(+ 28.8.2010)
1. Τὸ Σάββατον 27.8.2011 ἐτελέσθη τὸ ἐτήσιον μνημόσυνον τοῦ θρυλικοῦ Γέροντος Αὐγουστίνου Καντιώτου εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν Κοιμήσεως Θεοτόκου (Χρυσο- σπηλιωτίσσης) ὁδὸς Αἰόλου 60 ὑπὸ τοῦ εὐλαβοῦς καὶ ταπεινοῦ ἐργάτου τοῦ Εὐαγγελίου, Πρωτοπρεσβυτέρου πατρὸς Ἀθανασίου Ἀττάρτ, τοῦ Ἱερομονάχου πατρὸς Σάββα Πετροπούλου καὶ τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου πατρὸς Ἀθανασίου Σταμάτη, πνευματικῶν τέκνων τοῦ ἀνεπαναλήπτου ἐργάτου τοῦ Εὐαγγελίου Γέροντος Αὐγουστίνου.
2. Συμμετεῖχαν ἑκατοντάδες πνευματικὰ παιδιὰ τοῦ εἰς πάντα διαπρέψαντος Γέροντος Αὐγουστίνου, τὰ ὁποῖα δὲν εἶχαν τὴν δυνατότητα νὰ μεταβοῦν εἰς τὴν ἀκριτικὴν Φλώριναν.
3. Τὴν ἐπιμνημόσυνον ὁμιλίαν ἔκαμεν ὁ Θεολόγος κ. Σωτήριος Εὐσταθίου ἐξήρας τὸν πολυγραφότατον καὶ ἄοκνον ἐργάτην τοῦ Εὐαγγελίου Γέροντα Αὐγουστῖνον.
4. Πρὸς τοῦτο μὲ τὰς πτωχάς μας δυνάμεις ἐσταχυολογήσαμεν ἀστραπιαίως ὅσα μᾶς ἦλθον εἰς τὴν μνήμην ἐκείνην τὴν στιγμὴν καὶ τὰ ἀπεστείλαμεν τὴν ἑσπέραν εἰς τοὺς εὐσυνειδήτους τυπογράφους μας κυρίους Σανιδᾶ, μὲ τὴν θερμὴν παράκλησιν νὰ τυπώσουν καὶ νὰ παραδώσουν τὴν ἑπομένην πρωίαν εἰς 5.000 ἀντίτυπα τὸ κείμενον ποὺ ἀκολουθεῖ. Ὁλόκληρον τὸ ἐν λόγῳ κείμενον τὸ ἀνηρτήσαμε καὶ εἰς τὴν ἱστοσελίδα μας καὶ τὸ ἐπανέλαβον πληθώρα ἄλλων σοβαρῶν ἱστοσελίδων μὲ εὐμενῆ σχόλια. Μόνον ἡ ἱστοσελὶς «Αὐγουστῖνος Καντιώτης» τὸ «ψαλίδισε».
Αἰωνία ἡ μνήμη αὐτοῦ.
ΜΕΡΙΚΑ ΣΤΑΧΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ
ΑΝΤΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ
ΔΙΑ ΤΟΝ ΘΡΥΛΙΚΟΝ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΝ
ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ
ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΝ ΚΑΝΤΙΩΤΗΝ
(+ 28.8.2010)
Εἶναι βέβαιον, ὅτι, ἄν σήμερον ἦτο ἐν ζωῇ καὶ ἐν δράσει ὁ ἀείμνηστος πατὴρ Αὐγουστῖνος, ἀποκλείεται ἡ Ἑλλὰς νὰ εἶχε φθάσει εἰς αὐτὴν τὴν ἠθικὴν κατάπτωσιν καὶ οἰκονομικὴν ἐξαθλίωσιν καὶ νὰ ὑποθηκεύεται καὶ νὰ ἐκποιῆται καὶ νὰ ἀπαλλοτριώνεται ἀπὸ τοὺς ἀχρείους, ἀνεγκεφάλους καὶ ἀνικάνους ἰθύνοντας ἡ ὡραία πατρίδα μας ἔναντι πινακίου φακῆς …
1. Ἡ παρουσίασις τῆς προσωπικότητος τοῦ εἰς πάντα διαπρέψαντος, ἰδανικοῦ ἐργάτου τοῦ Εὐαγγελίου, τοῦ ἀνεπαναλήπτου θρυλικοῦ Γέροντος Αὐγουστίνου μᾶς εἶναι λίαν δυσχερής, διότι ἐμεῖς ὑπήρξαμεν περιοδικῶς καὶ «κατὰ φεγγάρια», κατὰ τὴν σχεδὸν ἑξηκονταετῆ γνωριμίαν μας, πλησίον του. Ἐν τούτοις θὰ τολμήσωμεν νὰ σταχυολογήσωμεν μερικὰ ἀπὸ τὰ ὅσα συνεζητήσαμεν μαζί του καὶ τὰ ὅσα ἐβιώσαμεν κατὰ τὰς συναναστροφάς μας μὲ αὐτὸν τὸν ταπεινὸν καὶ εὐλαβῆ ἐργάτην τοῦ Εὐαγγελίου.
2. Μᾶς ἐνουθετοῦσεν νὰ γίνωμεν ὑψιπετεῖς ἀετοί, ἀλλὰ ἐμεῖς ὡς κολοιοὶ (καλιακοῦδες) δὲν εἴχαμεν τὸ ψυχικὸν σθένος νὰ τὸν ἀκολουθήσωμεν καὶ νὰ τὸν μιμηθῶμεν καὶ ἔτσι ὁ καθένας μας ἠκολούθησεν τὴν πορείαν του, ἐφ᾿ ᾧ ἐτάχθη, καθ᾿ ὅτι εἴμεθα ἀπὸ μετριότητες καὶ κάτω καὶ ἀσθενεῖς χαρακτῆρες καὶ προσκολημμένοι εἰς τὸν μάταιον τοῦτον κόσμον.
