1. Εἶναι ὁ τίτλος τοῦ σπουδαιοτάτου ἐπιστημονικοῦ ἀντικειμενικοῦ τετρατόμου πονήματος τοῦ σοβαροῦ, εὐσυνειδήτου ἱστορικοῦ-βαλκανιολόγου κ. Ἀχιλλέως Λαζάρου.
Περὶ τοῦ ἀντικειμενικοῦ καὶ ἁγνοῦ αὐτοῦ ἐπιστήμονος ἔχομεν ἀναφέρει εἰς τὰ τεύχη μας 41- σελ. 149 καὶ 37- σελ. 112, καθὼς καὶ εἰς ὁμιλίας μας. Ἐπειδὴ ὁ χρόνος καὶ ὁ χῶρος δὲν μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ ἀναπτύξωμεν ἐκτενῶς τὸ ἔργον τοῦ πανάξιου αὐτοῦ, ἐμβρυθοῦς, ἱστορικοῦ συγγραφέως, παρακαλοῦμεν τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνώστας νὰ μελετήσουν τὰ ἀνωτέρω ἀναφερθέντα τεύχη τῆς Φωτεινῆς Γραμμῆς.
2. Ὁ ἴδιος ὁ συγγραφεὺς εἰς τὴν παρουσίασιν τοῦ ἀνωτέρω ἀνεκτιμήτου πονήματός του, τὴν 4.5.2011 εἰς τὸ Πνευματικὸν Κέντρον Ρουμελιωτῶν, ἀνέπτυξεν περιληπτικῶς τὸν μόχθον διὰ τὴν προβολὴν τῆς ἀληθοῦς ἱστορίας, ἰδίως τῶν βαλκανικῶν χωρῶν. Ὁ σοβαρὸς καὶ ἀντικειμενικὸς ἐπιστήμων μὲ ἀδιαμάχητα ἐπιστημονικὰ ἐπιχειρήματα καταρρίπτει τὰ σκόπιμα καὶ ἰδιοτελῆ φληναφήματα τῶν δοτῶν καὶ ἰδιοτελῶν νεωτεριστῶν, οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦν νὰ ἀλλοιώσουν καὶ διαστρεβλώσουν τὴν ἱστορίαν μας συμφώνως μὲ τὰς ἐπιδιώξεις τῶν καταχθονίων σκοτεινῶν δυνάμεων, νὰ διαβρώσουν καὶ ἐκθεμελιώσουν τὰς αἰωνίους ἠθικὰς καὶ πνευματικὰς ἀξίας τῆς φυλῆς μας, θέτουσαι δυναμίτιδα εἰς τὰ θεμέλιά των…
Ἀχρεῖοι καὶ διαστροφεῖς τῆς ἀληθείας συγγραφεῖς, τυφλὰ ὄργανα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, ἰδιοτελῶς πασχίζουν νὰ ἐφαρμόζουν τὰς ἐντολὰς τῶν καταχθονίων σχεδίων τῶν δυνάμεων αὐτῶν.
Ἄς ἀφήσωμεν τὸν ἴδιον τὸν συγγραφέα νὰ μᾶς διαφωτίσῃ πλήρως μὲ τήν, κατὰ τὴν παρουσίασιν τοῦ πονήματός του, περιληπτικὴν ὁμιλίαν του, ὑπὸ τὸν τίτλον «Ἡ ἀπολογία τοῦ συγγραφέως», τὴν ὁποίαν κατωτέρω δημοσιεύομεν αὐτουσίαν.
3. Τὰς ἐπιμέρους λεπτομερείας δύνανται οἱ ἀναγνῶσται τῆς Φωτεινῆς Γραμμῆς νὰ τὰς ἰδοῦν εἰς τὸ τετράτομον-ἐκ 3.000 σελίδων πολυτιμότατον ἔργον τοῦ συγγραφέως, τὸ ὁποῖον εἶναι προσιτὸν καὶ διὰ τὰ πτωχὰ βαλάντια (κοστίζει μόλις 40 Ευρώ).
Οἱ ἀναγνῶσται δύνανται νὰ ἀπευθύνωνται εἰς τὸν κ. Κωνσταντῖνον Δούκαν, Στριγγάρη 7- ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, τηλέφωνον 210-9715482.
