθεσης – «Η Ελληνική Μόσχα», ή «Μόσχα των Ελλήνων» – ύπο την αιγίδα του Υπ. Πολιτισμού και της Κυβέρνησης Μόσχας. Ένα μήνα θα λειτουργεί η έκθεση αυτή στο Κεντρικό Μουσείο Συγχρονης Ιστορίας της Ρωσίας, κοντά στη Κόκκινη Πλατεία.
Πολλές εκδηλώσεις έχουν οργανωθεί όχι μόνι στη Ρωσική προτεύουσα, αλλά σε όλη την χώρα ιδιαίτερα στα μέρη που ζουν οι Έλληνες – στη Κριμαία, στις νότιες περιοχές της Ρωσίας και στην Αγία Πετρούπολη.
Το Μάρτιο 2021 έγινε ο Διαγωνισμός Ποίησης – ρώσων και ελλήνων φοιτητών από τα τμήματα Ελληνικών σπουδών των Παν/μιων της Ρωσίας. Στην Ελληνική γλώσσα οι φοιτητές απαγγείλανε τα ποιήματα των Ρώσων και Ελλήνων ποιητών, αφιερωμένα στην Ελλάδα και στον Αγώνα του ’21!
Στις 10 Νοεμβρίου στη Κεντρική Κρατική Βιβλιοθήκη της Ρωσίας η Ελληνική Πρεσβεία οργανώνει μια μεγάλη έκθεση – «Έλληνες διαφωτιστές στη Ρωσία. Αδελφοί Λιχούδαι και Σλάβο-Έλληνο-Λατινική Ακαδημία». Λίγοι από τους καλεσμέμους στις εκδηλώσεις, ξέρουνε ότι το 1683 οι κεφαλονίτες αδερφοί Ιωαννίκιος και Σοφρόνιος Λιχούδαι φτάνουν από την Πόλη στη Μόσχα, και γίνονται όχι μόνο οι πρώτοι διδάσκαλοι Ακαδημίας αυτής, αλλά ιδρυτές του πρώτου ρωσικού τυπογραφείου και γενικά πρωτεργάτες της πνευματικής Αναγέννησης της Ρωσίας. Όταν λίγο αργότερα το 1755 ιδρύθηκε το Παν/μιο Μόσχας η πρώτη Έδρα του Παν/μιου αυτού ήταν η Έδρα Κλασσηκής Φιλολογίας. Τα Ελληνικά δίδασκαν τότε στη Ρωσία όχι μόνο σε θεολογικά σεμινάρια, αλλά και σε όλα τα Κλασσικά Γυμνάσια της χώρας.
Σας ανέφερα τρεις μόνο τελευταίες εκδηλώσεις της χρονιάς 2021 – χρονιας όπως είπαμε της ιστορίας της Ελλάδος. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτή η χρονιά, αφιερωμένη στην Ελλάδα! Το 2016 είχαμε επίσης χρονιά της Ελλάδος στη Ρωσία υπό την αιγίδα του Υπ. Εξωτεριχών της Ρωσίας. Τότε η Ελληνική Κοινότητα Μόσχας έβγαλε το μοναδικό βιβλίο των 2 Ρώσων ιστορικών «Δοκιμια Ρωσσικής Ιστορίας» στα Ελληνικά. Η χρονιά ήταν ουσιαστικά αφιερωμένη στις ιστορικές φιλικές σχέσεις Ελλάδος και Ρωσίας.
Και αν κοιτάξουμε πίσω, θα δούμε και το 1821 ήταν άλλη μία χρονιά της Ελλάδος στη Ρωσία.
Τότε με μία καταπληκτική ομοφωνία συμφωνούσε η ρωσική κοινονία, οι μορφωμένοι ρώσοι σ’ένα πράγμα – η Ελλάδα είναι μια θαυμάσια φιλική χώρα, με μεγάλο Πολιτισμό και Ηρωϊκή ιστορία, είναι άξια της αγάπης, του θαυμασμού και της βοήθειας!
Η αιτία αυτού του θαυμασμού ήταν η συγγένεια των Ρώσων και των Ελλήνων, και μάλιστα όχι συγγένεια του αίματος.
Η Ορθοδοξία, κοινοί πνευματικοί και πολιτιστικοί κωδικοί των 2 λαών! Αυτό το πράγμα είχε την μεγαλήτερη αξία!
