Μὲ ἀπερίγραπτους κόπους, θυσίες καὶ βάσανα, κατορθώνομε νὰ ἐπιβιώνωμε ἀκόμη, εὐελπιστοῦντες ὅτι θὰ ἔρθῃ ἡ ἐποχὴ νὰ ἐφαρμόζωνται τὰ λόγια τοῦ Ἕλληνος ποιητοῦ μας Γεωργίου Βερίτη:
«Ὅπως ἔδωσες θὰ δώσῃς, θὰ ζητήσουν ὡς ζητεῖς, θὰ γενῇς καἰ πάλι φώτων καὶ πολιτισμοῦ κοιτίς».
Μετὰ τὸ τεῦχος 86, κυκλοφοροῦμε τὸ τεῦχος 87 μὲ ἱστορικὴ συνέχεια ἀπὸ τὰ στοιχεῖα ποὺ συγκεντρώνουμε ἀπὸ τὰ Γενικὰ Ἀρχεῖα τοῦ Κράτους καὶ λοιπὲς πηγές.
Εἰς τὸ παρὸν τεῦχος, εἰς τὸ ἐξώφυλλον, εἶναι ἕνας ἄλλος ἥρωας τοῦ 1821, ὁ Γεώργιος Καραϊσκάκης, ἰσάξιος τοῦ Στρατηλάτου μας Θεοδώρου Κολοκοτρώνη.
Ὁ πρώην Πρόεδρος τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων κ. Ἠλίας Μπάκος ἔχει ἐντρυφήσει εἰς τὸ θέμα μὲ τὸ σπουδαιότατον πρὸς δημοσίευσιν ἐκ 500 σελίδων πόνημά του «Δὲν ἦταν ὁ Καραϊσκάκης “ὁ γυιὸς τῆς καλογριᾶς”», ἀπόσπασμα τοῦ ὁποίου (τὶς σελ. 130-138) δημοσιεύομε εἰς τὸ παρόν.
Αφήστε μια απάντηση