ΑΧ. Γ. ΛΑΖΑΡΟΥ
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ
ΚΑΙ ΛΑΟΙ ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
(ΤΟΜΟΙ Α΄, Β΄, Γ΄, Δ΄ ΑΘΗΝΑ 2009-2010)
Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ
Ἡ παραπάνω τετράτομη συγγραφὴ σὲ γενικὲς γραμμὲς βασίζεται στὴν ὕλη, τὴν ὁποία ἡ Σορβόννη (4ο Πανεπιστήμιο) μοῦ ἐμπιστεύθηκε τὴν διδασκαλίαν πρὶν ἀπὸ μισὸ σχεδὸν αἰῶνα! Ὁ δὲ ἁρμόδιος τοῦ γαλλικοῦ Πανεπιστημίου ἐγγράφως βεβαίωνε ὅτι ὁ διδάσκων «προσείλκυσεν εἰς τὰ μαθήματά του πολυαρίθμους σπουδαστάς, προσεκτικοὺς καὶ ἐνδιαφερομένους ἀπὸ τὴν ἀξιοθαύμαστον διδασκαλίαν του».
Κατὰ τὸ ἐν τῷ μεταξὺ χρονικὸν διάστημα, ἡ ὕλη ἀνανεωνόταν μὲ συνεχεῖς ἔρευνες καὶ δημοσιευόταν σὲ δόσεις χάρη στὴ συμμετοχὴ σὲ τοπικά, περιφερειακὰ καὶ διεθνῆ συνέδρια. Γιὰ τὴν ἐπανέκδοση τῆς διάσπαρτης ἱστορικῆς ὕλης ἀφορμὴ ἔδωσε τὸ ‘’Κέντρο γιὰ τὴ Δημοκρατία καὶ τὴ Συμφιλίωση στὴ Νοτιοανατολικὴ Εὐρώπη’’ (CDRSEE), μὴ Κυβερνητικὸς Ὀργανισμός, ὁ ὁποῖος ἑδρεύει στὴ Θεσσαλονίκη καὶ τοῦ ὁποίου πρῶτος πρόεδρός του διετέλεσε ὁ Matthew Nimetz, ὁ νῦν εἰδικὸς μεσολαβητὴς τοῦ ΟΗΕ διὰ τὴν ἐξεύρεση ἀποδεκτοῦ ὀνόματος τοῦ κράτους τῶν Σκοπίων.
Πάντως ἡ σκοπιμότης τοῦ Κέντρου, ὅπως διετυπώθηκε, συγκινεῖ ὁπωσδήποτε ὅσους ἐμφοροῦνται ἀκραιφνῶν δημοκρατικῶν καὶ ἀνθρωπιστικῶν ἀντιλήψεων. Ὅμως ὁ Ὀργανισμὸς ἀνενδοίαστα ἀμφισβητεῖ «τὴν ἑλληνικὴ ἐθνοπολιτιστικὴ διάσταση καὶ ἱστορικὴ συνέχεια τῆς Μακεδονίας». Ἐπὶ πλέον φωρᾶται προπαγανδίζοντας τὴν ὕπαρξη ξεχωριστῆς ‘’Μακεδονικῆς’’ ἐθνικῆς ὀντότητας καὶ ἀδιαφορώντας γιὰ τὸ πλῆθος ἐγκρίτων συγγραφῶν ἀναιρετικῶν τῆς προπαγάνδας, ἰδίως διδακτορικὴ διατριβή, ἐκπονημένη καὶ ἐγκεκριμένη στὸ Πανεπιστήμιο Λένινγκραντ, συγχρόνου μας Ρουμάνου, τοῦ Cicerone Poghirc, ὁ ὁποῖος ἔγινε καθηγητὴς στὰ Πανεπιστήμια Βουκουρεστίου καὶ Bochum Γερμανίας, καθὼς καὶ γενικὸς γραμματέας τοῦ Ἰνστιτούτου Ρουμανικῶν Σπουδῶν «Κάρολος Α΄» στὸ Παρίσι.
