Δημοψηφίσματα ἐπιβάλλεται νὰ γίνωνται ὄχι μόνον διὰ κρίσιμα ἐθνικὰ θέματα, ἀλλὰ καὶ διὰ σοβαρὰ κοινωνικὰ ζητήματα, ὅπως τὸ ἄρθρον 44 τοῦ Συντάγματος ρητῶς ἐπιτάσσει, καθὼς καὶ διὰ δημοσιοοικονομικά καὶ θρησκευτικὰ θέματα μὲ ἀπόλυτον πλειοψηφίαν ὄχι τῶν ψηφισάντων ἀλλὰ τῶν ψηφοφόρων, ὑπὸ τὴν προϋπόθεσιν ὅτι θὰ ὑπάρχῃ πολὺς χρόνος διὰ ἀντικειμενικὴν ἐνημέρωσιν τοῦ κυριάρχου λαοῦ καὶ ὄχι νὰ καταλαμβάνεται ὁ λαὸς ἐξ ἀπίνης καὶ νὰ ἐκβιάζεται . . .
Τὰ ψηφοδέλτια πρέπει νὰ εἶναι σαφέστατα καὶ λίαν διακριτά. Προπαντὸς δὲ νὰ ὑπάρχῃ ἐγγυημένον ἐχέγγυον διὰ τὴν ἄκραν διαφάνειαν, γεγονός τὸ ὁποῖον ἐγγυᾶται μόνον ἡ κλήρωσις ἀπὸ τριπλασίους Δικαστικοὺς λειτουργούς, Δικηγόρους, Ἐκπαιδευτικούς, ἐγγραμμάτους συνταξιούχους ἰδιωτικοῦ καὶ δημοσίου τομέως, Στρατιωτικούς, Ἀστυνομικούς, Ἰατρούς, Φαρμακοποιούς, Μηχανικούς, Κληρικούς, κ.λπ.
Μόνον τουτοτρόπως θὰ εἶναι τὰ δημοψηφίσματα ἀποτέλεσμα ἐλευθέρας βουλήσεως καὶ ὄχι συναισθηματισμοῦ καὶ ὀργῆς.
Ἀκολουθεῖ μία ἱστορικὴ ἀναδρομή.
ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Μέχρι σήμερον εἰς τὴν Ἑλλάδα, εἶχον διεξαχθῆ ἑπτά (7) δημοψηφίσματα εἰς μίαν χρονικὴν περίοδον πενήντα τεσσάρων (54) ἐτῶν. Ἐξ αὐτῶν εἰς τὰς ἕξ (6) περιπτώσεις τὸ ἐρώτημα ἐσχετίζετο μὲ τὸ πολίτευμα (βασιλευόμενη ἤ ἀβασίλευτος δημοκρατία) και μια (1) διὰ τὴν ἔγκρισιν Συντάγματος :
1920: Ἡ κυβέρνησις Δημητρίου Ράλλη προκηρύσσει δημοψήφισμα διὰ 5 Δεκεμβρίου μὲ ἐρώτημα τὴν ἐπιστροφὴν τοῦ βασιλέως Κωνσταντίνου τοῦ Α’. Εἰς τὸ δημοψήφισμα δὲν συμμετεῖχον οἱ Φιλελεύθεροι. Ἡ ἐπάνοδος τοῦ ἐξορίστου βασιλέως ἐγκρίνεται μὲ 99%. Τὸ ἀποτέλεσμα ἐνοχλεῖ τὰς συμμαχικὰς δυνάμεις καὶ κυρίως τὴν Βρετανίαν, ἡ ὁποία δὲν ἐπιθυμεῖ τὴν ἐπιστροφὴν τοῦ φιλογερμανοῦ Κωνσταντίνου. Οἱ σύμμαχοι παύουν νὰ ὑποστηρίζουν τὴν Ἑλλάδα προσφέροντες τὴν ὑποστήριξίν των πρὸς τὴν Τουρκίαν. Ἡ ἀλλαγὴ τῆς στάσεως τῶν συμμάχων θεωρεῖται εἷς ἀπὸ τοὺς παράγοντας, οἱ ὁποῖοι συνέβαλον καθοριστικῶς εἰς τὴν Μικρασιατικὴν Καταστροφήν . . .