Ή μίπως δεν ήτανε η χρονιά της Ελλάδος στη Ρωσία χρονιά το 1774? Όταν μετά το Ρώσο-τουρκικό πόλεμο (1768-1774) υπογράφθηκε Συνθήκη Κουϊτιούκ-Καϊναρζη και δημιουργήθηκε ένα νέο ρεύμα μεταναστών Ελλήνων στη Ρωσία – μεγαλύτερο σ’όλη την ιστορία των Ρώσο-Ελληνικών σχέσεων; Με με εντολή μιάς ειδικής Δ/νσης του τσάρου οι τοπικές αρχές της χώρας είχαν την υποχρέωση να βοηθούν τους έλληνες στο ξεκίνημα του εμπορείου και της εμπορικής ναυτιλίας, και έτσι οι Έλληνες στη περίοδο Τουρκοκρατίας μπορούσαν να βοηθήσουν τον Αγώνα του Έθνους.
Θα ανεφέρω χαρακτεριστικά τα λόγια του Νικηφόρου Θεοτόκη – στένου συνεργάτη του Ευγένειου Βούλγαρη στη Ρωσία. Είπε στη πρώτη συνάντηση με τους μεταναστές Έλληνες στη Ρωσία το 1778: «Αγαπητοί μου, κανένα άλλο βασίλειο δεν αγαπάει έτσι εμάς όπως στη Ρωσική Αυτοκρατορία. Σε οποιοδήποτε άλλο κράτος σε υποτιμούν ως αλλόθρησκο. Στη Ρωσία, λόγο θρησκείας είσαι αγαπητός, δεκτός, γιατί είμαστε αδέλφια στη Πίστη».
Το 1780 μόνο στο Νότο της Ρωσίας οι Έλληνες κτίσανε 24 ναούς.
Η Συνθήκη Κουϊτσούκ-Καϊναρτζη εξασφάληζε στα Ελληνικά πλοία το δικαίωμα να έχουν τη Ρωσική σημαία και έτσι παρουσίασε λαμπρές προόπτικές για την ανάπτυξη του διαμεσιτικού εμπορίου. Με αυτό ακριβώς το εμπόριο ασχολήθηκαν πολλοί Έλληνες της Ρωσίας και με τα χρήματά τους κάνανε θαυμάσιες εκδόσεις, βοηθούσαν την ανάπτυξη των Ελληνικών γραμμάτων στη Ρωσία, προσφέρανε μ’αυτό το τρόπο το πνευματικό θυσαυρό στο υπόδουλο Γένος.
Το 1763 υπό την αιγίδα της Αυτοκρατείρας της Ρωσίας ιδρύεται το Λεγόμενο Αυτοκρατορικό Ορφανοτροφείο Μόσχας για ορφανά Ελληνόπουλα. Το 1775 στη Αγ. Πετρούπολη ιδρύεται το Ελληνικό Γυμνάσιο όπου σπουδάζουν 100 ελληνόπουλα. Αργότερα το Γυμνάσιο αυτό πήρε το νέο όνομα «Σχολή Ξένων Ομόθρησκων νέων».
Οι αποφοιτοι της Σχολής αυτής συνεχίζουν τις σπουδές τους στη Ναυτική Σχολή, στις Στρατιοτηκές Σχολές, Υπηρετουν στο Πολεμικό Ναυτικό, στο Στρατό. 160 άτομα, απόφοιτοι της Σχολής έγιναν αξιωματικοί καπεταναίοι, αντιναύαρχοι, ναύαρχοι, Διευθιντές των στρατιωτικόν βάσεων και Στρατιωτικών Ναυτικών Σχολών. Να σημειώσουμε – ότι η διδασκαλία στο Ελληνικό Γυμνάσιο και όχι μόνο εκεί – γινότανε σε 2 γλώσσες, Ελληνικά και Ρωσικά.
Με αυτό το τρόπο, έμεσα, επίμονα βοηθούσε και πρόσφερε η Ρωσία στην Ελληνική Επανάσταση – με σωστή εκπαίδευση των Ελληνοπαίδων.
Τα αποτελέσματα ήταν λαμπρά!
