καθὼς καὶ τῶν ἡρώων τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας θὰ τρίζουν καὶ θὰ βοοῦν: «ἀνάθεμα εἰς ἐκείνους τοὺς ἀπογόνους μας καὶ συγχρόνους ἰθύνοντας, Πολιτείας καὶ Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι, ἐνῷ κόπτονται διὰ τὴν ἄμεσον πραγματοποίησιν τοῦ κεντρικοῦ μωαμεθανικοῦ τεμένους εἰς τὴν Ἀθήνα καὶ πολλῶν ἄλλων εἰς τὰ περίχωρα, ὅμως γίνονται «ἀφωνότεροι ἰχθύος» διὰ τὴν πραγματοποίησιν τοῦ Τάματος τοῦ Θρυλικοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ καὶ τῶν ἄλλων ἡρώων τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας»….
Βάσει τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης οὐδὲν ἄλλον τέμενος δὲν ὑποχρεούμεθα νὰ κατασκευάσωμεν εἰς τὴν Ἑλλάδα, πέραν τῶν ὅσων ὁρίζονται εἰς αὐτήν.
1. Παρῆλθον 3 συναπτὰ ἔτη, ἀφ᾿ ὅτου ὁ ἀείμνηστος καὶ ἀνεπανάληπτος θρυλικὸς Γέρων Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἐγκατέλειψεν τὴν Στρατευομένην Ἐκκλησίαν καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὴν Θριαμβεύουσαν.
2. Ἀπὸ τότε γινόμεθα καθημερινῶς πτωχότεροι καὶ αἱ ἠθικαὶ καὶ πνευματικαὶ ἀνεκτίμηται ἀξίαι τῆς φυλῆς μας συνεχίζουν νὰ «ποδοπατοῦνται»βαναύσως. Ἀκόμη καὶ οἱ πλέον ἄσπονδοι ἐχθροὶ τοῦ ἀκεραίου χαρακτῆρος τοῦ ἰδανικοῦ ἐργάτου τοῦ Εὐαγγελίου κυροῦ Αὐγουστίνου, κοσμικοὶ καὶ κληρικοί, δὲν τολμοῦν πλέον νὰ εἰποῦν τὸ παραμικρὸν ἐναντίον του καὶ ἀμέσως ἢ ἐμμέσως ἔχουν τύψεις συνειδήσεως καὶ ἀναγνωρίζουν: «ἐὰν ἦταν σήμερον ὁ Αὐγουστῖνος, δὲν θὰ εἴχαμε τέτοια παρατράγουδα».
3. Ὁ ἀκέραιος αὐτὸς ἐθνικὸς καὶ θρησκευτικὸς μέγιστος ἀνὴρ τοῦ 20οῦ καὶ ἀρχῶν τοῦ 21ου αἰῶνος εἶχε τοιαύτην ἐπίγνωσιν τοῦ θείου λόγου, πιστεύων ὡς π.χ.:
α. «Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ’ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραὶ εἰσι.» ( Ἐφεσίους 5, 15-16).
β. «… ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις.» ( Ἐφεσίους 6, 12).
γ.«οὕτως λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσιν τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς.» (Ματθ. 5, 16).
δ. «καὶ ἐὰν ὁ ὀφθαλμός σου σκανδαλίζῃ σε, ἔκβαλε αὐτόν·» (Μάρ. 9, 47).
Ἐπίσης εἰς πληθώραν ἄλλων παρομοίων χωρίων, καθὼς καὶ σοφῶν ρήσεων τῶν ἀρχαίων ἡμῶν προγόνων, ὡς π.χ.:
«φοβοῦ τὰς διαβολὰς κἄν ψευδεῖς ὦσι».
Οὕτως ὥστε προσεπάθη παντοιοτρόπως νὰ μὴ δίδῃ τὴν παραμικρὰν ἀφορμὴν εἰς ἐλεεινοὺς λαϊκοὺς καὶ κληρικοὺς νὰ λασπολογοῦν ἐναντίον του, διότι οἱ πάντες καιροφυλακτοῦσαν μὲ τηλεσκόπεια νὰ εὕρουν κανένα «ψεγάδι» καὶ νὰ κάνουν «τὴν τρίχα τριχιά». . .
Ὁ Γέρων Αὐγουστῖνος γιὰ σπουδαιότατα θέματα πίστεως καὶ ἠθικῆς δὲν ἐνεργοῦσε αὐθόρμητα, ἐφορμόζων τὴν ρῆσιν :
«Μὴ προτρεχέτω ἡ γλῶσσα πρὸ τοῦ νοῦ». Εἶχε σὰν δόγμα του ὅτι ποτὲ δὲν ἐπιτρέπεται κάποιος νὰ κάνῃ κάτι, γιὰ τὸ ὁποῖο ἀργότερα θὰ τὸ μετανοιώσῃ.