3. «Αὐγουστῖνοι» ἀναδεικνύονται κάθε 200 ἢ ἔστω 100 ἢ τὸ πολὺ 50 ἔτη.
4. Ἐξημερώνετο ἠργαζόμενος πνευματικῶς εἰς τὸ ὑγρὸν καὶ ἄνευ παραθύρου ὑπόγειον τῆς ὁδοῦ Χριστοκοπίδου 12, εἰς τὴν συνοικίαν Ψυρὴ τῶν Ἀθηνῶν καὶ ἀλλαχοῦ (ἐνῷ τοὺς ἄνω χώρους μὲ παράθυρα παρεχώρει νὰ διαμένουν οἱ φοιτηταὶ καὶ μαθηταί του, διδάσκων αὐτοὺς διὰ τοῦ παραδείγματος νὰ μὴ εἶναι φίλαυτοι, ἐγωϊσταὶ καὶ «βολευτάκηδες» καὶ «καλοπερασάκηδες», «μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ θεοῦ ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν» (Ἑβρ. 11,25).
5. Ἐξημερώνετο λοιπὸν μελετῶν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ συγγράφων πνευματικὰ καὶ κοινωνικὰ θέματα καὶ τὴν ἡμέραν ἀνηλίσκετο νουθετῶν καὶ συντρέχων τοὺς πάντας, ἐφαρμόζων τὸ Παύλειον : «…ἡ καθ’ ἡμέραν, ἡ μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν. τὶς ἀσθενεῖ, καὶ οὐκ ἀσθενῶ; τὶς σκανδαλίζεται καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι (θλίβομαι, καίομαι);» (Β΄Κορ. 11, 29).
6. Συνίστα εἰς ὅλους τὴν καθημερινὴν μελέτην τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τοὺς Πατέρας, ἰδίως τὸν Ἱερὸν Χρυσόστομον. Ὅταν ὡμιλοῦσεν, διησθάνετο ὁ καθένας μας ὅτι ὑπέφερεν, διότι ἐφήρμοζεν τὸ : «ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα» (Β΄ Κορ. 4,13). Δὲν ἦταν ἐπιδειξίας ρήτωρ καὶ δὲν προσεπάθη νὰ ἐντυπωσιάζῃ, ἀλλὰ νὰ κατασυγκινῇ καὶ νὰ πείσῃ τοὺς ἀκροατάς του νὰ ἐφαρμόζουν τό « …ὑμῖν ὑπολιμπάνων, ὑπογραμμὸν ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ» (Α’ Πέτρ. Β, 21).
7. Μᾶς ἐτόνιζεν ὅτι πρέπει νὰ διδάσκωμεν διὰ τοῦ παραδείγματος ρυθμίζοντες τὴν ὅλην ζωήν μας συμφώνως μὲ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, διότι διαφορετικὰ μὲ τὴν καλοπέρασιν καὶ τὴν ἄνετον ζωήν μας, κατασκανδαλίζομεν τοὺς εὐλαβεῖς καὶ κατεδαφίζομεν ἀντὶ νὰ οἰκοδομῶμεν.
8. Ὁ ἴδιος ἔζη ἀσκητικώτατα. Τὸ λιτὸν φαγητόν, ποὺ τοῦ ἐτύγχανε εἰς τὸ πινάκιον, ἐὰν ἦτο κρέας, προσέφερεν τὸ ψαχνὸν εἰς τοὺς παρακειμένους φοιτητὰς καὶ αὐτὸς ἔτρωγεν «λαπούρες» καὶ «ἔγλειφε κανένα κόκκαλο». Ὄχι μόνον δὲν ἔτρωγεν, διὰ νὰ ἀπολαμβάνῃ, ἀλλὰ οὔτε κἄν διὰ νὰ ζῇ. Ἔτρωγεν πρὸς δόξαν Θεοῦ. Οἰνοπνευματώδη ποτὰ δὲν ἐχρησιμοποιοῦσεν ποτέ, μόνον νερὸ ἔπινεν καὶ κανένα καφέ, διὰ νὰ ἀποκτήσῃ νηφαλιότητα καὶ νὰ δύναται νὰ ἐργάζεται ἀπὸ βαθέων χαραμάτων μέχρι καὶ μετὰ τὰς μεταμεσονυκτίους ὥρας.
9. Ἐμάχετο συνεχῶς, ἀκαταπαύστως καὶ γενναίως διὰ ἐλευθέραν καὶ ζῶσαν Ἐκκλησίαν, διὰ χωρισμὸν Κράτους καὶ Ἐκκλησίας, διὰ ἀξιοκρατίαν εἰς τὴν Ἐκκκλησίαν καὶ τὴν Πολιτείαν, κάθαρσιν Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας, διὰ τὴν ἀξιοποίησιν τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας διὰ κοινωφελῆ ἔργα εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν κοινωνίαν, ἐναντίον τῶν καλλιστείων τῆς Ἐφημερίδος «Ἀπογευματινή», ποὺ ἐξεμαύλιζαν τὴν νεολαίαν, ἐναντίον τῶν ἐκτρόπων τοῦ καρναβάλου, ἐναντίον τῆς ἱδρύσεως καζίνο κ.λπ., κ.λπ.
10. Ἡ Φλώρινα εἶναι σχεδὸν ἡ μοναδικὴ πόλις τῆς Βορείου Ἑλλάδος, ποὺ δὲν ἐπραγματοποιήθη τελικῶς τὸ καζίνο καὶ τὸ ἁμαρτωλὸν καὶ διεφθαρμένον κράτος πληρώνει ἀκόμη καὶ σήμερον διὰ διαφυγόντα κέρδη εἰς τοὺς ἐκμαυλιστὰς τοῦ «λησταρχίου» καζίνο Φλωρίνης.