Ἐξ ἴσου μὲ τὴν παραποίηση τῆς ἀλήθειας ἐπὶ τοῦ Μακεδονικοῦ Ζητήματος ἐπίμεμπτη εἶναι καὶ ἡ παραγνώριση ἤ ἀποσιώπηση διαχρονικῶν ἐπικοινωνιῶν Ἑλλήνων μὲ τοὺς λαοὺς τῆς Νοτιοανατολικῆς Εὐρώπης στὴν ἀπώτερη Ἀρχαιότητα, Ρωμαιοκρατία, Βυζαντινὴ περίοδο, ἐν μέρει δὲ καὶ στοὺς Νεώτερους Χρόνους. Αὐτὸ ὁπωσδήποτε καταντᾶ ἀκατανόητο καὶ ἄκρως ἀντιπαιδαγωγικό, δοθέντος ὅτι ἐπιστήμονες ἤ ἡγέτες τῶν σημερινῶν χωρῶν προβάλλουν τρανότατες διαπιστώσεις, πραγματικὰ πρόσφορες γιὰ πραγμάτωσιη συμφιλιώσεως καὶ ἀμοιβαίας ὠφελείας.
Ἐνδεικτικὰ μνημονεύεται πρωτίστως Ἀλβανὸς πολυτιτλοῦχος, ὁ Basri-bey, ὁ ὁποῖος βροντοφωνεῖ: «Ἀναγνωρίζουμε τὸν ἑλληνικὸ χαρακτῆρα τῆς νότιας Ἀλβανίας, ὅπου τὸ ὑπεραιωνόβιο πολιτισμικὸ ἔργο τῶν σχολῶν της κυριαρχεῖ τόσο ἀπὸ ἄποψη ἠθικὴ ὅσο καὶ ἐθνική»!
Βορειότερα, στὴ Δαλματία, στὸν κατ᾿ ἐξοχὴν Ἰλλυρικὸ χῶρο, ὁ κατὰ τὸν 7ο αἰῶνα ἀπεσταλμένος τοῦ Πάπα ἐπίσκοπος Σεβίλλης καὶ μετέπειτα ἀρχιεπίσκοπος Ἱσπανίας Ἰσίδωρος συναντᾶ … Ἑλλάδα! Βραδύτερα τὸν ἐπαληθεύουν Κροάτες καὶ πολλῶν ἄλλων χωρῶν ἐπιστήμονες, ὅπως ὁ Ἰταλὸς καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Πάδοβας Lorenzo Braccesi μὲ σύγγραμμά του ἐπιγραφικὰ εὐγλωττότατο Grecità adriatica! Καὶ δὲν ἀρκεῖται. Ἐσπευσμένα σὲ συνεργασία μὲ τὴν καθηγήτρια Benedetta Rossignoli ἐκδίδουν δεύτερο βιβλίο ἐπιγραφόμενο Hellenikos Kolpos Supplemento a Grecità adriatica…, Roma 2001.
Παρόμοια συγγραφικὴ παρουσία προηγεῖται τῶν Πηλιορειτῶν-Δημητριέων πρωτεξαδέλφων Δανιὴλ Φιλιππίδη καὶ Γρηγορίου Κωνσταντᾶ μὲ τὴν Γεωγραφία Νεωτερική, στὴν ὁποία ἐκλαμβάνεται ἡ Δαλματία ὡς πρώτη περιφέρεια Ἑλλάδος, κατὰ τὸν Ἰσίδωρο Σεβίλλης, ἡ δὲ Ἀρβανιτία ὡς δεύτερη! Ἀλλὰ τὸ σπουδαιότερο ἔγκειται στὴν παραδοχὴ τῆς ἀξιοπιστίας τους ἀπὸ τὴν διακεκριμένη Βουλγάρα βαλκανολόγο Nadejda Danova. Ὁ Σέρβος ἀκαδημαϊκὸς καὶ καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Βελιγραδίου Miloje Μ. Vasic παρουσιάζει στὸ δίτομο γαλλόγλωσσο σύγγραμμά του, ἐπιγραφόμενο «Ἡ προϊστορικὴ Βίντσα», πανάρχαιο οἰκισμὸ ἀποδήμων Κυπρίων, κτισμένο σὲ ὄχθη τοῦ πλωτοῦ Δουνάβεως, πλησίον τοῦ Βελιγραδίου, ὁ ὁποῖος ἐπὶ αἰῶνες διακρίνεται γιὰ τὶς πρωτοφανεῖς καὶ καινοφανεῖς ἐπιτεύξεις, συνακόλουθα δὲ καὶ ἐπιτυχεῖς ἐμπορικὲς συναλλαγὲς μὲ οἰκισμοὺς τοῦ ἄνω καὶ τοῦ μέσου ροῦ τοῦ Δουνάβεως καὶ τῶν παραποτάμων του. Συνδεόταν ἀδιάλειπτα μὲ τὰ μεγαλύτερα κέντρα τῆς Κεντρικῆς Εὐρώπης, ποὺ περιλαμβάνονται μεταξὺ Καρπαθίων καὶ Ἄλπεων, μὲ τὶς ἀκτὲς καὶ τὰ νησιὰ τοῦ Εὐξείνου Πόντου, τοῦ Ἀρχιπελάγους τοῦ Αἰγαίου καὶ τῆς εὐρύτερης ἀνατολικῆς Μεσογείου. Ὁ σοφὸς Σέρβος Savic δὲν λησμονεῖ τὴν ὑποχρέωση ἐκφράσεως τῆς εὐγνωμοσύνης τῆς ἀνθρωπότητος συλλήβδην πρὸς τοὺς Ἕλληνες, εἰδικὰ δὲ ἐδῶ πρὸς τοὺς Κυπρίους…
Κατὰ τὸν Βούλγαρον Alex Balabanoff, «Ἡ Βουλγαρία βρίσκεται κοντὰ στὴν πηγή. Καὶ ἐὰν ἔχει κάτι μεγάλο στὸ παρελθόν της, τὸ χρωστάει σ΄ αὐτὴ τὴ γειτονιά…». Ἐπίσης ὁ Βούλγαρος ἀκαδημαϊκὸς καὶ καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Σόφιας Chr. Danov μὲ γαλλόγλωσσο δημοσίευμα ἐπιγραφόμενο «Οἱ ἐπιστημονικὲς ἔρευνες γιὰ τὸν ἑλληνικὸ ἀποικισμὸ στὸν Εὔξεινο Πόντο, στὴ Βουλγαρία, Σοβιετικὴ Ἕνωση, Ρουμανία καὶ Τουρκία», διαπλατύνει τὶς ἑλληνικὲς πολιτισμικὲς ἐπιδράσεις. Ὁ δὲ ὁμόλογός του G. Mihailov ἀποκαλύπτει τὴν ἑλληνικὴ πολιτισμικὴ ἀκτινοβολία στὴ Βουλγαρία μὲ σειρὰ συγγραφῶν, ὅπως οἱ ἑξῆς: «Τὸ πρόβλημα τοῦ ἐξελληνισμοῦ καὶ τοῦ ἐκρωμαϊσμοῦ τῶν Θρακῶν», Ἡ γλῶσσα τῶν ἑλληνικῶν ἐπιγραφῶν στὴ Βουλγαρία κ.ἄ. Κατὰ δὲ τὸ πρῶτο συνέδριο τῆς Διεθνοῦς Ἐπιτροπῆς Σπουδῶν Ν.Α. Εὐρώπης στὴ Σόφια, ὁ πρόεδρός της Διονύσιος Ζακυνθηνὸς καὶ ἀργότερα ἀπὸ τοῦ βήματος τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, μάλιστα ἐνώπιον καὶ τοῦ πρέσβεως τῆς Βουλγαρίας στὴν ἑλληνικὴ πρωτεύουσα ἀκαδημαϊκοῦ Ν. Τodorov, κατέπληξε τὸ ἀκροατήριον τονίζοντας: «…Ἐπὶ διακόσια καὶ πεντήκοντα ἔτη τὸ Βουλγαρικὸν Κράτος ἐχρησιμοποίει τὴν Ἑλληνικήν, ἐφθέγγετο ἑλληνιστί…»