Συνήθως οἱ ἄνθρωποι σκέπτονται καὶ ἐνεργοῦν. Ὁ Αὐγουστῖνος ἐσκέπτετο καὶ κατόπιν προσευχῆς καὶ νηστείας ἐνεργοῦσε.
Ποτὲ εἰς θέματα πίστεως καὶ ἠθικῆς δὲν ὑπαναχωροῦσε.
Ἡ πρσπάθεια νὰ ἐμφανίσουν τὸν θρυλικὸ Αὐγουστῖνο ὡς αἰτοῦντα συγνώμην γιὰ τὸν ἔλεγχο του τῶν οἰκουμενιστῶν καὶ τῶν ἀρνητῶν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως εἶναι ἐντελῶς σατανική, ἰδιοτελὴς καὶ σκόπιμη.
Ἦτο ἐπιεικὴς εἰς τοὺς ἁπλοϊκοὺς καὶ ἀδαεῖς καὶ αὐστηρὸς καὶ ἀνυποχώρητος εἰς ὑψηλὰ ἱσταμένους, διότι ἐπίστευε ἀπολύτως, ὅτι ἄνθρωπος δίψυχος, ἀκατάστατος ἐν ταῖς ὁδαῖς αὐτοῦ.
4. Ἐπὶ παραδείγματι ἀπέφευγεν ἐντελῶς νὰ ἐπισκέπτεται φίλους καὶ γνωστούς, ὄχι μόνον μήπως σκανδαλισθῆ ὁ ἴδιος, ἀλλὰ προπαντὸς νὰ διαφυλάξῃ τὰς συζύγους καὶ τὰς θυγατέρας τῶν γνωστῶν του νὰ μὴ σκανδαλισθοῦν.
5. Π.χ. ὁ ἀείμνηστος Βασίλειος Κ. τὸν παρεκαλοῦσεν νὰ ἐπισκεφθῇ τὸν οἶκον του καὶ ὁ ἀείμνηστος Αὐγουστῖνος ἀνέβαλεν συνεχῶς. Μίαν Κυριακὴν ἐκήρυξεν ὁ Γέρων Αὐγουστῖνος εἰς Ναὸν ἔναντι τῆς κατοικίας τοῦ ἀειμνήστου Β.Κ., ὁ ὁποῖος τοῦ λέγει: «γέροντα, ἐπὶ τέλους, ἰδοὺ ἡ κατοικία μου, ἔλα νὰ σὲ φιλοξενήσωμεν». Τότε ὁ Γέρων Αὐγουστῖνος τοῦ λέγει εὐθαρσῶς: «Ἐγὼ δὲν μεταβαίνω εἰς οἰκίας, διὰ νὰ μὴ ὑπάρχουν ἑκατέρωθεν σκανδαλισμοί. Πρόσεξε παιδί μου νὰ μὴ βάζῃς ὅποιον καὶ ὅποιον εἰς τὸ σπίτι σου, διότι κινδυνεύεις νὰ ἀπωλέσῃς καὶ τὴν γυναῖκα σου καὶ τὴν ψυχήν σου».
6. Τοιουτοτρόπως ὁ Γέρων Αὐγουστῖνος ἀπέφευγεν τοὺς σκοπέλους καὶ τὰς παγίδας, ποὺ προσεπάθουν οἱ καραδοκοῦντες λαϊκοὶ καὶ κληρικοὶ νὰ τοῦ στήσουν καὶ νὰ λασπολογοῦν εἰς βάρος του.
7. Οὕτω, μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ, ἐγλύτωσεν ὁ Γέρων Αὐγουστῖνος ἀπὸ τὴν λασπολογίαν τῶν δαιμονοκρατούντων ἐχθρῶν του, ἰδίως τοῦ Τάγματος Παντελεήμ. Φωστίνη τῆς Χίου.