11. Ἐπρωτοστάτησεν διὰ οἰκολογικὰ προβλήματα καὶ ἠγωνίσθη ἐναντίον τῶν ἀπολύσεων τῆς ΔΕΗ. Ἐστηλίτευεν δριμύτατα τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς παράγοντας, ποὺ «ἐρωτοτροποῦσαν» μὲ τοὺς παπικοὺς καὶ τοὺς προτεστάντας. Ὄχι μόνον δὲν «ἐθώπευεν» τοὺς ἀντεθνικῶς καὶ ἀντικοινωνικῶς δρώντας τῆς πολιτειακῆς, νομοθετικῆς, ἐκτελεστικῆς, διοικητικῆς καὶ δικαστικῆς ἐξουσίας, ἀλλ᾿ ἀπεναντίας τοὺς ἤλεγχεν δριμύτατα δημοσίως ἐφαρμόζων τὸ τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου «τὰ δημοσίως γενόμενα καὶ τὸν λαὸν σκανδαλίζοντα ταῦτα καὶ ἐλέγχομεν».
12. Ὅταν ὁ Κων/νος Καραμανλής, ὡς Ὑπουργὸς Κοινωνικῆς Προνοίας ἐξέδωσεν Διάταγμα, διὰ τοῦ ὁποίου οἱ Δῆμοι, Κοινότητες καὶ Ἱεροὶ Ναοὶ ὤφειλον νὰ δίδουν εἰσφορὰν ὑπὲρ τῆς μασωνίας, αἱ σφενδόνες τοῦ εὐθαρσοῦς ἱεροκήρυκος Αὐγουστίνου Καντιώτου ἔδρασαν ἀστραπιαίως, οὕτως ὥστε ὁ Κων. Καραμανλὴς ἠναγκάσθη νὰ τροποποιήσῃ τὸ Διάταγμα καὶ νὰ δίδουν εἰσφορὰν ὑπὲρ τῆς μασωνίας μόνον οἱ Δῆμοι καὶ οἱ Κοινότητες καὶ ὄχι καὶ αἱ Ἱεραὶ Μοναὶ καὶ οἱ Ἱεροὶ Ναοί.
13. Ἐπειδὴ ὁ Κων. Καραμανλὴς αἰσχρολογοῦσεν καὶ διὰ «ψύλλου πήδημα» ἐβλασφήμη καπηλικώτατα, ὁ θρυλικὸς ἱεροκήρυξ Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἐδημοσίευσεν εἰς τὸ περιοδικόν του «ΣΠΙΘΑ» ἄρθρον νὰ ἀφορισθῇ ὁ Καραμανλὴς ὡς βλάσφημος.
14. Αὐτὰς τὰς πολεμικὰς ἐκστρατείας τοῦ ἱεροκήρυκος Αὐγουστίνου τὰς ἐξεμεταλλεύθησαν οἱ ἐχθροί του καὶ τὸν διέσυραν ὡς «Χομεϊνί», ὡς «καθυστερημένον», ὡς ὀπισθοδρομικόν, φασίσταν, ἐθνικιστὴν καὶ τὰ τοιαῦτα καὶ τὸν ἔσυραν εἰς τὰ ἐκκλησιαστικὰ καὶ πολιτικὰ δικαστήρια. Ἀλλὰ ὁ εὐθὺς καὶ εὐσυνείδητος ἱεροκήρυξ Αὐγουστῖνος δὲν ἐπτοεῖτο καὶ ὅσον ὑψηλότερον ἵσταντο οἱ παρανομοῦντες, τόσον περισσότερον δριμύτατος ἦταν ὁ φλογερὸς ἱεροκήρυξ Αὐγουστῖνος, ἐνῷ ἀντιθέτως ἦταν ἐπιεικέσταστος πρὸς τοὺς ἀδαεῖς καὶ ἀδυνάτους. Μέχρι καὶ τὴν βασίλισσαν Φρειδερίκην, ποὺ ὑπεστήριζεν τὴν πανθεϊστικὴν θεωρίαν τῆς μασωνίας : «ἕν τὸ πᾶν, ὁρατὰ καὶ ἀόρατα πράγματα καὶ ἄνθρωποι εἶναι ἕν καὶ τὸ αὐτὸ εἰς διαφόρους μορφάς», ὁ ἀδέκαστος ἱεροκήρυξ Αὐγουστῖνος ἐτόλμησεν νὰ τὴν ἀποκαλέσῃ ἀσεβεστάτην καὶ ἐσταμάτησεν τὸ πολυχρόνιόν της. Ποτὲ δὲν ἐδειλίασεν, ἀλλὰ μιμούμενος τὸν Ἰωάννην τὸν Πρόδρομον, ἐπανελάμβανεν πρὸς τοὺς ἰσχυρούς: «οὐκ ἔξεστι σοι ἔχειν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου» καὶ τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος ἐτόλμησεν νὰ ὑπερασπισθῇ τὴν πτωχιὰν χήραν καὶ τὰ ἔβαλεν μὲ τὴν αὐτοκράτειραν Εὐδοξίαν, ἡ ὁποία ἤθελεν νὰ ἰδιοποιηθῇ δίπλα ἀπὸ τὰ ἀνάκτορα ἕνα κῆπον μιᾶς πτωχιᾶς χήρας καὶ ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος ἀπεκάλεσεν τὴν αὐτοκράτειραν Εὐδοξίαν ὡς «ἀδοξίαν» καὶ κακοὶ Ἱερεῖς καὶ Ἀρχιερεῖς ἐκμεταλλευθέντες τὴν κατάστασιν, διέβαλαν τὸν Ἱερὸν Χρυσόστομον, ὅστις ἐστάλη εἰς ἐξορίαν τρεῖς φορές, ὅπου καὶ ἀπεβίωσεν καθ᾿ ὁδὸν πρὸς τὴν ἐξορίαν εἰς τὴν Κουκουσόν, ἐφαρμοζομένου τοῦ Γραφικοῦ: «…εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν…» (Ἰωάν. 15, 20).
