Σήμερα ἀδελφέ θὰ ἤθελα νὰ σοῦ χαρίσω τὴν Λευτεριὰν τῆς Κύπρου, ὡς δῶρον στὴν μνήμην σου, ἀλλὰ δυστυχῶς τὰ δικά μου τὰ «ΘΕΛΩ», ὅπως καὶ ἡ δική σου «ΘΥΣΙΑ» ΕΧΑΘΗΚΑΝ στὴν σκοπιμότητα τῶν ΣΧΕΔΙΩΝ τῆς Νέας Τάξεως καὶ τῆς Παγκοσμιοποιήσεως.
Ἀδελφέ, δέξου σὲ παρακαλῶ αὐτὰ τὰ ὀλίγα λόγια τῆς ψυχῆς μου, ὡς δῶρο, τῆς τιμῆς σου. Γιὰ σήμερα, μὲ συγχωρεῖς, αὐτά μονάχα ἔχω σοῦ νὰ προσφέρω. Αὔριο…Ἴσως!!! Ἐλπίζω!!! Ἀκόμα ἐλπίζω πὼς θ᾿ ἀστράψῃ ξανὰ τὸ ΦΩΣ τοῦ Ἑλληνισμοῦ!!! Ἐλπίζω ἀδελφέ, ἀκόμα ἐλπίζω!!!
Ὠδή
Μέρα μηδὲν τὸ ἔλαβες τὸ μήνυμα ἐκεῖνο
τὸ χαραγμένο στῶν ἀλύγιστων ἡρώων μας τὴν μνήμη
μὲ τοῦ δίκιου τους τὴν λάμψι.
Καὶ στὴν ὁμίχλη ἀπ᾿ τὸ χθές, μέσα στὴ θύμησί σου,
ὡς σάλπισμα ἐξέγερσις πελώριο ξεπροβάλει
τῆς νιότης σου τὸ ὅραμα, ποὺ στένεψε τὸν χρόνο.
Ξάφνου ἡ καρδία σου τράνεψε κι ἁπλώνοντας τὰ χέρια
πλάτυνες τοὺς ὁρίζοντες κι ὕψωσες στὰ οὐράνια
τῆς σκλάβας Κύπρου τὴν κραυγή:
«Τοῦρκε, Ἀττίλα φονευτῆ, δὲν σοῦ ἀνήκει τούτ᾿ ἡ γῆ!»
Ἔτσι ἐνόγαγες ἐσὺ τὴν Λευτεριὰ
κι ἔγινες θρύλος, ὕμνος μας τρανὸς κι ὑπόσχεσις ἀντάμα
νὰ πληρωθῇ τοῦ ἔθνους μας τὸ ἀκριβὸ τὸ τάμα.
Κι ἐμεῖς, κρατώντας ταπεινὰ ὡς μόνο φυλαχτὸ
τὴν καύτρα τοῦ τσιγάρου σου ποὺ κρέμοταν στὰ χείλη,
σὰν πυροκόκκινη φωτιὰ σὲ Λευτεριᾶς καντήλι,
ὡς ἀκριβὸ θυμίαμα τὴν ὤρια θύμησί σου
καὶ σὰν τὸ θεῖο ἁγίασμα τὸ αἷμα τῆς πληγῆς σου,
παρουσιάζουμε σεμνὰ τὰ ὄπλα τῆς ψυχῆς
καὶ σοῦ εὐχόμαστε θερμὰ μ᾿ ἕνα λεπτό σιγῆς:
«Καλὸ ταξίδι Σολωμέ! Πήγαινε στὸ καλό.
Ἐμεῖς σὲ συντροφεύουμε μὲ ἕνα εὐχαριστῶ!
Σ᾿ εὐχαριστοῦμε ὅλοι ἐμεῖς, τῆς ἐλπίδας ἡ γενιὰ
ποὺ κέρδισε μιὰ ματωμένη σπιθαμὴ ἐλευθεριά!
Σ᾿ εὐχαριστοῦμε! Ἔχε γειά!»
Ὀδυσσέας Τηλιγάδας 210 3241961
Αφήστε μια απάντηση