Μίαν ἡμέραν, ἐκεῖ ποὺ ὁ μεγάλος ἀρχαῖος Ἕλλην φιλόσοφος Σωκράτης ἔκανεν τὸν περίπατόν του εἰς τὴν Ἀκρόπολιν, συνήντησεν κάποιον γνωστόν του, ὁ ὁποῖος τοῦ ἀνεκοίνωσεν ὅτι ἔχει νὰ τοῦ εἰπῇ κάτι πολὺ σημαντικόν, ποὺ ἤκουσεν, διὰ κάποιον ἀπὸ τοὺς μαθητάς του.
Ὁ Σωκράτης τοῦ εἶπεν ὅτι θὰ ἤθελεν, πρὶν τοῦ εἰπῆ τί εἶχεν ἀκούσει, νὰ κάνουν τὸν ἔλεγχον τῆς “τριπλῆς διυλίσεως”.
“- Τριπλὴ διύλισις;”
ἠρώτησεν μὲ ἀπορίαν ὁ γνωστός του.
– Ναί, πρὶν μοῦ εἰπεῖς τί ἄκουσες διὰ τὸν μαθητήν μου, θὰ ἤθελα νὰ καθήσωμε διὰ ἕνα λεπτὸν νὰ φιλτράρωμεν αὐτό, ποὺ θέλεις νὰ μοῦ εἰπῇς.
– Τὸ πρῶτον φίλτρον εἶναι αὐτὸ τῆς ἀληθείας.
Εἶσαι λοιπὸν ἐντελῶς σίγουρος ὅτι αὐτὸ ποὺ πρόκειται νὰ μοῦ εἰπῇς εἶναι ἀλήθεια;
– Ἐ… ὄχι ἀκριβῶς, ἁπλὰ τὸ ἤκουσα ὅμως καί…
-Μάλιστα, ἄρα δὲν ἔχεις ἰδέαν, ἂν αὐτὸ ποὺ θέλεις νὰ μοῦ εἰπῇς εἴναι ἀλήθεια ἢ ψέματα.
– Ἄς δοκιμάσομεν τώρα τὸ δεύτερον φίλτρον, αὐτὸ τῆς καλωσύνης.
Αὐτὸ ποὺ πρόκειται νὰ μοῦ εἰπῇς διὰ τὸν μαθητήν μου εἶναι κάτι καλό;
– Καλό; Ὄχι τὸ ἀντίθετον μᾶλλον…
– Ἄρα, συνέχισεν ὁ Σωκράτης, θέλεις νὰ εἰπῇς κάτι κακὸν δια τὸν μαθητήν μου ἄν καὶ δὲν εἶσαι καθόλου σίγουρος ὅτι εἶναι ἀλήθεια.
Ὁ γνωστός του ἔσκυψε τὸ κεφάλι ἀπὸ ἐντροπὴν καὶ ἀμηχανίαν.
– Παρ᾿ ὅλα ταῦτα, ἐσυνέχισεν ὁ Σωκράτης, ἠμπορεῖς ἀκόμα νὰ περάσῃς τὸν ἔλεγχον, διότι ὑπάρχει καὶ τὸ τρίτον φίλτρον.
Τὸ τρίτον φίλτρον τῆς χρησιμότητος.
Εἶναι αὐτὸ ποὺ θέλεις νὰ μοῦ εἰπῇς διὰ τὸν μαθητή μου κάτι ποὺ ἠμπορεῖ νὰ μοῦ xρησιμεύσῃ εἰς κάτι;
– Ὄχι δὲν νομίζω…
– Ἄρα λοιπὸν ἀφοῦ αὐτὸ ποὺ θὰ μοῦ εἰπῇς, δὲν εἴναι οὔτε ἀλήθεια, οὔτε καλόν, οὔτε χρήσιμον, διατὶ θὰ πρέπῃ νὰ τὸ ἀκούσω;
Ὁ γνωστός του ἔφυγεν ἐντροπιασμένος, ἔχων πάρει ἕν καλὸν μάθημα…
Μήπως εἶναι καιρὸς νὰ ἐφαρμόζωμε καὶ μεῖς αὐτὸ τὸ σοφὸν κριτήριον εἰς τὴν ζωήν μας;
Αφήστε μια απάντηση