Η ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ
1. Ἡ Λυδία λίθος τῶν ἐναρέτων, ἐντίμων, εὐπρεπῶν, εὐσυνειδήτων καὶ μὲ ἀκέραιον χαρακτῆρα ἀνθρώπων, τῶν ταπεινῶν καὶ ἀνιδιοτελῶν ἐργατῶν εὐποιΐας καὶ ἐποικοδομητικῶς δρώντων εἶναι τὸ σέβας πρὸς τὸν Θεὸν καὶ ἡ ἀνιδιοτελὴς ἔμπρακτος ἀγάπη πρὸς τὸν οἱονδήποτε πλησίον. Ὅμως, διὰ τοὺς περισσοτέρους ἐξ αὐτῶν ἐφαρμόζεται τὸ Παύλειον: «καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται· πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον πλανῶντες καὶ πλανώμενοι» (Β’ Τιμ. 3,12-13).
Ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν θεῖος Παῦλος ἐφιστᾶ τὴν προσοχὴν τῶν Χριστιανῶν διὰ μέσου τῶν αἰώνων μὲ τό: «ὅτι οὐκ ἐστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπ᾿ οὐρανίοις.» (Ἐφ. 6,12).
2. Ὁ ἐν λόγῳ διωγμὸς προέρχεται γενικῶς ἀπὸ τὴν κακόβουλον κοινωνίαν, δηλαδὴ τὸ αἰσχρὸν κατεστημένον, ἀλλὰ ἐκφράζεται, πολλαπλασιάζεται καὶ δημοσιοποιεῖται εὐρέως ἀπὸ τὰ Μ.Μ.Ε.
ΤΑ Μ.Μ.Ε. Η ΑΦΟΡΗΤΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
1. Διότι, ὡς γνωστόν, πέραν τῆς νομοθετικῆς, τῆς δικαστικῆς καὶ τῆς ἐκτελεστικῆς ἐξουσίας, ποὺ ἔχουν τὰ δημοκρατικὰ καὶ χρηστὰ κράτη δικαίου, σήμερον ἔχομεν καὶ τετάρτην ἐξουσίαν, τὴν ἀφόρητον τοιαύτην τῶν Μέσων Μαζικῆς Ἐνημερώσεως. Καὶ αὐτὴ ἡ ἐξουσία κατελήφθη, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, ὑπὸ τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων.
Οὕτω, ἡ γραφὶς καὶ ὁ λόγος μέσῳ τῶν Μ.Μ.Ε. δὲν ἐκφράζει τὰς καθημερινὰς σκέψεις, τὰ συναισθήματα, τὰς ἀγωνίας, τοὺς φόβους, τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν ἐπιδίωξιν τῆς πλειονότητος τοῦ λαοῦ καὶ δὲν ἀπηχεῖ τὴν κοινὴν γνώμην, ἀλλά, δυστυχῶς, τὴν διαμορφώνει καὶ τὴν κατευθύνει κατὰ τὸ δοκοῦν τῶν ἰσχυρῶν τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, αἱ ὁποῖαι, διὰ νὰ ἐπιτύχουν τὸν ἀποπροσανατολισμὸν τοῦ λαοῦ καὶ τὸν εὐτελισμὸν τῶν ἀνεκτιμήτων πνευματικῶν ἀξιῶν, ἐφευρίσκουν ἀκόμη καὶ «Ἀνεξάρτητες Ἀρχές», εἰς τὴν πραγματικότητα ὅμως ἐμμέσως ἐξηρτημένας ἀπὸ τὴν ἑκάστοτε καθεστηκυΐαν τάξιν καὶ τὰς καταχθονίους δυνάμεις τοῦ ζόφου. Ὡς ἐκ τούτου εἰς τὴν πρᾶξιν καταντοῦν καὶ αὐταὶ ὡς ἕν διακοσμητικὸν «στολίδι», διὰ νὰ παρουσιάζουν τὸ ἁμαρτωλὸν κατεστημένον ὡς… χρηστὸν κράτος δικαίου καὶ νὰ μὴ φαίνεται γυμνὸν ὡς «μπανανία»… Κρῖμα εἰς τὴν κατασπατάλησιν τοῦ ἱδρῶτος τοῦ βαρύτατα φορολογουμένου πτωχοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, διὰ νά «βολεύεται» ἑσμὸς Ὑμετέρων Προέδρων, Συμβούλων καὶ ὑπαλλήλων, διὰ νὰ εἶναι εἰς τὴν οὐσίαν πειθήνια ὄργανα τοῦ κατεστημένου, ἐνεργοῦντες οἱ ἁρμόδιοι τῶν «Ἀνεξαρτήτων Ἀρχῶν» συμφώνως πρὸς τὰς ὁδηγίας τῶν ἰθυνόντων…
2. Τὰ Μ.Μ.Ε. δὲν δροῦν ἐποικοδομητικῶς, παραπλεύρως πρὸς τὰς ἄλλας τρεῖς ἐξουσίας, ὥστε νὰ τὰς παροτρύνουν καὶ συγκλίνουν διὰ τὴν θεμελίωσιν μιᾶς ἀνθρωπίνως συντεταγμένης πολιτείας, πρὸς ἕνα εὔνομον καὶ χρηστὸν Κράτος δικαίου, ἀλλά, δυστυχῶς, ἔχει μετατραπῆ αὐτὴ ἡ τετάρτη ἐξουσία εἰς μίαν καταλυτικῶς δρῶσαν (καταστρεπτικήν) ὑπερεξουσίαν.
Ἀντὶ τὰ Μ.Μ.Ε. νὰ ὑπηρετοῦν, ἐπ’ ὠφελείᾳ τοῦ συνόλου, τὰς ἀνθρωπίνας ἀξίας (ἐλευθερίαν, ἀλήθειαν, δημοκρατίαν, εὐημερίαν, κοινωνικὴν γαλήνην, παιδείαν, πρόοδον, εὐπρέπειαν, εὐποιΐαν, καὶ λοιπὰς ἀρετάς) καὶ γενικῶς ἀντὶ νὰ εἶναι ὑπέρμαχοι τῶν ἀνεκτιμήτων ἀξιῶν τῆς Φυλῆς μας καὶ τῶν ἀρετῶν τῶν προγόνων μας, χάριν τῶν ὁποίων ἐμεγαλουργήσαμε καὶ ἐγενόμεθα φωτοδόται τῆς οἰκουμένης, ἀντιθέτως, καθίστανται διαστροφεῖς τῆς ἀληθείας, μυκτηρισταὶ τῶν ἱερῶν καὶ τῶν ὁσίων καὶ δοθείσης ἐντολῆς ἐφαρμόζουν τὰ καταχθόνια σχέδια τῶν «προστατῶν» των, ναρκώνουν καὶ ἀποπροσανατολίζουν τὸν ἄνθρωπον, ἰδίως τὴν νεολαίαν, εἰς τὴν ὁποίαν κάμνουν συστηματικὴν «πλύσιν ἐγκεφάλου» καὶ τῆς ὁποίας ἰσοπεδώνουν ὅλους τοὺς ἠθικοὺς κανόνας καὶ ἐν γένει πασχίζουν νὰ ἐφαρμόζουν τὰς λίαν καταστρεπτικὰς ὁδηγίας τῶν καταχθονίων σκοτεινῶν δυνάμεων, αἱ ὁποῖαι ἀποσκοποῦν εἰς τὸν ἀφελληνισμὸν καὶ τὴν ἀποχριστιανοποίησιν τῶν Ἑλλήνων.
3. Διὰ τῆς γραφίδος των, τῶν μικροφώνων τῶν Ραδιοφωνικῶν Σταθμῶν καὶ τῶν «τηλεδικείων» τὰ Μ.Μ.Ε. προαποφασίζουν καὶ ἐπιβάλλουν τεχνηέντως εἰς τὰς ἄλλας τρεῖς ἐξουσίας, τὶ νὰ νομοθετοῦν, τί καὶ πῶς νὰ δικάζουν καὶ τί νὰ ἐκτελοῦν καὶ ἐφαρμόζουν…
Ἡ ὑπερδύναμις τῆς τετάρτης ἐξουσίας καθίσταται καθημερινῶς ἰσχυροτέρα, ὄχι μόνον εἰς ὅλα τὰ τυραννικὰ καθεστῶτα, ἀλλά, φεῦ, ἀκόμη καὶ εἰς τὰ ἐπονομαζόμενα δημοκρατικὰ καθεστῶτα.
4. Πρὸς τοῦτο τὰ Μ.Μ.Ε. δὲν ἐπιμένουν διὰ τὴν οὐσιαστικὴν ἐφαρμογὴν τοῦ Συντάγματος, ὡς π.χ. τοῦ ἄρθρον 4, τὸ ὁποῖον ρητῶς ὁρίζει, ὅτι ὅλοι οἱ Ἕλληνες εἶναι ἴσοι, ὅπως συμβαίνει σχεδὸν εἰς ὅλα τὰ πραγματικῶς δημοκρατικὰ καθεστῶτα, δηλαδὴ νὰ ὑπάρχῃ ἰσονομία καὶ νὰ μὴ μετατρέπεται τὸ θεωρητικῶς δημοκρατικὸν καθεστὼς εἰς καθεστὼς τριτοκοσμικῆς χώρας, ὅπου βασιλεύει ὁ νόμος τοῦ ἰσχυροτέρου…
Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΩΝ
1. Τὰ Μ.Μ.Ε. καὶ γενικῶς αἱ σκοτειναὶ δυνάμεις δὲν προβάλλουν καὶ δὲν ἐπιμένουν διὰ τὴν ἐφαρμογὴν τοῦ ἄρθρου 44 παράγρ. 2 τοῦ Συντάγματος, τὸ ὁποῖον ρητῶς ὁρίζει, ὅτι διὰ μεγάλα ἐθνικὰ καὶ κοινωνικὰ θέματα ἐπιβάλλεται νὰ λαμβάνουν χώραν δημοψηφίσματα. Ἀπὸ τὴν ἀπελευθέρωσιν τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους δυστυχῶς δὲν ἔχουν λάβει χώραν δημοψηφίσματα ἐκτὸς διὰ τὸ ἐὰν θὰ ἔχωμεν βασιλευουμένην ἤ προεδρευομένην δημοκρατίαν.
Ὅμως, πέραν αὐτοῦ, θὰ ἔπρεπε δι᾿ ὅλα τὰ ζωτικῆς σημασίας ἐθνικὰ καὶ κοινωνικὰ θέματα νὰ ἀποφαίνεται μόνον ὁ κυρίαρχος λαὸς καὶ ὄχι μία στενὴ ὀλιγαρχία τῆς ἑκάστοτε κυβερνώσης παρατάξεως.
2. Τὰ δημοκρατικὰ δημοψηφίσματα, δυστυχῶς, ἀντεκατεστάθησαν οὐσιαστικῶς ἀπὸ κατευθυνομένας σκοπίμους δημοσκοπήσεις, τὰς λεγομένας σφυγμομετρήσεις κοινῆς γνώμης, τὰ ἀποτελέσματα τῶν ὁποίων ἐξαρτῶνται ἀπὸ τὰ «μαγειρεύματα», ποὺ προπαρασκευάζουν ἀργυρώνητοι δημοσκόποι. Ἀντεκατεστάθησαν ἐπίσης ἀπὸ τὰ τηλεδικεῖα καὶ τὰς δῆθεν διαβουλεύσεις τῶν κοινωνικῶν φορέων, ὅπου συνήθως καλοῦνται ὑπὸ τῶν διαμορφωτῶν τῆς κοινῆς γνώμης τὰ ἰδικά των παραταξιακὰ στελέχη, τὰ ὁποῖα ἀνεδείχθησαν, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, «ἕρποντες, λείχοντες καὶ μὲ τὰ ‘’κερατάκια των’’…» καὶ εἴς τινας συσκέψεις καλοῦνται καὶ μερικοὶ ἀντίθετοι, οἱ ὁποῖοι ἀκούουν τὶ ἔχει ἤδη προαποφασισθῆ, καὶ ὅσοι μὲν ἔχουν ἐξασφαλίσει διάφορα «προσωπικὰ ὀφέλη» συμφωνοῦν, οἱ δὲ ὑπόλοιποι συμφωνοῦν ὅτι διαφωνοῦν…
Οὕτω ψηφίζονται καὶ ἐφαρμόζονται νομοθετικὰ καὶ προεδρικὰ διατάγματα διὰ σπουδαιότατα ἐθνικὰ καὶ κοινωνικὰ θέματα, εἰς τὰ ὁποῖα ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ εἶναι τελείως ἀντίθετος…
3. Ἀπαιτοῦνται πραγματικῶς ἐλεύθερα δημοψηφίσματα, ὅπου οἱ πάντες θὰ δύνανται ἐπὶ ἴσοις ὅροις νὰ ἐκφράζουν τὰς ἀπόψεις των, διὰ νὰ διαφωτίζωνται οἱ πάντες ὀρθόδοξα καὶ ὄχι μετὰ ἀπὸ «πλύσιν ἐγκεφάλου», τὴν ὁποίαν ὑφίστανται ἀπὸ τὰς κομματικὰς καὶ συνδικαλιστικὰς ὀργανώσεις (αἱ ὁποῖαι καὶ αὐταὶ συνήθως εἶναι παραταξιακαί). Τότε μόνον ὁ ὀρθῶς ἐνημερωμένος-διαφωτισμένος κυρίαρχος λαὸς θὰ ἐξέφραζεν ἀντικειμενικῶς τὴν γνώμην του, καὶ θὰ ἐγένετο φανερὰ καὶ ἡ ἐκ διαμέτρου ἀντίθεσίς του μὲ τὰς κομματικὰς ἰσχυρὰς παρατάξεις καὶ θὰ ἔδιδε μαθήματα εἰς τοὺς «ἐθνοπατέρας» νὰ μὴ κάμνουν κατάχρησιν τῆς ψήφου, τὴν ὁποίαν ἔλαβον.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΙΑ ΤΑΣ ΕΚΛΟΓΑΣ
1. Οἱ ἑκάστοτε κυβερνῶντες καὶ τὰ ἰδιοτελέστατα φερέφωνα των διατείνονται, ὅτι διαθέτουν τὴν κοινοβουλευτικὴν πλειοψηφίαν. Εἰς τὴν πραγματικότητα, ὅμως, τὴν πλειοψηφίαν αὐτὴν κατώρθωσαν νὰ τὴν ὑφαρπάσουν δημαγωγικῷ τῷ τρόπῳ ἀπὸ τὸ ἐκκρεμὲς τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ψηφίζουν τὴν μίαν ἤ τὴν ἄλλην παράταξιν, χωρὶς ὅμως αὐτὴ νὰ τοὺς ἱκανοποιῆ πλήρως. Τὸ πλέον ὅμως ἀνησυχητικὸν εἶναι ὅτι οἱ ψηφοφόροι δὲν ψηφίζουν, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, αὐτούς, οἱ ὁποῖοι τοὺς ἐκφράζουν, ἀλλὰ ἐκείνους, τοὺς ὁποίους εἰς τὴν πραγματικότητα ἀπεχθάνονται καὶ μάλιστα ἀπὸ μεγίστην ἀγανάκτησιν καὶ φόβον πρὸς τοὺς ἄλλους, οἱ ὁποῖοι ἀλαζονικῶς τοὺς κατεπρόδωσαν…
2. Ἀλλὰ μήπως καὶ αὐτοὶ οἱ τοιουτοτρόπως ἐκλεγόμενοι «ἐθνοπατέρες» οὐσιαστικῶς ψηφίζουν κατὰ συνείδησιν; Συνήθως ψηφίζουν ὅ,τι ἔχει προαποφασίσει ἡ ὀλιγαρχία τοῦ κόμματος καὶ προσέρχονται ὡσὰν τούς «ἰνδιάνους-γάλους» (λόγῳ κομματικῆς πειθαρχίας) νὰ ἐπικυρώσουν τυπικῶς διὰ τῆς ψήφου των, ὅ,τι ἀπεφάνθη τό «διευθυντήριον» τῆς κυβερνώσης παρατάξεως. Ἐὰν δὲ συμβῆ κάποιος ἐθνοπατὴρ νὰ ἔχῃ θάρρος καὶ παρρησίαν καὶ νὰ ἐκφράσῃ ἀντίθετον ἄποψιν, παραγκωνίζεται καὶ ὁ πέλεκυς τῆς διαγραφῆς πειθαναγκάζει καὶ αὐτοὺς τοὺς ἐλαχίστους μὲ ἀκέραιον ἦθος καὶ εὐσυνειδησίαν νὰ ὑποτάσσωνται εἰς τὴν κομματικὴν γραμήν. . .
Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΙΣ
ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΡΡΟΙΑ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ
1. Εἰς τὸ σημεῖον αὐτὸ θὰ ἠθέλαμε νὰ ἀναφερθῶμε καὶ εἰς τὸ ἐπίκαιρον καὶ ἔντονον πρόβλημα τῆς σημερινῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, τὸ ὁποῖον τὸ αἰσθανόμεθα ὅλοι.
Ἀπὸ ἐτῶν τονίζομεν, ὅτι ἐπ’οὐδενὶ λόγῳ ἐπιτρέπεται νὰ μᾶς διαφεύγῃ, ὅτι αὕτη εἶναι ἀπόρροια τῆς ἠθικῆς κρίσεως, τὴν ὁποίαν καλλιεργοῦν συστηματικῶς δεκαετίας ὁλοκλήρους αἱ σκοτειναὶ δυνάμεις μέσῳ τῶν ὀργάνων των (ἐντύπου καὶ ἠλεκτρονικοῦ τύπου καὶ κέντρων διαμορφώσεως τῆς κοινῆς γνώμης). Τοιουτοτρόπως, ὑποβόσκει ἐπὶ δεκαετίας ὁλοκλήρους ἡ ἀπαξίωσις τῶν πνευματικῶν ἀξιῶν καὶ ὑφέρπει ἡ ἄμβληνσις τῶν ἠθικῶν κανόνων τῆς κοινωνίας, ὥστε αὕτη νὰ ὄζῃ καὶ νὰ ἀναδίδῃ πνευματικὴν πτωμαΐνην, εἰς ἄρχοντας καὶ ἀρχομένους, ἐνίοτε δὲ εἰς κλῆρον καὶ λαόν. Ἀποτέλεσμα τοῦ ἠθικοῦ ἐρέβους εἶναι καὶ ἡ οἰκονομικὴ κρίσις, τὴν ὁποίαν δημιουργοῦν οἱ «ἱέρακες-ἁρπακτικά» τῆς διεθνοῦς οἰκονομίας, διὰ νὰ ἐπωφελοῦνται ἐκεῖνοι, ὅλα ὅσα χάνομεν ἐμεῖς οἱ κοινοὶ θνητοί…
2. Ἡ ἠθικὴ κρίσις, ὅμως, ἐντὸς ἡμῶν ἐστὶ καὶ τὸ μέγεθος αὐτῆς ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὰ πόσα «Ναὶ» καὶ πόσα «Ὄχι», πότε καὶ πρὸς ποῖον διετυπώσαμεν, πῶς τὰ προεβάλαμε, ἀναλόγως μὲ τήν «πλύσιν ἐγκεφάλου», τὴν ὁποίαν ἔχουν κατορθώσει νὰ μᾶς δημιουργήσουν οἱ διαμορφωταὶ τῆς κοινῆς γνώμης. Ἀπὸ τὴν ἀπονέκρωσιν τῶν ἠθικῶν καὶ πνευματικῶν ἀξιῶν, ποὺ ἔχουν ἐπιτύχει νὰ μᾶς δημιουργήσουν, ἐξαρτᾶται καὶ ἡ οἰκονομικὴ κρίσις καὶ ἡ ἀποτελμάτωσις τῆς ἀγορᾶς, τὴν ὁποίαν ἐπιτυγχάνουν οἱ διεθνεῖς «ἀετονύχηδες», Rotschild, George Soros καὶ ΣΙΑ, δημιουργοῦντες «διεθνῆ ἐπεισόδια», διὰ νὰ εὐλογοῦνται καὶ αἱ ὠμαί, αὐταρχικαὶ καὶ ἰδιοτελέσταται ἐπεμβάσεις των μὲ τὸν μανδύαν τῆς δημοκρατίας καὶ τῆς ἐπιβολῆς δῆθεν εὐνόμου τάξεως, προκαλοῦντες οὕτω ἀταξίαν καὶ ἀναστάτωσιν ἀνὰ τὴν ὑφήλιον.
3. Οὗτοι κάνουν τὴν «δουλειά των»…
Διὰ νὰ ἔχουν θέσεις ἐργασίας διὰ τοὺς ἰδικούς των ἐργαζομένους, καλλιεργοῦν ἀμέσως ἤ ἐμμέσως ἐντάσεις εἰς τὰς διαφόρους χώρας ἐπιτυγχάνοντες οὕτω μεγάλας ἀγορὰς ἐξαγωγῆς τῶν ὁπλικῶν των συστημάτων ἤ δημιουργοῦν κοινωνικὰς ἀναστατώσεις καὶ στρατιὰς ἀναρχικῶν ἤ οἱ ἴδιοι μὲ τοὺς δολιοφθορεῖς των δημιουργοῦν «προκλήσεις-ὑπονομεύσεις» καὶ διαφόρους ἄλλας ἀνησυχητικὰς καταστάσεις, διὰ νὰ πωλοῦν τούς «σαρωτάς» διὰ ἀνιχνεύσεις μέχρι καὶ τῶν ἀποκρύφων μελῶν τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος, τὰ πανάκριβα συστήματα C 4 I (ΣΙ ΦΟΡ ΑΪ) καὶ λοιπὰς συμφορὰς τῶν πτωχῶν λαῶν…
Ἀκόμη καὶ αἱ μεγάλαι πολυεθνικαὶ φαρμακευτικαὶ ἑταιρεῖαι φαίνεται ὅτι ἔλαβον τὸν διακριτικὸν τίτλον-σῆμα κατασκευῆς τοῦ ἐμβολίου τῆς γρίππης τῶν χοίρων… ἕξ μῆνας ἐνωρίτερον ἀπ᾿ ὅ,τι ἐνεφανίσθη αὕτη καὶ διὰ τῆς συστηματικῆς παραπληροφορήσεως καί «πλύσεως ἐγκεφάλου» ὑπὸ τῶν Μ.Μ.Ε. κατώρθωσαν μὲ τὴν τρομολαγνείαν καὶ τρομοϋστερίαν νὰ λέγουν ὅλα τὰ κράτη: «σᾶς προσφέρομεν ἑκατομμύρια Εὐρὼ καὶ ἀποστείλατέ μας, ἔστω, ἕν μέρος τῶν ἐμβολίων, διὰ νὰ ἐμβολιασθοῦν οἱ πάντες, ἀκόμη καὶ προτοῦ ἔχουν ἐγκαίρως καὶ εὐκαίρως δοκιμασθῆ τὰ ἐμβόλια σας…
4. Εἶναι ἐπίσης ἀπαράδεκτον νὰ εὐνοῶνται ἀπὸ τὰς «καταστάσεις» ἄνθρωποι σπάταλοι καὶ ἐπιπόλαιοι, οἱ ὁποῖοι πωλοῦν ἀκόμη καὶ τὰ τιμαλφῆ των (ὅταν ἐκποιήσῃ τις μέχρι καὶ τὰ τιμαλφῆ του, δὲν τοῦ ἀπομένει παρὰ νὰ πωλήσῃ ἀκόμη καὶ τὸ σῶμα του…) καὶ ζοῦν ἀπὸ δάνεια ἐπὶ δανείων καὶ νὰ βραβεύωνται οἱ ἄσωτοι («σκορπίσας τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ἔζη ἀσώτως»), ἐνῷ τιμωρῶνται τίμιοι καὶ ἐργατικοὶ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι στεροῦνται ἀκόμη καὶ τὸ «τελευταῖο κουλοῦρι» διὰ νὰ ἀποκτήσουν κάτι. Αὐτοὶ λοιπὸν οἱ ὑστερημένοι καλοῦνται νὰ πληρώνουν διὰ τοὺς σπάταλους-ἀσώτους…
5. Ὡς ἄτομα καὶ ὡς Ἔθνος διερχόμεθα ἄσωτον ζωήν.
Τὸ πρὸς τὴν Ἑλλάδα σχέδιον Μάρσαλ ἐσπαταλήθη καὶ τὸ ἐπωφελήθησαν «ἡμέτεροι», ἐνῷ εἰς ἄλλας χώρας ἐγένετο χρηστὴ χρῆσις, ὅπως παραδείγματος χάριν εἰς τὴν Γερμανίαν, ὅπου, παρὰ τὴν ὁλοσχερῆ της καταστροφήν, ἀνεδύθη μετὰ τὸν Β΄Παγκόσμιον Πόλεμον εἰς μίαν τεραστίαν οἰκονομικὴν δύναμιν (οἰκονομικὸν θαῦμα) καὶ ἐγένετο ἡ «ἀτμομηχανὴ», ποὺ σύρει τὴν Οἰκονομίαν τῆς Εὐρώπης ἀλλὰ καὶ παγκοσμίως…
Ὁμοίως γίγνεται τὰς τελευταίας δεκαετίας κατασπατάλησις τῶν τεραστίων ποσῶν τῶν διαφόρων κονδυλίων-ἐνισχύσεων τῆς ἡνωμένης Εὐρώπης…
6. Ἐν ὀλίγοις, οἱ ἑκάστοτε ἰθύνοντες ἀμέσως ἤ ἐμμέσως διὰ τῶν ὑποχειρίων Μ.Μ.Ε. καὶ λοιπῶν συνθηκῶν-μεθόδων, τὰς ὁποίας ἔχουν δημιουργήσει, προωθοῦν καὶ ἀναβιβάζουν εἰς τὰς καιρίας θέσεις τῆς πνευματικῆς καὶ θρησκευτικῆς ἡγεσίας ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι δὲν ἔχουν τὸ σθένος νὰ ἐναντιώνωνται πρὸς τὰ ἑκάστοτε κρατοῦντα ρεύματα, ἀλλὰ τὰ ἀκολουθοῦν ὅπως οἱ φελλοί, τὰ πτώματα, τὰ περιττώματα καὶ ἐν γένει τὰ ἀπορρίμματα…
ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΑΒΕΥΩΝΤΑΙ
1.Μόνον ζωντανοὶ ὀργανισμοὶ ἔχουν τὸ σθένος νὰ πλέουν ἀντίθετα πρὸς τὰ ρεύματα· μάλιστα δέ, οἱ ἥρωες καρτερίας, πίστεως, ἀκεραίου χαρακτῆρος, εὐπρεπείας καὶ εὐποιΐας, ὡσὰν πέστροφαι καὶ σολομοί, ἔχουν τὴν δύναμιν νὰ ἀνυψώνωνται καὶ νὰ ὑπερκαλύπτουν ἀκόμη καὶ νοητοὺς καταρράκτας.
2. Αὐτοὺς λοιπὸν ἐπιβάλλεται νὰ τιμῶμεν καὶ νὰ ἐνισχύωμεν, νὰ μιμούμεθα καὶ νὰ θαυμάζωμεν καὶ ὄχι τούς «φελλούς», τοὺς ἀσώτους, τίς «παλλακίδες», τούς «ἀνώμαλους», τούς «πατριάρχες τῆς διαπλοκῆς» καὶ τούς «ἀετονύχηδες».
3. Τὰ Μ.Μ.Ε., ὅμως, μὴ ὄντα ἀντικειμενικά, παραπληροφοροῦν τὰ λαϊκὰ στρώματα μὲ τὸ νὰ ὑπερτιμοῦν ἤ νὰ ὑποτιμοῦν πρόσωπα, πράγματα καὶ καταστάσεις, κάμνοντα «πλῦσιν ἐγκεφάλου», διὰ νὰ ἐκλαμβάνεται τὸ μαῦρον ὡς ἄσπρον, τὸ ἀπρεπὲς ὡς εὐπρεπές, τὴν ἀνηθικότητα ὡς πρόοδον καὶ τὰ τοιαῦτα καὶ κατατρομοκρατοῦν τοὺς πάντας, διὰ νὰ μὴ τολμήσουν νὰ ἐναντιωθοῦν εἰς τὴν ἰσοπέδωσιν τῶν πνευματικῶν ἀξιῶν καὶ τῶν ἠθικῶν κανόνων.
4.Τοιουτοτρόπως ἔχομεν διακρίσεις ἐξουσιῶν τυπικῶς καὶ μόνον θεωρητικῶς, ἐνῷ εἰς τὴν πρᾶξιν κυριαρχοῦν συνήθως ἡ ἀσυδοσία καὶ ἡ ἀτιμωρησία. Δικαστικοποιοῦμεν ὑποθέσεις καὶ μᾶς διαφεύγει ἡ οὐσία τῶν σκανδάλων. Εἰς τὴν πρᾶξιν κυριαρχεῖ τὸ δίκαιον τῶν ἰσχυροτέρων, διότι μὲ τὴν βιομηχανίαν τῶν χιλιάδων μηνύσεων καὶ ἀγωγῶν διαιωνίζονται αἱ ἐκδικάσεις τῶν ὑποθέσεων καὶ μὲ τὰς συχνὰς ἀναβολάς, τὰς ὁποίας ἐπιτυγχάνουν ἐπιτήδειοι ἀκριβοπληρωμένοι δικηγόροι, ἔχομεν ἐμμέσως μίαν ἀρνησιδικίαν.
