1. Ὁ Μαραθὼν εἶναι ἡ μικρὰ πεδιὰς εἰς τὴν βορειοανατολικὴν περιοχὴν τῆς Ἀττικῆς, μήκους 6 καὶ φάρδους περίπου 3 χλμ. Διαρρέεται εἰς τὸ μέσον ὑπὸ χειμάρρου, ὁ σημερινὸς Ἀσωπός. Ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων ἐκεῖ, κατὰ τὸν Παυσανίαν (1, 15), ἤγειρον οἱ ἀρχαῖοι ἱερόν, τό «Ἡράκλειον». Ὁ χρόνος ὅμως καὶ ὁ χῶρος δὲν μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ ἀναφερθῶμεν ἐκτενῶς καὶ νὰ ἀναπτύξωμεν τοὺς πολυτίμους ἀρχαίους ἑλληνικοὺς θησαυρούς.
Εἶναι μία ἐκ τῶν ἐλαχίστων περιοχῶν τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ἔχει ἀνεκτίμητον φήμην, λόγῳ τοῦ ὅτι ἐκεῖ ἐλάχιστοι Ἕλληνες ἀντιμετώπισαν καὶ κατετρόπωσαν τὴν τεραστίαν στρατιὰν τῶν Περσῶν καὶ τῶν συμμάχων των.
2. Ἐπ᾿ εὐκαιρίᾳ τῆς ἐπετείου τῶν 2.500 ἐτῶν ἀπὸ τὴν περίλαμπρον αὐτὴν νίκην τῶν Ἑλλήνων κατὰ τῶν βαρβάρων ἀσιατῶν, χάρις εἰς τὴν ὁποίαν ἐσώθη ὄχι μόνον ἡ Ἑλλάς, ἀλλὰ καὶ ὅλη ἡ δυτικὴ Εὐρώπη, περιγράφομεν εἰς τὸ παρὸν τεῦχος περιληπτικῶς μερικὰ ἀληθῆ ἱστορικὰ γεγονότα, διὰ νὰ ἐπιμορφώνωνται αἱ ἐπερχόμεναι γενεαί, προβάλλοντες εἰς αὐτὰς πρότυπα, διότι κατὰ τὸν Εὐριπίδη: «ὅλβιος ὅστις τῆς ἱστορίης ἔσχεν μάθησιν». Δηλαδὴ εἶναι εὐτυχεῖς, ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι γνωρίζουν τὴν ἱστορίαν των καὶ τὴν καταγωγήν των.
3. Εἰς τὸν Μαραθῶνα ἡ ἀρχαιολογικὴ σκαπάνη τοῦ Σλῆμαν τὸ 1884 καὶ ἀπὸ τὸ 1890 καὶ ἐντεῦθεν ἡ Ἑταιρία τῶν Ἀρχαιοτήτων Ἑλλάδος, μεταξὺ τῶν πολλῶν ἄλλων πολυτίμων εὑρημάτων, διεπίστωσεν καὶ τρεῖς (3) μεγάλους ὁμαδικοὺς τάφους-τύμβους, ἕνα διὰ τοὺς Ἀθηναίους, ἕνα διὰ τοὺς Πλαταιεῖς καὶ ἕνα διὰ τοὺς δούλους. Ἐκεῖ μετέβαινον οἱ ἔφηβοι καὶ ἀπέδιδον φόρον τιμῆς ἤτοι μνημόσυνον εἰς τοὺς προμαχήσαντας καὶ πεσόντας ὑπὲρ πατρίδος ἀνδρείους καὶ φιλοπάτριδας Ἀθηναίους καὶ Πλαταιεῖς.
ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΙΣ-ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΙΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
1. Εἰς τὴν σημερινὴν ἐποχὴν, ὅπου αἱ σκοτειναὶ δυνάμεις ὡσὰν «σουπιές» ἔχουν «θολώσει τὰ νερά», ὅλοι μας, ἄλλοι ὀλίγον, ἄλλοι πολύ, ἔχομεν πέσει θύματα των διὰ τῆς συστηματικῆς «πλύσεως ἐγκεφάλου» μέσῳ τῶν «μαζικῶν μέσων παραπληροφορήσεως καὶ ἐκμαυλισμοῦ» καὶ ἔχομεν χάσει τὴν πυξίδα τῆς καταγωγῆς μας καὶ τοῦ προορισμοῦ μας. Αἱ περισσότεραι καὶ σπουδαιότεραι ἠθικαὶ καὶ πνευματικαὶ ἀξίαι τῆς φυλῆς μας ἔχουν ἰσοπεδωθῆ. Οὕτω καθιστάμεθα εὐάλωτοι καὶ μᾶς ἀναγκάζουν νὰ ἀκολουθῶμεν τὸ ρεῦμα τῶν ἑκάστοτε ἰθυνόντων καὶ τῶν ψευδοδιανοουμένων, οἱ ὁποῖοι εἶναι ὄργανα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων. Παραδείγματος χάριν ὁ τέως Πρόεδρος τοῦ Ἐθνικοῦ Συμβουλίου Παιδείας Ἀθανάσιος Βερέμης πρωτοστατεῖ περαιτέρω διὰ τὴν «πλύσιν» ἐγκεφάλου ὄχι μόνον τῆς μαθητιώσης καὶ φοιτητικῆς νεολαίας, ἀλλὰ καὶ τοῦ συνόλου τῶν Ἑλλήνων, διατυμπανίζων εἰς τὰ Μ.Μ.Ε τοῦ κ. Ἀλαφούζου, ὅτι μετὰ τὸ 1821 ἐγεννήθη τὸ Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων!
2. Τόσον ὁ κ. Βερέμης, ὅσον καὶ ὁ ἐπιχειρηματίας κ. Ἀλαφοῦζος μετὰ τῶν συνεργατῶν των εἶναι ἔξυπνοι ἄνθρωποι καὶ ἀσφαλῶς γνωρίζουν (αὐτὸ ποὺ γνωρίζει καὶ ὁ τελευταῖος ἀγράμματος, δηλαδὴ ἄλλο Ἔθνος καὶ ἄλλο Κράτος-π.χ. τὸ Κράτος τῶν Ἑβραίων ἀπανιδρύθη μετὰ τὸν Β΄Παγκόσμιον πόλεμον, ἐνῷ τὸ Ἔθνος των ἔχει ἱστορία πολλῶν χιλιετιῶν ), ὅτι τὸ 1821 δὲν ἐγεννήθη τὸ Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων, τοῦ ὁποίου ἡ γένεσις καὶ ἡ διαχρονικὴ ὕπαρξις ἔχει ἱστορίαν ἄνω τῶν 4.000 ἐτῶν. Τὸ 1821 ἐγένοντο προσπάθειαι νὰ ἀξιοποιηθοῦν αἱ ἀνεκτίμηται θυσίαι τῶν ἡρώων τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας καὶ νὰ ἀναγεννηθῇ τὸ κράτος τῆς Ἑλλάδος μὲ στερεὰς βάσεις, ὅπως ἐκοπίασεν ὀλίγον ἀργότερον ὁ ἀνεπανάληπτος καὶ ἀνιδιοτελὴς Ἐθνάρχης Ἰωάννης Καποδίστριας.
3. Δυστυχῶς ὅμως ἀπὸ τότε οἱ ξενοκίνητοι ἰθύνοντες καὶ οἱ ψευδοδιανοούμενοι, ὡς ἐκτελεστικὰ ὄργανα τῶν καταχθονίων σκοτεινῶν δυνάμεων, ἀγωνίζονται νὰ διαβρώσουν τὸ οἰκοδόμημα, ποὺ λέγεται Ἑλληνικὸν Κράτος, διὰ νὰ μὴ ὀρθοποδήσῃ, μεγαλουργήσῃ καὶ ἀξιωθῇ νὰ συνδράμῃ διὰ τὴν πνευματικὴν καὶ ἠθικὴν ἀναγέννησιν καὶ τῶν ἄλλων ἐθνῶν. Ἔρχονται καὶ αὐτοὶ οἱ ψευδοδιανοούμενοι, διὰ νὰ ἐξοφλήσουν τὰ γραμμάτια, ποὺ ὑπέγραψαν μὲ τὰς σκοτεινὰς δυνάμεις καὶ ὡσὰν πνευματικαὶ «σουπιές» «κόπτουν καὶ ράπτουν» τὴν ἱστορίαν μας συμφώνως μὲ τὰς ἐντολὰς ποὺ λαμβάνουν. Αὐτὰ τὰ σατανικὰ ἐφευρήματα καὶ αἱ διατυπώσεις θὰ ἀποτελέσουν πάνισχυρον ὅπλον ὅλων αὐτῶν, ποὺ φθονοῦν θανάσιμα τὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς Ἕλληνας. Οὕτω θὰ πιστέψουν οἱ κακοὶ γείτονές μας καὶ ἐν γένει οἱ λαοὶ ἀνὰ τὴν Ὑφήλιον, ὅτι δῆθεν τὸ Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων ἐγεννήθη μετὰ τὸ 1821, ἐνῷ τὸ βουλγαρικὸν ἔθνος κ.λπ. γειτονικά μας ἔθνη προηγοῦνται αἰῶνες τῶν Ἑλλήνων.
Εἶναι δὲ μέγιστον αἶσχος, ἡ Ἐθνικὴ Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος νὰ γίνεται χορηγὸς εἰς τοιαύτας σατανικὰς διαστρευλώσεις τῆς ἱστορίας μας.
4. Ἄπειρα τοιαῦτα παραδείγματα παραλείπομεν λόγῳ ἐλλείψεως χρημάτων καὶ ὡς ἐκ τούτου χώρου.
ΑΗΘΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΙΕΡΑΤΕΙΟΥ
ΤΟΥ ΜΑΝΤΕΙΟΥ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ
1. Ἐδῶ δὲν θὰ ἀναπτύξωμεν διεξοδικῶς τὴν σύνθεσιν τοῦ δελφικοῦ ἱερατείου, οὔτε τῶν πολιτικῶν του καὶ ἰδεολογικῶν του τάσεων, ὅμως εἰς τὰς ὀλίγας γραμμὰς ἐπιβάλλεται νὰ σχηματίσωμεν ἰδέαν τῶν ἀφαντάστων ἀντιθέσεων καὶ ἀνομιῶν μέσα εἰς τὰς ὁποίας ἔδρα τὸ πανίσχυρον ἐκεῖνο «βατικανόν» τῆς τότε ἐποχῆς…
2. Ἡ μεγάλη ἀντιφατικὴ συμπεριφορὰ τοῦ ἱερατείου εἶναι ἡ ἀκόλουθος. Ἐνῷ ἐθεωρεῖτο τυπικῶς ἀκοίμητος φρουρὸς τῆς ἑλληνικῆς ἑνότητος καὶ ὁ προορισμός του ἦτο νὰ διακονῇ τὸ ἀνώτατον δικαστήριον τῶν Ἑλλήνων καὶ μόνον, δηλαδὴ τὸ συνέδριον τῶν Ἀμφικτυόνων, παραδόξως διετήρει ἤδη ἀπὸ τὸν 7ον π.Χ. αἰῶνα σχέσεις, μυστικὰς καὶ ὑπογείας διασυνδέσεις μὲ ὅλα τὰ ἄλλα ἱερατεῖα τοῦ κόσμου, ὡς π.χ. τὸ Αἰγυπτιακόν, κατόπιν τῶν Χαλδαίων, τῆς Νινευὶ καὶ τῆς Βαβυλῶνος καὶ κυρίως μὲ τὸ περσικὸν.