8. Ὁ Γέρων Αὐγουστῖνος ἦτο τὸ κατ᾿ ἐξοχὴν σημεῖον ἀντιλεγόμενον καὶ λαϊκοὶ καὶ κληρικοὶ εἶχαν τόσον πολὺ δαιμονισθῆ, ποὺ τὸν κατέτρεχαν παντοῦ. Ἴσως ὅλοι μαζὶ οἱ κληρικοὶ τοῦ παρελθόντος αἰῶνος νὰ μὴ ἐσυκοφαντήθησαν, νὰ μὴ ἐλοιδορήθησαν, νὰ μὴ διεπομπεύθησαν καὶ νὰ μὴ ἐλασπολογήθησαν τόσον πολύ, ὅσον ὁ ἀνεπανάληπτος Γέρων Αὐγουστῖνος. Οὐδόλως ἐδειλίασεν τόσον εἰς τὴν «μπότα» τοῦ Μουσολίνι, ὅσον καὶ εἰς τὰ ΕΣ.ΕΣ. τοῦ Χίτλερ, τῶν ἀνταρτῶν, βασιλέων, μασώνων καὶ λοιπῶν ἀντιχρίστων δοξασιῶν καὶ κατὰ τὴν θείαν ρῆσιν ἦτο: «καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου·» (Μάρ. 13, 13).
9. Ὅμως ὁ χειρότερος ἐχθρὸς καὶ οἱ χειρότεροι διωγμοί, ποὺ ὑπέστη, ὁ εἰς πάντα διαπρέπων, ἀείμνηστος Γέρων Αὐγουστῖνος, ἦτο ἀπὸ τοὺς κακοὺς κληρικοὺς καὶ ἰδίως ἀπὸ τοὺς ὑψηλὰ ἱσταμένους. Ὁ θρυλικὸς Γέρων Αὐγουστῖνος ἐχρησιμοποίει πάντοτε τὴν «σαρκίνη» γλῶσσαν τῆς ὠμῆς ἀληθείας καὶ ἐμισοῦσεν τὴν «ξυλίνη» τῆς διπλωματίας καὶ τὴν «πολιτικάντικην». Ἔλεγεν ὠμὴν τὴν ἀλήθειαν πρὸς τοὺς πάντας. Πρὸς τοὺς ἀδυνάμους καὶ τοὺς ἁπλοϊκοὺς ἀνθρώπους ἦτο λίαν ἐπιεικὴς μὲ κατανόησιν καὶ θαλπωρήν. Ὅμως πρὸς τοὺς ἰσχυροὺς καὶ τοὺς ἄρχοντας εἶχεν ὡς πρότυπον τὸν Θεάνθρωπον, ὁ ὁποῖος τὰ ἔλεγε παντοῦ «ἔξω ἀπὸ τὰ δόντια» καὶ ἐμιμεῖτο τὸν Ἰωάννην Πρόδρομον, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνον δὲν ἐχαριεντίζετο καὶ συνευωχεῖτο μετὰ τοῦ θηριώδους Ἡρώδου, ἀλλὰ εἰσήρχετο καὶ εἰς τὸν κοιτῶνα καὶ τοῦ ἐβροντοφωνοῦσεν τὸ φοβερόν: «οὐκ ἔξεστι σοι ἔχειν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου»…
10. Σημερινοὶ δὲ τινὲς Ἀρχιερεῖς «κυνηγοῦν» κάθε εὐκαιρίαν διὰ νὰ συνδειπνοῦν μετὰ τῶν συγχρόνων ἀπογόνων τοῦ Ἡρώδου καὶ τῆς Ἡρωδιάδος καὶ θὰ προέτρεπαν καὶ τὴν προκλητικὴν Σαλώμην νὰ χορεύῃ τὸν «χορὸν τῆς κοιλιᾶς» καὶ θὰ ἠδονίζοντο καταχειροκροτοῦντες, ὅπως καταχειροκροτεῖ καὶ νεώτατος Ἀρχιερεύς, ὅταν γυναῖκες τῶν φίλων του ἔρχονται εἰς εὐθυμίαν καὶ τοῦ πετοῦν τὰ ἐσώρουχά των…
11. Καὶ ὅμως μετὰ τοιούτων ἀναισχύντων καὶ καυχησιολόγων σοδομιτῶν συνευωχοῦνται καὶ συνδειπνοῦν ἀκόμη καὶ αὐστηροὶ γύρω ἀπὸ τὴν πίστιν καὶ τὴν ἠθικὴν ἄλλοι Ἀρχιερεῖς…
