Ὁ θρυλικὸς ἀρχηγὸς καὶ ἥρωας τῆς Εὐβοίας κατὰ τὴν Ἑλληνικὴν Ἐπανάστασιν τοῦ 1821
ὑπὸ Ἀντωνίου Εὐαγγέλου Ἀντωνίου – Ἀρβανίτου,
τ. Γεν. Δ/ντοῦ Τραπεζῶν καὶ Προέδρου ΠΕΦΙΠ
(Πανελληνίας Ἑνώσεως Φίλων τῶν Πολυτέκνων)
1.Μὲ μεγίστους κόπους καὶ ἐργασίαν, ποὺ εἶχεν καὶ ἔχει ἀκόμη ἀπὸ πρωίας μέχρι νυκτὸς ὁ συγγραφεύς, ἀνῆλθεν, διὰ τῆς ἀξιοκρατίας, ἀπὸ τὰ κατώτατα μέχρι τὰ ἀνώτατα κλιμάκια τοῦ τραπεζικοῦ κλάδου.
Ταυτοχρόνως προσέφερε καὶ προσφέρει μεγίστην κοινωνικὴν διακονίαν εἰς πληθώραν κοινωνικῶν, ἀνθρωπιστικῶν καὶ λοιπῶν φορέων, ὡς π.χ. εἰς τὴν Πανελλήνιον Ἕνωσιν Φίλων τῶν Πολυτέκνων, τὸ Ὀρθόδοξον Ἵδρυμα ὁ Ἀπόστολος Βαρνάβας, τὸ Ἵδρυμα Ἀντιμετωπίσεως Δημογραφικοῦ Προβλήματος, τὸν Σύλλογον Ἑλλήνων Λογοτεχνῶν, τὸν Ἑλληνικὸν Ἐρυθρὸν Σταυρόν, τὸν Διορθόδοξον Σύνδεσμον ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, τὸ Σωματεῖον Οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους καὶ εἰς πληθώραν ἄλλων συλλόγων. Μοχθὼν διὰ τὴν σωματικὴν ἀνακούφισιν καὶ ψυχικὴν ἀναγέννησιν δεινοπαθούντων συνανθρώπων μας, ἀνεγνωρίσθη ἀπὸ τὴν Ἀκαδημίαν Ἀθηνῶν, τὸν Σύλλογον Ἑλλήνων Λογοτεχνῶν, τὸν Ἑλληνικὸν Ἐρυθρὸν Σταυρόν, τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως, τοὺς Πατριάρχας Ἱεροσολύμων, Ἀλεξανδρείας, Μόσχας, Ρωσίας, Σόφιας καὶ Βουλγαρίας, τὴν Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τοὺς ἀειμνήστους Ἀρχιεπισκόπους Ἀθηνῶν Ἱερώνυμον τὸν Α΄ (Κοτσώνην) καὶ Χριστόδουλον (Παρασκευαΐδην), τὸ Κέντρον Στήριξης Οἰκογενείας καὶ λοιποὺς φορεῖς.
2. Παρὰ τὸν τεράστιον φόρτον, δραστηριότητας καὶ ἐνασχολήσεις αὐτάς, ἐν τούτοις ἐμόχθησεν νὰ ἀναμοχλεύσῃ μὲ τὸ ἐν λόγῳ πόνημα του ὅλην τὴν ἱστορίαν τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὸ 550 πρὸ Χριστοῦ μέχρι καὶ προσφάτως.
Τὸ ἔργον φέρει μὲν τὸν τίτλον Κῶτσος Δημητρίου ὁ Ἀρβανίτης, πλὴν ὅμως τὸ μεγαλύτερον μέρος τοῦ βιβλίου του εἶναι μία πολυτιμοτάτη περιληπτικὴ ἐπισκόπησις τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας ἀπὸ τοὺς πολέμους τῶν Ἑλληνικῶν Κρατῶν (Πελοποννησιακὸς Πόλεμος, Πόλεμος τῶν Ἀθηναίων ἐναντίον τῶν Βοιωτῶν, Θεσπρωτέων, Εὐβοέων, Ἐπικράτησις τῶν Ρωμαίων, Ἐνετῶν, Τούρκων κ.λπ.).
Μὲ ἀκαταμάχητα ἱστορικὰ ἐπίσημα στοιχεῖα περιγράφει καὶ ἀναπτύσσει μὲ γλαφυρότητα καὶ μὲ ἁπλουστευμένην γλῶσσαν τὴν ἱστορίαν μας μέχρι καὶ σήμερον.
