ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ Ν. ΠΑΡΠΑΪΡΗΣ
ἐ.τ. Ἄν. Γεν. δντής Γεν. Λογιστηρ. τοῦ Κράτους.
Πυθαγόρα 10 155. ΚΑΝΤΖΑ – ΑΤΤΙΚΗΣ
Πρός τόν διορθόδοξον Σύνδεσμον «ἈΠΌΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥ͂ΛΟΣ»
Κύριε Πρόεδρε.
᾿Αἰσϑάνομαι τήν ὑπερβολικήνψυχικὴν ἐπιταγήν νά ἐπιχοινωνήσω μαζὶ σας καί δι’
ὑμῶν μὲ ὅλα τά μέλη τοῦ Συνδέσμου.
«Ἢ δέ γυνή ἣν Ἑλληνίς, Συροφοινίκισσα, ἥτις ἐλθοῦσα προσέπεσεν πρός τούς
πόδας αὐτοῦ, καί τόν παρεκάλει νά ἐκβάλῃ ἐκ τῆς ϑυγατρός αὐτῆς τό δαιμόνιον. Ἧτο δέ Ἰησοῦς ἰνκόγκνιτο κρυφά), σέ κάποιο σπίτι εἰς τὰ μεϑόρια Τύρου καί Σιδῶνος. Ὁ Ἰησοῦς ἀπέναντί της ἐμφανίζεται σκληρός. «Ἄφες πρῶτον χορτασθῆναι τά τέχνα καί ὕστερον θά κοιτάξω τά κυνάρια (τά σκυλάχια)», τῆς ἀπαντᾷ (πρῶτα θά κοιτάξω τὸν λαό μου τὸν Ἰσραήλ).
Ὁ Κύριος τὴν ἀγάπησε πάρα πολύ διά τήν μεγάλην πίστιν της καί τήν ταπεινοσύνην τῆς. Ὄχι μόνον τὴν εὐεργέτησεν, ἀλλά ἔδωσε καί τὴν ἀφορμήν νά δοξασθῇ εἰς τάς
σελίδας τοῦ Εὐαγγελίου.
Τώρα τελευταῖα ἀκούω συνεχῶς εἰς; τάς τηλεοράσεις διαπρεπεῖς Ἕλληνας, πολλοῖ
τῶν ὁποίων ἀποκαλύπτουν, ὅτι εἶναι καί ὑπέροχοι Χριστιανοἰ νά λένε ὅτι τώρα ἔχομε
τούς δικούς μας σεισμοπλήκτους, τίς δικές μας οἰκογένειες. πού εἶναι ἄνεργοι καὶ
δυστυχοῦν καί πεινᾶνε. τούς ἀλλοδαπούς θὰ κοιτάξουμε;
Τό διάβασα, τό διάβασα χαί τό ξαναδιάβασα τό περιστατικόν πού μᾶς διέσωσαν οἱ
Εὐαγγελισταί, Καὶ ἐν συνεχείᾳ ἀνέτρεξα καί διάβασα χαί ξαναδιάβασα καί τό
περιστατικόν τοῦ Ἑκατοντάρχου (ἀλλοδαπός γάρ), τό περιστατικόν τῆς Σαμαρεί-
τιδος (ἀλλοδαπή γάρ καί ἐχθρά).
Κύριε Πρόεδρε,
Θέλω νά οᾶς κάνω συμμετόχους τῶν σκέφεών μου, διότι νομίζω ὅτι οἱ Ἕλληνες καί
ὡς Χριστιανοί ἐμπήχαμε εἰς τό δοκιμαστήριον τῆς ὑψικαμίνου, Τίθά κάνωμεν; Πόσο
ϑά δώσωμε στούς σεισμοπλήχτους Ἕλληνας : ὀλόκληρη φέτα, μισὴ φέτα ψωμί, ψιχία ἐκ τῆς τραπέζης διά τὰ κυνάρια, οὔτε ψιχία; Τί ἐντολή μᾶς δίδει ὁ Οὐρανός; «Ἀγαπήσεις.
τόν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν, ἐγώ δέ λέγω ἀγαπήσεις καί τὀν ἐχθρόν σου».
Τρέμω, σάν σκέφτομαι, ὅτι ἐξ αἰτίας τῶν σεισμῶν εἶναι ἐνδεχόμενον νά ἀφήσωμε
τούς ἀδελφούς μας Σέρβους, ὡς ἄφησαν ὁ Λευΐτης καί ὁ Ἱερεύς τόν ἐμπεσόντα εἰς τούς λῃστάς τραυματισμένον Σαμαρείτην. Νομἰζω. ὅτι διά τούς φίλους καί συνεργάτης τοῦ Ἑλληνογιουγκοσλαβικοῦ Συνδέσμου δέν πρέπει νά τεθῇ ϑέμα προβληματισμοῦ. Ἡ ὥρα δέν εἶναι διά φλυαρίες καί προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις. Ἀρκεῖ νά σκεφθοῦμε, ὅτι αὐτές τίς ἡμέρες ἀπέχλεισαν τήν Ἑλληνιχήν ὁμάδα «Ἴατροί χωρίς σύνορα». ἐπειδή, λέει, ἐβοήθησαν τούς Σέρβους Ἢ ὥρα τὴς εὐθύνης, ἰδίᾳ τῶν Ἑλλήνων Χριστιανῶν, εἶναι μεγάλη. Ἀρκεῖ μόνο νά σχεφθὴ κανείς, ὅτι τούς Καθολιχούς, τούς Προτεστάντες, τούς Μουσουλμάνους. τούς Βουδδιστές κλπ. τούς βοηθοῦν ὅλοι, ἰδίᾳ ἡ Παποσύνη καί οἱ Εὐρωπαῖοι Δυτικοί «δυτικοί», ἐνῷ τοὺς Ὀρθοδόξους Σέρβους οὐδείς, παρεκτός τῶν Ἐλλήνων.
Μέ τήν ἔκφρασιν τῶν πλέον διακεκριμένων αἰσθημάτων μου ἀγάπης καί ἐκτιμήσεως.
Ἀναστάσιος Παρπαΐρης,
Αφήστε μια απάντηση