Μερικά στοιχεία μόνο:
Οικογένεια Μελισίνο – φτάνει στη Ρωσία από να Ιόνια νησιά. Ένας έγινε Δ/ντης Βιβλιοθήκης του Τσάρου, ο Ιβαν Μολεσίνο – προσωπικός γιατρός της Αυτοκράτηρας Ελισαβέτ, ο αδερφός του Ιβάν παίρνει μέρος στο Ρώσο-τουρκικό πόλεμο (1768-1779) και αμέσως μετά του διορίζουν Δ/ντη της Σχολής Ευελπίδων της Ρωσίας. Ο στρατηγός Μελισίνο πάντα έλεγε στους μαθητές του Ελληνικού Γυμνασίου: «Δε μας αρκεί μόνο το επαγγελματικό σας επίπεδο! Θέλουμε να έχετε αρετές και Πίστη στη καρδιά».
Κάναμε μια έρευνα στο «Ρωσικό βιογραφικό Λεξικό» – το οποίο εκδίδανε στη Ρωσία από το 1896 μέχρι το 1916 (20 τόμοι). Βρήκαμε 130 (!) ονόματα βιογραφίες Ελλήνων (από Ιόνια, Στερεα Ελλάδα, από τη Πόλη). Αρκετοί από αυτούς δεν απέκτησαν καν την Ρωσική υπηκοότητα, θέλαν να μείνουν ανεξάρτητοι, με τα δικά τους διαβατήρια, και παρά ταύτα, κάνανε μια λαμπρά σταδιοδρομιά στις δημόσιες υπηρεστές της χώρας!
Έλληνες στο στρατό – 50 άτομα – 24 στρατηγοί, 3 αξιωνατικοί, 21 ναύαρχοι.
Δημόσιες υπηρεσίες – 20 άτομα – ανώτατοι υπάλληλοι Υπ. Εξ., 3 νομάρχει, 2 ανώτατοι υπάλληλοι του Υπ. Οικονομικών.
Επιστήμονες – 22 άτομα – ιστορικοί, αρχαιολογοι, κλασσικοί φιλολόγοι, συγγραφείς, μεταφραστές λογοτεχνίας, κλπ, κλπ.
Λαμπρά ονόματα είναι πολλά!
Tη σημαία του Αγώνα τη σήκωσε ο ήρωας του πολέμου της Ρωσίας κατά του Ναπολέοντα, το 1812, ο πιό νέος στρατηγός του τσαρικού στρατού – ο πρίγκηψ Αλέξανδρος Υψηλάντης (πήρε βαθμό στρατηγού 12.12.1817 σε ηλικία 25 ετών. «Ο νεαρός ανάπηρος», όπως τον επικαλούσαν, επειδή έχασε το δεξί του χέρι σε μιά μάχη το 1813, είχε βραβευθεί με παράσημο Ανδρείας).
Στη Βιέννη ακόμα το 1815, όπου έγινε το γνωστό Συνέδρειο της Βιένης, ο Υψηλάντης σε μια συζήτηση απαντώντας στις συμβουλές των φιλών – να σκεφτεί πολύ καλά πριν ξεκινήσει την ευγενική του προσπάθεια για την απελευθέρωση της Ελλάδος απάντησε:
«Η υπόθεση των Ελλήνων γίνεται υπόθεση ολόκληρης της Ευρώπης. Είναι μια υπόθεση της Πίστης και της Ανθρωπιάς!»
Το Μάρτιο 1821 ο στρατηγός Υψηλάντης – ένας από τους αρχιγούς της «Φιλικής Εταιρείας» ξεκινάει την εξέγερσή του κατά των Τουρκών, και ύστερα και στην Ελλάδα και στα νησιά αρχίζει ο Μεγάλος Αγώνας για την Ανεξαρτησία!
Ο Άγιος της Πολιτικής – ο Ιωάννης Καπποδίστριας, όταν βρισκόταν στη Βιέννη το 1814 έγραψε στο ημερολόγιό του:
«Τόλμησα στην αναφορά μου στον τσάρο να του υπσυθημήσω για την άθλια κατάσταση των ομόθρησκαν συνανθρώπων μας εις την Ανατολή, και μου απάντησε:
Κάθε πράγμα στην ώρα του! Θα τελειώσουμε πρώτα εδώ πέρα, και ύστερα θα ασχοληθούμε και με άλλες υποθέσεις. Για τους Έλληνες προς το παρόν εδω στη Βιέννη δεν μπορούμε να καταφέρουμε τίποτα!»