12. Ὁ ἀνεπανάληπτος καὶ ἄψογος ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου θρυλικὸς Γέρων Αὐγουστῖνος ἐμιμεῖτο ὡσαύτως καὶ τὸν Ἱ. Χρυσόστομον, ὁ ὁποῖος ἐτάσσετο ἀναφανδὸν ὑπὲρ τῶν πτωχῶν καὶ ἀδυνάτων, ὅπως ὑπὲρ τῆς πτωχῆς χήρας, τῆς ὁποίας ἤθελεν ἡ αὐτοκράτειρα Εὐδοξία νὰ σφετερισθῇ τὸν κῆπον, καὶ ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος ἀπεκάλεσεν τὴν αὐτοκράτειρα «Ἀδοξία» καὶ Ἡρωδιάδα μὲ τὸν σαφῆ λόγον του: «πάλιν Ἡρωδίας μαίνεται, πάλιν Ἡρωδιὰς ζητεῖ τὴν κεφαλὴν Ἰωάννου ἐπὶ πίνακι». Καὶ ἡ πρώτη Ἡρωδιὰς ἔπεισεν τὴν θυγατέρα της, ποὺ ἐρέθιζεν ἀφροδισιακῶς τὸσον πολὺ τὸν θεῖον της, νὰ τοῦ ζητήσῃ τὴν κεφαλὴν Ἰωάννου ἐπὶ πίνακι καὶ τὴν ἔλαβεν…
13. Ἡ ἄλλη Ἡρωδιάς, ἡ αὐτοκράτειρα Εὐδοξία ἔπεισεν τρισαθλίους Δεσπότας νὰ καθαιρέσουν τὸν Ἱερὸν Χρυσόστομον καὶ νὰ τὸν στείλουν διὰ τρίτην φορὰν ἐξορίαν, ὅπου παρέδωκεν τὸ πνεῦμα αὐτοῦ.
14. Σύγχρονοι Ἀρχιερεῖς εἶναι τόσον πολὺ «φρόνιμοι» καὶ «δουλοπάροικοι», ποὺ ὄχι μόνον δὲν μιμοῦνται τὸν Θεάνθρωπον καὶ τοὺς Ἁγίους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλ᾿ ἀπεναντίας, χρησιμοποιοῦντες τὴν διπλωματικὴν καὶ τὴν πολιτικάντικην γλῶσσαν ἑλλίσσονται καὶ γίνονται Ο.Φ.Α.Ε. (ὅπου φυσάει ἄνεμος εὐνοϊκός) καὶ εἶναι εὐτυχέστατοι, διότι ὑπάρχουν καὶ τρισάθλιοι νόμοι, ὡς π.χ. διὰ τὰ προσωπικὰ δεδομένα καὶ θὰ ἦτο εὐτυχέστατοι, ἐὰν ἐψηφίζετο καὶ ὁ ἀντιρατσιστικὸς νόμος = φίμωτρον. Πρὸς τοῦτο σπεύδουν διὰ τῶν νομικῶν των συμβούλων νὰ ἀποφανθοῦν: «οὐδὲν μεμπτὸν εὑρίσκει ἡ Ἐκκλησία εἰς τὸν πρὸς ψήφισιν ἀντιρατσιστικὸν νόμον»…
15. Νομίζουν αὐτὰ τὰ ἀνθρωπάκια ὅτι θὰ γίνουν παράδειγμα πρὸς μίμησιν καὶ θὰ «φιμώσουν» τὸ στόμα τῶν εὐθαρσῶς ὁμιλούντων, ὁπότε τότε θὰ δικαιολογοῦνται ὅτι δὲν θέλομεν νὰ εἴμεθα παράνομοι.
16. Ὅμως ὁ πραγματικῶς ἰδανικὸς ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου Γέρων Αὐγουστῖνος ἐφήρμοζεν τό: «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις» (Πράξεις Ἀποστόλων 5, 29).
17. Μόνον αὐτοί, ποὺ πιστεύουν εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ὄχι στοὺς θρόνους ἢ τὸν χρυσόν, καὶ μόνον αὐτοί, ποὺ ζοῦν διὰ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν, αἰσθανόμενοι τὸ ἱερόν των καθῆκον, ἔχουν θάρρος καὶ παρρησίαν καὶ λέγουν «τὰ σύκα σύκα καὶ τὴν σκάφη σκάφη».
18. Δηλαδή, ἡ λυδία λίθος τοῦ Χριστιανοῦ εἶναι: «…εἴ ἐμὲ ἐδίωξαν καὶ ὑμᾶς διώξουσι…» (Ἰωάν. 15, 20) καὶ «καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου· ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται.» (Ματθ. 10, 22), τὸ ὁποῖον σημαίνει: «ἐδιώχθης διὰ τὸν Χριστιανισμόν, εἶσαι Χριστιανός, δὲν ἐδιώχθης διὰ τὸν Χριστιανισμόν, εἶσαι τοῦ ‘’γλυκοῦ νεροῦ’’».