3. Πρωταρχικὸς σκοπὸς τοῦ μαντείου ἦτο, ὅτι ἔπρεπε νὰ παίζῃ τὸν ρόλον τοῦ εἰρηνοποιοῦ καὶ νὰ καθησυχάζῃ τὰς ἀντιμαχομένας παρατάξεις τῶν διαφόρων πόλεων τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἐξωτερικοῦ, διὰ νὰ ἀποφεύγωνται οἱ ἀλληλοσπαραγμοὶ καὶ αἱ καταστροφαί. Ἐν τούτοις, ὅπως οἱ διάφοροι ἱστορικοὶ ἐκτενέστατα ἀναφέρουν, «ἔχυνε λάδι εἰς τὴν φωτιά» καὶ παρεκίνει τὰς διαφόρους παρατάξεις, ὥστε νὰ ἀλληλοσπαράζωνται. Ἀναλόγως τῆς ποσότητος τῶν χρυσῶν ταλάντων, τὸ ραδιοῦργον ἱερατεῖον ὑπαγόρευεν εἰς τὰς μάντεις (μάντισσες), ποῖον χρησμὸν νὰ ἐκφωνήσουν καὶ συνήθως οἱ χρησμοί των ἦσαν διφορούμενοι…
4. Ἐπὶ παραδείγματι, ὁ βασιλεὺς τῆς Σπάρτης Κλεομένης συμμαχεῖ μετὰ τοῦ Λεωτυχίδου, πολιτικοῦ ἐχθροῦ τοῦ ἑτέρου βασιλέως τῆς Σπάρτης, Δημαράτου, καὶ παντοιοτρόπως ἐνεργεῖ διὰ τὴν καθαίρεσιν τοῦ Δημαράτου ἀπὸ τὸ βασιλικὸν ἀξίωμα. Σκηνοθετεῖται ὁλόκληρος σκευωρία, διὰ νὰ παρουσιάσουν τὸν Δημάρατον ὡς νόθον υἱὸν τοῦ πατρός του, Ἀρίστωνος, καὶ τοιουτοτρόπως νὰ παρουσιασθῇ ὡς ἀνάξιος τοῦ βασιλικοῦ ἀξιώματος. Ἐπειδὴ ὅμως ἦτο δυσκολώτατον νὰ τὸ ἀποδείξουν, οἱ σκευωροὶ ἐπενόησαν νὰ εὕρουν κάποιον νὰ τὸ ἐπιβεβαιώσῃ. Ἀδυνατοῦντες νὰ εὕρουν ψευδομάρτυρα ἔπεισαν τὴν κοινὴν γνώμην ὅτι εὑρέθη «κάποιος» καὶ αὐτὸς ἦτο τὸ μαντεῖον τῶν Δελφῶν!
5. Τοιουτοτρόπως, τὸ ἱερατεῖον τοῦ μαντείου τῶν Δελφῶν κατώρθωσε νὰ ἑδραιώσῃ τὸν ἀνίκανον καὶ πολεμοχαρῆ βασιλέα τῶν Σπαρτιατῶν Κλεομένην καὶ νὰ ἐξουθενώσουν τὸν εἰρηνοποιὸν βασιλέα Δημάρατον, ἐξαναγκαζομένου τοῦ Δημαράτου νὰ καταφύγῃ εἰς τὴν αὐλὴν τῶν Περσῶν.
6. Βασικὸς σκοπὸς τῆς πολιτικῆς τοῦ ἱερατείου τοῦ μαντείου τῶν Δελφῶν ἦτο ἀφ᾿ ἑνὸς μὲν νὰ προσαρμόζεται πρὸς τὴν καθολικὴν ψυχολογίαν τῶν Ἑλλήνων τῶν διαφόρων πόλεων τῆς Ἑλλάδος, ὅπου ἦτο ξεκάθαρον τὸ πνεῦμα καὶ ἡ προσπάθεια πρὸς μίαν ἐθνικὴν ἑνότητα, καὶ ἀφ᾿ ἑτέρου ἡ συνεχὴς φροντὶς διὰ τὴν διατήρησιν τῆς ἐθνικῆς ἑνότητος. Ὅμως οἱ μυσταγωγοὶ καὶ οἱ ἱεροφάνται τῶν Δελφῶν εἰς αὐτὴν τὴν περίπτωσιν τῆς ἐθνικῆς ἑνότητος τῶν Ἑλλήνων, θὰ ἔχαναν ἀσφαλῶς τὸ μονοπώλειον τῆς ἐξουσίας των, τὸ ὁποῖον θὰ περιήρχετο, φυσικῷ τῷ λόγῳ, εἰς τὸ ἐθνικὸν ἑνιαῖον κράτος