1) Νὰ προσεύχεσαι ἀδιαλείπτως νοερῶς, μετὰ προσοχῆς, ἐπιμελείας καὶ συναισθήσεως νὰ λέγῃς διαφόρους προσευχάς, ὅσας γνωρίζεις καὶ ἰδίως τὴν σύντομον προσευχήν:
«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με, καὶ τό:
Δόξα σοι ὁ Θεός, Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς» κ.λ.π.
Νὰ προσεύχεσαι καὶ ὅταν περιπατῇς καθ’ ὁδόν, καὶ ὅταν ἐργάζεσαι, καὶ ὅταν πίπτῃς εἰς τὴν κλίνην νὰ ἀναπαυθῇς, καὶ ὅταν ἐγείρεσαι καὶ ἐν παντὶ καιρῷ καὶ πάσῃ ὥρᾳ.
Ὅταν, λοιπόν, προσεύχεσαι μετ’ εὐλαβείας, ἐπιμελείας, προσοχῆς καὶ κατανύξεως, ὁ ἐχθρὸς δὲν πλησιάζει, ἀλλὰ καὶ ἂν πλησιάσῃ καὶ ὅσας φορὰς πλησιάση, φεύγει, ἀναχωρεῖ ἄπρακτος…
2 ) Νὰ ἐνθυμῆσθε πάντοτε τὸν Θεόν. Ἐπειδὴ τὸ ἁμαρτάνειν γίνεται, λέγει ὁ Μ. Βασίλειος, κατ’ ἀπουσίαν Θεοῦ. Ὅταν λησμονήσωμεν τὸν Θεόν, θὰ λησμονήσωμεν ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι πανταχοῦ παρὼν καὶ μᾶς βλέπει καὶ τίποτε δὲν τὸν λανθάνει ἢ καλὸν ἢ κακόν.
Τότε δὲν θὰ ἁμαρτάνωμεν. Πῶς ποιήσω τὸ πονηρὸν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου μου καὶ ἁμαρτήσομαι, εἶπεν ὁ νέος Ἰωσὴφ ὁ σώφρων, ὁ ἀνδρεῖος κατὰ τὴν ψυχήν, ὁ ὡραῖος καὶ πάγκαλος, εἰς τὴν ἀσελγεστάτην κυρίαν του, ἡ ὁποία τὸν παρεκίνει πρὸς ἁμαρτίαν.
Καὶ οὕτω ἔφυγε τὴν ἁμαρτίαν, ὁ δὲ προφητάναξ Δαβίδ, ἡλικιωμένος, ὑπανδρευμένος, μὲ παιδιά, ἐλησμόνησεν τὸν Θεόν, ἡμάρτησε, καὶ ἀφοῦ μετενόησε πικρά, ἐπενθοῦσε, ἐνήστευε, ἠγρύπνει καὶ ἐστέναζε διὰ τὴν ἁμαρτίαν. Διὰ νὰ μὴ ἁμαρτήσῃ εἰς τὸ ἑξῆς ἐσκέπτετο πάντοτε ὅτι ὁ Θεὸς ἦτο ἔμπροσθέν του. «Προωρώμην τὸν Κύριόν μου, ὅτι διὰ παντὸς ἐνώπιόν μου ἐστι, ἵνα μὴ σαλευθῶ », ἔλεγε.
3 ) Νὰ ἐνθυμῆσαι τὸν θάνατον. «Μνήσθητι, τέκνον μου, τῶν ἐσχάτων σου καὶ οὒχ ἁμαρτήσεις», μᾶς συμβουλεύει ὁ Σοφὸς Σειράχ. «Ἐκεῖνος ποὺ ἐνθυμεῖται διαρκῶς τὸν θάνατον», λέγει ὁ Μ. Βασίλειος, «ἢ τελείως ἢ ὀλίγον θέλει ἁμαρτήσει»…
4 ) Νὰ ἀγαπήσῃς τὸν Θεὸν μὲ ὅλην σου τὴν ψυχήν, τὴν καρδίαν, τὴν δύναμιν καὶ τὴν διάνοιαν, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. Ἀγάπην ὅμως ὄχι ψευδῆ, μὲ λόγια, ἀλλὰ πραγματικήν, καὶ ὅταν ἀγαπᾶ τὶς τὸν Θεὸν ὁλοψύχως, μένει μαζὶ μὲ τὸν Θεόν, μένει μαζὶ μὲ αὐτόν. Ποῦ πλέον νὰ πλησιάση ὁ πονηρός, ἤ ἡ ἁμαρτία; …
Αὐτὰς τὰς τέσσερας πατρικὰς συμβουλάς, ἀγαπητόν μου τέκνον, σοῦ δίδω καὶ ὡς παρακαταθήκην σοῦ ἀφήνω, καὶ ἂν αὐτὰς φυλάξῃς μετὰ προσοχῆς καὶ ἐπιμελείας, θὰ σωθῇς καὶ θὰ κερδίσῃς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, τῆς ὁποίας εἴθε νὰ ἀξιωθῶμεν πάντες.
Μετὰ πατρικῆς ἀγάπης καὶ ἐγκαρδίων εὐχῶν,
+ Φιλόθεος Ζερβάκος
Αφήστε μια απάντηση