ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟΝ ΥΠΟΜΝΗΜΑ
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΑΣ
Ἐπιστολὴ ὑπ’ἀρ. 33/22.2.2011 Γ.Ι.
Σεβασμιώτατε, εὐλογεῖτε.
Καλὸν καὶ εὐλογημένον Τριώδιον – Καλὴν Ἁγίαν Τεσσαρακοστήν.
1. Ἀναφερόμενοι εἰς τὰς τηλεφωνικὰς ἐπικοινωνίας, ποὺ εἶχεν ὁ Πρόεδρός μας μετὰ τῆς Ὑμετέρας Σεβασμιότητος, Σᾶς ἀναφέρομεν, ὅτι ἐμεῖς δὲν ἐλάβαμε ἀντίγραφον τοῦ ὑποσχεθέντος ἐγγράφου Σας πρὸς τὴν Ἁγίαν καὶ Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, εἰς τὸ ὁποῖον συνηγορεῖτε ὑπὲρ τῆς πραγματοποιήσεως τῆς ἱερᾶς ὑποσχέσεως τῶν ἡρώων τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας.
2. Ἐλάβαμε μόνον κατὰ χρονολογικὴν σειρὰν ἀντίγραφα τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν :
Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας κ. Ἀμβροσίου,
Ἠλείας κ. Γερμανοῦ,
Μαρωνείας καὶ Κομοτηνῆς κ. Δαμασκηνοῦ,
Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. Ἀνδρέου,
Κυθήρων κ. Σεραφείμ,
Σταγῶν καὶ Μετεώρων κ. Σεραφείμ
Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ. Κοσμᾶ,
καὶ Θεσσαλιώτιδος καὶ Φαναριοφερσάλων κ. Κυρίλλου.
3. Τὰ ἐν λόγῳ ἔγγραφα δὲν ἐκρίθησαν δυστυχῶς ἀρκετὰ νὰ πείσουν τὸν Μακαριώτατον καὶ ἄλλους Συνοδικοὺς νὰ συνηγορήσουν διὰ τὴν πραγματοποίησιν τοῦ μεγαλεπηβόλου καὶ κολοσσιαίου ἔργου τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους, διὰ νὰ δυνηθῇ οὗτος νὰ ἐφαρμόσῃ αὐτά, ποὺ εἴπαμε εἰς αὐτόν, ἐδῶ καὶ σχεδὸν δύο (2) ἔτη. Δηλαδὴ νὰ καλέσῃ τὸν ἅγιον Ἀχελώου, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξεν μέλος τῆς Ἐπιτροπῆς διὰ τὴν οἰκοδόμησιν τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους, κατὰ τὴν ἐποχὴν τῶν συνταγματαρχῶν, νὰ ἀναφέρῃ τί ἔγιναν τά, μὲ πολὺ μεγάλην ἀγοραστικὴν δύναμιν, τεράστια ποσά, ποὺ εἶχαν προσφερθῆ τότε ὑπὲρ τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους.
4. Ὁ πατὴρ Μάξιμος Ἰβηρίτης καὶ ἡμεῖς εἴχαμε τονίσει ἐπανειλημμένως εἰς τὸν Μακαριώτατον, ὅτι ὤφειλε νὰ ἐπισπεύσῃ τὴν ἔρευναν, τί ἔγιναν τέλος πάντων τὰ χρήματα τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους (ἡμεῖς ἐπληροφορήθημεν, ὅτι ἕν μέρος αὐτῶν τῶν χρημάτων εἶχε διατεθῆ διὰ ἀπαλλοτριώσεις ἐκτάσεων ἰδιωτῶν καὶ διὰ ὁδοὺς προσπελάσεως εἰς τὸ Ἀττικὸν Ἄλσος-Τουρκοβούνια ὑπὲρ τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους, καὶ τὰ ὑπόλοιπα τὰ ἰδιοποιήθησαν διάφοροι «ἀετονύχηδες»). Ἐπίσης ἐτονίσαμεν εἰς τὸν νῦν Προκαθήμενον τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας νὰ γνωστοποιηθοῦν τὰ ὀνόματα αὐτῶν τῶν σφετεριστῶν («ἀγυρτῶν») εἰς τὸ πανελλήνιον, διὰ νὰ καταδικασθοῦν εἰς τὴν συνείδησιν τῶν εὐλαβῶν καὶ ἐντίμων Ἑλλήνων, διότι ἐτόλμησαν οἱ «ἀθεόφοβοι» νὰ νοσφισθοῦν καὶ τὸ ἱερὸν χρῆμα, ὡσὰν νὰ μὴ τοὺς ἀρκοῦσαν τὰ τεράστια ποσὰ τοῦ δημοσίου κορβανᾶ, τὰ ὁποῖα σφετερίζονται καθ᾿ ἕκαστον ἔτος.
5. Ἀναγκαζόμεθα νὰ τονίσωμεν πάλιν κατηγορηματικῶς, ὅτι ἡμεῖς οὐδεμίαν σχέσιν εἴχαμε καὶ ἐπιθυμοῦμε νὰ ἔχωμεν μὲ τὴν τότε προσπάθειαν. Ἡμεῖς, ἔχοντες ἐπίγνωσιν τοῦ ἱεροῦ καθήκοντος, ποὺ μᾶς ἐκληρονόμησαν οἱ ἥρωες τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας, οἱ ὁποῖοι ἐθυσίασαν ἑαυτοὺς ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας, διὰ νὰ ζῶμε ἡμεῖς οἱ ἀνάξιοι ἐλεύθεροι, φιλοδοξοῦμεν, ὡς ἄγνωστοι στρατιῶται, ἄκρως ἀνιδιοτελῶς, νὰ διαθέσωμεν τὰ πάντα διὰ τὴν ἐκπλήρωσιν τοῦ καθήκοντός μας, ἀναλισκόμενοι δι᾿ αὐτὴν τὴν ἰδέαν. Δηλαδὴ ἡμεῖς δὲν εἴμεθα ἀπὸ την «Πάρον», ἀλλὰ ἀπὸ την «Τῆνον». Ἡμεῖς ὄχι μόνον δὲν σκεπτόμεθα νά «βολευθῶμεν» καὶ νά «ροκανίζουμε» τὸ ἱερὸν χρῆμα, ἀλλ᾿ ἀπεναντίας, ἐφαρμόζοντες τὸ Παύλειον: «ἔχοντες δὲ διατροφὰς καὶ σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα» (Α’ Τιμ. 6, 8), ἐπιθυμοῦμεν νὰ διαθέσωμεν τὸν μὲ ἀπεριγράπτους στερήσεις, σωματικὰς καὶ ψυχικὰς ἀλγηδόνας, δημιουργηθέντα μόχθον τοῦ βίου μας, διὰ τὸ μεγαλεπήβολον καὶ κολοσσιαῖον ἔργον τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους, χωρὶς κἄν νὰ ἀναφερθῇ τὸ ὄνομά μας…
6. Ἐπειδὴ ὑπάρχουν καὶ τινες διαστρεβλωταὶ τῆς ἀληθείας, ἰσχυριζόμενοι μὲ ἀνυπόστατα στοιχεῖα, ὅτι δῆθεν τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους ἔχει πραγματοποιηθῇ, ἀναγκαζόμεθα νὰ ἐπαναλάβωμεν τὰ κατωτέρω:
Α) Ὡς πρὸς τὸν ἰσχυρισμόν, ὅτι τὸν θεμέλιον λίθον τοῦ Ναοῦ τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους ἔθεσεν ὁ ἀνεπανάληπτος Ἐθνάρχης-Κυβερνήτης Ἰωάννης Καποδίστριας εἰς τὸ ναΐδιον τοῦ Ὀρφανοτροφείου Αἰγίνης, καὶ συνεπῶς ἔχει ἐκπληρωθῆ δῆθεν ἡ ὑπόσχεσις τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους, ἡ ἀλήθεια εἶναι, ὅτι ὁ εὐλαβέστατος καὶ ἀνιδιοτελέστατος Ἰωάννης Καποδίστριας ἔθεσε τὸν θεμέλιον λίθον τὸ 1828 εἰς τὸ ναΐδιον τοῦ Ὀρφανοτροφείου Αἰγίνης ὄχι εἰς ἐκπλήρωσιν τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους• διότι ἕν ἕτος ἀργότερον, ὁ ἴδιος ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας ἔχων ἀπολύτως σώας τὰς φρένας ὑπέγραψεν τὸ Η΄ Ψήφισμα τῆς ὁμοφώνου ἀποφάσεως τῆς Δ΄ Ἐθνοσυνελεύσεως ἀπὸ 29.7.1829 περὶ ἀνάγκης ἐκπληρώσεως τῆς ἱερᾶς ὑποσχέσεως τῶν ἡρώων τῆς ἐθνικῆς μας παλιγγενεσίας.
