ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ 73- ΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΚΔΟΤΟΥ

 

Ἐκ καθαροῦ συνειδότος καὶ ἐξ ἀγαθῆς προαιρέσεως αἰσθανόμεθα τὴν ὑποχρέωσιν νὰ συγχαρῶμεν ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι εἶχον καθαρὸν Ὀρθόδοξον χριστιανικὸν πνεῦμα, εὐσυνειδησίαν, ἦθος χαρακτῆρος καὶ ἦσαν Ἑλληνόψυχοι καὶ ἐσχημάτισαν τιμητικὰς διακρίσεις, διὰ τῶν ὁποίων θὰ ἐβραβεύοντο προσωπικότητες ἠθικοῦ χαρακτῆρος Ἑλλήνων καὶ Φιλελλήνων, δι’ ἐπαξίας πράξεις των, διὰ τὰς προσφοράς των καὶ τὰς ἐπιτυχίας των ὑπὲρ τῶν αἰωνίων ἀξιῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους καὶ Γένους.

Ἐπειδή, ὅμως, βλέπομεν, ὅτι εἰς τὸν κατάλογον βραβευθέντων συμπεριλαμβάνονται καὶ ἄνθρωποι ἀμφιβόλου ἠθικῆς, δηλαδὴ μὲ πιστεύω καὶ βιώματα τελείως ἀντιχριστιανικά, φρονοῦμεν ὅτι πρέπει νὰ ἀναθεωρηθοῦν – χωρισθοῦν αἱ τιμητικαὶ διακρίσεις καὶ νὰ μὴ φέρουν ὅλοι τὸν Τίμιον Σταυρόν, δηλαδὴ νὰ ἐξαιρεθοῦν οἱ ἀντίχριστοι καὶ ἀμοραλισταί, διότι αὐτὸ ἀντίκειται εἰς τὸν λόγον τοῦ Σωτῆρος :

Α) « Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσὶ μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς »( Ματθαῖος 7, 6).

Διότι, ὄντως οἱ βιοῦντες καὶ οἱ φρονοῦντες, πάντα συμπεριφερόμενοι ὡς ὄντες εἰς τὴν Πομπηίαν ἢ τὰ Σόδομα καὶ Γόμοῤῥα, πρὸ τῆς καταστροφῆς, εἶναι ὄντως χειρότεροι ἀπὸ «βρωμόσκυλα» καὶ χοῖροι ἐντὸς τῶν βούρκων. Αὐτοί, ὄχι μόνον δὲν πιστεύουν εἰς τὸν Σωτῆρα Χριστὸν καὶ εἰς τὴν Ἁγίαν Τριάδα, ἀλλὰ εἰς ἑτέρα τριάδα :

i. τὴν γαστέρα – ὧν ὁ θεὸς ἡ κοιλία.

ii. τὴν κεντρομόλον δύναμιν των (ὁ βίος των καὶ ἡ ὅλη συμπεριφορά των εἶναι τὸ ὑπογάστριον καὶ ἡ ἀκόρεστος ἡδονὴ διὰ τοῦ ὑπογαστρίου).

iii. τὸν ἄμετρον ἐγωισμόν, οἴησιν, ἀλαζονείαν, ἄκρατον φιλαυτίαν.

Β) « καὶ ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὤν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς » (ΨΑΛΜ. 48, 21).

Γ) «Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ’ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραὶ εἰσι.» ( Ἐφεσίους 5, 15-16).

Δ) «Τοῦτο δὲ γίνωσκε, ὃτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποὶ· ἒσονται γὰρ οἱ ἂνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι, ἀνόσιοι, προδόται, προπετεῖς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μᾶλλον ἢ φιλόθεοι, ἒχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι· καὶ τούτους ἀποτρέπου». (Β’ Τιμόθεον 3, 1-5).

Ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἀμοραλισταὶ καὶ οἱ ἀντίχριστοι ἐπ΄οὐδενὶ λόγῳ ἐπιτρέπεται νὰ γίνωνται « μασκαράδες », φέροντες τὸν Τίμιον Σταυρόν, ὡς βραβευόμενοι, ἀλλά ἀπεναντίας, πρέπει νὰ ἐξορκίζωνται τὰ δαιμόνια, τὰ ὁποῖα τοὺς κατατρέχουν. Ὅμως αὐτοὺς τοὺς ἐξορκισμοὺς δὲν δύνανται νὰ τοὺς κάνουν ἐπιτυχῶς μὲ τὰ χρυσοποίκιλτα καὶ ἐπίχρυσα φοροῦντες, ἀλλὰ ἀπεναντίας εὐλαβεῖς καὶ ταπεινοὶ ἀσκηταὶ μὲ τετριμμένα ράσα. . .

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *