Ὁμιλητὴς Ἀχ. Γ. Λαζάρου
Δρ. Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
Chargé de cours à la Sorbonne (Paris IV)
τ. Γενικὸς Ἐπιθεωρητὴς Μ.Ε.
Καταφθάνοντας εἰς τὴν Ἑλλάδα τὸ γαλλικὸ ἐκστρατευτικὸ σῶμα τῶν 14.000 ἀνδρῶν ὑπὸ τὸν στρατηγὸ Μαιζὼν ἐντεταλμένο εἰς τὸν ἐξαναγκασμὸ τοῦ Ἰμπραὴμ πρὸς ἐγκατάλειψιν τοῦ ἑλληνικοῦ ἐδάφους, ὁ μεγάλος Φιλέλληνας Ἐϋνάρδος ἔγραψε τὴν 26ην Νοεμβρίου 1827 πρὸς τὸν Καποδίστρια τὰ ἀκόλουθα: «Ἀγαπητέ μου Κόμη. Ἐνῷ τὰ νέα τοῦ Ναυαρίνου μὲ γεμίζουν χαρά, ἡ καρδιά μου σπαράζει μὲ αὐτά, ποὺ μαθαίνω γιὰ τὴν βαρβαρότητα τοῦ Ἰμπραὴμ καὶ τὴν ἐσχάτη ἔνδεια τῶν κατοίκων. Γυναῖκες, παιδιὰ καὶ γέροντες πεθαίνουν κυριολεκτικὰ ἀπὸ τὴν πείνα… Μόλις ἔγραψα στὸ Παρίσι καὶ σὲ μερικὲς Ἐπιτροπὲς γιὰ νὰ συνδράμουν καὶ πάλι τοὺς περιπλανωμένους πληθυσμούς… ὅλα τὰ βοηθήματα τῆς ἀγαθοεργίας πρέπει νὰ διατίθενται γιὰ τὴν περίθαλψιν τῶν θυμάτων τοῦ πολέμου, ποὺ δυστυχοῦν».
Ταυτόχρονα πέραν τῆς στρατιωτικῆς συμβολῆς ἡ παρουσία τόσων χιλιάδων Γάλλων ἀνδρῶν ἐξάπαντος συμβάλλει καὶ εἰς τὴν ἀπαραίτητη ἀνοικοδόμησιν καὶ τὴν στοιχειώδη οἰκονομικὴ ἀνάπτυξιν.
Εὐοίωνο καὶ αἰσιόδοξο μήνυμα γιὰ τὸν Κυβερνήτη Καποδίστρια ἐκτιμήθηκε ἡ ἄμεση καὶ πρόμυθη ἀποδοχὴ προσφορᾶς ὑπηρεσιῶν εἰδικῶν καὶ ἀπὸ Συνέλληνες, οἱ ὁποῖοι διακρίθηκαν στὸν ἔνοπλο καὶ αἱματηρότατο ἐπαναστατικὸ ἀγώνα. Ἀποδείχθησαν δὲ παντελῶς αὐθαίρετοι καὶ ἀβάσιμοι οἱ ψίθυροι, κατὰ τοὺς ὁποίους μὲ τὴν ἄφιξιν τοῦ Καποδίστρια παρεγκωνίσθη ὁ Ἰωάννης Κωλέττης. Τοὐναντίον ἀξιοποιήθηκε χάρη καὶ στὴν ἰατρικὴ ἰδιότητά του. Διορίσθηκε ἀπὸ τὸν Κυβερνήτη Καποδίστρια ἔκτακτος Ἔφορος Ὑγείας μὲ ἕδρα τὶς Σπέτσες, τὶς ὁποῖες εἶχε πλήξει ἡ θανατηφόρα πανούκλα, καθὼς καὶ ἄλλες περιοχές, πρὸ πάντων τὶς ἀπέναντι πελοποννησιακὲς ἀκτές. Ὁμολογουμένως παρεγνωρίσθηκε ἡ ἀνωτερότητα καὶ ἡ εὐαισθησία τοῦ Κυβερνήτη, ὁ ὁποῖος προσωπικὰ ἐγκατέστησε τὸν Κωλέττη εἰς τὴν τόσον καίρια θέσιν συνταξιδεύοντας μὲ τὴν ρωσικὴ φραγάτα ΕΛΕΝΗ. Δικαιώθηκε δὲ καὶ μὲ τὴν λήψη τῶν ἐνδεδειγμένων μέτρων θεραπείας, τὰ ὁποῖα ἔλαβε ὁ ἰατρὸς τῆς αὐλῆς τοῦ Ἀλῆ πασᾶ τῶν Ἰωαννίνων Ἰωάννης Κωλέττης ὡς κατ’ἐξοχὴν εἰδικὸς εἰς τὸ τότε συχνότατο ἐπιδημικὸ φαινόμενο. Πρόσθετο καὶ εὐγλωττότερο ἀποδεικτικὸ τῆς σωστικῆς ἀποστολῆς τοῦ Κωλέττη εἰς τὶς Σπέτσες καὶ τῆς τόσο ἐμπνευσμένης διοικητικῆς εὐθυκρισίας τοῦ Κυβερνήτη εἶναι τὰ συγχαρητήρια καὶ τὰ εὐχαριστήριά του πρὸς τὸν δῆθεν παραγκωνισμένο Κωλέττη!
Ἐξ ἴσου ὑποτιμημένο εἶχαν θεωρήσει τὸν Κωλέττη, ὅταν ἀπὸ τὸν Καποδίστρια τοποθετήθηκε ὡς Ἔκτακτος Ἐπίτροπος Ἀνατολικῶν Σποράδων μὲ ἕδρα τὴν Σάμο. Ὅμως ἐνωρίτατα ἔγινε ἀντιληπτό, ὅτι ὑπῆρξε ἡ πλέον ἐπιτυχημένη ἐπιλογὴ διοικητικοῦ προσώπου. Διότι ὁμολογουμένως ἀποφεύχθηκαν αἱματοχυσίες, μετὰ τὸν ἀποκλεισμὸ τῆς Σάμου καὶ τῶν ἄλλων νησιῶν ἀπὸ τὴν ἐλεύθερη Ἑλλάδα καὶ τὴν ἀνακήρυξη τῆς Σάμου ἀπὸ τὶς Μεγάλες Δυνάμεις σὲ Ἡγεμονία ὑπὸ τὴν ἐπικυριαρχία τοῦ σουλτάνου, ὁπότε οἱ Σάμιοι ἀρχηγοὶ τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 Λυκοῦργος Λογοθέτης, Κ. Λαχανᾶς, Σταμάτιος Γεωργιάδης, ὁ ποιητὴς Γεώργιος Κλεάνθης καὶ ὁ μητροπολίτης Κύριλλος Ἀγραφιώτης ἐξορίσθηκαν στὴν ἐλεύθερη Ἑλλάδα χάρη εἰς τὴν πειθὼ καὶ εἰς τὸν ἐπιδέξιο χειρισμὸ τοῦ ζητήματος ἀπὸ τὸν Ἰ. Κωλέττη.
Ὁ Καποδίστριας ἐπιπρόσθετα εἶχε καὶ διαβεβαίωση τῶν Μαυρομιχαλαίων δι᾿ ἀνυπαρξία δυσμενῶν προθέσεων. Ἐσπευσμένα εἶχε στείλει πρὸς αὐτοὺς τὸν ἁγνότερο ἀγωνιστὴ τοῦ δεκαετοῦς ἐπαναστατικοῦ ἀγῶνος, τὸν πάντιμο Νικόλαο Κασομούλη, ὡς ἀγγελιοφόρο-ἐγγυητή «διὰ τοὺς εἰρηνικοὺς σκοπούς του». Κατὰ δὲ τὴν συνάντησιν Κασομούλη-Κωνσταντίνου Μαυρομιχάλη ἦταν παρὼν καὶ ὁ Κωνσταντῖνος Κανάρης! Συνεπῶς γνωρίζομε τὰ ὀνόματα τῶν δολοφόνων, τῶν δὲ ἠθικῶν αὐτουργῶν κυκλοφοροῦνται ψιθυριστά! Ὁ Κασομούλης συμπληρώνει: «…Ἐξομολογοῦμαι τὴν ἀλήθειαν ὅτι καὶ διὰ τοὺς δύο ἐλυπήθην καὶ ἐκαταράσθην τοὺς πρωταιτίους, οἵτινες ἔθεσαν εἰς τοιαύτην κατάστασιν τοὺς ἄνδρας νὰ φονεύσουν τὸν ἀγαθώτερον Ἕλληνα καὶ Πατέρα τοῦ Ἔθνους».
Ἐξ ἄλλου τὸ ἀπεχθέστερο καὶ διαχρονικῶν διαστάσεων ἔγκλημα κατὰ τοῦ Ἑλληνισμοῦ καταγγέλθηκε ἀπὸ τὸν Λαφαγιέτ: «Τὸ μεγαλεῖον τῆς Ἑλλάδος ἀφέθη ἐκτὸς τῆς Ἑλλάδος. Τί εἴδους Ἑλλὰς εἶναι ἡ Ἑλλάς χωρὶς τὴν Λῆμνον, τὴν Λέσβον καὶ τὴν Ὄσσαν, τὸν Ὄλυμπον καὶ τὸν Ἄθω ; Ὄχι μόνον τὸ μεγαλύτερον, ἀλλὰ καὶ τὸ ἑλληνικώτερον τμῆμα τῆς Ἑλλάδος δὲν περιελήφθη ἐντὸς τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους… καὶ αἱ νῆσοι καὶ αἱ ἀκταὶ τῆς Θράκης καὶ ἡ ἑλληνικὴ κοινότης τῆς Κωνσταντινουπόλεως εἶναι πραγματικοὶ Ἕλληνες…». Ὁ δὲ Βρετανὸς πολιτικὸς Δίλκε διευκρινίζει μὲ σαφήνεια: «Ἡ Ἑλλάς … ἀφεθεῖσα χωρὶς τὴν Θεσσαλίαν, τὴν Ἤπειρον καὶ τὴν Κρήτην, ἐψαλιδίσθη καὶ κατεδικάσθη εἰς λιμοκτονίαν ἀπὸ τὰς Μ. Δυνάμεις».
Προφανέστατα τὸ ἀπάνθρωπα ἄδικο καὶ φοβερὸ ψαλίδισμα τοῦ ἑλληνικοῦ χώρου καὶ ἡ παρεπόμενη ὀδυνηρὴ λιμοκτονία τῶν «ἀπελευθερωθέντων» Ἑλλήνων, ποὺ εἶχαν ἐπιβάλλει ξένες Δυνάμεις, κατ᾿ ἐξοχὴν ἡ πονηρὰ Ἀλβιών, Ἀγγλία, ἐπέφεραν τὰ ἀλλεπάλληλα μετεπαναστατικὰ κινήματα τῶν ἀλυτρώτων ἑλληνικῶν περιοχῶν, ταυτόχρονα δὲ ἀδυσώπητη δυσφήμιση τοῦ δικαιολογημένου ἑλληνικοῦ μεγαλοϊδεατισμοῦ… Σὲ ἀντίθεση ὁ μεγαλοϊδεατισμὸς ἄλλων χωρῶν ὑπερβαίνει καὶ τὰ ὅρια τῆς τολμηρότερης ἀνθρώπινης φαντασίας!
Ἡ Μεγάλη Ἰδέα τῶν Ἑλλήνων, ὅπως ὁμολογεῖται ἀπὸ Λαφαγιέτ, Δίλκε καὶ πολλοὺς ἄλλους, ἦταν πραγματιστικὴ καὶ ὄχι πλασματική!
Συνεπῶς συμπεριφορὲς ἐκπροσώπων τῆς Ἀγγλίας ἀπέναντι τοῦ ἀρτιπαγοῦς ἑλληνικοῦ κράτους ὑπῆρξαν παράλογες καὶ ἐπιβλαβέστατες… Τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1836 ὑποστήριζαν τὸν Φίνλεϋ εἰς τὶς διεκδικήσεις του ἐναντίον τοῦ ἀρτιπαγοῦς ἑλληνικοῦ κρατιδίου. Ὡστόσο κατὰ τὴν ἀνεκδιήγητη Μεταπολίτευσιν ὁ Φίνλεϋ προβλήθηκε πολυέξοδα, ἄν καὶ ὁ μισελληνισμός του ἐπισημάνθηκε ἤδη ἀπὸ τὸν Ἀλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Τὸ 1848 καταδιώκονται Ἑπτανήσιοι, ἐπειδὴ συμμετεῖχαν εἰς τὴν πανευρωπαϊκὴ ἐπανάσταση! Ἐπὶ δεκαετία 1843-1849 ἡ Ἀγγλία, ἡ ὁποία κατεῖχε τὰ Ἑπτάνησα, δημιουργοῦσε προβλήματα διεκδικώντας καὶ τὰ ἀσημαντότερα ξερονήσια! Μετὰ τὸ 1842 ὑπερασπιζόταν τὸν διαβόητο Πατσίφικο! Τὸ 1850 ἀγγλικὸς στόλος ὑπὸ τὸν ναύαρχο Πάρκερ ἀπέκλεισε τὰ ἑλληνικὰ λιμάνια, τρομοκρατικὴ ἐπιχείρηση, ἡ ὁποία ἔμεινε στὴν ἱστορία μὲ τὴν ὀνομασία Τὰ Παρκερικά, ἀπὸ τὸν Ἄγγλο ναύαρχο Πάρκερ!
Σχετικὰ μᾶς πληροφορεῖ καὶ ὁ Γιάννης Μακρυγιάννης: «τότε ὁ Πάλμερστον ἑτοιμάζει ἕνα σημαντικὸ στόλο μὲ βατζέλα, μὲ φεργάδες, μὲ μπρίκια καὶ μὲ στρατέματα κὶ ὁ Πάρκερ ναύαρχος κὶ ἔρχονται εἰς τὸν Περαία καὶ Ἀμπελάκι (Σαλαμίνα) καὶ μᾶς κάνουν στενὸν μπλόκο μὲ τὸν λόγον ὅτι ζημιώσαμεν τὸν Ὀβραῖον καὶ τὸν Φίντλεϊ… Καὶ παίρνουν ὅλα τὰ ἐθνικὰ πλοῖα καὶ τὰ ἐμπορικά· κὶ ἀφανίζουν τὸ ἐμπόριον γενικῶς καὶ τοὺς δυστυχισμένους τοὺς νησιῶτες… Καὶ μᾶς ἔφτιασαν ὅλους νοικοκυραίους. Καὶ φοβέριζαν σήμερα θὰ κινηθοῦν διὰ τὴν πρωτεύουσαν κὶ αὔριο θὰ κινηθοῦν. Τὸ κόμμα τὸ ἀγγλικὸν ἀδύνατο. Νέκρωσε ἀπὸ τὸ μῖσος τῶν ἀνθρώπων. Κὶ ἑνώθη ὅλο τὸ ἔθνος ἐναντίον τους… Κι ὁ Θεὸς ὁποὺ μᾶς γλύτωσε τόσες φορές, μᾶς ἔσωσε καὶ τότε».
Ἔκτοτε ὡς σήμερα πόσο μᾶς ἔβλαψαν οἱ Ἄγγλοι καὶ οἱ λοιποὶ Φράγκοι δὲν ἀρκοῦν τόμοι ὁλόκληροι. Συλλήβδην εἰς τὰ πλαίσια τῆς Εὐρωπαϊκῆς συνυπάρξεως οἱ «Εὐρωπαῖοι» ἁρμόδιοι, μὴ ἐλέγχοντας, ὡς ὤφειλαν, τοὺς ἐκπροσώπους τῆς χώρας μας, ἔφεραν τὸν ἑλληνικὸ λαὸ σὲ φτώχεια παρόμοια τῆς Κατοχῆς τοῦ Β΄ παγκοσμίου πολέμου! Ἐξαναγκάζονται οἱ Συνέλληνες τῶν χρόνων μας νὰ πληρώσουν τέτοια «χρέη», ποὺ θὰ ἀρκοῦσαν γιὰ τὴν ἐκπλήρωση τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους ἑκατὸ φορές!
Αφήστε μια απάντηση