Ἐπίσης ὁ Αἰδεσιμολογιώτατος πρωτοπρεσβύτερος π. Ἐμμανουὴλ Γιαννούλης εἰς τὸ πόνημά του «Ἡ μεγάλη Ἐκκλησία, ὁ Μητροπολιτικὸς Ναὸς στὴν Αἴγινα» (Αἴγινα 1996) ἔγραψε ἐκτενῶς καὶ διὰ τὸ ναΐδιον τοῦ Ὀρφανοτροφείου Αἰγίνης, ὅπου ἀναφέρει ρητῶς: «…Ὡς ἐλάχιστον δεῖγμα εὐγνωμοσύνης εἰς τὸν Θεὸν διὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς Ἑλλάδος, μέσα εἰς τὸν χῶρον τοῦ Ὀρφανοτροφείου ὁ Καποδίστριας ἔκτισε-μὲ τὰ πενιχρὰ μέσα τῆς ἐποχῆς-μίαν ἐκκλησίαν, ποὺ τὴν ἀφιέρωσεν εἰς τὸν «Σωτῆρα Χριστόν», κληροδοτήσας εἰς τὰς ἑπομένας γενεὰς τὴν ὑποχρέωσιν διὰ τὴν ἀνέγερσιν μιᾶς λαμπροτέρας ἐκκλησίας, ποὺ θ᾿ ἀποτελῇ τὸ ‘’Τάμα τοῦ Γένους’’ διὰ τὴν σωτηρίαν τοῦ Ἔθνους».
Συνεπῶς, ἄς σταματήσουν αὐτοί, ποὺ «ἔχουν πέσει εἰς τὴν σατανικὴν πλάνην», ὅτι τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους ἐπραγματοποιήθη τὸ 1828…
Β) Ἕτεροι προσπαθοῦν νὰ διαστρεβλώσουν τὴν ἀλήθειαν, ἰσχυριζόμενοι αὐταρχικῶς καὶ ἀναποδείκτως, ὅτι τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους ἐξεπληρώθη μὲ τὴν οἰκοδόμησιν τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Ἀθηνῶν.
Ἀλλά, ὅπως ἔχομεν ἀναγράψει καὶ εἰς τὸ περιοδικόν μας «Φωτεινὴ Γραμμή» (τεῦχος 31, σελ. 57), τὸ ὁποῖον ἀποστέλλομεν δωρεὰν τιμῆς ἕνεκεν εἰς ὅλους τοὺς Μητροπολίτας καὶ Ἱερὰς Μονὰς τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ Ἐξωτερικοῦ, ὁ Μητροπολιτικὸς Ναὸς Ἀθηνῶν ἔχει ἀφιερωθῆ εἰς τὸν Εὐαγγελισμὸν τῆς Θεοτόκου καὶ ὄχι εἰς τὸν Σωτῆρα Χριστόν. Ὁ ἐν λόγῳ Ναὸς ἔχει βαρυτάτους ἐλαιοχρωματισμοὺς καὶ ὀρθομαρμαρώσεις, ἀλλὰ δὲν ἔχει πολλὰς βυζαντινὰς ἁγιογραφήσεις καὶ δὲν εἶναι ὀρθοδόξου τεχνοτροπίας. Πέραν τούτων, δὲν ἔχει οὐδεμίαν σχέσιν μὲ τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους.
Γ) Τέλος τινὲς τολμοῦν νὰ διαστρέψουν τὴν ἀλήθειαν, τονίζοντες, ὅτι τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους ἐξεπληρώθη μὲ τὴν κατασκευὴν τοῦ Ἁγίου Σώστη εἰς τὴν Λεωφόρον Συγγροῦ.