Οἱ πέρα τοῦ Δουνάβεως λαοί, Γέτες, Δάκες, ποὺ συγχέονται μὲ τοὺς Θράκες, Κοστοβῶκοι, Σκύθες…, σημερινοὶ Ρουμάνοι εὐεργετοῦνται ἀφειδώλευτα. Ὁ Ρουμάνος ἀκαδημαϊκός, καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Βουκουρεστίου καὶ διευθυντὴς τοῦ ἐπιστημονικοῦ περιοδικοῦ Ὀρφεύς, Vasile Parvan, διακηρύσσει τὰ ἑξῆς: «Οἱ ἀρχαῖες ἑλληνικὲς παραδόσεις, σωζόμενες κυρίως στοὺς ἐπικοὺς κύκλους, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἐμπνεύσθηκαν οἱ τραγικοί, ἐμπεριέχουν γνώσεις παμπάλαιες, ἀφ᾿ ὅτου οἱ Ἕλληνες, Θράκες, Φρύγες ἀνῆκαν ὁπωσδήποτε σὲ κοινὸ τῶν τριῶν ἔθνος. Ὁ Ὀρφεὺς ἦταν Θρᾷξ, ὁ Πέλοψ ἦταν Φρύξ, ἀλλὰ καὶ οἱ δύο ταυτόχρονα ἦσαν καὶ Ἕλληνες. Τὰ ὁμηρικὰ ποιήματα ἐμφανίζουν αὐτὴν τὴν πνευματικὴ κατάστασι. Τὰ δὲ ἀρχαιολογικὰ εὑρήματα ἐπιβεβαιώνουν ὁλοένα καὶ περισσότερο τὴν ἀκρίβεια τῶν ἑλληνικῶν παραδόσεων». Ὁ ἴδιος Ρουμάνος ἀκαδημαϊκὸς προσφέρει καὶ πολύτιμη συγγραφὴ μὲ τίτλο Ἡ ἑλληνικὴ καὶ ἑλληνιστικὴ διείσδυση στὴν κοιλάδα τοῦ Δουνάβεως, ἀπολακώντας ἑλληνικὸ καὶ τὸ Δούναβι!
Οἱ Ἕλληνες δὲν σταματοῦν νὰ ἐπιδροῦν λόγῳ τῆς ἐλεύσεως τῶν Ρωμαίων οὔτε μετὰ τὴν ἅλωσιν τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Στὴν δεύτερη περίπτωση Ἕλληνες ἐπιφανεῖς καταφεύγουν στὰ Παραδουνάβια, π.χ. Καντακουζηνοί, Μιχαὴλ ὁ Γενναῖος, Βασίλειος Λοῦπος, Νικόλαος Σπαθάρης, Ὑψηλάντηδες, οἱ ὁποῖοι ἀναδεικνύουν αὐτὰ Βυζάντιο μετὰ τὸ Βυζάντιο, ὅπως τιτλοφορεῖ βιβλίο του ὁ ἐπίσης ἑλληνικῆς καταγωγῆς ἐξ ἀμφοτέρων τῶν γονέων Ρουμάνος ἀκαδημαϊκός, ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν καὶ πρωθυπουργὸς τῆς Ρουμανίας N. Iorga.
Τὰ κατάλοιπα τῆς δημώδους ἀνατολικῆς λατινικῆς στὴ Δακία ἀποβαίνουν βαθμιαῖα γλῶσσα τῆς ρουμανικῆς ἐκκλησίας καὶ βραδύτερα τῆς κρατικῆς ἐξουσίας χάρη στὸν Ἕλληνα μοναχὸ Κορέση. Ἀκόμη καὶ τὸ ἐθνώνυμο Ρουμανία, ἀνύπαρκτο στὴ Δακία ἔχει ἀνάδοχο τὸν Δανιὴλ Φιλιππίδη, ποὺ διαλαλεῖται καὶ ὡς ὁ πρῶτος ἱστορικὸς τῆς Ρουμανίας. Αὐτοῦ συγγενὴς εἶναι ὁ θεμείωτὴς τῆς Γλωσσολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἰασίου Alexandru Philippide, Ρουμάνος ἀκαδημαϊκός! Κατὰ δὲ τρίτο Φιλιππίδη, στοὺς χρόνους τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, ὅταν φεγγοβολοῦν ἡ Θυσία τοῦ Ἱεροῦ Λόχου καὶ τὸ Ὁλοκαύτωμα τοῦ Γεωργάκη Ὀλυμπίου, οἱ Ἕλληνες στὰ Παραδουνάβια ὑπερέβαιναν τὸ ἕνα ἑκατομμύριο ψυχῶν, ἐνῷ στὴν ἑλλαδικὴ χερσόνησο μόλις ἔφθαναν τὶς 800.000!