15. Εὐτυχῶς κατὰ τὴν δεκαετίαν τοῦ ΄50 τὸν Ἀρχιεπισκοπικὸν θρόνον κατεῖχεν ὁ ἐξ Ἰωαννίνων Σπυρίδων Βλάχος, ὁ ὁποῖος ἐξετίμα τὸν ἁγνὸν ἱεροκήρυκα Αὐγουστῖνον καὶ ὄχι μόνον δὲν τὸν κατέτρεχεν, ἀλλὰ καὶ τὸν ἐκάλυπτεν ἐμμέσως. Π.χ., ὅταν ἡ βασίλισσα Φρειδερίκη ἐζήτησεν ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Σπυρίδωνα νὰ διώξῃ τὸν «ἔξαλλον», τὸν «καθυστερημένον», τὸν «φανατικόν» Αὐγουστῖνον Καντιώτην, ὁ Μακαριώτατος, ὅπως ἀνεφέραμεν καὶ εἰς τὸ περιοδικόν μας «Φωτεινὴ Γραμμή» τεῦχος 33, σελ. 43, ἐτόνισεν εἰς τὴν βασίλισσα «Μεγαλειοτάτη, ἔχω πολὺ ἄσχημα νέα. Λαὸς καὶ κλῆρος τάσσεται παντοῦ ὑπὲρ τοῦ Αὐγουστίνου καὶ κινδυνεύει ὄχι μόνον ὁ ἰδικός σας θρόνος ἀλλὰ καὶ ὁ ἰδικός μου. Σᾶς συνιστῶ, Μεγαλειοτάτη, νὰ ζητήσετε συγγνώμην ἀπὸ τὸν Αὐγουστῖνον, διὰ νὰ δύνασθε τόσον Σεῖς νὰ παραμείνετε εἰς τὸν θρόνον σας, ὅσον καὶ ἐγὼ εἰς τὸν ἰδικόν μου θρόνον» …
16. Τότε ἡ θρασύδειλος βασίλισσα ἐθορυβήθη, ἐζήτησεν συγγνώμην ἀπὸ τὸν εὐσυνείδητον ἱεροκήρυκα Αὐγουστῖνον καὶ ἔτσι δὲν ἐδιώχθη αὐτὴν τὴν φορὰν ὁ Αὐγουστῖνος.
Πῶς κατετρόπωσεν ἀκόμη καὶ τὸν παντοδύναμον Ἀστυνομικὸν Διευθυντὴν Ρακιντζήν, ὁ ὁποῖος συνεπείᾳ τῆς αὐστηρότητός του ἦτο ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος τῶν πάντων, ἴδετε εἰς τὸ περιοδικόν μας «Φωτεινὴ Γραμμή» τεῦχος 33, σελ. 42.
Ὁ κοινωνικὰ ὀρθόδοξα καὶ ἐθνικὰ ἀγωνιστὴς Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἐπέτυχεν νὰ δημιουργήσῃ χριστιανικὴν πίστιν, ἐθνικὴν συνείδησιν καὶ ἀρίστην κοινωνικὴν συμπεριφορὰν ἀκόμη καὶ εἰς τοὺς ἀθίγγανους, τοὺς ὁποίους ἀπεκαλοῦσεν νεοφώτιστους καὶ δὲν ἐπέτρεπεν εἰς κανένα νὰ τοὺς ὀνομάζῃ μὲ ταπεινωτικὰς ἄλλας ἐκφράσεις. Ἀντιθέτως εἰς ὅλην τὴν Ἑλλάδα ἀκόμη καὶ σήμερον πολλοὶ Ἕλληνες ζοῦν καὶ συμπεριφέρονται ὡσὰν «γύφτοι».
17. Μὲ λίγα λόγια ὁ ἀνάργυρος, ἁγνὸς Ἕλλην πατριώτης καὶ ἀκραιφνὴς Ὀρθόδοξος κληρικὸς Αὐγου-στῖνος Καντιώτης δὲν ἐπίστευεν χρυσόν, ἀλλὰ Χριστὸν καὶ δὲν ἐζοῦσεν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν, ἀλλὰ διὰ τὴν Ἐκκλησίαν.
18. Διὰ τὸ κοινωνικὸν καὶ ἐθνικὸν αὐτοῦ ἔργον ὁ γράφων αὐτὰς τὰς πτωχὰς γραμμὰς ἐζήτησεν ἀπὸ τὴν Ἀκαδημίαν Ἀθηνῶν νὰ βραβευθῇ ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος Καντιώτης καὶ τὸ βραβεῖον τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν νὰ συνωδεύετο μὲ 10.000.000 δρχ. ἀπὸ τὰ θυλάκια τοῦ γράφοντος. Παρέστη ἀνάγκη νὰ μεταβῶ νὰ συναντήσω προσωπικῶς μερικοὺς Ἀκαδημαϊκούς. Εἷς ἀείμνηστος τέως Πρόεδρος Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν μοῦ ἐτόνισεν: «Ἐπειδὴ βλέπω ὅτι εἶσαι ἁγνὸς καὶ ἰδεολόγος ἄνθρωπος, σοῦ λέγω μὴ προσπαθῇς ἀσκόπως, διότι καὶ ἐδῶ, ἐνῷ σὲ διαβεβαιοῦν ὅλοι μέχρι ποὺ νὰ εἰσέλθωμεν εἰς τὴν συνεδρίασιν, ὅτι ὑπερθεματίζουν καὶ υἱοθετοῦν τὴν πρότασίν σου, μετὰ τὴν ψηφοφορίαν διερωτᾶσαι ποῦ εἶναι ἡ ψῆφος σου» …
19. Ὡς ἐκ τούτου διὰ λόγους, ποὺ δὲν ἐπιθυμοῦμεν νὰ ἀναπτύξωμεν ἐδῶ, δὲν ηὐδοκίμησεν αὐτὴ ἡ προσπάθεια. Φυσικὰ ἐγὼ δὲν κατέθεσα τὰ 10.000.000 δρχ. εἰς τὴν Ἀκαδημίαν Ἀθηνῶν, ἀλλὰ εἰς τὸν γέροντα Αὐγουστῖνον, διὰ τὸ κολοσσιαῖον κοινωνικὸν καὶ ἐθνικὸν αὐτοῦ ἔργον…
20. Δὲον νὰ σημειωθῇ ὅτι ὁ λίαν ταπεινὸς καὶ εὐλαβὴς αὐτὸς κληρικὸς δὲν ἐγνώριζεν τὰς προσπαθείας μου προκειμένου νὰ βραβευθῇ ἀπὸ τὴν Ἀκαδημίαν Ἀθηνῶν, οὔτε ἀργότερα ἀπὸ τὸ Ἵδρυμα Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν, τὸ ὁποῖον τὸν ἐβράβευσεν τὴν 23.1.2008 εἰς τὸ «Πνευματικὸν Κέντρο Ρουμελιωτῶν» μὲ ἀναμνηστικὴν ἀργυρὴ πλακέτα, καθὼς καὶ μὲ μεμβράνην, τῆς ὁποίας τὸ κείμενον ἔχει ὡς ἀκολούθως:
