Αὔγουστος 2010
-Ἀπὸ μικρὸ νὰ μὴ τοῦ ἀρνῆσθε τίποτε. Δίνετέ του ὅ,τι ἐπιθυμεῖ, ὅ,τι ζητεῖ, ἰδίως, ὅταν πεισματώνῃ καὶ κλαίῃ. Ἔτσι θὰ μεγαλώσῃ καὶ θὰ πιστεύῃ πὼς οἱ ἄλλοι τοῦ ὀφείλουν τὰ πάντα, πὼς ἔχει μόνον δικαιώματα.
-Ὅταν ἀρχίσῃ νὰ ξεστομίζῃ βρισιές, ἐσεῖς νὰ γελᾶτε. Ἔτσι θὰ τοῦ δώσετε νὰ καταλάβῃ ὅτι εἶναι πολὺ ἔξυπνο!
-Μὴ τοῦ λέτε ποτέ: «Αὐτὸ εἶναι κακό!». Ἔτσι λένε μόνο τὰ παλαιὰ μυαλά. Ὅταν ἀργότερα θὰ συναντήσῃ στὴ ζωὴ του δυσκολίες καὶ θὰ ὑποστῇ τὸ κακό, τότε θὰ ἔχῃ τὴν βεβαιότητα πὼς ἡ κοινωνία εἶναι, ποὺ τὸ ἀδικεῖ.
-Μαζεύετε ἐσεῖς ὅ,τι παρατάει ἐδῶ κι ἐκεῖ – βιβλία, ροῦχα, παπούτσια…Μὴ τοῦ πεῖτε ποτέ: «Μάζεψέ τα, βάλ’ τα στὴ θέσι τους». Ἔτσι θὰ πιστέψῃ πὼς ἡ γιαγιὰ καὶ ἡ μάνα εἶναι δούλα του, καὶ πὼς γιὰ ὅλα εἶναι ὑπεύθυνοι πάντα οἱ ἄλλοι.
-Ἀφῆστε το νὰ βλέπῃ τὰ πάντα (προπαντὸς εἰς τὶς ἡμέρες μας τὰ ἠλεκρονικὰ παίγνια, εἰς τὴν τηλεόρασιν καὶ εἰς τὸ ἴντερνετ) καὶ νὰ διαβάζῃ τὰ πάντα, χωρὶς ποτὲ νὰ τὸ καθοδηγῆτε. Τὸ παιδὶ σας εἶναι ἀτσίδα καὶ ξέρει νὰ διακρίνῃ! Ἡ μόρφωσίς του θὰ γίνῃ ἔτσι πολὺ πλατειά!
-Μὴ τοῦ δίνετε καμμία πνευματικὴ ἀγωγή. Νὰ κοροϊδεύετε μπροστά του τὴν πίστιν, τὴν Ἐκκλησίαν, τοὺς παπάδες καί ἐκείνους ποὺ τοὺς ἀκολουθοῦν. Ὅταν τὸ παιδὶ μεγαλώσῃ, «θὰ διαλέξῃ ἀπὸ μόνο του»…
-Δίνετέ του μπόλικο χαρτζιλίκι γιὰ νὰ μὴ νοιώθῃ κατώτερο ἀπὸ τοὺς ἄλλους καὶ «νὰ μὴ στερηθῇ ὅ,τι στερηθήκατε ἐσεῖς». Ὅταν μεγαλώσῃ, θὰ εἶναι βέβαιο πὼς τὴν ἀξία στὸν ἄνθρωπο τὴ δίνει τὸ χρῆμα, ἀδιάφορον πῶς ἀπεκτήθη.
-Μὴ τοῦ λέτε ποτέ: «Κάνε αὐτό» ἢ «Μὴ κάνῃς ἐκεῖνο», γιατί ἔτσι τὸ καταπιέζετε, δὲν σέβεστε τὴν ἐλευθερία του καὶ τὴν προσωπικότητά του. Μπορεῖ μάλιστα νὰ τοῦ δημιουργήσετε καί… ψυχικὰ τραύματα! Ὅταν μεγαλώσῃ, θὰ νομίζῃ πὼς ἡ ζωὴ εἶναι μόνο νὰ διατάζῃς, ποτὲ ν’ ἀκοῦς.
-Νὰ τσακώνεστε, νὰ βρίζεστε, νὰ προσβάλλετε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, μπροστά του, χωρὶς ντροπή (μὴ ἀνησυχεῖτε, ἔτσι δὲν θὰ τοῦ δημιουργήσετε ψυχικὰ τραύματα!). Ἀργότερα, ὅταν παντρευθῆ, θὰ τοῦ φαίνεται φυσικὸ νὰ κάνῃ τὰ ἴδια…
-Ὅταν ἀρχίσῃ νὰ μπλέκεται στὰ δίχτυα τοῦ ἐρωτισμοῦ καὶ τῆς φιληδονίας, ἐσεῖς κλεῖστε τὰ μάτια σας. Μὴ τοῦ μιλήσετε, μὴ τὸ καθοδηγήσετε, μὴ τὸ συμβουλέψετε. Ἀφῆστε τὸ νὰ βγάλῃ τὰ μάτια του, ἀφοῦ «αὐτὸ εἶναι φυσιολογικό»…
-Νὰ παίρνετε πάντα τὸ μέρος του μπροστὰ στοὺς δασκάλους καὶ τοὺς γείτονες. Μὴν πιστεύετε ποτὲ ὅτι «τὸ ἀγγελούδι σας» μπορεῖ νὰ κάνῃ ἀναποδιὲς καὶ ἀτιμίες. Βρίστε ἐκείνους, ποὺ φιλικὰ καὶ καλοπροαίρετα σᾶς ἀναφέρουν κάτι σχετικό. Εἶναι συκοφάντες καὶ ζηλιάρηδες…
-Ὅταν θὰ πᾶτε στὸ ἀστυνομικὸ τμῆμα, ὅπου τὸ μάζεψαν γιατί ἔκλεψε ἢ γιατί πῆρε ναρκωτικά, φωνάξτε δυνατὰ μπροστὰ σὲ ὅλους ὅτι εἶναι ἕνα παλιόπαιδο, ἕνας ἀλήτης, ὅτι θυσιασθήκατε γιὰ τὸ καλό του ἀλλὰ δὲν μπορέσατε ποτὲ νὰ τὸ συμμαζέψετε. Ἔτσι ἐσεῖς θὰ βγῆτε καθαροί…
-Ἑτοιμαστεῖτε γιὰ μία ζωὴ γεμάτη πόνο καὶ τύψεις. Θὰ τὴν ἔχετε…
ΠΗΓΗ: ΑΓΚΥΡΑ, Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Μητέρα, πρόσεχε!»,
ἔκδ. Ι. Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ.
* Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὴν ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ «ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΕΛΕΒΑΝΤΟΣ»(http://panayiotistelevantos.blogspot.com/search?updated-max=2010-08-20T23%3A29%3A00-07%3A00&max-results=7).
Αφήστε μια απάντηση