5. Ἐὰν δὲ τινὲς ἔχουν τὸν ἡρωϊσμόν, τὸ θάρρος καὶ τὴν παρρησίαν νὰ ὑπερασπισθοῦν αὐτὰς τὰς ἠθικὰς ἀξίας καὶ τοὺς σωτηρειώδεις κανόνας, διαβάλλονται καὶ διασύρονται ὡς καθυστερημένοι, ὀπισθροδρομικοί, ὀπαδοὶ φυλετικῶν διακρίσεων, ἐθνικισταὶ, αἱρετικοί, ἐξωεκκλησιαστικοί, παραθρησκευτικοί, αὐταρχικοί, μισαλόδοξοι καὶ λοιπὰ παρόμοια αἰσχρὰ διακοσμητικὰ ἐπίθετα.
6. Ὅταν δὲ ἕν Μ.Μ.Ε. ἀρχίσῃ μίαν τοιαύτην λασπολογίαν, τότε ἐνορχηστρώνονται ὅλοι οἱ ψευδοδιανοούμενοι μαζὶ μὲ τὰ λοιπὰ Μ.Μ.Ε. καὶ διὰ πασῶν τῶν δυνάμεων πολλαπλασιάζουν τὴν λασπολογίαν καὶ τὴν συστηματοποιοῦν, ἀποκαλοῦντα τὰς ἡρωικὰς αὐτὰς ἀντιδράσεις «συνωμοσιολογία», καὶ ἐπιτυγχάνοντα τὴν κοινωνικὴν ἀπομόνωσιν τῶν εὐυπολήπτων αὐτῶν προσώπων.
Σχεδὸν ὅλοι οἱ γνωστοὶ καὶ φίλοι των δὲν ἔχουν τὸ ψυχικὸν σθένος καὶ δὲν τολμοῦν νὰ ὑπερασπισθοῦν τοὺς σκανδαλωδῶς διασυρομένους ἐποικοδομητικῶς δρῶντας καὶ οὕτω ὅλοι αὐτοὶ οἱ μάρτυρες συνειδήσεως ἀφίενται εἰς τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ . .
7. Οἱ ἴδιοι αὐτοὶ μάρτυρες συνειδήσεως, ὡς μέντορες σώφρονες σύμβουλοι τοῦ ἀκεραίου χαρακτῆρος καὶ τῆς εὐποιΐας, ἐγένοντο ἐρασταὶ σοφίας καὶ ἀπὸ ἄκραν ταπεινοφροσύνην, ἀνιδιοτελῆ πίστιν, εὐσέβειαν καὶ συνεχῆ συγχωρητικότητα πρὸς τοὺς ἐχθρούς των κάμνουν «ἰώβειον» ὑπομονήν. Αὐτὸ τὸ παρανοοῦν καὶ τὸ ἐκμεταλλεύονται οἱ «δικτατωρίσκοι» τῆς τετάρτης ἐξουσίας καὶ τῶν ἄλλων τριῶν ἐξουσιῶν καὶ ὅλοι ὁμοῦ βάλλουν πανταχόθεν διὰ τὴν ὁριστικὴν ὁλοκληρωτικὴν ἐξουθένωσιν ὅλων αὐτῶν τῶν μαρτύρων τῆς συνειδήσεως καὶ διὰ τὴν διαιώνισιν τῶν φαύλων, οἱ ὁποῖοι ἔχουν λίαν εὔκαμπτον τὴν σπονδυλικὴν στήλην τῆς ἠθικῆς καὶ ἑλίσσονται 180 μοίρας ἀνὰ πᾶσαν στιγμήν, ὅπου φυσάει ἄνεμος εὐνοϊκός…
8. Αὐτοὶ οἱ μάρτυρες τῆς συνειδήσεως πιστεύουν εἰς τὸ Παύλειον: «ἐγὼ γὰρ ἤδη σπένδομαι, καὶ ὁ καιρὸς τῆς ἐμῆς ἀναλύσεως ἐφέστηκε. Τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα· λοπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὅν ἀποδώσει μοι ὁ κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής, οὐ μόνον δὲ ἐμοὶ ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ» (Β’ Τιμ 4, 6-8).
9. Διὰ τοὺς ἀνωτέρω λόγους ἡμεῖς, οἱ ὁποῖοι διατεινόμεθα, ὅτι ἐμφορούμεθα ἀπὸ ἀκραιφνεῖς ἐθνικὰς καὶ θρησκευτικὰς ἀρχάς, ἐπ᾿ οὐδενὶ λόγῳ ἐπιτρέπεται νὰ ἐγκαταλείπωμεν τοὺς ἥρωας αὐτοὺς εἰς τὸν διασυρμόν των ἀπὸ τοὺς «δικτατωρίσκους», οἱ ὁποῖοι λαμβάνουν ἕν μικρόφωνον εἰς τὴν χεῖρα των καὶ καταρρακώνουν ὅλους τοὺς ἐντίμους καὶ ἐναρέτους ἐποικοδομητικῶς δρῶντας, ὥστε νὰ ἀποθαρρύνωνται ὅλοι οἱ ὁμοϊδεάται των …
Ἐπιβάλλεται νὰ ἐναντιωνώμεθα, ἀγωνιζόμενοι παντοιοτρόπως, ὄχι μόνον διὰ τὴν ἀποκατάστασιν τῆς τιμῆς καὶ ὑπολήψεως τῶν βαναύσως ἀδικουμένων προσώπων, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν προάσπισιν ὅλων τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν, τὴν ἀναστήλωσίν των καὶ τὴν ἐπιστροφὴν εἰς τὰς ρίζας μας. Μόνον τοιουτοτρόπως θὰ δημιουργήσωμεν σωστὰ πρότυπα διὰ τὰς ἐπερχομένας γενεάς, χωρὶς νὰ ἐγκαταλείπωμεν τὴν νεολαίαν εἰς ἀχρεῖα ὑποκείμενα, ἐνεργοῦντα ὡς καταλύται τῶν ἠθικῶν κανόνων καὶ ἐπιτυγχάνοντα τὴν ἀπαξίωσιν ὅλων τῶν πνευματικῶν ἀξιῶν τῆς φυλῆς μας.
ΑΙ ΤΙΜΗΤΙΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
1. Τὸ «Ἵδρυμα Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν», ὁ Διορθόδοξος Σύνδεσμος «ὁ Ἀπόστολος Παῦλος», τὸ Σωματεῖον «οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους», ὁ πνευματικός μας σηματοφόρος «Φωτεινὴ Γραμμή», καθὼς καὶ ἡ δυναμικὴ ἱστοσελίδα μας fotgrammi.gr πρωτοστατοῦν πρὸς τοῦτο.
Καλοῦμεν ὅλους ὅσοι ἐνστερνίζονται αὐτὰς τὰς ἠθικὰς καὶ πνευματικὰς ἀξίας νὰ συσπειρωθοῦν μαζύ μας, διὰ νὰ δημιουργήσωμεν ἕνα ἀδιάρρηκτον πυρῆνα ἐναντίον τοῦ ὠργανωμένου πολυωνύμου κακοῦ, τὸ ὁποῖον δρᾶ συστηματικῶς καὶ ἐξαπλοῦται μὲ γεωμετρικὴν πρόοδον, διὰ νὰ παύσῃ ἐπιτέλους ἡ συρρίκνωσις τοῦ ἀγαθοῦ.
2. Ἀπὸ ἐτῶν καθιερώσαμεν τὴν βράβευσιν διαφόρων προσωπικοτήτων, διὰ νὰ μὴ ἐπιπλέουν καὶ βασιλεύουν μόνον «οἱ φελλοί», «οἱ παλλακίδες», «οἱ ἀνώμαλοι», «οἱ πατριάρχες τῆς διαπλοκῆς», «οἱ ἀετονύχηδες» καὶ οἱ δοτοὶ ὑπηρέται τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων:
α) Τὸ ἔτος 2005 ἐβραβεύσαμεν τὸν ἐμπερίστατον Ἐπίσκοπον Ράσκας καὶ Πριζρένης (Κοσσυφοπεδίου) κ. Ἀρτέμιον.
β) Τὸ 2006 ἐτιμήσαμε τοὺς διαπρεπεῖς ὁμοτίμους καθηγητὰς τῆς Ἰατρικῆς κ. Γεώργιον Δαΐκον καὶ κ. Παῦλον Τούτουζαν, σπουδαίους Ἐπιστήμονας καὶ Ἀνθρώπους.
γ) Τὸ 2008 ἐτιμήσαμε τὸν μέγιστον ἐθνικὸν καὶ θρησκευτικὸν ἄνδρα τῆς ἐποχῆς μας τὸν θρυλικὸν γέροντα Αὐγουστῖνον Καντιώτην (σημείωσις ἤδη ἀείμνηστον), τὸν ταπεινὸν καὶ εὐλαβῆ ἐργάτην τοῦ Εὐαγγελίου Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Κεντρώας Ἀφρικῆς κ. Ἰγνάτιον, τοὺς ἐθελοντὰς πυροσβέστας καὶ τὰ θύματα τῶν πυρκαϊῶν τοῦ θέρους 2007 καὶ τὸν «ἄγγελον σωτηρίας» μας, τὸν πιστότατον ἀνιδιοτελῆ ἐθελοντήν μας κ. Χρῆστον Γεωργίου, ὁ ὁποῖος, παρ᾿ ὅλον ὅτι εἶναι χαμηλοσυνταξιοῦχος καὶ μὲ πολλὰ οἰκογενειακὰ βάρη καὶ ἡλικίας 85 ἐτῶν, ἐν τούτοις ἐπὶ καθημερινῆς βάσεως μοχθεῖ βαρέως διὰ τὸ κοινὸν καλόν.
δ) Τὸ 2009 ἐτιμήσαμε τὸν Σεβασμιώτατον πρώην Ύδρας κυρόν Ἱερόθεον, τὸν ἀείμνηστον π. Δημήτριον Παπαντώνην, τοὺς ἀείμνηστους Γεώργιον Μερίκαν, Γεώργιον Δασκαρόλην, τὸν «πρύτανιν» τῶν δικηγόρων Ἠλίαν Παρασκευάν, τὸν ἀνάργυρον ἰατρὸν Ἰωάννην Ζαμάνην, καὶ ἀπὸ τοὺς ζῶντας τὴν μεγαλυτέραν ἐρευνήτριαν τῆς ἐποχῆς μας μόλις 24 ἐτῶν δίδα Αικατερίνην Ἀϋφαντῆ, τὴν Πρόεδρον τῆς Ἑνώσεως Εὐρωπαίων Δημοσιογράφων, καν Ἑλένην Χατζηανδρέου καὶ τοὺς μεγάλους χορηγούς μας ΠΕΠΣΙΚΟ-ΗΒΗ καὶ ΕΛΜΠΙΣΚΟ, μὲ τὴν γενναίαν συνδρομὴν τῶν ὁποίων κατορθώνομεν νὰ συνεχίζωμεν τὴν ἀποστολὴν τῶν ἀνθρωπιστικῶν βοηθειῶν.
3. Περιληπτικῶς ἀνεπτύξαμεν, διὰ ποίους λόγους ἐπιβάλλεται νὰ τιμῶμεν τοιούτους ἥρωας. Ὅλα αὐτὰ ἰσχύουν δι᾿ ἕκαστον τῶν τιμωμένων.
Ἐκτενέστερον δύνασθε νὰ ἰδῆτε τοὺς λόγους βραβεύσεων καὶ λοιπὰ εἰς τὸ περιοδικὸν μας «ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ» τεύχη 37 (σελ. 118-148) καὶ 41 (σελ. 135-149). Ὅσοι δὲν ἔχετε τὰ περιοδικά, δύνασθε νὰ τὰ εὕρητε καὶ εἰς τὴν ἱστοσελίδα μας ἤ νὰ τὰ ζητήσετε εἰς τὸ τηλέφωνον 210-3254321.
4. Βεβαίως τὸ πρῶτον βραβεῖον, τονίζομεν καὶ πάλιν, ἀνήκει πάντοτε εἰς τὸ νέφος τῶν πλήρως ἀφανῶν ἱερομαρτύρων καὶ ἐθνομαρτύρων. Δι᾿ ὅλους αὐτοὺς ἰσχύει τὸ Παύλειον, ποὺ ἀνεφέραμε προηγουμένως. Οὗτοι ἔλαβον τὸν ἀνεκτίμητον ἀμάραντον στέφανον ἀπὸ τὸν δικαιοκρίτην Θεὸν καί, ἀπὸ τὴν Θριαμβεύουσαν Ἐκκλησίαν, θὰ προσεύχωνται εἰς τὸν μέγαν νικητὴν τῆς ζωῆς καὶ τῆς δόξης Θεάνθρωπον Χριστὸν νὰ εἶναι συναντιλήπτωρ μας εἰς τὰ βήματα τῆς ζωῆς μας καὶ νὰ μᾶς δίδῃ θάρρος, παρρησίαν καὶ πνεῦμα ἀγωνιστικότητος, νὰ μαχώμεθα διὰ ἀναγέννησίν μας καὶ διὰ κάθαρσιν Ἐκκλησίας καὶ Κοινωνίας, πρὸς δόξαν Θεοῦ, διὰ νὰ φανῶμεν ἀντάξιοι ἀπόγονοι αὐτῶν καὶ νὰ χαίρωνται καὶ αὐτοί.
5. Ἀκόμη καὶ μέσα εἰς αὐτὴν τὴν αἴθουσαν ὑπάρχουν τοιοῦτοι ἥρωες ἤθους, χαρακτῆρος καὶ εὐποιΐας, οἱ ὁποῖοι εἶναι πανάξιοι τιμητικῶν διακρίσεων καὶ ἐπαίνων, πλὴν ὅμως δὲν ἐπιτρέπεται νὰ κάμωμεν κατάχρησιν τοῦ χρόνου καὶ νὰ ἀναφερθῶμεν εἰδικώτερον. Εὐελπιστοῦμεν νὰ μᾶς ἀξιώνῃ ὁ Θεὸς καὶ τὰ ἑπόμενα ἔτη νὰ τιμῶμεν τοιαύτας προσωπικότητας, διὰ νὰ ἐνισχύωμεν ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ νὰ συνεχίζωμεν, μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν μεταξὺ ἡμῶν ἀλληλοβοήθειαν.