Ο τσάρος Αλέξανδρος ο 1ος αλλά και όλη η ηγεσία της τότε Ρωσίας εκτιμούσαν αφάνταστα το διπλωματικό ταλέντο του Καπποδίστρια.
Ο Ρώσος ιστορικός Καραμζίν, ο συγγραφέας της «Ιστορίας του Ρωσικού Έθνους» έγραφε για τον Καποδίστρια: «Τον αγαπούμε εμείς όλοι ειλικρινά περισσότερα για την ψυχή του, παρά για του μυαλό του».
Επικινονούσε συχνά ο Καποδίστριας με όλους αυτούς που είχαν σχέση με τις Ελληνικές υποθέσεις. Για παράδειγμα πληροφορεί τον Βαρβάκη ότι κατέθεσε το ποσόν 20.000 ρουβλίων που του είχε στείλει «εις το της Μόσχας Ορφανοτροφείον, προς όφελος των σπουδαζόντων ομογενών», επίσης πληροφορεί ότι «φροντίζει την ίδρυση ετέρων σχολών δια τους ημετέρους ομογενείς».
Όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του στο Συμβούλειο Επικρατείας της Ρωσία είπε στον τσάρο: «Οι Έλληνες πιστεύουν σε μένα και θα με παρακαλέσουν να τους βοηθήσω! Και θα τους βοηθήσω, δε θα γίνω ποτέ ξένος για την Ελλάδα! Τέτοια θυσία θα ήταν αδύνατη για μένα».
Ο Καπποδίστριας ενεργά συμμετείχε στη διαμόρφωση και την άσκηση ρωσικής εξωτερικής πολιτικής.
Από ευγένεια ψυχής βοηθούσε όχι μόνο τους Έλληνες, χρησημοποιούσε την επιρροή του στον τσάρο για να βοηθάει και πολλούς ρώσους επιστήμονες, ποιητές, συγγραφείς.
Να αναφέρουμε τα λόγια του Γάλλου Πρέσβη στη Ρωσία εκείνης της εποχής: «Τίποτα στη Ρωσία δεν γίνεται χωρίς τον κύριο Καπποδίστρια. Με αυτόν κανονίζουν την ακρόαση στον τσάρο».
Λίγο μετά την Ναυμαχία Ναυαρίνου (1827) ο Καπποδίστριας φτάνει στην Αίγινα. Η φιλία του με τη Ρωσία τον καθιστούσε ανεπιθύμητο και ύποπτο για την Αγγλία και τη Γαλία.
Στις 9 Οκτοβρίου 1831 δολοφονίθηκε.
Αναρωτιώμαστε τώρα εμείς, οι σημερινοί Έλληνες της Ρωσίας – η πρόοδος που είχαν πετύχει και μεγάλοι πολιτικοί όπως ο Ιωάννης Καπποδίστριας και στρατιωτικοί, όπως οι αδελφοί Υψηλάντοι, αλλά και οι έμποροι, επιστήμονες – σε τι βασίζεται;
Στη Ορθόδοξη τους συνείδηση. Ήταν οικείοι στους ρώσσους, εκτιμούσαν τις ίδιες αξίες! Απέκτησαν όχι μόνο την πολιτική δύναμη στο ρωσικό κράτος, αλλά και πνευματική.
Ένα δείγμα της εκτίμησης της Ρωσίας στη συμβολή όλων των ελλήνων στην ανάπτυξη του μορφωτικού συστήματος της χώρας είναι το άγαλεια των εγκαινίασε το 1995 μπροστά στο Κρεμλίνο ο Πατριαρχής Μόσχας Αλάξιοι. Είναι το άγαλμα των αδερφών Λιχούδη, και ένα άλλο – των ισαποστόλων Κύριλλο και Μεθόδιο.
Αυτοί και όχι μόνο αυτοί μετέδωσαν στους ρώσσους έναν ρυθμό με την διδασκαλεία της ελληνικής, μία τεχνική της γραφής, που επηρέασε την πνευματική αναπτύξη ολόκληρου του Ρωσικού Έθνους.
Τα λόγια που είναι γραμμενα στον τάφο του εθνικού ευεργέτη Ματραίου Ριζάρι, στη ιστορική Μονή Ντονσκόϊ Μόσχας, θα μπορούσαν να γραφτούν σε όλα τα μνήματα των Ελλήνων εκείνης της εποχής, θαμμένων στη Ρωσία –
«Έζησεν αυτός ευσεβώς και εντίμως,
Βλαστός Ελλάδος και ζηλωτής Πατρίδος».
