1. Ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων ὅλοι οἱ λαοὶ καθώριζαν διαφόρους ἐπετείους ἑορτασμοῦ εἴτε ἐθνικάς, εἴτε θρησκευτικὰς πανδήμους ἐπετείους, εἴτε περιορισμένας, ἀτομικάς, οἰκογενειακὰς ἢ τοπικάς. Ἐπεκράτησαν ὅμως αἱ «διασκεδαστικαί» ἑορταὶ καὶ πανηγύρεις, ὅπου ἐγένοντο παρεκτροπαὶ καὶ ἀσχημοσύναι καὶ ἰδίᾳ εἰς τοὺς εἰδωλολατρικοὺς λαούς, τῶν ὁποίων οἱ θεοὶ – τὰ ξόανα καὶ τὰ ἀνθρωποειδῆ τέρατα δὲν εἶχον μόνον ἀνθρωπίνας ἀδυναμίας, ἀλλὰ καὶ πρωτοστατοῦσαν εἰς τὰ ὄργια. Διὰ τοῦτο ὁ ἀληθινὸς Θεὸς λέγει : «μισῶ τὰς πανηγύρεις σας», «ἐγγίζει μοι ὁ λαὸς οὗτος τῷ στόματι αὐτῶν καὶ τοῖς χείλεσί με τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ·» (Ματθ. 15, 8).
2. Διὰ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ εἶναι μεγάλη προσφορὰ εἰς τὸν Θεόν, ἐὰν αἱ πανηγύρεις γίνονται διὰ ψυχικὴν ὠφέλειαν τῶν ἀνθρώπων πρὸς δόξαν Θεοῦ, κατὰ τό : «εἴτε τρώγετε, εἴτε πίετε, πάντα πρὸς δόξαν Θεοῦ ποιεῖτε» καὶ κατὰ τὸν Μέγαν Βασίλειον «ἑορτὴ Ἁγίου, μίμησις Ἁγίου».
3. Εἰς τὴν Ἑλλάδα μας ἔχουν ἐπικρατήσει 2 μεγάλαι ἐθνικαὶ ἐπέτειοι :
α) Ἡ 25η Μαρτίου, διότι τὸ ὑποδουλωμένον Γένος – Ἔθνος ἐξεσηκώθη ἐναντίον τοῦ ἄκρως ἀνυποφόρου τουρκικοῦ – μωαμεθανικοῦ ζυγοῦ. Ἡ ἐπέτειος τῆς Ἐθνικῆς Παλιγγενεσίας καθιερώθη νὰ ἑορτάζεται τὴν 25ην Μαρτίου, διότι περὶ τὴν 25ην Μαρτίου ἀπελευθερώνοντο ἡ μία περιοχὴ κατόπιν τῆς ἄλλης καὶ ὁ ποιητὴς λέγει : «Μισὴ εἶναι τῆς Ἐλευθεριᾶς καὶ τοῦ Χριστοῦ ἡ ἄλλη».
Ὁ Στρατηγὸς Θεόδωρος Κολοκοτρώνης καὶ λοιποὶ Ἥρωες τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας ὥρισαν νὰ πραγματοποιηθῇ μνημεῖον δοξολογίας, εὐχαριστίας, εὐγνωμοσύνης καὶ λατρείας εἰς τὸν Ἐλευθερωτὴν Σωτῆρα Χριστὸν καὶ εἰς τὰ προσκτίσματά του – μαυσωλεῖα νὰ στηθοῦν ἀναμνηστικαὶ στῆλαι διὰ τοὺς πεσόντας Ἕλληνας, πεσόντας Φιλέλληνας, Ἕλληνας, οἱ ὁποῖοι συνέβαλον ἀφαντάστως διὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς Ἑλλάδος, Φιλέλληνας, οἱ ὁποῖοι συνέβαλαν δεόντως διὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς Ἑλλάδος καὶ Φιλέλληνας καὶ Ἕλληνας, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται μέχρι καὶ σήμερον διὰ μίαν ἀκεραίαν, ἀδούλωτον καὶ ἀνεξάρτητον Ἑλλάδα, διὰ τὴν διατήρησιν καὶ ἐπικράτησιν τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης, διὰ τὴν ἀδιάφθορον Ἑλληνικὴν Οἰκογένειαν, διὰ τὰ χρηστὰ ἤθη, ἔθιμα, σύμβολα καὶ ἐν γένει τὰς ἠθικὰς καὶ πνευματικὰς ἀξίας τῆς φυλῆς μας.