Ἡ ἀλήθεια ὅμως εἶναι, ὅτι εἰς τὴν θέσιν ταύτην εἶχον στήσει ἐνέδραν δολοφονίας εἰς τὸν Βασιλέα Γεώργιον τὸν Α΄, ὁ ὁποῖος τελικῶς διεσώθη καὶ εὐγνωμοσύνης ἕνεκεν ἐνδιαφέρθη διὰ τὴν οἰκοδόμησιν τοῦ ἐν λόγῳ Ναοῦ. Συνεπῶς οὐδόλως ἀληθεύει ὅτι ὁ Ναὸς τοῦ Ἁγίου Σώστη εἶναι πρὸς ἐκπλήρωσιν τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους…
7. Συνοδικοὶ τινὲς προτίθενται νὰ ἐπαναφέρουν τὸ θέμα εἰς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον ἀρχὰς ἐρχομένου μηνός.
8. Πρὸς τοῦτο εἶναι ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη, ὅλοι οἱ Ἱεράρχαι, ποὺ συμμερίζονται τὰς ἀπόψεις αὐτάς, νὰ σπεύσουν νὰ ἀποστείλουν ἐπιστολὰς πρὸς τὸν Μακαριώτατον καὶ τὴν Ἱερὰν Σύνοδον, συνηγοροῦντες ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ Μαρτίου νὰ ἀποφασίσῃ νὰ τεθῇ τὸ θέμα εἰς τὴν ἡμερησίαν διάταξιν τῆς προσεχοῦς συνελεύσεως τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, διὰ νὰ γίνῃ διεξοδικὴ συζήτησις καὶ νὰ ἀποφανθοῦν οἱ Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς τί μέλλει νὰ γίνῃ.
9. Ὅπως τονίζουν διαπρεπεῖς ἐπιστήμονες τῆς Θέμιδος, οἰκονομολόγοι, κοινωνιολόγοι, ἰατροὶ καὶ λοιποί, τὸ ὅλον ἔργον θὰ ἀναπτερώσῃ τὸ κατατρωθὲν ἠθικὸν τῶν Ἑλλήνων καὶ θὰ συμβάλῃ εἰς τὴν οἰκονομικήν μας ἀνόρθωσιν, διότι θὰ ἐξασφαλίσουν τὸν ἄρτον τὸν ἐπιούσιον μερικαὶ χιλιάδες ἑλληνικῶν οἰκογενειῶν.
Συνεπῶς εἶναι ἐντελῶς σατανικὴ καὶ ἡ δικαιολογία, ὅτι δῆθεν εἰς τὴν ἐποχὴν τῆς μεγάλης οἰκονομικῆς κρίσεως, ποὺ διερχόμεθα, ἡ σκέψις πραγματοποιήσεως τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους εἶναι ἄκαιρος. Ἐνῷ ἀντιθέτως, δρομολογεῖται ἐν Ἀθήναις ἡ ἀνέγερσις ἐπιβλητικοῦ τεμένους ἐπὶ δημοσίας ἐκτάσεως (δίπλα εἰς στάσιν metro) μὲ χρήματα τοῦ ἑλληνικοῦ δημοσίου.
10. Ἡ ἐποχὴ εἶναι ἀπὸ κάθε ἄποψιν λίαν κατάλληλος διὰ τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους, ὥστε πρῶτα νὰ συνειδοτοποιῶμεν τὴν ἀνάγκην παροχῆς δικαιοσύνης καὶ μετὰ ἐλεημοσύνης. Οἱ ἄνθρωποι πρέπει πρῶτα νὰ ἔχουν ἐργασίαν, διὰ νὰ ἐξασφαλίζουν τὰ ἀναγκαῖα, ὁπότε δημιουργεῖται ἀνάπτυξις καὶ ἔρχεται πλοῦτος. Ἐνῷ, ἐξανεμιζομένων τῶν ἐλαχίστων ἐναπομεινάντων πόρων, ἡ ἐλεημοσύνη δημιουργεῖ περαιτέρω πτωχείαν καὶ «κακομοιριά».