Ο ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ
«Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ»
ΚΑΙ
ΤΟ «ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ ΗΘΙΚΩΝ
ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ»
ΑΠΟΝΕΜΟΥΝ
ΜΕΤΑ ΒΑΘΥΤΑΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΚΑΙ
ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ ΕΝΕΚΕΝ
ΤΙΜΗΤΙΚΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΝ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΝ
ΙΔΑΝΙΚΟΝ ΕΡΓΑΤΗΝ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ
ΠΡΩΗΝ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΝ
ΔΙΑ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ, ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΝ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΝ ΑΥΤΟΥ ΕΡΓΟΝ
ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΥΤΙΜΟΥΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΥΠΕΡ ΚΑΘΑΡΣΕΩΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΔΙΑ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΙΝ
ΔΕΙΝΟΠΑΘΟΥΝΤΩΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΑΣ
ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΕΔΙΩΚΕΤΟ,
ΔΙΕΣΥΡΕΤΟ ΚΑΙ ΚΑΤΕΤΡΕΧΕΤΟ
ΩΣ ΕΤΕΡΟΣ ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ.
ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΤΗ 23Η ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2008.
21. Ὁ θρυλικὸς γέρων Αὐγουστῖνος, ὅπως ἔχομεν προαναφέρει, οὐδέποτε ἦταν «καλοπερασάκιας», ἀλλὰ ἀσκητικώτατος καὶ διῆλθεν ὅλον τὸν βίον του ἀγωνιζόμενος ἀκαταπαύστως γενναίως ὑπὲρ τῶν αἰωνίων ἀξιῶν τῆς φυλῆς μας (Θρησκείας, Πατρίδος καὶ Οἰκογενείας) πρὸς πᾶσαν κατεύθυνσιν, κατατροπώνων τοὺς νοητοὺς λύκους τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἑλληνικῆς Πολιτείας, εὐεργετῶν τοὺς πάντας (κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς κατοχῆς διαθέτων 8.000 μερίδες συσσίτιον καθημερινῶς διὰ τοὺς πτωχοὺς τῆς Κοζάνης προκαλέσας οὕτω τὴν μῆνιν τῶν Ἰταλῶν καὶ Γερμανῶν).
22. Τὸ μόνον μέγιστον ἀτόπημα τοῦ θρυλικοῦ γέροντος Αὐγουστίνου ἦτο νὰ πεισθῇ ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς ἐκκλησίας καὶ πολιτείας νὰ ἀπομακρυνθῇ ἀπὸ τὸ λεκανοπέδιον Ἀττικῆς, ὅπου ἦταν «πατριάρχης» ἐγκαθιδρυμένος εἰς τὰς καρδίας τῶν εὐλαβῶν καὶ ἁγνῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Γενόμενος βεβαίως Μητροπολίτης Φλωρίνης, ὅπου μετέβη εἰς τὴν ἄγονον καὶ λίαν ἀπομεμακρυσμένην κρίσιμον περιοχὴν τῆς Φλωρίνης θείᾳ προνοίᾳ, τὴν μετέτρεψεν εἰς «πνευματικὸν μπαξέ» ἀγωνιζόμενος λίαν ἐπιτυχῶς ἐναντίον τῶν Σλάβων, τῆς ἀμαθείας, τῆς πτώχειας καὶ τῆς ἀδιαφορίας καὶ ἔσωσεν τὴν περιοχὴν ἀπὸ τὴν σκοπιανὴν καὶ βουλγάρικην προπαγάνδαν.
23. Ἐάν εἶχε μείνει εἰς τὸ λεκανοπέδιον Ἀττικῆς, ὅμως, θὰ εἶχεν συμβάλει ἀφαντάστως εἰς τὴν κάθαρσιν Ἐκκλησίας καὶ Κοινωνίας καὶ θὰ εἶχεν προσφέρει χιλιαπλάσιον ἔργον ἀπ᾿ ὅ,τι εἰς τὴν ἀκριτικὴν περιοχὴν τῆς Φλωρίνης, τὴν ὁποίαν ὄντως ἀνεγέννησεν παντοιοτρόπως. Καὶ τὸ κυριώτερον, δὲν θὰ εἴχαμε καταντήσει ἐδῶ ποὺ μᾶς κατήντησαν οἱ ἀχρεῖοι τῆς πολιτικῆς σκηνῆς.
24. Ὅπως ὁ ἀρχιποίμην Θεάνθρωπος, οὕτω καὶ ὁ ἄριστος καὶ ἀνεπανάληπτος ποιμὴν θρυλικὸς Γέρων Αὐγου-στῖνος, διῆλθεν τὴν ζωήν του εὐεργετῶν Ἐκκλησίαν, κοινωνίαν καὶ τὸ Ἔθνος.