6. Εἴθε νὰ εὑρίσκοντο καὶ εὐγενεῖς ψυχαί, δυνάμεναι νὰ παρέχουν χορηγίας, ὥστε αἱ τιμητικαὶ διακρίσεις μας νὰ συνοδεύωνται καὶ μὲ χρηματικὰ ἔπαθλα…
7. Ἀρχίζομεν μὲ τοὺς ἐκδημήσαντας. Οἱ σήμερον τιμώμενοι, ἐνῷ ἐγεννήθησαν ὡς ἄσημοι εἰς πολλοὺς ἐξ ἡμῶν ἄγνωστα χωρία, ἐν τούτοις, μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ, ἐμόχθησαν νὰ ἐπιμορφωθοῦν, ἀνηλώθησαν διὰ τὸ κοινὸν καλὸν πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ ἔμειναν εἰς τὴν ἱστορίαν ὡς μεγάλοι ἀγωνισταὶ Ἕλληνες πατριῶται καὶ ὑπέρμαχοι τοῦ Ἑλληνοχριστιανικοῦ πολιτισμοῦ, εἰσελθόντες εἰς τὴν αἰωνιότητα.
8. Τοῦτο ἰσχύει καὶ διὰ τὸν μακαριστὸν Πατριάρχην τῆς Σερβίας κυρὸν Παῦλον, ἄνδρα μεμαρτυρημένον κυρίως διὰ ὁσιότητα ζωῆς, σοφίαν, σύνεσιν, εἰρηνικόν-συμφιλιωτικὸν ἄνδρα, ὁδηγήσαντα τὴν ὁλκάδα τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας διὰ μέσου συμπληγάδων λίθων καὶ λίαν κρισίμων ἐθνικῶν περιπετειῶν εἰς εὐδίους λιμένας. Ὑπῆρξεν σύμβολον ἑνότητος τοῦ ἀδελφοῦ ὁμόδοξου σερβικοῦ λαοῦ….
9. Ἀρχίζομεν τηροῦντες ἑνὸς λεπτοῦ σιγὴν δι᾿ αὐτοὺς τοὺς ἥρωας καὶ μαχητὰς τῆς ὀρθοδοξίας καὶ ὀρθοπραξίας, καθὼς καὶ δι’ὅλους τοὺς εὑρισκομένους πλέον εἰς τὴν θριαβεύουσαν Ἐκκλησίας ἀδελφούς ἡμῶν, ἐπειδὴ ἀδυνατοῦμεν νὰ τιμήσωμεν ἕνα ἕκαστον χωριστά.
ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ
ΚΥΡΟΣ ΠΑΥΛΟΣ
1. Ἐγεννήθη τὸ 1914 εἰς τὸ χωρίον Κουτσαντάση τῆς Σλαβονίας, τὸ ὁποῖον σήμερον ἀνήκει εἰς τὴν Κροατίαν, ἀπ᾿ ὅπου οὐσιαστικὰ ἔχουν ἐκδιωχθῆ οἱ Σέρβοι.
2. Πολὺ ἐνωρὶς ἔμεινεν ὀρφανὸς καὶ ἀνετράφη ἀπὸ συγγενεῖς του. Παιδιόθεν ὑπέφερεν ποικιλοτρόπως. Πρὶν φοιτήσῃ εἰς τὸ Γυμνάσιον ἐγκατεβίωσεν εἰς τὴν Μονὴν Ὀραχόβιτσα. Ἀνετράφη ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου. Ἀπεφοίτησεν ἀπὸ τὴν Θεολογικὴν Σχολὴν Βελιγραδίου ἐργαζόμενος εἰς διαφόρους χειρωνακτικὰς ἐργασίας μέχρι ποὺ ἠσθένησεν ἀπὸ φυματίωσιν. Τὸ 1948 ἐκάρη μοναχὸς εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου εἰς Βούγιαν καὶ ἀπὸ Ρόικο Στοΐκοβιτς μετωνομάσθη εἰς Παῦλον. Τὸ 1950-51 διετέλεσε λέκτωρ εἰς τὴν Ἱερατικὴν Σχολὴν τοῦ Πρίζρεν, τὴν ὁποίαν κατέστρεψαν οἱ Ἀλβανοὶ τὸν Μάρτιον τοῦ 2004 ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν τῶν στρατιωτῶν τοῦ ΝΑΤΟ…
3. Τὸ 1954 ἐκάρη ἱερομόναχος καὶ ἀνέλαβεν τὴν πρωτοσυγκελίαν. Τὸ 1957 προάγεται εἰς Ἀρχιμανδρίτην.
4. Τὸ 1955-57 ὡλοκλήρωσεν τὰς μεταπτυχιακὰς σπουδάς του εἰς τὴν Θεολογικὴν Σχολὴν τοῦ Παν. Ἀθηνῶν.
5. Τὸ 1957 ἐξελέγη Ἐπίσκοπος Ράσκας καὶ Μετοχίων, ὅπου ὑπηρέτησεν ἐπὶ 34 συναπτὰ ἔτη. Λόγῳ τῆς εὐσυνειδησίας του πρὸς τὸ καθῆκον ὑφίστατο συνεχῶς καταδιώξεις καὶ βασανισμοὺς ἀπὸ τοὺς Ἀλβανοὺς τοῦ Κοσσυφοπεδίου.
6. Πατριάρχης ἐξελέγη τὴν 1.12.1990 διὰ τοῦ ἀποστολικοῦ τρόπου, δηλαδὴ διὰ κλήρου. Ὁ Σεβασμιώτατος Μαυροβουνίου κ. Ἀμφιλόχιος ἀναφέρει: «ὁ μοναδικὸς ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος δὲν ἤθελε πράγματι νὰ γίνῃ Πατριάρχης, ἦτο ὁ Πατριάρχης Παῦλος».
7. Ἀπὸ βαθέος ὄρθρου προητοιμάζετο καὶ μετέβαινεν μὲ λεωφορεῖα καὶ ἄλλα Μέσα Μαζικῆς Μεταφορᾶς εἰς τὰς πλέον ἀπομεμακρυσμένας περιοχὰς τῆς Μητροπολιτικῆς του δικαιοδοσίας καὶ ἐλειτούργει καθημερινῶς.
8. Μετὰ τὰς λίαν χρονοβόρους λειτουργίας ἐπέστρεφεν μὲ τὰ Μέσα Μαζικῆς Συγκοινωνίας εἰς τὸ Πατριαρχεῖον καὶ ἐπεμελεῖτο τῶν διαφόρων θεμάτων μέχρι καὶ κτιριακὰς ἐπιδιορθώσεις καὶ ἄλλας χειρωνακτικὰς ἐργασίας ἐξετέλη ὁ ἴδιος. Διηκόνει μόνος του τὸν ἑαυτόν του.
9. Εἰργάζετο ἀόκνως ὄχι μόνον διὰ τὰ θρησκευτικά του καθήκοντα, ἀλλὰ καὶ διὰ τὰ ἐθνικὰ θέματα καὶ ἐφρόντιζεν διὰ τὴν πνευματικὴν ἀναγέννησιν καὶ τὴν ὑλικὴν ἀνακούφισιν τῶν προσφύγων, τῶν ἀναπήρων, χηρῶν καὶ ὀρφανῶν καὶ διὰ τὴν ἐνίσχυσιν τῆς ἐθνικῆς συνειδήσεως τῶν Σέρβων.
Ὁ Διορθόδοξος Σύνδεσμος ὁ Ἀπόστολος Παῦλος συνειργάζετο εὐρύτατα μὲ τὸν ταπεινὸν καὶ εὐλαβῆ ἐργάτην τοῦ Εὐαγγελίου, μακαριστὸν Πατριάρχην κυρὸν Παῦλον, πρὸς ὅν ἀπέστειλεν δεκάδας χιλιάδας τόννων ἀνθρωπιστικῶν βοηθειῶν, τόσον ἀπ΄εὐθείας εἰς τὸ Πατριαρχεῖον, ὅσον καὶ εἰς τοὺς κατὰ τόπους ἐντεταλμένους συνεργάτας του.
10. Παρ᾿ ὅλον ὅτι ἦτο ἐξηντλημένος ἀπὸ τὸν ἀσκητικὸν βίον, ποὺ διῆγε, καὶ τὰς πυκνάς του ἀσθενείας, ἐν τούτοις, λόγῳ τοῦ ὑψηλοῦ ψυχικοῦ σθένους, τὸ ὁποῖον εἶχε, ἀπετόλμησεν, διάγων τὸ 91ον ἔτος τῆς ἡλικίας του, νὰ μεταβῇ εἰς τὴν Αὐστραλίαν διὰ ἐπίλυσιν πληθώρας ἐκκλησιαστικῶν καὶ κοινωνικῶν προβλημάτων τῶν ἐκεῖ Σέρβων.
11. Παρ᾿ ὅλον ὅτι κατὰ τὴν ἐπιστροφήν του ἦτο 22 ὁλοκλήρους ὥρας συνεχῶς εἰς ἀεροπλάνα καὶ ἀεροδρόμια, εὐθὺς μετὰ τὴν ἄφιξίν του, ἐτέλεσεν μακρὰν Θείαν Λειτουργίαν εἰς τὸ Βελιγράδιον καὶ ἐν συνεχείᾳ, τὴν ἰδίαν ἡμέραν ἀνεχώρησεν διὰ τὴν Μόσχαν…
12. Ἡ εἴδησις τῆς κοιμήσεως τοῦ ταπεινοῦ καὶ εὐλαβοῦς Πατριάρχου τῆς Σερβίας κυροῦ Παύλου συνεκίνησεν ὄχι μόνον τοὺς Σέρβους καὶ ἐν γένει Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς τῆς ὑφηλίου, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἀπανταχοῦ ἀγαθοπροαιρέτους ἀνθρώπους, ποὺ ἐγνώριζον «τὸν βίον καὶ τὴν πολιτείαν του».
13. Λυπούμεθα βαθύτατα διὰ τὴν μεγάλην ἀπώλειαν, ποὺ εἶχε ἡ στρατευομένη Ἐκκλησία τῶν ὁμοδόξων ἀδελφῶν Σέρβων. Εὐχόμεθα καὶ προσευχόμεθα ὁ Κύριος νὰ ἀναπαύῃ τὴν ψυχὴν τοῦ εὐλαβεστάτου καὶ ταπεινοῦ ἐργάτου τοῦ Εὐαγγελίου κυροῦ Παύλου.
14. Ὁ ἐκλιπὼν γεράσμιος ποιμενάρχης ἀπέβη ὁ διαπρύσιος καὶ ὑπέρμαχος ἀπολογητὴς τῆς Ὀρθοδόξου διδασκαλίας.
Ἀντάξιος διάδοχός του μὲ ὀρθόδοξον φρόνημα καὶ βίωμα εὐχόμεθα νὰ εἶναι καὶ ὁ ἀναδειχθὴς νέος Πατριάρχης τῆς Σερβίας κ. Εἰρηναῖος. Τοῦ εὐχόμεθα νὰ εἶναι ὑγιὴς καὶ ὁ Κύριος νὰ εἶναι συναντηλήπτωρ του διὰ νὰ ὁδηγήσῃ τὸ σκάφος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας εἰς εὐδίους λιμένας.
Θυόεσσα ἡ μνημοσύνη τοῦ ἀοιδίμου Πατριάρχου Παύλου!
Τιμῆς ἕνεκεν τοῦ ἀπονέμομεν αὐτὰς τὰς πτωχὰς τιμητικὰς διακρίσεις, εὐχόμενοι, ὅπως ἀπὸ τὴν θριαμβεύουσαν Ἐκκλησίαν νὰ συνεχίσῃ νὰ πρεσβεύῃ εἰς τὸν Κύριον νὰ προστατεύῃ τοὺς ὁμοδόξους ἀδελφοὺς Σέρβους παντοιοτρόπως, ἰδίως εἰς τὸ μαρτυρικὸν Κοσσυφοπέδιον, καὶ νὰ μεσιτεύῃ εἰς τὸν Κύριον νὰ ἐλεηθῶμεν καὶ ἐμεῖς. Παρακαλεῖται ὁ ἀξιότιμος Πρέσβυς τῆς Σερβίας κ. DRAGAN ΖUPANJEVAC νὰ προσέλθῃ νὰ παραλάβῃ τὰς τιμητικὰς διακρίσεις ὑπὸ τοῦ ἀξιοτίμου τέως Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδος κ. Ἰωάννου Γρίβα.
ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΡΩΗΝ
ΔΡΥΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ ΚΑΙ ΚΟΝΙΤΣΗΣ
ΚΥΡΟΣ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ
1. Ἐγεννήθη τὸ 1922 εἰς Καλογριανὰ Καρδίτσης. Ἀπεφοίτησεν ἐκ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν τὸ 1949. Ἐχειροτονήθη ἱεροδιάκονος τὸ 1956, Πρεσβύτερος τὸ 1957 καὶ Μητροπολίτης τὸ 1967.
2. Ἡ ἀσκητικὴ ζωή του, τὸ ἀκραιφνὲς ὀρθόδοξον πνεῦμα του καὶ ἡ ὑπέροχος φιλοπατρία του τὸν ἀνέδειξαν εἰς Ἐθνάρχην τῆς Βορείας Ἠπείρου καὶ πάτερα ὅλων τῶν Βορειοηπειρωτῶν. Διετυμπάνιζε τὸ δράμα καὶ τὸ δάκρυα τῶν σκλαβωμένων Βορειοηπειρωτῶν ἀδελφῶν μας. Εἶχε ἐπιτύχει νὰ ἐγείρῃ τὸ ἐνδιαφέρον διὰ τὰ ἱστορικὰ δίκαια καὶ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα τοῦ μαρτυρικοῦ ἑλληνισμοῦ τῆς Βορείου Ἠπείρου, ὄχι μόνον εἰς τὴν Μητροπολιτικήν του δικαιοδοσίαν, ἀλλὰ καὶ εἰς ὅλην τὴν Ἑλλάδα, τοὺς ἀπανταχοῦ Ἕλληνας καὶ φιλέλληνας ἀνὰ τὴν Ὑφήλιον.
3. Ἡ καθαρὰ καὶ κρυστάλλινος νοοτροπία τοῦ ἰδανικοῦ ἐργάτου τοῦ Εὐαγγελίου καὶ μεγίστου ἐθνικοῦ ἀγωνιστοῦ ἱεράρχου διατυπώνεται εἰς τὴν σπουδαιοτάτην διαθήκην του: «Τί δὲ νὰ εἰπῶ διὰ τοὺς προσφιλεῖς μας ἀδελφοὺς καὶ πονεμένους Βορειοηπειρῶτες, τοὺς ὁποίους τόσον πολὺ ἠγάπησα καὶ ἠγωνίσθην μὲ ὅλες μου τὶς δυνάμεις διὰ τὰ δικαιώματά τους; Λυποῦμαι μόνον πικρά, διότι τὸ ἐπίσημον κράτος δὲν ἔδειξεν τὸ ἁρμόζον ἐνδιαφέρον, ὁπότε τὰ πράγματα θὰ ἦσαν σήμερον πολὺ καλλίτερα εἰς τὴν πολυπαθῆ Βόρειον Ἤπειρον. Πάντως, παρακαλῶ τοὺς ἀδελφούς μου Βορειοηπειρώτας νὰ μείνουν εἰς τὸν τόπον των καὶ νὰ συνεχίσουν ἡνωμένοι καὶ ἐν ὁμονοίᾳ τὸν ἀγῶνα τους διὰ τὴν ἀνάκτησιν τῶν δικαιωμάτων των, ‘’ἡ ἰσχὺς ἐν τῇ ἑνώσει’’. Ἐγὼ δὲ ταπεινὸς θὰ προσεύχωμαι ὑπὲρ τοῦ λυτρωμοῦ των».
