1. Εἰς ἔγχρωμον φωτογραφίαν εἰς τὸ τέλος τοῦ τεύχους, εἰκονίζεται μὲ τὰ «δεκανίκια», καὶ κουβαλᾶ «δισάκι», τὸ βάρος τοῦ ὁποίου ἦτο μεγαλύτερον ἀπὸ τὸ βάρος τοῦ σώματός του.
2. Μέλος μας ἀπὸ τὰ Ἱδρυτικὰ καὶ ἐνεργά, ἦτο πρῶτος πάντοτε εἰς κάθε κοινωνικὴν ἐκδήλωσιν. Ἀκόμη καὶ ὅταν οἱ ἀναρχικοὶ καὶ οἱ «γνωστοὶ ἄγνωστοι» ἔκαψαν τὴν MARFIN μὲ ἀνθρώπινα θύματα καὶ οἱ πάντες εἶχον ἀπομακρυνθῆ ἀπὸ τὴν Πλατείαν Συντάγματος, ὁ μοναδικός, ποὺ ἐβάδιζεν πρὸς τὰ ΜΑΤ «κουτσαίνοντας» ἦτο τὸ «σπουργιτάκι» καὶ ἔκλεινε τὴν μύτην του, διὰ νὰ σωθῇ ἀπὸ τὰ χημικά…
3. Ὁ γράφων τὰς ὀλίγας αὐτὰς γραμμὰς ἐγνώρισεν τὸ «σπουργιτάκι» ἐδῶ καὶ 65 ἔτη, ὅταν τὸ «σπουργιτάκι» ἦτο Καθηγητὴς καὶ Διευθυντὴς τῆς Σχολῆς «ΕΡΓΑΝΗ ΑΘΗΝΑ» τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
4. Ἀπὸ μικρὸ παιδάκι ἔπαθεν ἀγκύλωσιν τὸ ποδαράκι του, διότι δὲν εἶχαν οἱ γονεῖς του 100 δρχ. διὰ νὰ πάῃ εἰς τὸν ἰατρὸν καὶ νὰ θεραπευθῇ ἀπὸ τὴν ὀστεομυελίτιδα.
5. Μίαν ζωὴν ὁλόκληρον ἐζοῦσε ἀσκητικώτατα καὶ διῆλθε τὸν βίον του εὐεργετῶν τὸν κάθε πλησίον.
6. Περισυνέλεγεν τοὺς ἀστέγους Ἕλληνας ἀπὸ τὰς ὁδοὺς καὶ πλατείας, τοὺς ἐφιλοξενοῦσεν εἰς τὴν οἰκίαν του εἰς τὸ Καματερὸν καὶ αὐτὸς εἶχεν τοποθετήσει σανίδας ἐπάνω εἰς ἕνα μεγάλον εὐκάλυπτον καὶ κοιμόταν ἐκεῖ «σὰν πουλάκι». Ἐτοποθετοῦσε πλαστικὸν γύρω του, διὰ νὰ προστατεύεται ἀπὸ τὰ ἀνεμοβρόχια καὶ τὸ κρύον καὶ διενυκτέρευε εἰς τὸν εὐκάλυπτον ὡς πτηνόν.
7. Δυστυχῶς ἐφανατίσθη ἀπὸ τοὺς «οἰκολόγους», οἱ ὁποῖοι δὲν τοῦ ἐπέτρεπαν οὔτε αὐγὰ καὶ τυρὶ νὰ τρώῃ. Ἐφήρμοζε εἰς τὸ ἄκρως ἄωτον τὸ «ἵνα μὴ τί ἀπόλειται». Τοῦ παρεχωρήσαμε δωρεὰν χώρους νὰ διαμένῃ. Ἐπειδὴ ὅμως συγγενεῖς καὶ φίλοι δὲν ἔδειξαν καθόλου ἐνδιαφέρον νὰ τὸν καθαρίζουν καὶ περιποιοῦνται, τοῦ ἐκαθαρίζαμε ἐμεῖς μὲν τοὺς χώρους, πλὴν ὅμως δυστυχῶς δὲν ἠδυνήθημεν νὰ τοῦ ἐπιβάλλωμεν τὰ τρώγῃ.
8. Συγγενὴς ἐρχόταν εἰς τὴν Ἀθήνα, ἔκανε «ἀφαίμαξιν» τῶν συντάξεών του καὶ τοῦ ἄφηνε μόνον ἐλάχιστον «χαρτζιλίκι», τὸ ὁποῖο τὸ «σπουργιτάκι» διέθετεν διὰ νὰ ἀγοράζῃ καὶ νὰ δωρίζῃ εἰς φίλους καὶ ἐχθρούς εἰκόνας καὶ πληθώραν ἄλλων ἀγαθῶν. Τὴν τελευταίαν φοράν, ὅταν τέλος Δεκεμβρίου ἦλθεν εἰς τὴν Ἀθήνα νὰ εἰσπράξῃ τὰς συντάξεις ὁ συγγενής, ἠρκέσθη νὰ πῇ ὅτι ἔπρεπεν νὰ εἰσαχθῇ εἰς Νοσοκομεῖον καὶ ἀπεχώρησεν ἀπὸ τὴν Ἀθήνα χωρὶς οὔτε κἂν νὰ μεριμνήσῃ διὰ τὴν εἰσαγωγήν του. Μέσα Ἰανουαρίου ἐπανῆλθεν διὰ νὰ εἰσπράξῃ καὶ πάλιν συντάξεις καὶ ἀδιαφόρησεν παντελῶς, ποῦ θὰ πάῃ ὁ ταλαίπωρος Γεώργιος. Τὸ «σπουργιτάκι» μετὰ τὴν ἐξαφάνισιν τοῦ συγγενοῦς ἀπεβίωσεν δύο (2) ὥρας μετὰ τὴν ἔξοδόν του ἀπὸ τὸ «Νοσοκομεῖον» …. ἐφαρμοζομένης τῆς λαϊκῆς ρήσεως : «τώρα ποὺ συνήθισε ὁ γάϊδαρός μου νὰ μὴ τρώῃ, ψόφησε»…
9. Ἔκτοτε τὸ «σπουργιτάκι» παρέμεινεν ἀζήτητον ἐπὶ πέντε (5) ἡμέρας εἰς τὸ Σισμανόγλειον.