Κατὰ τὰς σπανίας καὶ ὀλιγολέπτους συναντήσεις μας μὲ τοὺς Μακαριωτάτους Ἀρχιεπισκόπους Ἀθηνῶν κυρὸν Χριστόδουλον καὶ κ.κ. Ἱερώνυμον τὸν Β΄ ἐτονίζαμε : «Ἤλθαμε νὰ συμπνευματισθῶμεν καὶ νὰ συναγωνισθῶμεν ἐρευνῶντες ,,ποῖοι σατανάδες,, ἐμποδίζουν τὴν πραγματοποίησιν τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους» καὶ ἐθέσαμε τοὺς ἑαυτούς μας εἰς τὴν διάθεσίν των. Τὸν μακαριστὸν Χριστόδουλον, ὁ ὁποῖος ἔδειχνε πλήρη κατανόησιν, τὸν «ἐξαπέστειλαν» προώρως εἰς τὰς αἰωνίους μονάς. Ἀναμένομεν εἰσέτι τὸν Μακαριώτατόν μας Ἱερώνυμον τὸν Β΄, διότι εἴμεθα καὶ ἐπιμένωμεν νὰ παραμείνωμεν ὡς πιστὰ τέκνα τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, τῆς ἀκραιφνοῦς Ὀρθοδοξίας. Εἶναι δὲ πολὺ λυπηρὸν πρᾶγμα οἱ στρατιῶτες νὰ θέλουν νὰ πολεμήσουν καὶ ὁ στρατηγὸς νὰ ἀδιαφορῇ!!!….
Ἀντιθέτως οἱ ἰθύνοντες δεικνύουν κατανόησιν διὰ τοὺς πάντας καὶ τὰ πάντα, ἀκόμη καὶ διὰ μωαμεθανικὰ τεμένη. Οὕτω καταργοῦν de facto τὴν συνθήκην τῆς Λωζάννης, ἀναγνωρίζοντες μωαμεθανικὰς μειονότητας εἰς ὅλην τὴν Ἑλλάδα, ἐνῷ ἡ συνθήκη τῆς Λωζάννης ὁρίζει μωαμεθανικὴν μειονότητα μόνον εἰς τὴν Ξάνθην καὶ τὴν Κομοτηνήν μας. Τοιουτοτρόπως δίδουν ἀφορμὴν εἰς τὸν νέον σχιζοφρενῆ Χίτλερ, τόν «γενίτσαρο», αἱμοχαρῆ καὶ αἱμοδιψῆ Ἐρντογὰν νὰ ἀπαιτῇ τὴν πλήρη ἀναδιαπραγμάτευσιν τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννηςκαὶ εἰς τὰ «ἑξαπτέρυγα» αὐτοῦ, Σκοπιανούς, Ἀλβανοὺς καὶ λοιπούς «φίλους» = «φίδια φίλους μας» νὰ ἀπαιτοῦν συρρίκνωσιν συνόρων τῆς Ἑλλάδος, ὅπως ἡ ἐντολοδόχος τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων Ἄννα Ψαρούδα Μπενάκη ἔλεγε εἰς τὸν σοσιαλιστὴν Κάρολον Παπούλιαν καὶ αὐτὸς ἐκάθετο ὡσάν «κότα μπροστὰ στὸν κόκκορα». Καὶ ὁ τελευταῖος ἀγράμματος χωρικὸς ἢ βοσκός, ἀκούων αὐτὰ τὰ φρικτότατα ἀνοσιουργήματα ἐναντίον τῆς πατρίδος «θὰ ἔβαζεν τὰ πόδια στὰ αὐτιὰ καὶ θὰ ἔτρεχεν». Ὁ σοσιαλ-ληστής, ὅμως, Κάρολος Παπούλιας, χάριν τῶν χρημάτων καὶ τῆς δόξης ἤκουεν ὅλα αὐτὰ τὰ ἀνοσιουργήματα ἀδιαμαρτυρήτως («τὰ μὲν χρήματα πολλοὶ τὰ ἐμίσησαν, τὴν δὲ δόξαν οὐδείς»).
Καὶ διὰ τοὺς τζιχαντιστὰς καὶ ἀκραίους μωαμεθανοὺς ἡ Ὀρθόδοξος Ἑλλὰς διαθέτει τεραστίας κρατικὰς ἐκτάσεις καὶ διὰ μωαμεθανικὰ τεμένη. Διὰ τὸν Θεοδωράκη Κολοκοτρώνη καὶ τοὺς ἄλλους ἥρωας τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας οὔτε μίαν σπιθαμὴν γῆς.
Ὁποῖον αἶσχος;;;…
Ὁποία ἀνηθικότης;;;…
Ὁποία ἀναισχυντία;;;…
Ἄπειροι χιλιάδες φίλοι μᾶς ἐρωτοῦν : «τὶ εἴδους ἑορτασμοὺς θὰ πραγματοποιήσωμεν κατὰ τὴν 200ὴν ἐπέτειον ἀπὸ τὴν ἔναρξιν τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας καὶ διατὶ δὲν προχωρᾶμε τάχιστα νὰ κατασκευάσωμεν τὸν Ναὸν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ».
β) Ἡ 28η Ὀκτωβρίου εἶναι ἐπέτειος τῶν νικῶν τοῦ τσολιᾶ καὶ τῆς ἡρωίδος Ἑλληνίδος χωρικῆς εἰς τὴν Βόρειον Ἤπειρόν μας καὶ τὰ βουνὰ τῆς Ἀλβανίας, καθὼς καὶ ἡ καθήλωσις τῶν στρατιῶν τοῦ σχιζοφρενοῦς Χίτλερ, καθ᾿ ἥν στιγμὴν ὅλαι αἱ χῶραι, ἡ μία μετὰ τὴν ἄλλην ἔπιπτον ὡσάν «χάρτινοι πύργοι».