4. Τὴν 12ην Δεκεμβρίου 2009 ἐκλείσαμεν ἤδη 15 ἔτη ἀφ᾿ ὅτου ἀπῆλθεν εἰς Κύριον ὁ μέγας αὐτὸς ἀκέραιος Ὀρθόδοξος Ἱεράρχης, ἀλλὰ καὶ πρότυπον πατριώτου. Ἀπὸ τὰς αἰωνίους μονὰς τοῦ Κυρίου, ὅπου εὑρίσκεται, θὰ λυπῆται ἀφαντάστως, διότι ἡμεῖς ὡς «ἐνεργούμενα» τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων καὶ τῶν φίλων συμμάχων μας, «χάριν τῆς ὁμοφωνίας», ἄνευ τῆς παραμικρᾶς ἀντιστάσεως, ὄχι μόνον ὑπεγράψαμε συνθήκην εἰρήνης χωρὶς τὴν διεκδίκησιν τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τῶν Βορειοηπειρωτῶν ἀδελφῶν μας, ἀλλὰ ἀμέσως καὶ ἐμμέσως στηρίζομεν τὰ ἀνθελληνικὰ καθεστῶτα τῆς Ἀλβανίας οἰκονομικῶς καὶ πολιτικῶς, κοπτόμενοι πάντοτε οἱ Ἕλληνες Κυβερνῆται διὰ τὴν ἄμεσον ἔνταξιν τῆς Ἀλβανίας εἰς τὸ ΝΑΤΟ καὶ εἰς τὴν Ἡνωμένην Εὐρώπην, παρ᾿ ὅλον ὅτι ἐμπράκτως αὕτη συνεχίζει νὰ ποδοπατῇ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα τῶν Βορειοηπειρωτῶν ἀδελφῶν μας…
5. Μάλιστα δὲ εἰς τηλεγραφικὴν ἐγκύκλιον τοῦ ἑλληνικοῦ Ὑπουργείου Δικαιοσύνης τέλος Νοεμβρίου 2009 ὡρίζετο, ὅπως ὅλοι οἱ εἰσαγγελεῖς, δικαστικοὶ καὶ ἀστυνομικοὶ δηλώσουν κατὰ πόσον ἤθελον νὰ ὑπηρετήσουν ἐπὶ 6 μῆνας εἰς τὸ Κοσσυφοπέδιον, διὰ νὰ δημιουργήσουν Κράτος δικαιοσύνης. Ἄς ἐνδιεφέροντο οἱ ἰθύνοντες νὰ δημιουργηθῇ ἐμπράκτως κράτος δικαίου εἰς τὴν Ἑλλάδα, ὅπου ἐπικρατεῖ, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, τὸ δίκαιον τοῦ ἰσχυροτέρου καὶ ἐμμέσως οὐσιαστικῶς ἔχομεν μίαν ἀρνησιδικίαν καὶ μετά, ἄν ἐπερίσσευον ἱκανοί, εὐσυνείδητοι, φίλεργοι καὶ δραστήριοι εἰσαγγελεῖς, δικαστικοὶ καὶ ἀστυνομικοί, ἄς τοὺς ἀπεστέλλομεν καὶ εἰς τὸ ἐξωτερικόν, ἀφοῦ καὶ αἱ σκοτεινὲς δυνάμεις μᾶς ἐπιβάλλουν νὰ πράξωμεν τὸ ἀνοσιούργημα, ἐμμέσως καὶ ἀμέσως νὰ στηρίξωμεν τὸ μόρφωμα τοῦ κρατιδίου τοῦ Κοσσόβου, τουτέστιν τὴν μεγάλην Ἀλβανίαν τῆς αὔριον, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον θὰ ἐπισυμβῇ καὶ θὰ ἀκολουθήσῃ καὶ μὲ τὴν Δυτικὴν Θράκην μας, ὑπὲρ τῆς μεγάλης Τουρκίας. Δυστυχῶς σήμερον, ὄχι μόνον Ἕλληνες πολιτικοὶ ἀκολουθοῦν αὐτὴν τὴν ἀνεγκέφαλον πολιτικὴν τῶν καταχθονίων σκοτεινῶν δυνάμεων, ἀλλὰ ἐμμέσως πνευματικοὶ καὶ θρησκευτικοὶ ἡγέται «ποιοῦν τὴν νήσσαν»…
6. Εὐγνωμοσύνης ἕνεκεν τιμῶμε τὸν ἀνεπανάληπτον θρησκευτικὸν καὶ ἐθνικὸν ἡγέτην ἀείμνηστον Μητροπολίτην Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κυρὸν Σεβαστιανόν, εὐχόμενοι, ὅπως ὁ Κύριος δώσῃ θάρρος καὶ παρρησίαν, ἡρωισμὸν καὶ ἀγωνιστικότητα, ὄχι μόνον εἰς τὸν κλῆρον, ἀλλὰ καὶ τὸν λαόν, νὰ μὴ ἀκολουθῇ ὡσὰν «φελλός» τὰ ἑκάστοτε ρεύματα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, ἀλλὰ νὰ ἐναντιώνεται καὶ νὰ ἀγωνίζεται ἄχρι θανάτου ὑπὲρ τῶν πολυτιμοτάτων Ἀξιῶν- ἀρχῶν τῆς φυλῆς μας (Θρησκείας, Πατρίδος καὶ Οἰκογενείας), αἱ ὁποῖαι βαναύσως διασύρονται καὶ πολεμοῦνται δαιμονιωδῶς.
Αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ ἀκραιφνοῦς, Ὀρθοδόξου Ἱεράρχου καὶ μεγάλου Πατριώτου κυροῦ Σεβαστιανοῦ. Παρακαλεῖται ὁ Γεν. Γραμματεὺς τῆς ΣΦΕΒΑ Θεολόγος κ. Θωμᾶς Γιαννιώτης νὰ παραλάβῃ τὰς τιμητικὰς διακρίσεις ὑπὸ τοῦ Ἀντινομάρχου Ἀθηνῶν κ. Ἀνδρέα Πολυζωγόπουλου.
ΠΑΤΗΡ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΛΟΥΤΣΟΣ
1. Ὅπως ἀνεγράψαμε εἰς τὸ περιοδικόν μας «Φωτεινὴ Γραμμή» τεῦχος 31 σελ. 8-9, ὁ ἀείμνηστος π. Δημήτριος ἐγεννήθη εἰς Καστανιὰν Καρδίτσης τὸ 1926. Ἐνυμφεύθη τὴν ταπεινὴν καὶ εὐλαβῆ δασκάλαν Σοφίαν μετὰ τῆς ὁποίας ἀπέκτησεν τρεῖς υἱούς, οἱ ὁποῖοι ἀνατραφέντες ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου, σήμερον εἶναι χρηστοὶ οἰκογενειάρχαι.
2. Ἀφ᾿ ὅτου ἐγένετο κληρικός, τὸν Μάρτιον 1954, μέχρι τῆς εἰς Κύριον ἐκδημήσεως του, κατόπιν βαρυτάτης ἀσθενείας, τὴν 2.5.2007, ἐσύρετο συνεχῶς εἰς ἐκκλησιαστικὰ καὶ πολιτικὰ δικαστήρια ἕνεκεν τῆς συμπλεύσεώς του μὲ τὸν ἀκραιφνῆ ὀρθόδοξον θρυλικὸν γέροντα Αὐγουστῖνον Καντιώτην, συναγωνιζόμενος ἀνιδιοτελῶς διὰ κάθαρσιν ἐκκλησίας καὶ κοινωνίας πρὸς δόξαν Θεοῦ.
3. Ὅπως καὶ ὁ γέροντάς του Αὐγουστῖνος ἔτσι καὶ ὁ πατὴρ Δημήτριος ἐπίστευεν, Χριστὸν καὶ ὄχι χρυσὸν καὶ ἔζη διὰ τὴν ἐκκλησίαν καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν ἐκκλησίαν, διδάσκων διὰ τοῦ ἀκραιφνοῦς βιώματός του ἀνόθευτον τὸν Χριστιανισμόν.
4. Πέραν τῆς τελέσεως τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἰδίως τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως (ὅπου προσήρχοντο ἀναρίθμητοι πιστοὶ διὰ νὰ ἀναγεννηθοῦν πνευματικὰ καὶ ἡ αὐγὴ τὸν εὕρισκε ἀγρυπνοῦντα, διὰ νὰ προλάβῃ ὅλους), ἐγκατέλειπε πολλάκις τὴν φλογέρα καὶ ἤρπαζεν τὴν σφενδόνην διὰ νὰ κυνηγήσῃ τοὺς αἱμοσταγεῖς νοητοὺς λύκους, οἱ ὁποῖοι προσεπάθουν νὰ «κατασπαράξουν» τὸ ποίμνιον τῆς Ἐκκλησίας. Ὅταν ἀντιλαμβάνετο, ὅτι οἱ ἐξομολογούμενοι δὲν ἤνοιγον τὸ στόμα των νὰ ἐξομολογηθοῦν τὰς ἁμαρτίας των, τοὺς συνίστα νὰ μελετοῦν ἐπισταμένως τὴν ἀκολουθίαν τῆς θείας μεταλήψεως καὶ εἰς κάθε λέξιν της νὰ «ζυγίζωνται, νὰ καθρεπτίζωνται καὶ νὰ μετρῶνται». Ἐὰν συνῃσθάνοντο, ὅτι ἦσαν ὥριμοι νὰ ἐξομολογηθοῦν, τότε τοὺς προέτρεπε νὰ προσέλθουν πάλιν εἰς τὸ ἱερὸν μυστήριον τῆς ἐξομολογήσεως μὲ συντριβὴν καρδίας, διὰ νὰ λάβουν πραγματικὴν ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ μόνον τότε νὰ προσέρχωνται συχνὰ εἰς «τὸ ποτήριον τῆς ζωῆς», διὰ νὰ δύνανται νὰ ἀνθίστανται εἰς τοὺς πειρασμοὺς καὶ νὰ εἶναι ζωντανὰ μέλη τῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας, διὰ νὰ ἔχουν ἐλπίδα, κατὰ τὸ μέγα ἔλεος τοῦ Θεοῦ, νὰ γίνουν καὶ πολύτιμα μέλη τῆς Θριαμβευούσης Ἐκκλησίας μετὰ τὴν ἐκδημίαν των.
5. Δὲν προελάμβανον νὰ τοῦ δίδουν τὰς ἐπαξίως ἀποδιδομένας εἰς αὐτὸν τιμητικὰς διακρίσεις τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου κ.λπ., τὰς ἀνεκάλουν μετ’ ὀλίγον ἀπ᾿ αὐτόν, ἐπειδὴ ὁ ἀείμνηστος πατὴρ Δημήτριος Κλοῦτσος δὲν ἐδέχετο νὰ κάμνῃ ἀβαρίας εἰς τὴν ὀρθόδοξον πίστιν του καὶ εἰς τὴν προσήλωσίν του πρὸς τὰς ἀνεκτιμήτους ἠθικὰς καὶ πνευματικὰς ἀξίας τῆς φυλῆς μας, ποὺ εἶναι Θρησκεία, Πατρὶς καὶ Οἰκογένεια.
6. Ὑπηρέτησεν ἀπὸ τοῦ 1964 μέχρι τῆς εἰς Κύριον μεταστάσεώς του ὡς Προϊστάμενος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Εὐθυμίου Κυψέλης.
7. Τὸ ἔτος 1980 ἔλαβεν τὸ πτυχίον τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.
8. Τὸ 1989 ἐπρωτοστάτησεν καὶ ἐμόχθησεν ἀπὸ τὸ τίποτε καὶ μὲ τὸ τίποτε νὰ ἀνεγείρῃ τὸν περικαλλῆ Ἱερὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Εὐθυμίου Κυψέλης. Ὁ Κύριος τὸν ἐτίμησεν, παρουσιασθεὶς εἰς τὴν εἰκόνα του (Θεανθρώπου) μὲ θρόμβους αἵματος- τὸ γνωστὸν θαῦμα, ποὺ ἐγένετο τότε εἰς τὸν Ἅγιον Εὐθύμιον Κυψέλης καὶ ἄπειροι εὐλαβεῖς πιστοὶ ἀλλὰ καὶ ἔκθαμβοι ἐπιστήμονες προσήρχοντο καὶ προσεκύνουν νυχθημερόν.
9. Διετέλεσε Πρόεδρος καὶ Ἀντιπρόεδρος τοῦ Ἱεροῦ Συνδέσμου Κληρικῶν Ἑλλάδος, ἀπ᾿ ὅπου – ὁμοῦ μετὰ τοῦ ἐπίσης ἰδανικοῦ ἐργάτου τοῦ Εὐαγγελίου, ἀειμνήστου πατρὸς Δημητρίου Σπυροπούλου- ἔδιδεν σπουδαιοτάτας μάχας ὑπὲρ προασπίσεως τῶν ἠθικῶν καὶ πνευματικῶν ἀξιῶν τῆς φυλῆς μας, τὴν ἀναστήλωσιν αὐτῶν καὶ τὴν ἐπιστροφὴν εἰς τὰς ρίζας μας.
10. Ἡ Στρατευομένη Ἐκκλησία ἀπώλεσεν ἕνα ἰδανικὸν ἐργάτην τοῦ Εὐαγγελίου. Ἀπὸ τὴν Θριαμβεύουσαν Ἐκκλησίαν θὰ εὔχεται καὶ θὰ μεσιτεύῃ εἰς τὸν Κύριον, ὅπως ἀναδειχθοῦν ἀντάξιοι ταπεινοὶ καὶ εὐλαβεῖς ἰδανικοὶ ἐργάται τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ἐνσυνείδητοι μὲ ἀκέραιον χαρακτῆρα Χριστιανοί.