3.Ἐπιγραμματικῶς ἀναφέρει εἰς τὸν πρόλογόν του: «Οἱ ἑκάστοτε κυβερνῶντες ὑπῆρξαν λαοπλάνοι, ψεῦτες, συμφεροντολόγοι, ἀχάριστοι, θρασεῖς καὶ ἅρπαγες κατὰ κανόνα, μὲ μικρὲς ἐξαιρέσεις ὀλίγων ἐπιφανῶν ποὺ λάμπουν σὰν διαμάντια στὴν ἱστορία. Ἡ πτωχὴ καὶ ταλαίπωρη Ἑλλάδα, δηλαδὴ ὁ λαός της, ἐπέρασε καὶ ἐδοκίμασε ὅλα τὰ εἴδη τῶν πολιτευμάτων, ὅπως δημοκρατίες δοτὲς ἢ ἐκλεγμένες ἀπὸ τὸν λαόν, δυναστεῖες, δικτατορίες, μονοκομματικὲς ἢ πολυκομματικὲς κυβερνήσεις, δῆθεν δημοκρατικὲς ἀλλὰ στὴν οὐσία ὀχλοκρατικὲς μειοψηφίες ποὺ πάσχουν τάχα γιὰ τὸν λαό, ἀλλὰ τοὺς κάθονται γιὰ τὰ καλὰ στὸ σβέρκο καὶ τὸν βυζαίνουν σὰν βδέλλες συνεχῶς οἱ ἐπιτήδειοι καὶ εἰδικὰ γι᾿ αὐτὸ τὸν σκοπὸ σπουδαγμένοι δολοπλόκοι. Μερικοὶ ἀπὸ αὐτοὺς μέχρι σήμερα ἄνδρες καὶ γυναῖκες δὲν εἶναι ἄξιοι οὔτε τὴν οἰκογένειά τους νὰ ‘’κουμαντάρουν’’, ἀλλὰ οὔτε καὶ τὸν ἑαυτόν τους. Ὅμως πάσχουν γιὰ τὸν λαό! Ντροπὴ δὲν ὑπάρχει.».
4.Ὁ λίαν εὐσυνείδητος καὶ πάντοτε μὲ ἦθος ἐργασίας ἐνεργὼν συγγραφεὺς ἀναφέρει ὅπως καὶ τὸ Εὐαγγέλιον ὄχι μόνον τὰς ἀρετάς, ἀλλὰ καί «…τὰ πάμπολα ἐλαττώματα τῆς ἑλληνικῆς φυλῆς μας ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα, ὡς παράδειγμα γιὰ ἀποφυγή» καὶ γράφει «ὀλίγα ἐνδεικτικὰ γιὰ τὶς ἔριδες, τοὺς ἀλληλοσπαραγμοὺς καὶ τὶς μικρότητες ἐνίων ὁπλαρχηγῶν».
5.Ἡ συμβολὴ τοῦ συγγραφέως εἰς τὴν ἱστορικὴν ἀλήθειαν τῆς Εὐβοίας, ἀλλὰ καὶ τῆς καθόλου Ἑλλάδος εἶναι σημαντικοτάτη. Ὁ συγγραφεὺς ἀρχίζει ἀπὸ τὴν Παλαιολιθικὴν ἐποχὴν (500.000-800.000 ἔτη π.Χ.) μὲ τὸ σημαντικότατον ἑλληνικὸν εὕρημα, τὸ ἀπολιθωμένον δάσος εἰς τὴν Λέσβον (Σίγρι) μέχρι καὶ τὴν Νεολιθικὴν περίοδον, τὴν περίοδον τοῦ Χαλκοῦ (2η Χιλιετηρίδα π.Χ.), τὴν περίοδον Σιδήρου (1000 π.Χ.), τὴν Γεωμετρικὴν περίοδον (11ον-8ον αἰ. π.Χ.).
6. Εἰς τὸ δεύτερον μέρος περιγράφει γλαφυρὰ τὴν ὑποταγὴν τῶν Βοιωτῶν καὶ Χαλκιδέων εἰς τοὺς Ἀθηναίους καὶ τὴν ἐποίκησιν 400 οἰκογενειῶν ἐξ Ἀθηνῶν εἰς τὴν Εὔβοιαν καὶ μάλιστα εἰς τὸ ὀροπέδιον Ληλάντιον Πεδίον καὶ τὸ Λεκανοπέδιον Γιδῶν (σήμερον Ἀμφιθέα) ἀπ᾿ ὅπου τὸ χωριὸ ὀνομάσθηκε Ἀθηνιός. Μᾶς διαφωτίζει ἐπίσης ὅτι ἡ Εὔβοια εἶχε 366 χωριὰ καὶ ὑπέφερεν μετὰ τὴν Κρήτην, ποὺ εἶχεν τὰ θλιβερὰ πρωτεῖα, πάρα πολὺ ἀπὸ τοὺς Τούρκους.