1924: Ἡ Δ’ Συντακτικὴ Ἐθνοσυνέλευσις προκηρύσσει δημοψήφισμα διὰ 13 Ἀπριλίου μὲ ἐρώτημα τὴν κατάργησιν τῆς μοναρχίας. Ἡ διαδικασία ὀργανώνεται ἀπὸ τὴν κυβέρνησιν Παπαναστασίου. Ὑπὲρ τῆς ἀβασιλεύτου δημοκρατίας ψηφίζει τὸ 69,95% τῶν ψηφοφόρων καὶ κατὰ τὸ 30,05%. Τὴν 1ην Μαΐου τοῦ ἰδίου ἔτους ὁρκίζεται πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας ὁ Παῦλος Κουντουριώτης.
1935: Προεκηρύχθη ἀπὸ τὸ δικτατορικὸν καθεστὼς τοῦ Γεωργίου Κονδύλη καὶ ἔμεινεν εἰς τὴν ἱστορίαν ὡς «νόθον δημοψήφισμα». Τὸ ἐρώτημα ἦτο ἡ κατάργησις τῆς ἀβασιλεύτου δημοκρατίας. Συμφώνως μὲ τὸ ἐπίσημον ἀποτέλεσμα, ὑπέρ ἐψήφισεν τὸ 97,88% , κατὰ τὸ 2,12% ! ! !
1946: Ἡ κυβέρνησις Κωνσταντίνου Τσαλδάρη προκηρύσσει δημοψήφισμα διὰ τὴν 1ην Σεπτεμβρίου. Αἱ ἐπιλογαὶ ἦσαν τρεῖς: ὑπὲρ ἤ κατὰ τῆς ἐπανόδου τοῦ βασιλέως καὶ ὑπὲρ τῆς ἀβασιλεύτου Δημοκρατίας. Ὑπὲρ τῆς ἐπανόδου τοῦ βασιλέως Γεωργίου Β’ ἐψήφισεν τὸ 69%, κατὰ τὸ 20% καὶ ὑπὲρ τῆς ἀβασιλεύτου Δημοκρατίας τὸ 11% ! ! !
1968: Οἱ συνταγματάρχαι διενεργοῦν δημοψήφισμα τὴν 29ην Σεπτεμβρίου διὰ σχέδιον Συντάγματος, τὸ ὁποῖον εἶχον ἐκπονήσει. Τό «ναί» ἀποσπᾶ ποσοστὸν 92,21% καὶ τό «ὄχι» τὸ 7,79% ! ! !
1973: Τὸ δεύτερον δημοψήφισμα τῶν συνταγματαρχῶν τῆς 21ης Ἀπριλίου 1967 ἐπραγματοποιήθη τὴν 29ην Ἰουλίου. Τὰ ἐρωτήματα ἐσχετίζοντο μὲ τὴν ἔγκρισιν μεταρρυθμίσεως τοῦ Συντάγματος τοῦ 1968, τὴν ἐκλογὴν προέδρου (Γεώργιος Παπαδόπουλος) καὶ Ἀντιπροέδρου (Ὀδυσσέας Ἀγγελῆς) τῆς Δημοκρατίας διὰ θητείαν ὀκτώ (8) ἐτῶν καὶ τὴν κατάργησιν τῆς βασιλείας. Ὑπέρ ἐψήφισεν τὸ 78,43% καὶ κατὰ τὸ 21,57% ! ! !
1974: Μετὰ τὴν πτῶσιν τῆς δικτατορίας, ἡ κυβέρνησις τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ διενεργεῖ δημοψήφισμα μὲ ἐρώτημα τὴν μορφὴν τοῦ πολιτεύματος τὴν 8ην Δεκεμβρίου. Τὸ 69,2% τῶν ψηφοφόρων ψηφίζει κατὰ τῆς βασιλευόμενης δημοκρατίας, ἔναντι 30,82%, τὸ ὁποῖον εἶναι ὑπὲρ τῆς ἐπαναφορᾶς τοῦ θεσμοῦ τῆς βασιλείας ! ! !
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ (ΑΘΗΝΑΪΚΟΝ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ – ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ)
Αφήστε μια απάντηση