11. Τελικῶς ἔφυγεν ἀπὸ αὐτὴν τὴν ζωὴν ὑπόδικος, διότι -ὅπως ἐγράψαμε καὶ εἰς τὸ περιοδικόν μας «Φωτεινὴ Γραμμή» τεῦχος 31, σελ. 8 ἕως 9- δὲν ἔχει εἰσέτι δημοσιευθῆ ἡ ἀθωωτικὴ ἀπόφασις δι’ αὐτόν, ἐνῷ παρῆλθεν πλέον τῆς δεκαετίας (ὅταν εἶχε μηνυθῆ ἀπὸ τὸν σκανδαλοποιὸν καὶ ἀντιορθοδόξως ἐκφραζόμενον Ἀρχιεπίσκοπον Αὐστραλίας κ. Στυλιανόν, ὑπερασπιζόμενος τὴν ἀλήθειαν τοῦ Εὐαγγελίου)…
12. Ἀλλὰ μήπως συνῆλθε κάποια Οἰκουμενικὴ Σύνοδος νὰ ἄρῃ τὸν ἀφορισμὸν τοῦ μεγίστου Ἁγίου τῆς Ὀρθοδοξίας, τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου; Δὲν εἶναι μόνον ἡ κοσμικὴ δικαιοσύνη ποὺ νοσεῖ βαθύτατα, καὶ ἐμμέσως ἔχομε οὐσιαστικῶς μίαν ἀρνησιδικίαν διὰ τοὺς ἀσήμους καὶ ἀδυνάτους συνανθρώπους μας, ἐφορμοζομένης εἰς τὴν πράξιν τῆς θεωρίας τοῦ Ἀναχάρσεως «ὅλοι οἱ ἀνθρώπινοι νόμοι ὁμοιάζουν μὲ δίκτυ ἀράχνης, τὸ ὁποῖον συλλαμβάνει ὅλα τὰ μικρὰ ἔντομα καὶ ὅλα τὰ μεγάλα τὰ ἀφήνει καὶ διαπερνοῦν ἐλεύθερα…», ἀλλὰ πολλάκις καὶ ἡ ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη εἶναι μία καθαρὰ παρωδία, καρκινοβατοῦσα ἐν τῇ ἀπονομῇ τοῦ δικαίου.
Παρακαλοῦνται τὰ παιδιὰ του καὶ ἡ ἀγαπητὴ Πρεσβυτέρα Σοφία νὰ προσέλθουν διὰ νὰ παραλάβουν τὰς τιμητικὰς διακρίσεις τοῦ ἀειμνήστου πατρὸς Δημητρίου καὶ ὁ φιλάνθρωπος ἀγαθοεργὸς κ. Ἰωάννης Κοτσώνης (ἱδρυτὴς τῆς γνωστῆς ἑταιρείας ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΙΜ. ΚΟΤΣΩΝΗΣ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΧΑΡΤΟΥ ΑΕΒΕ) νὰ τὰς παραδώσῃ.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΨΑΡΟΥΔΑΚΗΣ
1. Ὁ ἀείμνηστος Νικόλαος Ψαρουδάκης ἐγεννήθη ἀπὸ πτωχοὺς γονεῖς εἰς τὸ Ἀπόδουλον Ρεθύμνης τὸ 1917 καὶ ἐξεδήμησεν εἰς Κύριον τὴν 24ην/10ου/2006.
2. Ὡς διδάσκαλος καὶ νομικὸς ἠκολούθησε τὰς ἀγωνιστικὰς μορφὰς τοῦ ἐθνομάρτυρος Πατροκοσμᾶ, τοῦ Ἱεροκήρυκος Κοσμᾶ Φλαμιάτου, τοῦ ἥρωος τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας Ἰωάννου Μακρυγιάννη, τοῦ Ἁγίου Χριστοφόρου Παπουλάκου, τοῦ λογίου Ἀποστόλου Μακράκη, τῶν Ἰωάννου Ἀρνέλου, Γ. Καλία, Ἀναστασίου Πιέριου καὶ λοιπῶν συνανθρώπων μας, ἐμφορουμένων ἀπὸ τὴν κοινωνικὴν διδασκαλίαν τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τὴν δραστηριότητα πολλῶν πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας.
3. Ὅλαι ὅμως αὐταὶ αἱ ἁγναὶ ἀγωνιστικαὶ μορφαὶ ἔγιναν ἀντικείμενον σαρκασμοῦ καὶ περιφρονήσεως ἀπὸ «ψευδοδιανοουμένους» καὶ ἐξηγορασμένους διαφωτιστὰς τῶν «Μέσων Μαζικῆς Παραπληροφορήσεως», τὰ ὁποῖα, δυστυχῶς, ἀνήκουν ἐμμέσως ἤ ἀμέσως εἰς ὄργανα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων καὶ τὰ ὁποῖα ὁμοθυμαδὸν προβάλλουν τοὺς «φελλούς», τοὺς «ἀσώτους», τὰς μετριότητας, τοὺς «πονηροὺς καὶ γόητες», τοὺς φαύλους, τούς «ἀετονύχηδες», τοὺς «πατριάρχες τῆς διαπλοκῆς» καὶ τοὺς ἔχοντας λίαν εὔκαμπτον τὴν σπονδυλικὴν στήλην τῆς ἠθικῆς, τοὺς ἀναξίους καὶ τὰ ἀνθρωπάκια, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τοὺς ἱκανούς, ἠθικοὺς καὶ ἀξίους, τοὺς ὁποίους λασπολογοῦν καὶ τοὺς χαρακτηρίζουν ὡς γραφικὰ πρόσωπα . . .
4. Τοιουτοτρόπως, ὅλοι αὐτοὶ οἱ πεφωτισμένοι ἀγωνισταὶ διὰ τὴν ἐπικράτησιν τῆς δικαιοσύνης καὶ τὴν χριστοκρατίαν ἐπεριθωριοποιήθησαν καὶ ἠχρηστεύθησαν ἀπὸ τὰς σκοτεινὰς δυνάμεις, αἱ ὁποῖαι ἀφήνουν τὰς ὑλιστικὰς καὶ ἀντιχριστιανικὰς ἰδεολογίας τῆς κεφαλαιοκρατίας, τοῦ φιλελευθερισμοῦ καὶ τοῦ μαρξισμοῦ-κομμουνισμοῦ ἐλευθέρας νὰ δροῦν καὶ νὰ κυριαρχοῦν καὶ νὰ ἐπιβάλλονται, παρ᾿ ὅλον ὅτι εἶναι οὐσιαστικῶς μειοψηφίαι, εἶναι κομματικαὶ δικτατωρίαι τῶν ὀλίγων, βαπτίζοντες τὰ ἀπάνθρωπα αὐτὰ καθεστῶτα ὡς δῆθεν δημοκρατίας.
5. Αὐτὰ τὰ τυραννικὰ ἀντιχριστιανικὰ καθεστῶτα πασχίζουν παντοιοτρόπως νὰ ἐκμαυλίσουν τὴν νεολαίαν καὶ ἐν γένει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους κατακρημνίζοντα τὰς ἠθικὰς ἀξίας καὶ ὅλους τοὺς εὐπρεπεῖς κανόνας μιᾶς σωστῆς ὠργανωμένης δημοκρατίας καὶ ἑνὸς χρηστοῦ κράτους δικαίου.
6. Ὁ ἀείμνηστος ἰδεολόγος ἀγωνιστὴς Νικόλαος Ψαρουδάκης ἐξέδωσεν τὸ 1952 τὸ βιβλίον του «Χριστιανικὴ ἐπανάστασις καὶ ἀνθρώπινη κοινωνία», ὅπου τονίζει μεταξὺ τῶν ἄλλων, ὅτι: «ἡ ἐπανάστασις πραγματοποιεῖται μέσα εἰς τὴν ψυχὴν καὶ τὴν ζωὴν μας καὶ ὄχι εἰς τὰς κρατικὰς θέσεις (κρατικὰ ἀξιώματα)».
7. Ὁ ἀείμνηστος ἐτάχθη ὑπὲρ τῆς εἰρηνικῆς ἐπαναστάσεως, ἐστόχευεν εἰς τὴν ἐπιδίωξιν τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας χωρὶς ἄσκησιν βίας, μὲ ὅπλα τὴν ἀγάπην, τὴν πειθὼ καὶ τὴν θυσίαν διὰ τὴν προάσπισιν τῶν αἰωνίων, ἀνεκτιμήτων ἠθικῶν ἀξιῶν τῆς φυλῆς μας, ἤτοι τῆς Πατρίδος, τῆς Θρησκείας καὶ τῆς Οἰκογενείας, πιστεύων ὅτι τὸ κοινωνικὸν καθεστὼς θὰ ἀλλάξῃ , διὰ νὰ ὑπηρετῇ τὸν ἄνθρωπον, μόνον τότε, ἐὰν ἀναγεννηθοῦν πνευματικῶς οἱ ἄνθρωποι τῆς νομοθετικῆς, ἐκτελεστικῆς καὶ δικαστικῆς ἐξουσίας.
8. Τὴν 12ην Μαΐου 1953 ἱδρύει τὸ πολιτικὸν κόμμα τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ», σποπὸς τοῦ ὁποίου εἶναι «ἡ λύσις τοῦ κοινωνικοῦ προβλήματος ἐπὶ τῇ βάσει τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας, ἡ ἐκχριστιάνισις τῆς κοινωνικῆς ζωῆς καὶ ἡ δημιουργία χριστιανικῆς πολιτείας.
9. Παρ᾿ ὅλον ὅτι καὶ ὁ ἐνσυνείδητος Χριστιανὸς διαπρεπὴς καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Νικόλαος Τσιριντάνης ἀπὸ τοῦ 1947 ἕως τὸ 1950 ἔγραφεν εἰς τὸ ἔγκυρον περιοδικόν «ΑΚΤΙΝΕΣ» πολὺ δυνατὰ ἄρθρα, ὅπως π.χ. «ὁ Χριστιανικὸς κοινωνισμός», «Χριστιανοὶ ἐν κατηγορίᾳ», «Ἐνώπιον τοῦ κοινωνικοῦ προβλήματος», «Τὸ αἴτημα τῆς κοινωνικῆς δικαιοσύνης» καὶ πληθώραν ἄλλων παρομοίων περισπουδάστων ἄρθρων, ἐν τούτοις οἱ Χριστιανοὶ τῶν διαφόρων ὀργανώσεων δὲν ἠθέλησαν νὰ συνειδητοποιήσουν ἐπιτακτικὴν τὴν ἀνάγκην νὰ συνασπισθοῦν καὶ νὰ ἐκλέξουν ἐνσυνειδήτους Χριστιανοὺς διὰ τὸ Κοινοβούλιον, διὰ νὰ νομοθετοῦν χριστιανικοὺς καὶ ἀνθρωπιστικοὺς νόμους, ἀλλὰ ὡς ἐκκρεμὲς παρεσύροντο ἄλλοτε ἀπὸ τὴν α’ καὶ ἄλλοτε ἀπὸ τὴν β’ πολιτικὴν παράταξιν, αἱ ὁποῖαι ἀμέσως ἤ ἐμμέσως ἦσαν ὄργανα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων . . .
10. Τοιουτοτρόπως καὶ τὸ κίνημα τῆς «Χριστιανικῆς Δημοκρατίας» δὲν εὑρῆκεν δυστυχῶς ἀπήχησιν εἰς τοὺς Χριστιανούς, διὰ νὰ δημιουργήσουν ἕν ἀδιάρρηκτον πυρῆνα καὶ νὰ πολεμήσουν ἐπιτυχῶς ἐναντίον τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων. Πρὸς τοῦτο ὁ ἀνεπανάληπτος ἐθνικὸς καὶ θρησκευτικὸς ἄνδρας τῆς ἐποχῆς μας ὁ θρυλικὸς γέρων Αὐγουστῖνος Καντιώτης πρώην Μητροπολίτης Φλωρίνης καὶ ἄλλοι ἐπιέζαμε τὸν ἀείμνηστον Χριστιανὸν ἀγωνιστὴν Νικόλαον Ψαρουδάκην νὰ προσχωρήσῃ εἰς ἄλλα κόμματα, διὰ νὰ δυνηθῇ τοιουτοτρόπως νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὴν Βουλὴν καὶ ἀπὸ ἐκεῖ νὰ ἐργάζεται διὰ τὴν χριστοκρατίαν. Τότε ὁ ἀείμνηστος ἁγνὸς ἰδεολόγος Νικόλαος Ψαρουδάκης μᾶς ἐτόνιζεν: «πῶς νὰ συμβιβασθῇ ἡ συνείδησίς μου καὶ νὰ ὑπογράψω τὸ πλῆρες ἀντιχριστιανικῶν ὅρων καὶ προϋποθέσεων καταστατικὸν τοῦ α’ ἤ τοῦ β’ κόμματος; Προτιμῶ νὰ μὴ ἐκλεγῶ ποτὲ Βουλευτής, παρὰ νὰ γίνω ‘’βολευτής’’. Μόνον συνεργασίαν ὡς ἀνεξάρτητος δέχομαι καὶ ὄχι προσχώρησιν» . . .
11. Δέον νὰ σημειωθῇ ὅτι ὁ ἀείμνηστος ἀγωνιστὴς Νικόλαος Ψαρουδάκης εἶναι ὁ μόνος, ὁ ὁποῖος μετὰ τὴν μεταπολίτευσιν ἐνεκλείσθη εἰς τὰς φυλακάς, ἐνῷ ὅλοι οἱ ἄλλοι «ψευδοδημοκράτες» καί «ψευδοαντιστασιακοὶ» προσεπάθουν νὰ ἀναρριχηθοῦν εἰς ὑψηλὰς θέσεις τῆς πολιτικῆς καὶ τῶν κρατικῶν φορέων, διὰ νὰ ἐξασφαλίσουν μέχρι καὶ τὰ δισέγγονα καὶ τρισέγγονά των. Δηλαδὴ θερίζουν ἐκεῖ, ὅπου ἐκοπίασαν καὶ ἔσπειραν ἰδεολόγοι ἀγωνιστές, νοσφιζόμενα αὐτὰ τὰ ἰδιοτελέστατα ἀνθρωπάκια τοὺς ἱδρώτας καὶ τὰς θυσίας τῶν ἀνιδιοτελῶν ἰδεολόγων ἀγωνιστῶν . . .
12. Τὸ 1985 ἐξελέγη Βουλευτὴς Ἐπικρατείας συνεργαζόμενος ὡς ἀνεξάρτητος μὲ τὸ ΠΑΣΟΚ.
13. Ἔχει συγγράψει δεκάδας βιβλία φιλοσοφικοῦ, κοινωνικοῦ καὶ πολιτικοῦ περιεχομένου καὶ ἔχει λάβει μέρος εἰς πληθώραν συνεδρίων ὑπὲρ τῆς εἰρήνης, ὑπὲρ τῶν λαϊκῶν ἐθνικοαπελευθερωτικῶν καὶ ἀντιδικτατωρικῶν κινημάτων καὶ ἐναντίον τῶν φυλετικῶν διακρίσεων καὶ τοῦ διεθνοῦς σιωνισμοῦ.