7. Εἰς τὸ τρίτον μέρος ἀσχολεῖται μὲ τὴν ἱστορίαν τῆς Εὐβοίας κατὰ τὴν περίοδον πρὸ τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, τονίζων μὲ ζωντανὰ παραδείγματα τὸν «…βόγγο καὶ τὸ κλάμα τῶν ραγιάδων…» καὶ τὴν ἱστορικὴν πορείαν καὶ δράσιν τῶν Γενιτσάρων, οἱ ὁποῖοι ἱδρύθησαν τὸ 1227 καὶ ὠνομάσθησαν «…γενι-τσερί, δηλαδὴ νέος στρατός…». Ταυτοχρόνως ἐξαπλοῦνται αἱ πληροφορίαι καὶ διὰ τὸ τὶ συνέβη τὴν περίοδον αὐτὴν εἰς ὅλην τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ ἐξωτερικόν, σχετικῶς μὲ τὰ θετικὰ τῆς ὑποθέσεως, δηλαδὴ τὴν δράσιν τῶν Κρυφῶν Σχολειῶν, τοὺς Μεγάλους Διδασκάλους τοῦ Γένους, τὴν Ρήγα Φεραῖον, τὴν Γέννησιν τῆς Μεγάλης Ἰδέας, τὴν Φιλικὴν Ἑταιρείαν, ἐξειδικεύων σπουδαῖα ἱστορικὰ περιστατικὰ ἀπὸ τὴν Εὔβοιαν.
8. Εἰς τὸ τέταρτον μέρος ἀναπτύσονται ἀναλυτικῶς τὰ ἱστορικὰ γεγονότα τῆς Ἐθνεγερσίας καὶ εἰδικῶς «…ὁ Ξεσηκωμὸς στὴν Εὔβοια…».
9. Εἰς τὸ πέμπτον μέρος ἐπικεντρώνεται εἰς τὶς «…Μορφὲς τῆς Εὐβοίας κατὰ τὸν ἀγῶνα…» καθὼς καὶ εἰς λοιπὲς προσωπικότητες ἀπὸ ὅλην τὴν Ἑλλάδα. Ἔχει ἀποσπάσματα ὁμιλιῶν ἡρώων τοῦ 1821, συμπεριλαμβάνων καὶ τὸν Ἄγγλον Φιλέλληνα Ἔντουάρτ Τζὸν Τρλόνι.
10. Εἰς τὸ ἕκτον μέρος ἀναπτύσσονται ἐκτενῶς οἱ «…Πόλεμοι – μάχες στὴν Εὔβοια τοῦ 1821…».
11. Εἰς τὸ ἕβδομον μέρος περιγράφονται αἱ «…ἡμέρες δόξεις τοῦ ἀγῶνος τοῦ 1821 μὲ τὴν ἀλλαγὴ ἡγεσίας καὶ τὴν ἀνάθεσιν αὐτῆς εἰς τοὺς Ἀγγελῆ καὶ Κῶτσον…». Ἐμβριθέστατον καὶ πολύτιμον ἱστορικὸν Ἀρχεῖον.
12. Εἰς τὸ ὄγδοον μέρος γίνεται περιγραφὴ ἱστορικῶν δεδομένων. Κοσμεῖται καὶ μὲ ἕνα ἐκφραστικὸν ποίημα :
Ὁ Κῶτσος βγῆκε στὰ Βουνά, στοὺς Κάμπους, στὰ Λαγκάδια
………………………………………………………………………………………………….
Ἔργο, σκοπὸς καὶ στόχος μας, εἶναι ἡ Λευτεριά μας,
Ἐλεύθερα νὰ ζήσουνε, Φαμίλιες καὶ Παιδιά μας,
Χριστὸν νὰ προσκυνήσουνε καὶ Ἅγια Παναγιά μας.
13. Εἰς τὸ ἔνατον μέρος γίνεται ἐκτενὴς περιγραφὴ τῶν ἀπογόνων τοῦ Κώτσου (Κων/νου). Μεταξὺ αὐτῶν καὶ ὁ σπουδαῖος συγγραφεὺς τοῦ πονήματος, σεβαστὸς κ. Ἀντώνιος Ἀντωνίου, ὁ ὁποῖος εἶναι τετρασέγγονος τοῦ Κώτσου.
Ἐπίσης γίνεται ἀναφορὰ εἰς τούς «…Ἀρβανίτες, οἱ ὁποῖοι εἶναι γνήσιοι Ἕλληνες μὲ Ἠπειρωτικὲς Ρίζες Δωρικῆς Καταγωγῆς…».