11. Κάτι ἀντίστοιχον συμβαίνει μὲ τὸ νὰ διατίθενται οἱ ἐναπομείναντες περιωρισμένοι πόροι διὰ θεραπείαν μερικῶν ἑκατοντάδων δυστυχισμένων πλασμάτων, ποὺ ἔχουν πέσει θύματα τῶν εἰδεχθέστατων ἐγκληματιῶν-ἐμπόρων ναρκωτικῶν…
12. Ἡ ἐν λόγῳ προσπάθεια ὁμοιάζει, ὡσὰν τὰ οἰκοδομήματα ἀδαῶν ἤ ἀνεγκεφάλων οἰκοδόμων, οἱ ὁποῖοι κτίζουν ἐπάνω εἰς τὴν ἄμμον ἤ εἰς μπάζα καὶ σαθρὰ ἐδάφη ἤ τὴν γλίναν, ὁπότε μὲ τὰς πρώτας ἀνεμοθύελλας, πλημμύρας ἤ σεισμοὺς γκρεμίζονται τὰ οἰκοδομήματά των. Τονίζομεν καὶ πάλιν ὅτι, ὅπως εἷς πεπειραμένος καὶ σοφὸς ἀρχιτέκτων ψάχνει νὰ εὕρῃ σταθερὰ ἐδάφη καὶ τότε θέτει θεμέλια ὡπλισμένα πέδιλα, κολώνας καὶ πλάκας, διὰ νὰ εἶναι τὰ κτίσματά του αἰώνια, οὕτω καὶ αἱ κοινωνικαὶ δραστηριότητες πρέπει νὰ πραγματοποιῶνται. Πρῶτον πρέπει νὰ γίνῃ γενικῶς ἡ ἀπαιτουμένη διαφώτισις, ἡ σωστὴ παιδεία καὶ ἡ ὀρθόδοξος διάπλασις χαρακτήρων, νὰ ἀκολουθῇ ἡ καταστολὴ ὑπὸ εὐσυνειδήτων καὶ μὲ ἦθος ἐργασίας ὀργάνων τῆς τάξεως καὶ δικαστικῶν λειτουργῶν καὶ μετὰ νὰ θεραπεύωμεν τοὺς ἐλαχίστους ἀδυνάτους χαρακτῆρας, οἱ ὁποῖοι πίπτουν θύματα τῶν ἐμπόρων τοῦ θανάτου. Αὐτοὶ δὲ οἱ ἔμποροι τοῦ θανάτου καὶ ἐκμεταλλευταὶ τῶν θυμάτων πρέπει νὰ τιμωροῦνται μὲ ἰσόβιον κάθειρξιν μὲ ὅλην τὴν σημασίαν τῆς λέξεως καὶ ὄχι, βάσει τῶν αἰσχροτάτων Νόμων, ποὺ ψηφίζουν ἀνεγκέφαλοι καὶ διεφθαρμένοι πολιτικοί, νὰ «γλυστροῦν σὰν χέλια» καί, ἐὰν καμμία φορά, ὑπάρξουν εὐσυνείδητα καὶ ἱκανὰ ὄργανα τῆς τάξεως καὶ συλλαμβάνωνται, νὰ χαρακτηρίζωνται ὡς «χρῆσται», μὴ ἐπιβαλλομένης τῆς δεούσης ποινῆς, καὶ νὰ βγαίνουν ἐλεύθεροι….
Ἐπιβάλλεται αὐτοὶ οἱ ἀγαθοπροαίρετοι καλοὶ Σαμαρεῖται νὰ συνειδητοποιήσουν τὴν σοφωτάτην ρῆσιν τῶν ἀρχαίων ἡμῶν προγόνων: «μεῖζον πασῶν τῶν ἀρετῶν ἔστιν ἡ διάκρισις». Ἐὰν δὲν ἔχωμεν τὴν ἐπιβαλλομένην διάκρισιν, ἀκόμη καὶ ἐὰν ἀναλώσωμεν ὅλο τὸ δημόσιον καὶ ἰδιωτικὸν χρῆμα καὶ ἀκόμη καὶ τὴν ἰδίαν τὴν ζωήν μας καὶ γινόμεθα ὁλοκαύτωμα διὰ τὴν ἐπούλωσιν τῶν πληγῶν, δημιουργοῦμεν τεραστίας γάγγραινας. Ὁ ἥρως καὶ σοφὸς πρόγονός μας Ἡρακλῆς ἐπρονόησεν ὄχι μόνον νὰ κόπτωνται αἱ πολλαπλασιαζόμεναι κεφαλαὶ τῆς Λερναίας Ὕδρας, ἀλλὰ καὶ νὰ καυτηριάζωνται, διὰ νὰ σταματήσῃ ὁ πολλαπλασιασμός των.