25. Τινὲς ὅμως ὑπῆρξαν καὶ διπλοὶ πράκτορες καὶ ἀπὸ ἰδιοτέλειαν ὁρμώμενοι τὸ «ἔπαιζαν καὶ τὸ παίζουν» ὡς μαθηταὶ τοῦ θρυλικοῦ Γέροντος Αὐγουστίνου Καντιώτου, οἱ ὁποῖοι ἔχυναν δηλητήριον ἐναντίον ἁγνῶν καὶ δυναμικῶν τέκνων τοῦ Αὐγουστίνου, ἀλλὰ οὐσιαστικῶς ἦταν ὄργανα σκοτεινῶν ἐκκλησιαστικῶν καὶ πολιτικῶν κύκλων, ἐφαρμόζοντες τὴν πολιτικὴν τοῦ «διαίρει καὶ βασίλευε». Ὁ Γέρων Αὐγουστῖνος ἦταν ἄδολος καὶ ἐπίστευεν τέτοιους διπλοὺς πράκτορας, οἱ ὁποῖοι ὡς ὄργανα τοῦ ἀντικειμένου ἡμῖν Σατανᾶ, κατώρθωσαν διὰ τῶν διαβολῶν νὰ παραπληροφοροῦν τὸν Γέροντα Αὐγουστῖνον καὶ τοιουτοτρόπως νὰ διαλύσουν οὐσιαστικῶς τὴν μοναδικὴν μαχομένην Ὀρθόδοξον Ἱεραποστολικὴν Ἀδελφότητα «Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» καὶ νὰ μειωθῇ τὰ μέγιστα ἡ ἱεραποστολική της δρᾶσις καὶ νὰ κλείσῃ ὁ «Ἐκκλησιαστικὸς Ἀγών».
26. Ἀμφιβάλλομεν, ἐὰν θὰ ἐχάρῃ ὁ ἀντικείμενος Σατανᾶς τὰ τελευταῖα 50 χρόνια τόσον πολύ, ὅσον μὲ τὴν ἐξουδετέρωσιν καὶ τὴν ἀδρανοποίησιν τῆς ἀδελφότητος αὐτῆς.
27. Αὐτοὶ οἱ «Ἰοῦδες» ἔχουν λίαν εὔκαμπτον τὴν σπονδυλικὴν στήλην τῆς ἠθικῆς καὶ τῆς πίστεως καὶ ἀναισχύντως καὶ ἀνερυθριάστως «τὸ παίζουν» ὡς γνήσιοι μαθηταὶ τοῦ θρυλικοῦ καὶ ἀνεπαναλήπτου γέροντος Αὐγουστίνου, ὁ ὁποῖος τώρα ἀπὸ τὴν Θριαμβεύουσαν Ἐκκλησίαν θὰ βλέπῃ τὸ κατάντημα τῆς Ἀδελφότητος καὶ θὰ εὔχεται καὶ θὰ προσεύχεται:
α) αὐτοὶ οἱ διπλοὶ πράκτορες μετανοοῦντες νὰ παύσουν νὰ παρασύρουν περαιτέρω ἁγνοὺς καὶ ἀδόλους λάτρεις τοῦ Γέροντος Αὐγουστίνου καὶ
β) νὰ ἀνανήψουν ἐπίσης καὶ τὰ ἐλάχιστα ἐναπομείναντα μέλη τῆς Ἀδελφότητος «Ο ΣΤΑΥΡΟΣ», προσβλέποντα εἰς τὴν ἀναδιοργάνωσιν καὶ τὴν δραστηριοποίησίν της, προκειμένου νὰ ἐπανεκδοθῇ καὶ ἡ ἐφημερὶς «Ἐκκλησιαστικὸς Ἀγών», διὰ νὰ δύνανται οὕτω ἀδελφομένοι ἐπιτυχῶς νὰ ἐργασθοῦν ὁμογνωμονοῦντες διὰ τὴν κάθαρσιν Ἐκκλησίας καὶ Κοινωνίας, τώρα, ποὺ ἐτελείωσεν ἐπιτέλους ἡ «βιομηχανία» δικαστικῶν ἀγώνων, τοὺς ὁποίους παρεσκεύασαν καὶ τοὺς ἐδημιούργησαν οἱ διπλοὶ αὐτοὶ πράκτορες (τυφλὰ ὄργανα τοῦ Σατανᾶ).
28. Ὁ θρυλικὸς καὶ ἀνεπανάληπτος Γέρων Αὐγου-στῖνος Καντιώτης δὲν ἔχει ἀνάγκην τῶν εὐχῶν καὶ προσευχῶν μας, ἀλλ᾿ ἀπεναντίας ἐμεῖς ἔχομεν τὴν ἀνάγκην τῶν πρεσβειῶν του νὰ μᾶς συγχωρήσῃ, διότι δὲν τοῦ συμπαρεστάθημεν περισσότερον καὶ νὰ μεσιτεύῃ εἰς τὸν Θεάνθρωπον καὶ ἐλεήμονα Χριστὸν νὰ μᾶς φωτίζῃ, νὰ μᾶς ἐλεῇ καὶ νὰ μᾶς σώζῃ ἀπὸ τὴν μεγίστην ἠθικὴν κατάπτωσιν καὶ τὴν οἰκονομικὴν κρίσιν, ποὺ μᾶς ὡδήγησαν οἱ ἀνεγκέφαλοι καὶ ἐλεεινοὶ ἰθύνοντες διαχειρισταὶ τῆς ἐξουσίας.
29. Αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ θρυλικοῦ καὶ ἀνεπαναλήπτου Γέροντος Αὐγουστίνου Καντιώτου, ὁ ὁποῖος θὰ ἔχῃ σπουδαιοτάτην θέσιν πλησίον τοῦ δικαιοκρίτου Θεανθρώπου, ὁ ὁποῖος θὰ τὸν ἐβράβευσεν διὰ τὴν ἀφιλαργυρίαν του, ταπεινότητά του, εὐλάβειάν του, ἀνιδιοτέλειάν του, τὴν ἀγωνιστικότητά του καὶ λοιπὰς πολλὰς ἀρετάς του.