14. Τὴν 8.6.2006 ἐτιμήθη ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ τὴν ὑψίστην διάκρισιν «τὸν μεγαλόσταυρον τοῦ Ἀποστόλου Παύλου». Ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιεπίσκοπος κυρὸς Χριστόδουλος κατὰ τὴν τελετὴν ἀπονομῆς τῆς ὡραιοτάτης αὐτῆς τιμητικῆς διακρίσεως, μεταξὺ τῶν ἄλλων ἔλεγε: «διακηρύσσομε τὴν ἐκτίμησιν καὶ τὴν ἀναγνώρισιν τοῦ ἔργου ἑνὸς ἀνθρώπου ὁραματιστοῦ, ἀνένδοτου καὶ ἀνιδιοτελοῦς ἀγωνιστοῦ, δυστυχῶς μοναχικοῦ… Ἡ Ἐκκλησία σήμερα ἐπιβραβεύει τὸ ἔργον του, διὰ τοῦ ὁποίου ἐπεχείρησεν νὰ χριστιανοποιήσῃ τὴν κοινωνίαν καὶ τὴν πολιτικὴν ζωὴν τοῦ τόπου. Ὡς βάσιν του ἔθεσε τὸ κοινωνικὸν μήνυμα τῆς Ἐκκλησίας, τὸ ὁποῖον ἔχει χαρακτῆρα φιλολαϊκὸν καὶ ἀνθρωποκεντρικόν. Δὲν ἔκαμεν λάθος εἰς τὴν ἐπιλογήν του, γιατὶ ἡ κοινωνικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι τόσον πλουσία καὶ σημαντική, ὥστε νὰ ἐναγκαλίζεται ὅλα τὰ προβλήματα τοῦ ἀνθρώπου. Τὰ κοινωνικὰ προβλήματα λύονται μὲ τὴν χριστιανικὴν πίστιν καὶ διδασκαλίαν, ποὺ ἔχει ἐφαρμογὴν καὶ εἰς τὴν κοινωνικὴν ζωὴν καὶ δὲν ἀφορᾶ μόνον τὴν αἰώνιον ζωήν…». Ὁ ἀξιομακάριστος Χριστόδουλος ἀναπτύσσων τοὺς πολυετεῖς ἀγῶνας τοῦ ἀειμνήστου Νικολάου Ψαρουδάκη καὶ κατὰ τῆς μασονίας ἐτόνιζεν: «πρόκειται περὶ μιᾶς ὀργανώσεως, ποὺ προβάλλεται μὲ θρησκευτικὸν μανδύαν». Ἡ πολεμική του ἀπέναντί της ἀπέβλεπε εἰς τὴν προστασίαν τῆς κοινωνίας ἀπὸ τὰ στοιχεῖα, ποὺ ἤθελον νὰ νοθεύσουν τὰ αἰσθήματα τῶν Ἑλλήνων καὶ νὰ προκαλέσουν σύγχυσιν εἰς τὴν κοινωνίαν».
15. Ἐπ᾿ τῇ εὐκαιρίᾳ ταύτῃ δὲν θέλομεν νὰ παραλείψωμεν νὰ ἀναφέρωμεν καὶ ἡμεῖς, ὅτι ὁ ἀείμνηστος Νικόλαος Ψαρουδάκης δὲν ἦτο ἄνθρωπος τῶν συμβιβασμῶν καὶ ὅταν τὸν ἠπείλουν αἱ σκοτειναὶ δυνάμεις καὶ τοῦ ἐτόνιζον, ἐὰν δὲν λυπᾶσαι τὸν ἑαυτόν σου, τουλάχιστον νὰ λυπηθῇς τὴν οἰκογένειάν σου καὶ τὰ παιδιά σου, ὁ ἀείμνηστος, πιστότατος εἰς τὴν ἰδεολογίαν του, συνέχισεν νὰ ἀποκαλύπτῃ τὰ καταχθόνια ἀντιχριστιανικὰ καὶ ἀνθελληνικὰ σχέδια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, ὁπότε τοῦ ἐδηλητηρίασαν τὸ 1958 τὰ δύο του δίδυμα παιδιὰ Εἰρήνη καὶ Χρυσάνθη 13 μηνῶν, τὰ ὁποῖα ἀπεβίωσαν τὴν ἰδίαν νύκτα.
16. Διὰ τοὺς ἀόκνους ἀνιδιοτελεῖς ἀγῶνας τιμῶμεν τὸν μεγάλον κοινωνικὸν ἀγωνιστὴν ἀείμνηστον Νικόλαον Ψαρουδάκην καὶ εὐχόμεθα ὁ Θεὸς ὄχι μόνον νὰ ἀναπαύῃ τὴν ψυχήν του, ἀλλὰ καὶ νὰ φωτίσῃ ἰδεολόγους ἐπιστήμονας νὰ τὸν μιμηθοῦν καὶ ἡμεῖς νὰ ὑποστηρίξωμεν τέτοιους ἰδεολόγους νὰ εἰσέλθουν εἰς τὸ Κοινοβούλιον, διὰ νὰ ἀγωνισθοῦν δι’ ἕν χρηστὸν κράτος δικαίου, διὰ μίαν χριστοπολιτείαν…
Παρακαλεῖται ὁ υἱός του κ. Σταῦρος Ψαρουδάκης καὶ ὁ Πρόεδρος τῆς Χριστιανικῆς κ. Ἐμμανουὴλ Μηλιαράκης νὰ προσέλθουν νὰ παραλάβουν τὰς τιμητικὰς διακρίσεις ὑπὸ τοῦ τέως Ὑπουργοῦ κ. Ἀποστόλου Κράτσα.
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ
1. Ἐγεννήθη τὸ 1948 εἰς τὰς Ἀθήνας καὶ παιδιόθεν ἠσχολήθη μὲ τὴν μουσικήν· τὰ δὲ ἄσματα τῆς παιδικῆς του ἡλικίας ἔχουν κυκλοφορήσει εἰς συμπακτωμένον δίσκον (CD).
2. Ἐσπούδασε τὴν κλασσικὴν μουσικήν, θεωρίαν καὶ κιθάραν, πλὴν ὅμως κατὰ τὴν δεκαετίαν τοῦ ’60 καὶ τοῦ ‘70 εἰς τὸ Παρίσι καὶ Λονδίνον ἐπηρεάσθη ἀπὸ τὸ κύμα τῶν Beatles (μπήτλσ)· ἔπαιζε μπάσο καὶ κιθάρα εἰς διάφορα συγκροτήματα. Ἀργότερον ὅμως ἐπέστρεψεν εἰς τὴν πρώτην του ἀγάπην, τὴν κλασσικὴν μουσικήν, καὶ μετὰ «ἐρωτεύθη» τὴν βυζαντικὴν μουσικὴν καὶ τὸ Ἑλληνικὸν τραγούδι. Ἔκτοτε ἀγωνίζεται νὰ συμφιλιώσῃ εἰς τὴν ὀρχηστικὴν μουσικήν του τὶς τρεῖς (3) ἀγάπες του, τὴν κλασσικήν, τὴν σύγχρονην-σκληρὴν (ρὸκ) καὶ τὴν βυζαντινήν. Τὸν συναρπάζει ἡ τέχνη τῆς ἐνορχηστρώσεως, πιστεύων ὅτι ὑπάρχει πολὺ μεγάλο κενὸν εἰς τὴν ἑλληνικὴν ὀρχηστικὴν μουσικήν, τὸ ὁποῖον ἀγωνίζεται νὰ καλύψῃ. Εἶναι ὁ μοναδικὸς Ἕλλην καλλιτέχνης-συνθέτης, ὁ ὁποῖος συνδυάζει τὸ δυτικὸν μὲ τὸ ἀνατολίζον, ἀγωνιζόμενος νὰ κρατήσῃ μίαν ἰδανικὴν ἰσορροπίαν. Οἱ στίχοι του καὶ αἱ συνθέσεις του ψυχαγωγοῦν πραγματικὰ τοὺς ἀκροατάς-θεατάς του καὶ τοὺς ἀναβιβάζουν εἰς ὑψηλὰς πνευματικὰς σφαίρας.
3. Τοιουτοτρόπως ὁ μουσικοσυνθέτης-στιχουργὸς Σταμάτης Σπανουδάκης διαφέρει καὶ διακρίνεται ὡς ὁ κατ᾿ ἐξοχὴν καλλιτέχνης ψυχαγωγός, ἐν ἀντιθέσει πρὸς πληθώραν ἄλλων, οἱ ὁποῖοι ἀντὶ νὰ ψυχαγωγοῦν, ψυχοκτονοῦν καὶ καθίστανται «σοδομίτες».
4. Ἰδιαιτέρως δὲ ὁ ἄριστος καλλιτέχνης Σταμάτης Σπανουδάκης ἔχει θάρρος καὶ παρρησίαν καὶ τολμᾶ ἐνώπιον χιλιάδων ἀκροατῶν του-θεατῶν, νὰ ὁμολογῇ εὐθαρσῶς τὸν Θεάνθρωπον ὡς λυτρωτήν του καὶ προστάτην του, ἐν ἀντιθέσει πρὸς πληθώραν λαϊκῶν, οἵτινες ἐμφανίζονται ἄτολμοι νὰ δηλώσουν, ὅτι εἶναι Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι. Μάλιστα δὲ καὶ πολλοὶ θεολόγοι καὶ κληρικοὶ ἐντρέπονται νὰ ὁμολογοῦν δημοσίως τὸν Θεάνθρωπον ὡς λυτρωτήν των καὶ σωτῆρα των, διὰ νὰ μὴ τοὺς κακολογήσουν οἱ «ψευδοδιανοούμενοι» καὶ διαστροφεῖς τῆς ἀληθείας «διαφωτισταί».
5. Δι᾿ ὅλας τὰς ἀρίστους καλλιτεχνικάς του ἐπιτυχίας, ἰδιαιτέρως δὲ διὰ τὸ θάρρος καὶ τὴν παρρησίαν, ἀπὸ τὰ ὁποῖα διακατέχεται, εἶναι πανάξιος ἐπαίνων καὶ διακρίσεων. Μακάρι, μυριάκις εἴθε, ὄχι μόνον καλλιτέχναι, ἀλλὰ καὶ ἡμεῖς, οἱ ὁποῖοι διατεινόμεθα, ὅτι ἐμφορούμεθα ἀπὸ τὸν ἑλληνοχριστιανικὸν πολιτισμόν, νὰ τὸν μιμηθῶμεν εἰς τὸ θάρρος καὶ τὴν παρρησίαν, καὶ ἐν λόγοις καί, ἰδίως, ἐν ἔργοις, νὰ ὁμολογοῦμεν καὶ νὰ δοξάζωμεν τὸν Θεὸν ἐμπράκτως, διὰ νὰ εἴμεθα πραγματικῶς σοφοί, διότι «ἀρχὴ σοφίας, φόβος Κυρίου»(Παροιμίαι 1, 7).
Ὁ ἀγαπητὸς κ. Σπανουδάκης ἠμποδίσθη νὰ εἶναι μαζύ μας σήμερον, ἀλλὰ μᾶς ἔστειλε ὅ,τι πολιτιμότερον ἔχει: τὴν σεβαστὴν μητέρα του καν Σοφία Σπανουδάκη.
Παρακαλεῖται ὁ ὁμότιμος Καθηγητὴς τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Παν/μίου Ἀθηνῶν κ. Ἐμμανουὴλ Μικρογιαννάκης νὰ παραδώσῃ τὰς τιμητικὰς διακρίσεις εἰς τὴν καν Σοφιάν Σπανουδάκη καὶ εἰς τὸν συνεργάτην του κ. Μάκη Παπαγεωργίου.
ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΕΛΕΝΗ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
1. Ἐγεννήθη εἰς τὴν Δράμαν. Μετὰ τὸ ἑνιαῖον Γυμνάσιον εἰσήχθη εἰς τὴν Σχολὴν Ἀδελφῶν Νοσοκόμων τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ, ὅπου ἀφιερώθη ψυχῇ τε καὶ σώματι, διὰ ἀνακούφισιν δεινοπαθούντων συνανθρώπων μας πρὸς δόξαν Θεοῦ.
2. Παλαιότερον ὑπῆρξεν καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα ἀξιοκρατία καὶ τοιουτοτρόπως ἀνεδείχθη καὶ ἡ δεσποινὶς Σπυροπούλου μέχρι καὶ Γενικὴ Ἐπιθεωρήτρια τῶν ἀδελφῶν νοσοκόμων τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ. Μετεξεπαιδεύθη μὲ ὑποτροφίαν εἰς τὰς Ἡνωμένας Πολιτείας καὶ ὡλοκλήρωσεν τὰς σπουδάς της μὲ ἄριστα. Ἐνετάχθη εἰς τὸ διδακτικὸν προσωπικὸν τῆς Σχολῆς τῶν νοσηλευτριῶν τοῦ Ε.Ε.Σ. μεταλαμπαδεύουσα τὰς γνώσεις της, τὰς ἐμπειρίας καὶ τὴν ἀγάπην της πρὸς τὸν ἄνθρωπον καὶ εἰς τὰς διαδόχους της εἰς τὴν Σχολήν, χαίρουσα ἄκρας ἐκτιμήσεως ἀπὸ ὅλους τοὺς συνεργάτας καὶ τὰς μαθητρίας της.
3. Ἑκατοντάδες εἶναι αἱ ἀποστολαί, εἰς τὰς ὁποίας προσέφερε τὰς ὑπηρεσίας της καὶ τὴν βοήθειάν της εἰς τὰς διαφόρους γενικὰς καταστροφάς, ποὺ συνέβησαν κατὰ τὰς τελευταίας δεκαετίας εὶς τὴν χώραν μας, ἀλλὰ καὶ εἰδικῶς εἰς εὐαλώτους κοινωνικὰς ὁμάδας πρὸς ἀνακούφισιν αὐτῶν (ἀσθενεῖς, παιδιά, ὑπερήλικες καὶ γενικῶς ἐνδεεῖς συνανθρώπους μας), πρωτοστατοῦσα εἰς ἔργα εὐποιΐας.
Πολὺ μεγάλο τμῆμα τῆς δράσεώς της εἰς τὸν Ε.Ε.Σ. διῆλθεν εἰς σκηνὰς καὶ «παραπήγματα», διὰ νὰ εἶναι εἰς ἄμεσον ἐπαφὴν μὲ τὸν πάσχοντα συνάνθρωπον καὶ νὰ δύναται νὰ προσφέρῃ ἀφθόνως.
Ἐπίσης ἔλαβεν μέρος εἰς πολλὰς ἀποστολὰς τοῦ Ε.Ε.Σ. πρὸς συμπαράστασιν τῶν ἀπὸ διαφόρους θεομηνίας δεινοπαθούντων συνανθρώπων μας καὶ εἰς τὸ ἐξωτερικόν.