14. Εἰς τὸ δέκατον μέρος ὁ ἐξαίρετος συγγραφεύς, ὁ ὁποῖος δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ παραλείψῃ καί «…τὸ γνωστὸ σπὸρ τῶν Ἑλλήνων: Φθόνος, ἀχαριστία, διχόνοια…», κάνει ἐκτενῆ ἀναφορὰν εἰς τὰ προβλήματα αὐτά.
15. Τὸ σπουδαῖον αὐτὸ ἐθνικὸν καὶ ἱστορικὸν πόνημα κλείνει μὲ παράρτημα ἐγχρώμων φωτογραφιῶν καὶ χαρτῶν, τὸ ὁποῖον παραπέμπει ἀναλυτικῶς εἰς τὰ κείμενα καὶ ἐπιβοηθᾶ τὸν ἀναγνώστην.
16. Θεωροῦμεν ὅτι ἡ πλήρης ἱστορικὴ ἀλήθεια εἶναι πλοῦτος, ποὺ ἑνώνει ἐν εἰρήνῃ καὶ ἀγάπῃ καὶ οὐδέποτε παράγει διαιρέσεις.
17. Ἡ συμβολή τοῦ συγγραφέως εἰς αὐτὴν τὴν ἱστορικὴν ἀλήθειαν τῆς Εὐβοίας, ἀλλὰ καὶ τῆς Ἑλλάδος εἶναι σημαντικοτάτη. Μακάρι νὰ κατανοηθῇ ἐγκαίρως ἡ ἀξία τῆς ἱστορικῆς ἀληθείας καὶ τοῦτο τὸ σύγγραμμα νὰ γίνῃ σχολικὸν βοήθημα, ποὺ θὰ δίδεται εἰς τοὺς μαθητάς, διὰ νὰ γράφουν καὶ ἱστορικὰ θέματα συλλογικῶς 3-9 παιδιά, ὡς ἐτόνιζεν συχνὰ καὶ ὁ Immanuel Kant : «Ἀπὸ τὶς τρεὶς Χάριτες, ὡς τὶς ἐννέα Μοῦσες».
Ἡ μάθησις δὲν εἶναι ἀποστήθισις, εἶναι δημιουργία – συνεργασία – μεταλαμπάδευσις γνώσεων καὶ τελικῶς μεταποίησις ἀνθρώπων.
18. Αὐτὸ τὸ ἔργον εἶναι ἑλληνικόν. Μόνον Ἕλληνες ἠμποροῦν νὰ τὸ διδάξουν. Προτείνομεν εἰς τὸν συγγραφέα εἰς τὰς ἑπομένας ἐκδόσεις του νὰ συμπεριλάβῃ, μὲ τὴν δέουσαν τεκμηρίωσιν, ὅτι τὸ λεγόμενον σήμερον Λατινικὸν Ἀλφάβητον εἶναι καὶ αὐτὸ Ἑλληνικὸν ἢ Κυμεϊκόν. Ἐγράφη εἰς τὴν Κύμην Εὐβοίας καὶ διεδόθη καὶ ἐπεκράτησεν εἰς τὴν Ἑσπερίαν.
19. Προτιθέμεθα ἐπίσης νὰ ἀναρτήσωμεν εἰς τὴν ἱστοσελίδα μας www.fotgrammi.gr μίαν προσεχῆ ἱστορικὴν συνομιλίαν μας μὲ τὸν συγγραφέα, ὅπου θὰ ἀναπτύξωμεν τὰ θέματα τοῦ πονήματος ἐκτενέστερον. Τὸ διαδίκτυον ἠμπορεῖ νὰ γίνῃ τὸ Ἐλεύθερον Ἑλληνικὸν Σχολεῖον, ἄν ἡμεῖς τὸ τροφοδοτοῦμεν μὲ σημαντικὰ θέματα καὶ μὲ καταλλήλους τρόπους. Ὑψίστη ὑποχρέωσις ὅλων ἡ διάδοσις τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης εἰς τὰ πέρατα τῆς Γῆς καὶ μέσῳ διαδικτύου.
Δὲν εἶναι ὑπεροβολὴ νὰ ἀναφέρωμεν ὅτι πρόκειται περὶ ἑνὸς μοναδικοῦ καὶ λίαν χρησίμου πονήματος.
Κλείνοντες, συγχαίρομεν καὶ πάλιν τὸν σπουδαῖον συγγραφέα. Ἡ Ἑλλὰς θὰ τὸν εὐγνωμονῇ διὰ τὴν προσφοράν του.
Η ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ
(Δωρεὰν προβολή-παρουσίασις, τιμῆς ἕνεκεν)
Αφήστε μια απάντηση