1. Ὅπως ἀνεφέρθημεν ἐπανειλημμένως, ὡς π.χ. εἰς τὴν «Φωτεινὴν Γραμμήν», τεῦχος 50 σελ. 81-83, Πανηγυρικὴν Ἔκδοσιν τεῦχος 52, σελίδες 169/170, οἱ ἰθύνοντες μᾶς ἐμπαίζουν ἀναισχύντως καὶ ἀνερυθριάστως. Διακατέχονται ἀπὸ τοιαύτην κοινωνικὴν ἀναλγησίαν, ὥστε ἀκόμη καὶ νὰ τοὺς ἀποδοκιμάσῃ κάποιος, ὄχι μόνον δὲν κοκκινίζουν, ἀλλὰ ἀπεναντίας διακρίνονται διὰ τοιοῦτον σαρκασμὸν καὶ ἡδονίζονται, ἐκλαμβάνοντες τὴν ἀποστροφήν μας ὡς ἁπλῆν διαμαρτυρίαν, ὁπότε διερωτᾶται τις, ἐὰν ἔχῃ νόημα νὰ καταναλίσκῃ τὸν χρόνον του…
2. Ἑκατοντάδες χιλιάδες ἄδεια στομάχια ὑποφέρουν, χιλιάδες συνάνθρωποί μας ἤδη ἔχουν αὐτοκτονήσει καὶ πολλὲς χιλιάδες ἔχουν περιέλθει εἰς μεγίστην ἀπόγνωσιν. Ἐν τούτοις, αὐτοὶ οἱ ἀνεγκέφαλοι ἰθύνοντες συνεχίζουν νὰ διατηροῦν τὸ 23% ΦΠΑ, ποὺ ἐπέβαλαν καὶ εἰς τὰ πρὸς λήξιν ἀγαθά. Τοιουτοτρόπως ὑποχρεώνουν τοὺς ἐπιχειρηματίας εἰς τὴν ὑγειονομικὴν ταφὴν τῶν ἀγαθῶν…
Ἀποτέλεσμα, ὄχι μόνον ΦΠΑ νὰ μὴ εἰσπράτῃ τὸ κράτος, ἀλλὰ καὶ τὰ τεράστια ἔξοδα τῆς ὑγειονομικῆς ταφῆς τὰ ἀφαιροῦν αἱ ἑταιρεῖαι ἀπὸ τὰ ἔσοδά των καὶ τὸ Κράτος εἰσπράττει καὶ ἀπὸ τὰ ἔσοδα μηδαμηνοὺς φόρους.
3. Ὅπως ἀνεπτύξαμε καὶ εἰς τὸ τεῦχος 52, σελ. 170 παράγραφοι 6 καὶ 7, οἱ μέχρι ἐχθὲς βλασφημοῦντες καπηλικώτατα τὸν Χριστόν μας καὶ τὴν Παναγίαν μας, προσποιοῦνται καὶ τοὺς φίλους τῆς Ἐκκλησίας, ὡς δῆθεν φιλάνθρωποι. Κάνουν «πλύσιν ἐγκεφάλου» εἰς τοὺς ἀκροατὰς των νὰ προσφέρουν τρόφιμα, ρουχισμόν, φάρμακα κ.λπ. ἀγαθὰ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἄλλους φορεῖς. Τοιουτοτρόπως, μὴ ἔχοντες ἐμεῖς τὴν δυνατότητα νὰ παραλαμβάνωμεν ἀπὸ τοὺς δωρητὰς τὰ διάφορα ἀγαθά, τὰ παραδίδουν οἱ δωρηταὶ εἰς τὰς ἑκάστοτε πλησίον των ὁριζομένας τοποθεσίας. Ἐνῷ ἐμεῖς προσφέρομεν τὰ διάφορα ἀγαθὰ κυρίως εἰς Ἕλληνας, ἔχοντες ἐπίγνωσιν τῶν λεγομένων τοῦ Θεανθρώπου: «εἰ δέ τις τῶν ἰδίων καὶ μάλιστα τῶν οἰκείων οὐ προνοεῖ, τὴν πίστιν ἤρνηται καὶ ἔστιν ἀπίστου χείρων. (Τιμ. Α 5,8), ἀντιθέτως ἡ Ἐκκλησία, οἱ Δῆμοι καὶ λοιποὶ φορεῖς συντρέχουν, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, τοὺς ἀλλοφύλους ἐπιδρομεῖς.
4. Οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς φιλευσπλάγχνους καὶ φιλανθρώπους, ποὺ μᾶς ἔδιδαν χρήματα ἢ ἀγαθά, διὰ νὰ συντρέχμεν τοὺς δεινοπαθούντας συνανθρώπους μας, τώρα ὄχι μόνον ἔπαυσαν νὰ μᾶς συμπαρίστανται, ἀλλὰ ἀπεναντίας καὶ οἱ ἴδιοι ἔχουν μεγίστην ἀνάγκην. Αἰσχυνόμεθα, διότι δὲν ἔχομεν τὴν δυνατότητα νὰ συντρέχωμεν αὐτοὺς τοὺς μέχρι πρό τινος λίαν ἀξιοπρεπεῖς ἀνθρώπους, τοὺς ὁποίους ἡ συγκυρία ὡδήγησεν εἰς τὴν ἔνδειαν. Αὐτοὶ δὲν εἶναι ἐπαγγελματίαι ἐπαῖται, ἀλλὰ τὸ κατεστημένον καὶ ἡ μεγίστη φορολογικὴ ἐπιβάρυνσις καὶ δυσπραγία τοὺς ὡδήγησαν νὰ κλείσουν τὰς ἐπιχειρήσεις των καὶ νὰ μείνουν «εἰς τὰ κρύα τοῦ λουτροῦ»…
5. Ἐμεῖς ὅμως, ἐμφορούμενοι ἀπὸ ἀπόλυτον διαφάνειαν καὶ ἀνιδιοτέλειαν, συνεχίζομεν νὰ μοχθοῦμεν μήπως ἐξασφαλίσωμεν μερικὰ ἀγαθά, διὰ νὰ δυνάμεθα νὰ συντρέχωμεν κυρίως ἐδῶ εἰς τὴν Ἑλλάδα μας πολυτέκνους καὶ ἐν γένει δεινοπαθούντας Ἕλληνας, διὰ νὰ ἐπιβιώσουν.
6. Ὅσοι εἶναι πεπεισμένοι διὰ τὴν ἀπόλυτον διαφάνειάν μας καὶ τὴν ἀνιδιοτέλειάν μας, ἄς σπεύσουν νὰ μᾶς βοηθήσουν παντοιοτρόπως. Ἡ μεγαλυτέρα δὲ βοήθεια, ποὺ εἶναι δυνατὸν νὰ μᾶς προσφέρουν, εἶναι ἡ ἐθελοντικὴ ἐργασία – ἕκαστος νὰ ἀξιοποιῆται ἀναλόγως τῶν ἀναγκῶν καὶ τῶν ἱκανοτήτων του.
7. Μέχρι τελευταίας ἀναπνοῆς μας θὰ συνεχίσωμεν νὰ ἀναλισκώμεθα διὰ ἀνακούφισιν δεινοπαθούντων συνανθρώπων πρὸς δόξαν Θεοῦ.
Κατωτέρω δημοσιεύομεν τὴν εὐχαριστήριον ἐπιστολὴν τοῦ ἀξίου, ἐργατικοῦ παν/του ἀρχιμανδρίτου π. Ἰγνατίου Μόσχου, τὸν ὁποῖον βοηθοῦμε, ὅποτε ἔχομεν δυνατότητα, εἰς τὸ τεράστιον φιλανθρωπικόν του ἔργον.
Αφήστε μια απάντηση