Τους Έλληνες τους θαύμαζαν οι Ρώσσοι και τους θαυμάζουν και τώρα – γιατί δεν χάνανε ποτέ την Ελπίδα!
Δεν χάνουμε και εμείς την ελπίδα ότι το Τάμα του Ελληνικού Έθνους θα γίνει.
Να τελειώσω την εισήγηση μου με λόγια προφητικά ενός ρώσου ποιητή Κιουχελμπέκερ, φίλου του εθνικού ποιητή της Ρωσίας Αλεξαντρ Πούσκιν, γραμμένα το 1822:
«Και να σου Ελλάδα απ’ το σκοτάδι,
Νεκρή, και τα δεσμά εχει τσακίσει
Προβάλλει αναστημένη από τον Άδη
Με το σπαθί που θα την εξαγνίσει.
Στις μάχης και του Αγώνα το λιβάδι
Χορό και πανηγύρι έχει στήσει
Το θάνατο με θάνατο πατώντας
Θα λάμψει, ζωντανή, φεγγοβολώντας!»
Αιώνια η μνήμη σε όλλους του Έλληνες που δημιούργισαν στη Ρωσία. Αιώνια η μνήμη στου Ιωάννη Καπποδίστρια. Αιώνια η μνήμη στους Έλληνες που με τη ζωή και το έργο τους δόξασαν την Πατρίδα τους την Ελλάδα και τη χώρα που τους φιλοξένησε – την Ορθόδοξη Ρωσία!
Σήμερα εἴμαστε στὴν εὐχάριστη θέσιν νὰ δημοσιεύσωμε γιὰ τοὺς φίλους ὁλόκληρη τὴν βιντεοσκοπημένη ὁμιλία της ποὺ ὁλοκληροῦται μὲ τὴν συγκινητικὴ παρουσίασιν τῶν ἑλληνοπαίδων μαθητῶν της.
Τὸ video ἀρχίζει μὲ τὸν χαιρετισμὸ ὡς Ἀντιδημάρχου Κερκύρας τοῦ φιλτάτου καθηγητοῦ κ. Δημητρίου Μεταλληνοῦ (υἱοῦ τοῦ ἀειμνήστου πατρὸς Γεωργίου Μεταλληνοῦ).
Ἄς ἀπολαύσωμε τὸν κ. Καθηγητή – Ἀντιδήμαρχον καὶ τὴν κ. Καθηγήτρια καὶ τοὺς μαθητάς της.
ΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ ΟΜΙΛΙΑ ΝΑΤΑΛΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΡΩΗΝ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑΣ ΠΑΝ/ΜΙΟΥ ΛΟΜΟΝΟΣΩΦ ΜΟΣΧΑΣ, ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΟΣΧΑΣ –
ΜΕΡΟΣ 1
https://www.youtube.com/watch?v=_PztW9nO1ck
ΚΑΙ
ΜΕΡΟΣ 2
Ἐλπίζομε νὰ εὕρωμε τὴν εὐκαιρία σύντομα νὰ ἀποδεχθοῦμε τὴν πρόκλησιν τοῦ φιλτάτου κ. Καθηγητοῦ καὶ νὰ πραγματοποιήσουμε μίαν ἐκδήλωσιν γιὰ τὸ Τάμα στὴν ἀγαπημένη μας Κέρκυρα, ὁπότε θὰ εἴμαστε εἰς τὴν διάθεσιν τῶν ἐνδιαφερομένων νὰ ἀπαντῶμε σὲ ὁποιανδήποτε ἀπορία.
Υ.Γ. Ὅταν ποιούμεθα ἐκκλήσεις, ἄς στρέφουν τὸ βλέμμα τους οἱ ἐπιστήθιοι ἀδελφικοὶ φίλοι, διότι μᾶς στενοχωροῦν ἀφαντάστως ὅταν μᾶς λέγουν ἐκ τῶν ὑστέρων : «Τὸ ἐγράψατε ἀλλὰ δὲν τὸ προσέξαμε ἐγκαίρως…».
«τίς ἀσθενεῖ, καὶ οὐκ ἀσθενῶ; τίς σκανδαλίζεται, καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι;» (Κορινθ. Β’, 11, 29).
ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ τηλ. 210 3254321
Αφήστε μια απάντηση