Μὲ τὸ νὰ ἐξανεμίζωνται σοβαρὰ ποσὰ διὰ ἀποτοξίνωσιν μερικῶν ἑκαταντάδων ἤ καὶ χιλιάδων δυστυχισμένων πλασμάτων, θυμάτων τῶν ἐμπόρων τοῦ θανάτου καὶ τοῦ ὅλου ἁμαρτωλοῦ κατεστημένου καὶ νὰ ἀφήνωμεν εἰς τοὺς ὄνυχας τῶν λεόντων ἑκατομμύρια παιδιὰ καὶ δυστυχισμένα πλάσματα, εἶναι ἕν μάταιον καὶ ἐπιπόλαιον ἐγχείρημα!
Γράφοντες αὐτὰς τὰς πικρὰς ἀληθείας, εἴμεθα βέβαιοι ὅτι δημιουργοῦμεν ἐχθρούς, ὅλους αὐτούς, ποὺ «πατοῦν τὴν πεπονόφλουδα» καὶ μένουν μὲ τὴν σατανικὴν ψευδαίσθησιν ὅτι δῆθεν διαπράττουν θεάρεστον ἔργον…
«Φίλος μὲν Πλάτων, φιλτάτη δὲ ἡ ἀλήθεια».
13. Δὲν βλέπομεν τὴν τρομακτικὴν πραγματικότητα, ποῦ μᾶς ὡδήγησεν ἡ ἐξανέμισις τῶν ἐθνικῶν πόρων, μὲ τὸ νὰ διορίζωνται, χάριν τῆς ψηφοθηρίας ἀχρείων, διεφθαρμένων καὶ ἀνεγκέφαλων πολιτικῶν μας, ὁλόκληροι στρατιαὶ «περιεργαζομένων» χωρὶς παραγωγικότητα!
Καὶ τώρα νὰ συνεχίζωμεν νὰ πολλαπλασιάζωμεν τὴν ὑποθήκευσιν τῆς δημοσίας ἰδιοκτησίας καὶ τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας καὶ νὰ «ξεπουλούμεθα» εἰς τοὺς ἐχθροὺς τῆς Ἑλλάδος, διὰ νὰ λαμβάνωμεν καὶ ἐπιπλέον ποσά, διὰ τὴν πλουσίαν (ἐν συγκρίσει πρὸς τὴν πενιχρὰν μισθοδότησιν τῶν ἀκαμάτως ἐργαζομένων-μοχθούντων εἰς τὴν ἰδιωτικὴν πρωτοβουλίαν) μισθοδότησιν τῶν εἰς τὸν δημόσιον τομέα ἀπασχολουμένων καὶ διὰ τὴν συνταξιοδότησιν τῶν στρατιῶν τῶν ἀπασχοληθέντων εἰς τὸ Δημόσιον;
14. Τί νὰ εἰπῇ δὲ τὶς διὰ τὰς ἀφρόνους πράξεις τοῦ ἀντιχρίστου δεισιδαίμονος Γεωργίου Ράλλη καὶ τῶν ἄλλων ἀνεγκεφάλων καὶ διεφθαρμένων πολιτικῶν, οἱ ὁποῖοι, διὰ νὰ «βολέψουν» καὶ ἄλλας στρατιὰς παρασίτων, μὲ διάφορα τεχνάσματα ἐσυνταξιοδότουν καὶ ἀπὸ τὴν ἡλικίαν τῶν 30 ἐτῶν ἀκόμη δημοσίους ὑπαλλήλους ! Καὶ ἰδοὺ τὸ κατάντημα…
15. Ἕως πότε ἡ πνευματικὴ καὶ ἡ θρησκευτικὴ ἡγεσία θὰ ἀδιαφοροῦν διὰ τὴν πνευματικὴν νάρκωσιν τοῦ ποιμνίου των καὶ δὲν θὰ ἐνεργήσουν ὀρθοδόξως διὰ τὴν ἀφύπνισιν τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ;
Ἕως πότε θὰ εἶναι ὁ δύσμοιρος καὶ καταπροδωμένος ἑλληνικὸς λαὸς «ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα» ; ; ;
16. Ἐπιβάλλεται, λοιπόν, νὰ τεθῇ τελεία καὶ παύλα εἰς αὐτὴν τὴν ἄφρονα καὶ σατανικὴν νοοτροπίαν τοῦ προσωρινοῦ «βολεύματος», διότι δὲν ὑπάρχει τίποτε μονιμώτερον τοῦ προσωρινοῦ καὶ τἀνάπαλιν, τίποτε προσωρινώτερον τοῦ μονίμου…
17. Ἀνάγκη ὅθεν, νὰ καταπολεμήσωμεν τὴν κατάπτυστον νοοτροπίαν τοῦ «κηφηνείου ἡ Ἑλλὰς» καὶ νὰ «ἀνασκομπωθοῦμε» ὄχι μόνον διὰ τὴν ψυχικὴν τόνωσιν, πνευματικὴν ἀναγέννησιν καὶ ἐπιστροφὴν εἰς τὰς ρίζας μας, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν οἰκονομικὴν ἀνόρθωσιν τῆς Πατρίδος μας, μέσῳ τῆς δημιουργίας ἀναπτυξιακῶν ἔργων, ὅπως τοῦ μεγαλεπηβόλου Τάματος τοῦ Ἔθνους.