Γιὰ τὰ τέλη τοῦ 19ου αἰ. ὁ Ἀντ. Θ. Σπηλιωτόπουλος ἀφηγεῖται: «Ἀπὸ τῆς Βιέννης ἕως τὴν Βούδαν καὶ τὴν Πέστην, ἀπὸ Βουκουρεστίου, Ἰασίου καὶ Γαλατσίου μέχρι Βελιγραδίου κι ἀπὸ Βελιγραδίου μέχρι Σουλινῶν τῆς Βουλγαρίας δὲν συνηντήσαμεν εἰ μὴ Ἕλληνας, Ἕλληνας, Ἕλληνας!».
Ἀπὸ πότε, ἀλήθεια, οἱ Ἕλληνες περιδιαβάζουν τὴ Νοτιοανατολικὴ Εὐρώπη; Κατὰ τὴν Οὐκρανὴ καθηγήτρια Τatiana Blawaskaya, «Ἀπὸ τὴν Κρητικὴ ἐποποιΐα τῶν 17ου-15ου αἰώνων π.Χ.»! Ἀλλὰ ἰχνηλατοῦνται καὶ παλαιότερα. Ἤδη ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Δευκαλίωνος, πατέρα τοῦ Ἕλληνος! Αὐτὸ ὑποστηρίζει στὸ Ζάγκρεμπ ἐνώπιον εἰδικῶν ἐπιστημόνων, οἱ ὁποῖοι μετεῖχαν συνεδρίου πρὸς τιμὴν τοῦ διαπρεποῦς Κροάτη βαλκανολόγου G. Novak, ὁ Ρουμάνος ἀκαδημαϊκὸς καὶ καθηγητὴς τοῦ πανεπιστημίου Βουκουρεστίου E. Condurachi ἀναπτύσσοντας τὸ θέμα «Ἡ Δωδώνη καὶ οἱ σχέσεις της μὲ τὸν βαλκανικὸ κόσμο»!
Εὔλογα, λοιπὸν, ὅλοι διερωτῶνται, ἄν σώζωνται μαρτυρίες ἔγκυρες γι᾿ αὐτὴ τὴν ὕπαρξη Ἑλλήνων καὶ τὴν πολιτισμικὴ συνεισφορά τους. Ἀκριβέστατα ὁ καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Κωνσταντινοιπόλεως καὶ διοικητὴς τῆς Εὐρώπης, ὅπως ὀνομάζοντο τότε τὰ λεγόμενα σήμερα Βαλκάνια, ἐπὶ Ἰουστινιανοῦ, Ἰωάννης Λυδὸς γνωστοποιεῖ ὅτι οἱ δημογραφικὰ καὶ πολιτισμικὰ ὑπερέχοντες Ἕλληνες ἀποτελοῦν ἀδιαμφισβήτητη πραγματικότητα. Μὲ τὴν πάροδο δὲ τοῦ χρόνου γίνονται δίγλωσσοι, ἑλληνόφωνοι καὶ λατινόφωνοι-βλαχόφωνοι Ἕλληνες. Μεταγενέστερα ἐκσλαβίζονται, ἐξαλβανίζονται, ἐκτουρκίζονται ἤ τρισχειρότερα ἐξισλαμίζονται!
Τί ἀπὸ ὅλα τὰ προηγούμενα περιέχει τὸ τετράτομο τοῦ Κέντρου γιὰ τὴ Δημοκρατία καὶ τὴ συμφιλίωσιν στὴ Νοτιοανατολικὴ Εὐρώπη; Ἀπολύτως τίποτε.
Τίς πταίει;
Ἡ ἐξαίρετη συνάδελφος Εὐδοξία Αὐγουστίνου σὲ ἄρθρο της, ἐπιγραφόμενο «Κραυγὴ ἀγωνίας γιὰ τὰ Ἔθνικὰ Θέματα» (Ἀθωνίτης, 75, 2011, 18) ἀποκαλύπτει: «Ἐπικεφαλῆς τῆς ἐργασίας τέθηκε ὁ κ. Βερέμης, μέλος τοῦ ΕΛΙΑΜΕΠ καὶ τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου» !
Αφήστε μια απάντηση