30. Κατωτέρω δημοσιεύομεν ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμιλίαν τοῦ πατρὸς Αὐγουστίνου εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν Ἁγ. Κων/νου Ὁμονοίας τὸ 1962 ἀναφορικῶς μὲ τὸ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ:
«Δὲν ἔχω καιρὸν διὰ νὰ ἀναπτύξω τὸ θέμα. Τοῦτο μόνον λέγω. Σκοτειναὶ δυνάμεις, πολὺ σκοτεινὰ ἐργάζονται εἰς βάρος τοῦ Ἔθνους μας διὰ νὰ κάνουν τὴν Ἑλλάδα μας ἄχρηστον κράτος. Ἀλλὰ ὄχι ἀδελφοί μου, τὸ κράτος τὸ Ἑλληνικὸν δὲν θὰ γίνῃ ἄχρηστον, διότι τὸ θέλουν 5-10 ἐπίβουλοι. Τρίζουν τὰ κόκκαλα ὅλων τῶν ἀγωνιστῶν, διὰ τὴν αἰσχρὰν διαγωγήν, τὴν ὁποίαν δείχνουν ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἐπίσημοι, ἀπέναντι τοῦ ἑλληνικοῦ ράσου. Ξέρετε ποιὲς ἦσαν οἱ διαθέσεις αὐτῶν, ποὺ ἀνέστησαν τὸ κράτος;
Ἑπτὰ χρόνια ἐκράτησε ὁ πόλεμος. Ὁ Μωριᾶς ἐρημώθηκε, Μεσολόγγι δὲν ὑπῆρχε, τὰ πάντα ἦσαν φωτιὰ καὶ ἐρημιά. Ὅταν ἐτελείωσε ὁ πόλεμος, μαζεύτηκαν, διὰ τετάρτην νομίζω φορά, ὅσοι ἔζησαν καὶ ἔκαμαν συνέλευσιν. Ἐνηγκαλίζοντο, ἐφιλοῦντο καὶ ἔψαλλον τὸ Χριστὸς Ἀνέστη…
Πρώτη ἀπόφασις καὶ πρῶτο ψήφισμα τῆς βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, ποῖο ἦτο;
«Ἀνακηρύττομεν ἡμεῖς οἱ ἀγωνισταὶ τοῦ 1821 ἐλευθερωτὴ τῆς πατρίδος τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν»
Τετάρτη Ἐθνοσυνεύλεσις – Η’ ψήφισμα. Ἡ Ἑλλάς, ποὺ ἐξέρχεται ἀπὸ τὰ ἐρείπια, ἐκφράζει τὴν εὐγνωμοσύνην της στὸν Χριστὸ καὶ ὑπόσχεται, ὅτι «ὅταν φτάσουμε στὴν Ἀθήνα στὴν παλαιάν μας τὴν πρωτεύουσαν, θὰ κτίσωμεν ναὸν καὶ τὸν ναὸν αὐτὸ θὰ τὸν ἀφιερώσωμεν στὸν Σωτῆρα Χριστό, τὸν ἐλευθερωτὴν τῆς Ἑλλάδος».
Αὐτὰ ἔγιναν τὸ 1829. Ἀπὸ τότε μετρήσατε, ἐπέρασαν 133 χρόνια {ἡ ὁμιλία εἶναι τοῦ 1962 γι’ αὐτὸ ὁ Γέροντας ἀναφέρει μικρότερον ἀριθμὸν ἐτῶν, σήμερον εἶναι 2011- 1829=182 ἔτη}, νέαι πόλεις παρουσιάσθησαν.
Ἡ Ἀθήνα γνωρίζετε τὸ 1921 πόσον πληθυσμὸν εἶχεν; Λασποχώρι ἦτο, 2000 κατοίκους εἶχε, σὲ καλύβια κατοικούσαν καὶ τώρα ἡ Ἀθήνα ἔγινε μεγαλούπολις καὶ ἔφτασε τὸ 1.000.000 (ὁ πληθυσμὸς αὐτὸς ἦταν τὸ 1962). Μέσα σ’ αὐτὰ τὰ χρόνια ἡ Ἑλλὰς ἐθαυματούργησε, μέσα σ’ αὐτὰ τὰ χρόνια 30 πρωθυπουργοὶ ἐπέρασαν, 30 κυβερνήσεις ἤλλαξον. Ἕξ βασιλεῖς ἀνέβησαν στοὺς θρόνους μὲ τὰ πολυχρoνιά τους. Καὶ μέσα σ’ αὐτὰ τὰ χρόνια ἐκτίσαμε σπίτια καὶ μέγαρα, μὰ τὸ ΤΑΜΑ δὲν τὸ ἐξεπληρώσαμε καὶ τὴν ὑπόσχεσίν μας δὲν τὴν ἐκάναμε πρᾶξιν.
Τὸν ναὸν αὐτὸν δὲν τὸν ἐκτίσαμε. Εἶναι ἀνεκπλήρωτη ἡ ἐπίσημη ὑπόσχεσις, ποὺ ἔδωσε ἡ Ἑλλάς.
Καὶ ὅμως ἀγαπητοί μου, αὐτὴ ἡ ὑπόσχεσις, ποὺ ἐδόθη, διὰ νὰ κτισθῇ ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, μέσα στὴν Ἀθήνα ἕνας ναὸς εἰς τὸν Ἐλευθερωτὴ Σωτῆρα Χριστόν, πρέπει νὰ ἐκτελεσθῇ.