18. Εἴθε, νὰ μᾶς φωτίσῃ ὁ Θεός, κλῆρον καὶ λαόν, ἄρχοντας καὶ ἀρχομένους, νὰ ἐκπληρωθῇ ἐπιτέλους τὸ μεγαλεπήβολον καὶ κολοσσιαῖον ἔργον τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους, διὰ νὰ μὴ τρίζουν τὰ ὀστᾶ τῶν ἡρώων τῆς ἐθνικῆς μας παλιγγενεσίας καὶ βοοῦν: «ἀνάθεμα στοὺς ἀναξίους ἀπογόνους μας, διότι ἐμεῖς ἐκάναμε τὸ κορμί μας κόσκινο, γιὰ νὰ χαρίσωμε στοὺς ἀπογόνους μας τὴν ἐλευθερία καὶ τὴν παντοειδῆ ἀνεξαρτησία, καὶ αὐτοί, ἀνεγκέφαλοι ὄντες, ἀπώλεσαν κάθε ἐλευθερία των καὶ ἔθεσαν τοὺς ἑαυτούς των κάτω ἀπὸ παντοειδεῖς ζυγούς τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, τῆς ,,τρόικας,, κ.λπ.».
19. Ἀκριβῶς τώρα, λοιπόν, ἦλθεν ἡ ὥρα νὰ πραγματοποιηθῇ ἐπιτέλους ἀνυπερθέτως τὸ ἔργον τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους καὶ νὰ κτισθῇ ἕνα μνημεῖον δοξολογίας, εὐχαριστίας καὶ εὐγνωμοσύνης εἰς τὸν Σωτῆρα Χριστόν, διὰ νὰ ἔχωμεν τὴν εὐχὴν καὶ νὰ ἀποφύγωμεν τὴν κατάραν τῶν ἀειμνήστων προγόνων μας, τῶν πρωταγωνιστῶν τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας.
20. Κατὰ συνέπειαν, πρέπει νὰ ἀποφύγωμεν τὰς πλεκτάνας τοῦ Διαβόλου καὶ νὰ ἐπιμείνωμεν εἰς τὸ πιστεύω μας, διὰ νὰ δυνηθῶμεν, μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ, νὰ τονώσωμεν τὸ καταρρακωθὲν ἠθικὸν σθένος τῶν Ἑλλήνων καὶ νὰ ἀνανήψωμεν πνευματικῶς, ἐπιστρέφοντες εἰς τὰς ρίζας μας.
Οὕτως, ἀναγεννημένοι πνευματικῶς, θὰ ἀγωνισθῶμεν διὰ νὰ ἔχωμεν καὶ οἰκονομικὴν ἀνόρθωσιν καὶ νὰ μεγαλουργήσωμεν καὶ νὰ μὴ καταποντισθῶμεν εἰς τὴν ἄβυσσον.
21. Σεβασμιώτατε, θὰ Σᾶς ἤμεθα λίαν εὐγνώμονες, ἐὰν εἴχατε τὴν εὐγενῆ καλωσύνην καὶ μᾶς ἀποστέλλατε ἀντίγραφον τῆς συνηγορίας Ὑμῶν ὑπὲρ τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους πρὸς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον, διὰ νὰ παρακολουθῶμεν τὴν ὑπόθεσιν καὶ ἴδωμεν, πῶς θὰ πρυτανεύσῃ ἡ σύνεσις, διὰ νὰ παραπέμψῃ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τὸ ὅλον θέμα εἰς τὴν ἡμερησίαν διάταξιν τῆς προσεχοῦς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Διὰ κατανόησίν Σας εὐχαριστοῦμεν θερμότατα.
Ἀσπαζόμενοι τὴν δεξιάν Σας
Αφήστε μια απάντηση