Τελικῶς ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία ἐτελέσθη τὸ Σάββατο 19.1.2013 εἰς τὸ Ἱ. Ναὸν Ἁγίου Νικολάου, Κοιμητήριον Ζωγράφου.
Τὴν 23.2.2013 θὰ πραγματοποιήσῃ ἡ Φωτεινὴ Γραμμή τὸ τεσσαρακονταήμερον μνημόσυνον τοῦ ἀειμνήστου ἰδεολόγου καὶ ἀνιδιοτελοῦς ἀγωνιστοῦ Γεωργίου εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν Χρυσοσπηλαιωτίσσης, Αἰόλου 60-Ἀθήνα.
10. Ὑπῆρξεν ἀνιδιοτελέστατον, λίαν ἐποικοδομητικὸν μέλος τῆς κοινωνίας, φιλεύσπλαχνον καὶ ἀσκητικὸν ἄτομον. Εἴμεθα βέβαιοι ὅτι θὰ χαίρῃ καὶ ἀγάλεται ἀπὸ ἐκεῖ, ποὺ εἶναι. Δὲν θὰ λησμονήσωμε τὰς ἀρετάς του καὶ θὰ τὸν μιμούμεθα εἰς ὅ,τι καλὸν εἶχεν, «κρούωντες τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου» εἰς ἀκραίους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι συμπεριφέρονται, ὅπως ὁ Χότζας πρὸς τὸν γάϊδαρόν του.
11. Σημειωτέον ὅτι, ἐνῷ ἦτο ἐπὶ 88 ἔτη ἀνάπηρος, δεκάδας φορὰς αἱ περιβόηται ἐπιτροπαὶ πρὸς βεβαίωσιν τῆς ἀναπηρίας του τὴν ἀρνοῦντο, διότι δὲν ἐλάμβανον «παχυλό φακελάκι»…
12. Αὐτὸ γίνεται συνήθως, ὑγιέστατοι ἄνθρωποι χαρακτηρίζονται ὡς δῆθεν τυφλοί, παραπληγικοί, τετραπληγικοὶ καὶ τὰ λοιπὰ ἐνῷ πραγματικῶς ἄκρως ἀνήμποροι ἄνθρωποι χαρακτηρίζονται ἀπὸ κακούργους καὶ εἰδεχθεστάτους ἐγκληματίας τῶν διαφόρων ἐπιτροπῶν, ὡς δῆθεν ὑγιεῖς ἢ μὴ ἔχοντες τὰ ἀπαιτούμενα ποσοστὰ ἀναπηρίας…
13. Τὸ νὰ ἐκμεταλλευθῇ κάποιος κάποιους πλουσίους ἢ πλούσιες, ποὺ εἶναι «ψοφοδεεῖς» στὴν ματαιότητα, μπορεῖ νὰ τοὺς δικαιολογήσῃ ἡ συνείδησί μας. Τὸ νὰ Ὅταν ἐκμεταλλεύωνται τὴν ταλαιπωρίαν ἄκρως δεινοπαθούντων συνανθρώπων μας, αὐτὰ τὰ μέλη τῶν ἐπιτροπῶν παύουν νὰ εἶναι ἄνθρωποι καὶ καταντοῦν δίποδα, ἀνόητα, λαίμαργα καὶ ἄπληστα κτήνη καὶ ὄχι ἐπιστήμονες. Ἐφαρμόζεται τὸ ἀρχαῖον γνωμικόν : «ἐπιστήμη χωριζομένης ἀρετῆς πανουργία οὐ σοφία φαίνεται» …
Ὅσοι ἔχουν πρόσβασιν εἰς τὸ διαδύκτιον, δύνανται εἰς τὴν ἱστοσελίδα μας www.fotgrammi.gr, εἰς τὸν σύνδεσμον
https://www.fotgrammi.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=701:18113———–&catid=29:2009-07-31-01-42-16
νὰ θαυμάσουν μίαν μικρὰν ταινίαν μὲ τίτλον
«ΤΑ ΠΛΟΥΤΗ ΤΟΥΣ …Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΜΑΣ»
ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ (www.agioritikovima.gr),
ἡ ὁποία προεβλήθη παγκοσμίως καὶ ἔλαβεν διεθνὲς βραβεῖον.
Ἡ μικρὴ αὐτὴ ταινία ἀρχίζει μὲ τὸ «ἀνάπηρο σπουργιτάκι».
Αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ ἀειμνήστου Γεωργίου Καίσαρη.
Αφήστε μια απάντηση