Ἐπειδὴ καὶ αὐτὴν τὴν φορὰν ἡ Θεομήτωρ Παναγία μητέρα μας συνέβαλεν ἀφαντάστως εἰς τὰς νίκας τῆς Ἑλλάδος, μετετέθη ὁ ἑορτασμὸς τῆς Σκέπης τῆς Παναγίας ἀπὸ 1ην Ὀκτωβρίου διὰ τὴν 28ην Ὀκτωβρίου, διὰ νὰ συνεορτάζεται μὲ τὴν Ἐθνικήν μας ἐπέτειον.
Εἰς τὸ τέλος τοῦ πολέμου ὅμως διὰ τὸ εὐχαριστῶ καὶ ἔναντι μεγίστης εὐγνωμοσύνης, «ἔριξαν» τὴν Ἑλλάδα μας οἱ «φίλοι» μας μεγάλοι καὶ τρανοί, παραχωροῦντες ἀκόμη καὶ τὴν Βόρειον Ἤπειρόν μας εἰς τὸν Χότζα καὶ τὴν μαρτυρικήν μας Κύπρον εἰς τοὺς διωγμοὺς καὶ ἀγχόνας τῆς μεγάλης Βρεταννίας καὶ μετέπειτα εἰς τοὺς ἑταίρους μας νατοϊκοὺς Τούρκους. Ὅμως οἱ ἐξωμόται Ἕλληνες ἰθύνοντες νὰ κόπτωνται διὰ τὴν εἴσοδον τῆς Τουρκίας, οὐσιαστικῶς ἄνευ ὅρων, εἰς ὅλους τοὺς διεθνεῖς ὀργανισμοὺς καὶ ἑνώσεις. Οἱ ἰθύνοτες παραμένουν ἀδρανεῖς, παρ᾿ ὅλον ὅτι ὁ Τοῦρκος Ὑπουργὸς ὁμολογοῦσεν δημοσίως ὅτι μεγίστη δραστηριότης του ἦτο νὰ καίῃ καὶ καταστρέφῃ τὴν Ἑλλάδα. Οἱ «μουζίκοι» «πατέρες» τοῦ Ἔθνους νὰ μὴ ἐκμεταλλεύωνται τὰς διαφόρους συναντήσεις τῶν ἡγετῶν, ὅπως τώρα εἰς τὴν κηδείαν τοῦ Φιντὲλ Κάστρο, διὰ νὰ καταγγέλουν παντοῦ τὴν τρισαθλίαν συμπεριφορὰν τῶν παλιμβαρβάρων Τούρκων.
Ἐμεῖς δὲν λέγομεν ὄχι εἰς τὴν Κούβαν, ἀπεναντίας ναί, ὄχι ὅμως νὰ ἀμαυρώνωμεν τὸν μέγιστον στρατηλάτην Θεόδωρον Κολοκοτρώνην, ταπεινόν, εὐλαβῆ καὶ θεοφοβούμενον ἄνθρωπον καὶ νὰ τὸν προσομοιάζουν μὲ τὸν μαρξιστὴν Φιντὲλ Κάστρο. Ὁ Φιντὲλ Κάστρο ἔχει ἑκατομμύρια θαυμαστὰς ἀνὰ τὴν ὑφήλιον. Δὲν ἦτο ἀνάγκη νὰ σπαταλᾶται ὁ ἱδρώτας τοῦ βαρύτατα φορολογουμένου πτωχοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, διὰ νὰ ἐξομοιωθῇ ἀπὸ τὸν Ἕλληνα Πρωθυπουργὸν ὡς σύγχρονος Κολοκοτρώνης.
Καὶ ἐμεῖς ἐπρογραμματίζαμεν μὲ τὸν Φιντὲλ Κάστρο νὰ ἔλθῃ νὰ τὸν φιλοξενήσωμεν, εἰς τὰ ἔργα Ἁγίου Νέου Ὁσιομάρτυρος Παύλου, διότι τότε ἐδήλωνεν ὅτι ἤθελε νὰ μελετήσῃ τὴν πολιτείαν καὶ τοὺς θησαυροὺς τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἐμεῖς δὲ θὰ τὸν προμηθεύαμε μὲ ἑκατοντάδες DVD μὲ τοὺς θησαυροὺς αὐτοὺς καὶ ἐξιστόρησιν τοῦ «περιβολιοῦ τῆς Παναγίας» εἰς τὴν ἰσπανικήν, διὰ νὰ τὰ προβάλλουν ὅλαι αἱ νοτιαμερικανικαὶ χῶραι καὶ νὰ γίνωνται οἱ νοτιοαμερικανοὶ Ὀρθόδοξοι.
Αφήστε μια απάντηση