Τολμῶμε νὰ παρουσιασθῶμε εἰς τὸ διαδίκτυο, ὄχι διὰ νὰ προσθέσωμε μίαν ἀκόμη ἱστοσελίδα εἰς τὶς ἄπειρες ὑπάρχουσες καὶ καθημερινῶς νέες προστιθέμενες, ποὺ ὡς ἐπί τὸ πλεῖστον προτρέπουν τὸν ἄνθρωπον εἰς τὸ νὰ γίνεται « ἀετονύχης » ἤ τὸν ἀποβλακώνουν. Συμμετέχομε εἰς τὰ σύγχρονα – ἠλεκτρονικὰ μέσα μαζικῆς ἐνημερώσεως, διαφωτίσεως καὶ ψυχαγωγίας, ἐπειδὴ πιστεύομε, ὅτι οἱ ολοκληρωμένες προσωπικότητες ἀνθρώπων καὶ εὐσυνειδήτων χριστιανῶν ἐπιβάλλεται νὰ μὴ εἶναι μόνον ἄρνησις, ἀλλά νὰ εἶναι καὶ θέσις.

Δὲν εἶναι σήμερον ἐφικτὸν νὰ ἀπαγορεύῃ κανεὶς εἰς τὸν ἄνθρωπον (καὶ κυρίως εἰς τὰ παιδιά) τοῦ 21ου αἰῶνος τὴν πρόσβασιν εἰς τὸ διαδίκτυον• διὰ τοῦτο πρέπει νὰ προσανατολίζωνται οἱ ἄνθρωποι πρὸς τὴν σωστὴν χρῆσιν καὶ ἐπιλογὴν τῶν πραγματικῶς ψυχαγωγικῶν, ἐκπαιδευτικῶν καὶ ἀφυπνιστικῶν θεμάτων καὶ νὰ ἀπομακρύνωνται ἀπό τὰ ψυχοκτόνα, ἐκμαυλιστικά, ἀποπροσανατολιστικὰ καὶ ἀφιονιστικὰ προγράμματα…

Ὅλες οἱ ὑγιεῖς δυνάμεις ὀφείλουν νὰ πηγαίνουν ἐνάντια πρὸς τὸ ρεῦμα τῆς καταναλωτικῆς κοινωνίας, τῆς παγκοσμιοποιήσεως καὶ τῆς παντοειδοῦς ἐκμεταλλεύσεως τοῦ ἀνθρώπου· τὸ ρεῦμα τὸ ἀκολουθοῦν οἱ φελλοί, τὰ πτώματα, τὰ περιττώματα καὶ τὰ σκουπίδια… Διὰ νὰ δύναται νὰ πάῃ κανείς «κόντρα πρὸς τὸ ρεῦμα», πρέπει νὰ εἶναι ὄχι μόνον ζωντανὸς ὁργανισμός, ἀλλὰ νὰ ἔχῃ ἄψογα λειτουργοῦσαν τὴν πυξίδα τοῦ πνεύματος. Ὅπως οἱ σολωμοὶ καὶ οἱ πέστροφες ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ ἀνεβαίνουν ἀκόμη καὶ καταρράκτες, ἔτσι καὶ ὁ πνευματικῶς ὑγιὴς ἄνθρωπος καὶ εὐσυνείδητος χριστιανὸς πρέπει νὰ ἀνεβαίνῃ πνευματικοὺς καταρράκτες καὶ νά «θρώσκῃ» ἄνω (θρῴσκω σημαίνει ὁρμῶ, πετῶ, ἐξ οὗ καὶ ἡ λέξις ἄνθρωπος προέρχεται ἀπό τό «ἄνω» καί «θρῴσκω». Ὁ ἄνθρωπος εἶναι τὸ πρός τὰ ἄνω τεῖνον πλάσμα τοῦ Θεοῦ).

Πρὸς τοῦτο, ἐπιβάλλεται νὰ δημιουργηθῇ ἕνας ἀδιάρρηκτος πυρὴν ὅλων τῶν ὑγιῶς σκεπτομένων καὶ ἐνεργούντων ἀνθρώπων καὶ νὰ ἀντιπαραταχθῇ πρὸς τὸ ὠργανωμένον πολυώνυμον κακόν, τὸ ὁποῖον δρᾶ καὶ ἐξαπλοῦται καθημερινῶς μὲ γεωμετρικὴν πρόοδον, ἐνῷ ἀντιθέτως, τὸ καλόν, δυστυχῶς, συρρικνοῦται μὲ ἀριθμητικὴν τοιαύτην…

Ὅπως ἐπανειλημμένως καὶ λεπτομερῶς ἀναπτύσσομε, καὶ ἰδιαιτέρως εἰς τὴν ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΝ ΤΟΥ «ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ», ἐπιβάλλεται ὅλοι οἱ ἁγνοὶ καὶ ὑγιῶς σκεπτόμενοι ἄνθρωποι νὰ ἐνεργῶμε συλλογικῶς, διότι, ἄν συνεχίσωμε νὰ δρῶμε μεμονωμένως, εἷς ἕκαστος ἐξ ἡμῶν «θὰ σπάῃ τὰ μοῦτρα του», μὲ ἀπώτερον ἀποτέλεσμα νὰ πτοῶνται οἱ θαρραλέοι ἀγωνισταὶ καὶ ὁ ἀντικείμενος διάβολος νὰ ἀποθαρρύνῃ ὅλους αὐτούς, ποὺ ἤθελαν νὰ πᾶν «κόντρα πρὸς τὸ ρεῦμα». Τοιουτοτρόπως, ἐπέρχεται τὸ κατάντημα, νὰ ἐπικρατῇ ὁ «ὠχαδελφισμός», ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ τὴν «ἀχίλλειον πτέρναν» τῆς κοινωνικῆς γαλήνης, τῆς εὐημερίας, τῆς προόδου καὶ ἐν τέλει τῆς Δημοκρατίας καὶ κτηνοποιεῖ τὸν ἄνθρωπον.

Κάμνομε ὑστάτην ἔκκλησιν πρὸς ὅλους τοὺς ἐμφορουμένους ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἰδέες καὶ ἀρχές, νὰ συστρατευθοῦν καὶ νὰ συναγωνισθοῦν μαζί μας διὰ νὰ ἔχωμε ἐλπίδες, μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ, νὰ ἀνατραποῦν οἱ ἐπικρατοῦσες ἀνισόρροπες « ἰσορροπίες », καὶ νὰ βαδίζωμε, μὲ βάσιν τό: «τὶς βούλεται ἀγορεύειν;», ἀπὸ ἐπιτυχίαν εἰς ἐπιτυχίαν καὶ ἀπὸ νίκη εἰς νίκη. Γένοιτο!