Ἀπὸ τὸ κράτος τὸ σημερινὸν δὲν περιμένω τίποτα, τὸ κράτος τὸ Ἑλληνικό. Ἐσεῖς ψηφίζετε, δὲν ἀνήκω σὲ καμιὰ παράταξι, σᾶς τὸ δηλώνω καὶ οὔτε ἐπιθυμῶ τὰ λόγια μου νὰ γίνουν ἀντικείμενο ἐκμεταλλεύσεως πολιτικῆς. Ὁμιλῶ ἐπάνω ἀπὸ κόμματα, ὡς κληρικὸς Ἕλλην. Εἴτε ὁ α΄, εἴτε ὁ β΄, εἴτε ὁ γ΄ εἶναι στὰ πράγματα, οἱ ἴδιοι εἶναι, τοὺς γνωρίζω ὅλους πολὺ καλά, δὲν πιστεύουν στὸν Θεό.
Ἀπὸ τὸ κράτος τὸ Ἑλληνικὸν δὲν περιμένω τίποτα. Ἂς φυλάξῃ τὰ λεφτὰ του τὸ κράτος, γιὰ τὸν τουρισμό, γιὰ νὰ κάνῃ ξενοδοχεῖα πολυτελείας ἐπάνω στὴν Πάρνηθα, διὰ νὰ διασκεδάζουν αἱ καλλιτέχνιδες τῆς Εὐρώπης. Ἂς ἐξοδεύῃ τὰ ἑκατομμύριά του τὸ κράτος μὲ τὸ «φτυάρι» διὰ τὴν πορνείαν καὶ τὴν μοιχείαν… {θὰ ἠμπορούσαμε νὰ προσθέσωμεν σήμερον τό ,,ἄς ξοδεύῃ τὰ λεφτά, ποὺ παίρνει τὸ κράτος ἀπὸ τὸν ἱδρῶτα τοῦ πτωχοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, γιὰ νὰ κάνῃ τζαμιὰ στo κέντρο τῆς Ἑλλάδoς!!!,,…}.
Δὲν θέλομεν τὰ ἑκατομμύρια τοῦ κράτους… Τὸν ναὸν θὰ τὸν κατασκευάσῃ ὁ πτωχὸς καὶ περιούσιος λαός μας.
Τὴν προηγούμενην Κυριακήν, ποὺ κατέβηκα ἀπὸ τὸν ἄμβωνα, ἕνας νέος μὲ πλησίασε καὶ μοῦ λέγει·
Πάτερ, σοῦ δίνω μία ἐπιστολή. Ἀνοίγω τὴν ἐπιστολὴ καὶ βλέπω ἕνα μικρὸ βιβλιαράκι, ποὺ ἔλεγε ὅτι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες λησμονήσαμε τὸ ΤΑΜΑ αὐτό, τὴν ὑπόσχεσι αὐτή. Ἔλεγε καὶ κάτι ἄλλο. Ὅτι κάποιος ἀνώνυμος χριστιανὸς ἐνεθυμήθη τὴν ὑπόσχεσιν αὐτὴν τῶν προγόνων μας καὶ μετέβη εἰς τὴν τράπεζαν καὶ κατέθεσεν στὸ ταμεῖον κάποιας θρησκευτικῆς ὀργανώσεως 80.000 δραχμές. Καὶ κοντὰ στὸν ἀνώνυμον αὐτὸν δωρητὴν παρουσιάστηκαν καὶ ἄλλα πτωχαδάκια καὶ κατέθεσαν καὶ αὐτὰ γιὰ τὸν ἴδιον σκοπὸν καὶ ἔφτασε τὸ ποσὸν 1.000.100 δρχ.
Ἀπὸ τῆς θέσεως αὐτῆς κάνω ἔκκλησιν προφορικῶς, ἀλλὰ καὶ γραπτῶς θὰ τὴν διατυπώσω, εἰς τὸν νέον ἀρχιεπίσκοπον. Νὰ ἀγνοήσῃ τὸ κράτος, νὰ ἀγνοήσῃ πρωθυπουργούς, νὰ ἀγνοήσῃ ὑπουργούς, νὰ ἀγνοήσῃ τοὺς πάντας καὶ νὰ τὸ φωνάξῃ σ’ ὅλη τὴν Ἑλλάδα. Καὶ εἶμαι βέβαιος ὅτι θὰ δώσουν ὅλα τά «πτωχαδάκια» καὶ θὰ κτίσωμεν ἕνα καινούριον ναὸν μέσα ἐδῶ εἰς τὴν Ἀθήνα καὶ ἐπάνω στὸν ναὸν ἀπ’ ἔξω θὰ γράψωμεν «Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΥΓΝΩΜΟΝΟΥΣΑ ΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑ ΧΡΙΣΤΟΝ, ὅν παῖδες ὑμνεῖτε εἰς πάντας τοὺς αἰώνας».
Θέλω ὅλοι σας σήμερα, ποὺ ἀκούσατε τὸ κήρυγμα, ἄλλοι νὰ γράψετε στὶς ἐφημερίδες, ἄλλοι νὰ προσεγγίσετε βουλευτάς, ἄλλοι νὰ πλησιάσετε μικρούς, ἄλλοι νὰ γράψετε στὸν ἀρχιεπίσκοπο, γιὰ νὰ γίνῃ τὸ συντομώτερο μία ἐπιτροπή, νὰ γίνῃ ἔρανος στὴν Ἑλλάδα καὶ τότε ἀπ’ ὅλα τὰ μέρη τῆς Ἑλλάδος καὶ ἀπὸ τὸν Μωριὰ καὶ ἀπὸ τὰ Ψαρὰ καὶ ἀπὸ τὴν Χίο καὶ ἀπ’ ὅλα τὰ μέρη τῆς πατρίδος θὰ φέρουμε λιθάρια γιὰ νὰ κτίσουμε τὸ ναὸ καὶ νὰ εἶναι ἅγια ἡμέρα, ποὺ θὰ συγκεντρωθῶμεν ὅλοι μέσα στὴν ἐκκλησιὰ γιὰ νὰ ψάλλωμεν
«Τῇ Ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια».
Αφήστε μια απάντηση