Πολιτικὸς μηχανικὸς Ε.Μ.Π., ἐπ. ταμίας τοῦ Ἱδρύματος
Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν, ἱδρυτικὸν μέλος τοῦ «Διορθοδόξου Συνδέσμου Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος» καὶ τοῦ Σωματείου «Οἱ φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους».
Ἡ θυμοσοφία τοῦ Καππαδόκη πατέρα του Ἰσαάκ καὶ ἡ ἀρχοντιὰ τῆς Κωνσταντινουπολίτισσας μητέρας του Εὐγενίας συνδυασμένα μὲ τὴν ἁπλότητα καὶ τὴν καλωσύνη του δημιούργησαν ἕνα ἄριστο χαρακτῆρα στὸν ἀείμνηστο Μιχάλη.
Καθημερινό του μέλημα ἡ ἐξυπηρέτησις τῶν συνανθρώπων. Σὲ ὅλη του τὴν ζωή, κάθε πρωὶ προγραμμάτιζε μία σειρὰ ἀπὸ φιλανθρωπίες, ὄχι μόνον ἀνιδιοτελῶς ἀλλὰ προσφέρων καὶ χρήματα ἀκόμη καὶ δανειζόμενος. Οἱ προσφορές του φάνταζαν ἀδιανόητες γιὰ τὸν κάθε ἄνθρωπο.
Κατὰ τὴν διάρκεια ἀνεγέρσεως τοῦ Ἱ. Ν. τοῦ Ἁγ. Νέου Ὁσιομάρτυρος Παύλου εἰς τὴν Ἀροανία Καλαβρύτων ἦταν πάντοτε παρών. Ἔναντι τῆς τεράστιας αὐτῆς προσφορᾶς του ἐδέχθη τὰ πυρὰ μοχθηροῦ μηχανολόγου μηχανικοῦ, μέχρι τοῦ σημείου νὰ ἐνεργῇ νὰ τοῦ κοπῇ ἡ σύνταξίς του, διότι ἀπεκάλυψε τὶς ἐπιβλαβέστατες γιὰ τὰ ἔργα κακοτεχνεῖες του. Ἡ σατανικὴ αὐτὴ κατατρομοκράτησις ὑπὸ τοῦ ὑποκριτοῦ μηχανολόγου συνέβαλε στὶς πολὺ δύσκολες καταστάσεις ὑγείας ποὺ πέρασε ἡ οἰκογένεια τοῦ ἀειμνήστου Μιχάλη. Ἡ ζωή του ἔμοιασε μὲ ἀρχαία τραγωδία: μέσα σὲ δέκα χρόνια νὰ χάσῃ τὸν ἕνα μετὰ τὸν ἄλλο, τὴν κόρη του Εὐγενία, τὴν γυναίκα του Μαρία, τὸν γιὸ του Κωνσταντῖνο καὶ τὸν γαμπρό του Ἰωάννη. Ὅμως ἡ πιὸ συνηθισμένη κουβέντα του ἦταν «Δοξάζω τὸν Θεὸ γιὰ τὶς δοκιμασίες ποὺ μοῦ δίδει».
Ἔφυγε ὅμως καὶ αὐτὸς μὲ τὸ παράπονο ὅτι δὲν εἶδε τὸ μεγάλο ποθούμενο, τὴν πραγματοποιήσι τοῦ Πανελληνίου Προσκυνήματος τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους. Ἄς ἐλπίζουμε ὅτι θὰ εἶναι ὁ τελευταῖος…
Αἰωνία σου ἡ μνήμη ἀδελφὲ Μιχάλη καὶ καλὴ συνάντησι στὶς αἰώνιες μονὲς τοῦ Κυρίου. (Ἀποχαιρετισμὸς τὴν Δευτέρα 2.3.2015)
Αφήστε μια απάντηση