4. Ὑπηρέτησεν κατὰ τὴν περίοδον τῆς Προεδρίας τοῦ ἀειμνήστου ἀνιδιοτελοῦς καὶ λίαν δραστηρίου Καλαβρυτινοῦ Κων/νου Γεωργακοπούλου, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνον δὲν ἔκλεπτεν, ἀλλὰ ἀκόμη οὔτε κἄν ἐπέτρεπε νὰ ἐπιβαρύνεται ὁ Ἐρυθρὸς Σταυρός καὶ μὲ τὰ ἐλάχιστα ἔξοδα τῆς συζύγου του, ὅταν παρίστατο ἀνάγκη νὰ τὸν συνοδεύῃ εἰς τὰ διάφορα ταξίδιά του, τὰ ὁποῖα ἀφαιροῦσε ἐπιμελῶς.
5. Τότε ὅμως ὑπῆρχον καὶ ἄνθρωποι μὲ ἀκέραιον χαρακτῆρα, μὲ ἦθος, μὲ ἀξιοπρέπειαν, μὲ εὐσυνειδησίαν, μὲ ἐντιμότητα· εἰσήρχοντο εἰς τὴν πολιτικὴν ἤ τὰς ἀνωτάτας βαθμίδας διοικήσεως καὶ τῶν διαφόρων ὑπουργημάτων ὡς πλούσιοι καὶ ἔφευγον πτωχοὶ καὶ δὲν ὑπῆρχε αὐτὴ ἡ ἀθλιότης καὶ ἡ φαυλότης τῆς σημερινῆς ἐποχῆς, ὅπου ἀνθρωπάκια, ποὺ δὲν εἶχον οὔτε κἄν τὸ ἐνοίκιόν των νὰ πληρώσουν καὶ δὲν τοὺς ἐγνώριζεν οὔτε ὁ θυρωρὸς τῆς πολυκατοικίας των, νὰ ἔχουν πλουτήσει τόσον πολὺ καὶ νὰ ἔχουν λίαν πολυτελεῖς κατοικίας καὶ ἐξοχικά. Ἐπὶ παραδείγματι ἔκαναν τὴν Πεντέλην-Διόνυσον «κόσκινον» μὲ χιλιάδας ἐπαύλεις (βίλες), καταστρέφοντες ἑκατοντάδας χιλιάδας δένδρα καί, Ἰησουιτικῷ τῷ τρόπῳ, διὰ νὰ προστατεύσουν δῆθεν τὸ ἀνύπαρκτον πλέον δάσος Πεντέλης, δεσμεύουν ἐκτάσεις καὶ ἀγροὺς εἰς Κιούρκα καὶ ἄλλας πολὺ μακρινὰς περιοχὰς διὰ δῆθεν προστασίαν τῆς Πεντέλης, «Πεντελικὸν κάλος»…
6. Δηλαδὴ ἐνεργοῦν, ὅπως οἱ ἰησουίται, οἱ ὁποῖοι εἰσήρχοντο εἰς τοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς τῶν Ὀρθοδόξων καὶ ἀπέσπον 100 εἰκόνας καὶ ἐξερχόμενοι ἐκ τοῦ Ναοῦ προσέφερον εἰς τὸν νεωκόρον πέντε-δέκα ἐφθαρμένας εἰκόνας ὑπὲρ τοῦ Ναοῦ, ἐξ οὗ καὶ ἡ ὀνομαζομένη ἰησουιτικὴ φιλανθρωπία…
7. Τόσον κατὰ τὴν θητείαν της εἰς τὸν Ε.Ε.Σ., ὅσον καὶ μετὰ τὴν συνταξιοδότησίν της ἡ δεσποινὶς Ἑλένη Σπυροπούλου ἀναλίσκεται ἀπὸ πρωίας μέχρι νυκτὸς συνεχῶς ὡς ἐνεργὸν μέλος εἰς δεκάδας ἀνθρωπιστικὰς ὀργανώσεις, διὰ ἀνακούφισιν δεινοπαθούντων συνανθρώπων μας πρὸς δόξαν Θεοῦ. Συμμετέχει εἰς δεκάδας Διοικητικὰ Συμβούλια ὄχι μόνον ἀνιδιοτελῶς, ἀλλὰ καὶ προσφέρουσα ἐπιπλέον ἀπὸ τὰ θυλάκιά της σεβαστὰ ποσά, διὰ τὴν ὑλοποίησιν τῶν σκοπῶν τῶν ἀνθρωπιστικῶν καὶ φιλανθρωπικῶν αὐτῶν ὀργανώσεων.
8. Διὰ τὰς ἀνεκτιμήτους φιλανθρωπικὰς προσφοράς της καὶ θυσίας της προσφέρομεν αὐτὰς τὰς πενιχρὰς τιμητικὰς διακρίσεις, εὐχόμενοι, ὅπως ὁ Θεὸς τῆς δίδει ὑγείαν καὶ μακροζωίαν καὶ φωτίσῃ νὰ εὑρεθοῦν πολλοὶ μιμηταί της.
Παρακαλεῖται ἡ ἀνιδιοτελὴς ἐθελόντρια τοῦ Ε.Ε.Σ. κα Ἐλπίδα Δαφνὴ νὰ προσέλθῃ νὰ παραλάβῃ τὰς τιμητικὰς διακρίσεις τῆς δίδος Ἑλένης Σπυροπούλου, ἡ ὁποία δυστυχῶς λόγῳ ἀσθενείας κωλύεται, καὶ ὁ σεβαστὸς ἐ. Ἀντιπρόεδρος τοῦ Ἀρείου Πάγου κ. Θεόδωρος Τόλιας νὰ τὰς ἐπιδώσῃ.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΑΜΑΡΑΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
1. Ὁ εὔελπις νέος Ἀθανάσιος Μαμάρας ἐγεννήθη τὴν 12.12.1980 εἰς τὴν Λάρισσαν ἀπὸ τοὺς εὐλαβεῖς γονεῖς Χαρίκλειαν καὶ Γεώργιον Μαμάραν. Ἔλαβεν πτυχίον φυτικῆς παραγωγῆς τῆς Ἀνωτάτης Γεωπονικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν, παρ᾿ ὅλον ὅτι ἀρχικὸς διακαέστατος πόθος του ἦτο νὰ σπουδάσῃ πληροφορικήν-ἠλεκτρονικοὺς ὑπολογιστάς, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον καὶ ἐσπούδασεν αὐτοδίδακτος, ἀποκτήσας ἀρίστην γνῶσιν λογισμικῶν προγραμμάτων διὰ τὴν ἐπεξεργασίαν εἰκόνος καὶ ἤχου εἰς τὰ διάφορα προγράμματα, καὶ ἠσχολήθη προσέτι ἐντατικῶς μὲ τὴν ἐκμάθησιν τῆς ἀγγλικῆς γλώσσης.
2. Ἔκτοτε εἰργάσθη ὡς γραφίστας καὶ ἐξήσκησε τὴν μεγάλην του ἀγάπην εἰς τοὺς ἠλεκτρονικοὺς ὑπολογιστάς, ἐφ᾿ ὅσον τὸ κατεστημένον δὲν τοῦ ἐπέτρεψεν νὰ πραγματοποιήσῃ τὸ ὄνειρόν του διὰ σπουδὰς εἰς πληροφορικήν-ἠλεκτρονικοὺς ὑπολογιστάς. Πρὸς τοῦτο τὸν ἐλεύθερον χρόνον του τὸν διήρχετο νὰ πειραματίζεται καὶ νὰ μεταβαίνῃ εἰς βιβλιοπωλεῖα, διὰ νὰ μελετᾶ εἰς τά «ὄρθια» βιβλία ἀναφερόμενα εἰς τοὺς ἠλεκτρονικοὺς ὑπολογιστάς.
3. Ὤ, τί αἰσχρὸν πρᾶγμα εἶναι εἰς τὴν Ἑλλάδα νὰ μὴ ὑπάρχῃ καὶ ὁ ἐνδεδειγμένος ἐπαγγελματικὸς προσανατολισμὸς καὶ σωστὰ συνεχῆ θεμέλια διαπαιδαγωγήσεως τῶν ἑλληνοπαίδων μακροχρονίως. Ὄχι μόνον δὲν ὑπάρχει ἡ ἀπαιτουμένη συναίνεσις, ὡς πρὸς τὰ καίρια ἐθνικὰ θέματα, ὡς π.χ. ἐξωτερικῆς πολιτικῆς, ἐθνικῆς ἀμύνης, ἐθνικῆς παιδείας κ.λπ. ἀλλὰ οἱ ἰθύνοντες σπαταλοῦν τὸν ἱδρῶτα τοῦ βαρύτατα φορολογουμένου πτωχοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἀλογίστως εἰς εὐτελῆ ἔργα καὶ δὲν κάμνουν ἱεράρχησιν τῶν ἀναγκῶν διὰ σπουδαῖα ἔργα ὑποδομῶν καὶ κοινωφελῆ ἔργα μακρᾶς πνοῆς. Π.χ. διὰ τὴν παιδείαν σπαταλοῦν τοὺς πενιχροὺς πόρους διὰ νὰ συντηροῦν ἀνωτέρας καὶ ἀνωτάτας σχολάς, αἱ ὁποῖαι ἔχουν ἱδρυθῆ καὶ διατηροῦνται ὄχι τόσον διὰ τὴν διαπαιδαγώγησιν καὶ ἐκπαίδευσιν τῶν νέων, συμφώνως πρὸς τὰς ἀνάγκας τῆς ἀγορᾶς καὶ ἐν γένει τῆς κοινωνίας, ἀλλὰ πρωτίστως καὶ κυρίως διὰ τὴν ἐξυπηρέτησιν τῆς πελατείας τῶν Βουλευτῶν= «βολευτῶν», διὰ νὰ δύναται ἡ πελατεία των νὰ ἐνοικιάζῃ εἰς τοὺς φοιτητὰς τοὺς διαφόρους χώρους καὶ ἐν γένει νὰ ὑπάρχῃ εἷς ἀναγκαστικὸς ἐσωτερικὸς τουρισμός . . .
4. Τοιουτοτρόπως ἔχομεν βιομηχανίας ἡμιμαθῶν καὶ ἐν γένει στρατιὰς ἀνέργων «προλεταρίων», ἐνῷ ἡ ἀγορὰ ἔχει μεγάλην ἀνάγκην ἀπὸ ἐπιμορφωμένους καὶ ἐμπείρους ἐργατοτεχνίτας. Τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐνημερώσεως ἀντὶ νὰ διαφωτίζουν καὶ ἐνημερώνουν τοὺς ἀνθρώπους, ἰδίως τὴν νεότητα, ἀντιθέτως τὴν παραπληροφοροῦν καὶ τὴν ἐκμαυλίζουν νὰ ἀκολουθῇ τὰ ἐπικίνδυνα ρεύματα τῆς ἐποχῆς μας, νὰ πλεονάζουν εἰς ἀριθμὸν οἱ αἰώνιοι φοιτηταὶ τῶν ἀνωτέρων καὶ ἀνωτάτων σχολῶν καὶ νὰ ὑπερκαλύπτουν τοὺς ἐπιμελεῖς φοιτητὰς, οἱ δὲ γονεῖς νὰ «βαυκαλίζωνται», ὅτι τὰ τέκνα των θὰ λάβουν κάποτε οἱονδήποτε πτυχίον, τὸ ὁποῖον τελικῶς λαμβάνουν ἀπὸ φόβον τῶν διδασκόντων, ποὺ τοὺς προάγουν, διὰ νὰ «περισωθοῦν» καὶ τοιουτοτρόπως αὐτὰ τὰ διπλώματα καταντοῦν μόνον διὰ τὴν διακόσμησιν τῶν τοίχων καὶ οὐσιαστικῶς εἶναι ἐκ τῶν προτέρων ὡσὰν νόμισμα ἄνευ ἀντικρύσματος. Αὐτὰ τὰ ἡμιμαθῆ καί, οὐσιαστικῶς καὶ ἀντιπαραγωγικά, δυστυχισμένα πλάσματα ἀναλίσκουν καὶ διοχετεύουν τὸν ὅλον νεανικόν των παλμόν-σφυγμὸν εἰς τὸ νὰ γίνωνται «ἀφισοκολληταί» καὶ φανατικοὶ ὀπαδοὶ τῶν διαφόρων πολιτικῶν παρατάξεων, διὰ τοῦ τρόπου δὲ αὐτοῦ ἀποσκοποῦν μόνον εἰς τὸ νὰ ἀναρριχηθοῦν καὶ νὰ καταλάβουν κάποιαν «καρέκλα» εἰς τὴν δημοσίαν διοίκησιν, καὶ ἀντὶ νὰ ὑπηρετοῦν τὸ κοινωνικὸν συμφέρον καὶ νὰ παράγουν πλοῦτον, ἐπιτυγχάνουν νὰ κατατυραννοῦν τοὺς πολίτας καὶ νὰ γίνωνται «πανεπιστήμονες» εἰς τὴν ἀπόσπασιν «λαδώματος»-ἰδιωφελείας καί «μίζας», προκειμένου νὰ ἐξυπηρετήσουν κάποιον πολίτην, ἐνῷ ὅλοι οἱ ἄλλοι πολίται, οἱ ὁποῖοι δὲν δύνανται ἤ δὲν ἐπιθυμοῦν νὰ παράσχουν τοιαύτας ἐκδουλεύσεις εἰς τὰ «παράσιτα» τῶν δημοσίων ὑπηρεσιῶν, ἔχουν τὴν τύχην νὰ παραγκωνίζωνται καὶ νὰ ἐξουθενώνωνται, μετανοοῦντες, ποὺ δὲν ἠδύναντο ἤ δὲν ἤθελον νά «λαδώσουν»…
5. Κατὰ συνέπειαν ἐπιβάλλεται νὰ ἐργασθῶμεν ἐντατικώτατα, διὰ νὰ ἀλλάξωμεν αὐτὸ τὸ ἄκρως ἀχαρακτήριστον καὶ ἀπαράδεκτον τρισάθλιον κατεστημένον, διὰ νὰ δύνανται οἱ νέοι μας νὰ διαφωτίζωνται ἐγκαίρως καὶ ἐγκύρως διὰ τὸν σωστὸν ἐπαγγελματικὸν προσανατολισμόν των, νὰ μὴ εἶναι «παράσιτα», ἀλλὰ παραγωγικὰ μέλη καὶ διὰ τὴν κοινωνίαν, καὶ νὰ μὴ βαδίζουν ὡς «ξυπόλητοι εἰς τοὺς ἀκάνθας», ὥστε νὰ εἶναι εἰς θέσιν νὰ σταδιοδρομοῦν ὀρθοδόξως καὶ νὰ δημιουργοῦν εὐτυχισμένας οἰκογενείας, ἀπὸ τὸν Θεὸν εὐλογημένας.
Αφήστε μια απάντηση