19. Θὰ ἠδυνάμεθα νὰ συγγράψωμεν ἑκατοντάδας καὶ χιλιάδας τόμους, ἀναλύοντες τὰς διδαχάς, τὰ «πιστεύω» καὶ τὰς πράξεις τοῦ ἰδανικοῦ ἐργάτου τοῦ Εὐαγγελίου Γέροντος Αὐγουστίνου, πλὴν ὅμως ἐμεῖς οὔτε τὰς ἱκανότητας, οὔτε τὸν χῶρον καὶ χρόνον ἔχομεν πρὸς τοῦτο (ἴδετε λεπτομ. καὶ εἰς τὴν «Φωτεινὴ Γραμμή» τεύχη 37, σ. 119-120, 44 σ. 1-9, 52 σ. 7 καὶ εἰδικὸν φυλλάδιον ὑπὸ τὸν τίτλον «Μερικὰ σταχυολογήματα ἀντὶ μνημοσύνου…διὰ τὸν θρυλικὸν καὶ ἀνεπανάληπτον μακαριστὸν Γέροντα Αὐγουστῖνον Καντιώτην (+28.8.2010)» μὲ τὸν ὑπότιτλον: «Εἶναι βέβαιον, ὅτι, ἐὰν σήμερα ἦτο εἰς τὴν ζωὴν καὶ ἐὰν…ὁ ἀείμνηστος π. Αὐγουστῖνος ἦτο ἐν δράσει, ἀποκλείεται ἡ Ἑλλὰς νὰ εἶχε φθάσει εἰς αὐτὴν τὴν ἠθικὴν κατάπτωσιν καὶ οἰκονομικὴν ἐξαθλίωσιν καὶ νὰ ὑποθηκεύεται καὶ νὰ ἐκποιῆται καὶ νὰ ἀπαλλοτριώνεται ἀπὸ τοὺς ἀχρείους, ἀνεγκεφάλους καὶ ἀνικάνους ἰθύνοντας ἡ ὡραία Πατρίδα μας ἔναντι πινακίου φακῆς»…).
20. Τέλος πιστεύομεν ὅτι καὶ ὁ μέγιστος τῶν ἡμερῶν μας ἐθνικὸς καὶ θρησκευτικὸς ἀνὴρ θὰ εἶχε τύψεις συνειδήσεως, διότι ἐγκατέλειψεν τὴν Ἀττικήν, ὅπου διαβιοῖ τὸ ἥμισυ τοῦ πληθυσμοῦ τῆς Ἑλλάδος καὶ ὅπου ἦτο «Ἀρχιεπίσκοπος» καὶ «Πατριάρχης» εἰς τὰς καρδίας τῶν ὑγιῶς ἐθνικῶς καὶ ὀρθοδόξως σκεπτομένων καὶ βιούντων Ἑλλήνων καὶ ἐγκατεστάθη εἰς τὴν ἄκρως ἔρημον καὶ ἐγκαταλελειμμένην περιοχὴν τῆς Φλωρίνης, τὴν ὁποίαν εὐτυχῶς ἔσωσεν ἀπὸ τὴν σλαβικὴν προπαγάνδα καὶ ἀναζωογόνησεν τὴν περιοχήν, ἐκπολιτίζων καὶ ἀναγεννῶν ἀκόμη καὶ τοὺς δυστυχισμένους καὶ ταλαιπώρους ΡΟΜΑ καὶ τοὺς μετέτρεψεν εἰς πρότυπα εὐπρεπείας, τάξεως, κοσμιότητος καὶ πειθαρχίας. Ἐνῷ ἀντιθέτως ἀκόμη καὶ σήμερον ζοῦν πληθώρα Ἑλλήνων πολὺ χειρότερον ἀπὸ ὅ,τι διαβιοῦν καὶ συμπεριφέρονται οἱ ΡΟΜΑ.
21. Βέβαιον εἶναι ὅτι ἡ ὅλη Ἑλλὰς θὰ ἦτο τελείως διαφορετική, ἄν ὁ Αὐγουστῖνος παρέμενεν εἰς τὸ Λεκανοπέδιον Ἀττικῆς καὶ θηριομαχοῦσεν ἐναντίον ὅλων αὐτῶν τῶν πειθηνίων δοτῶν καὶ ἀνδρεικέλων τῶν καταχθονίων σκοτεινῶν δυνάμεων.
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΔΙΑΠΡΕΨΑΝΤΟΣ
ΙΔΑΝΙΚΟΥ ΕΡΓΑΤΟΥ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΥ, ΘΡΥΛΙΚΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ
ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
Αφήστε μια απάντηση