τῶν Ἑλλήνων. Ἐὰν τὸ ἱερατεῖον ἐνήργει τοιουτοτρόπως καὶ δὲν ἐραδιουργοῦσε, θὰ ἔπρεπε νὰ συντρίψῃ τὸν Κλεομένην καὶ νὰ ὑποστηρίξῃ τὸν διαβαλλόμενον Δημάρατον καὶ δὲν θὰ τὸν ἐξηνάγκαζε νὰ διαδραματίσῃ ρόλον προδότου πλησίον τοῦ μεγάλου βασιλέως τῶν Περσῶν. Πλὴν ὅμως, τὸ μαντεῖον τῶν Δελφῶν ἤσκει μίαν πολιτικήν, τὴν οἰκονομικήν, ἡ ὁποία μετὰ τῆς ἰδεολογικῆς καὶ πολιτικῆς τοιαύτης ἀπετέλει τὸν τρίτον ἰσχυρὸν πόδα τοῦ συμβολικοῦ τρίποδος, ἀπὸ τὸ ὁποῖον μία μυστηριώδης προσωπικότης, ἡ Πυθία, ἐκυβέρνα τὰς καρδίας καὶ τὰς συνειδήσεις τῶν λαϊκῶν στρωμάτων ὁλοκλήρου τῆς Ἑλλάδος…
7. Τὴν λίαν εὐαίσθητον χορδὴν τῆς οἰκονομικῆς αὐτῆς πολιτικῆς ἔδειξεν καταλλήλως ὁ Κλεομένης προφανῶς διὰ τοῦ Κόβωνος, σημαντικοῦ παράγοντος εἰς τοὺς Δελφούς, ὁ ὁποῖος μετέπεισεν ἤ καλλίτερον ὑπαγόρευσεν εἰς τὴν μάντιν Περίλλα, ἡ ὁποία παρίστανε τὴν Πυθίαν, αὐτά, τὰ ὁποῖα ἐζήτουν ὁ Κλεομένης καὶ οἱ ὑπογείως δρῶντες Πέρσαι. Βεβαίως, αἱ προσφοραὶ καὶ αἱ ἀφιερώσεις τῶν μυριάδων προσκυνητῶν ἔπρεπε νὰ συρρέουν συνεχῶς. Πρὸς τοῦτο ἐπ᾿ οὐδενὶ λόγῳ ἐπετρέπετο νὰ φανῇ ὅτι ἡ Πυθία ἀπεφαίνετο τῇ ὑποτροπῇ τοῦ ἱερατείου, εἰς τὰ θησυροφυλακεῖα τοῦ ὁποίου ἔρρεον ἀφθόνως αἱ προσφοραὶ καὶ αἱ ἀφιερώσεις τῶν προσκυνητῶν!!!
8. Πρὸ τῆς ἐκστρατείας τῶν Περσῶν καὶ τῆς ἥττης των εἰς τὸν Μαραθῶνα, ἐγνωστοποιήθη ἡ εἴδησις τῆς ἐκστρατείας τῶν Περσῶν καὶ τῶν συμμάχων των ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος. Τὸ ραδιοῦργον ἱερατεῖον ὑπελόγιζεν καὶ τὰς δύο ἐκβάσεις τοῦ πολέμου, τόσον εἰς τὴν ἐπιτυχῆ ἐκστρατείαν τῶν Περσῶν καὶ τῶν συμμάχων των καὶ τοιουτοτρόπως νὰ ἀναρριχηθῇ ἡ ἐγκαθίδρυσις τοῦ Ἱππίου, ὅσον καὶ εἰς τὴν ἀποτυχίαν τῆς περσικῆς ἐκστρατείας ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος. Εἰς τοὺς χρησμοὺς τοῦ μαντείου τῶν Δελφῶν ἀνεφέροντο ἀμφότεραι αἱ δυνατότητες. Τὸ μαντεῖον τῶν Δελφῶν ἦτο ἀπολύτως πεπεισμένον, ὅτι θὰ ἐπετύχαινεν ἡ ἐκστρατεία τῶν Περσῶν καὶ θὰ ἀνερριχεῖτο ὁ Ἱππίας εἰς τὴν ἐξουσίαν. Ὁ Ἱππίας ὅμως, ἦτο τελείως ἀνεπιθύμητος εἰς τοὺς Ἀθηναίους. Οἱ Πέρσαι ἡγέται ἤλπιζον νὰ συνεργασθοῦν μὲ τὴν Σπάρτην, διότι οἱ Σπαρτιᾶται ἐμφοροῦντο ἀπὸ τὸ ἴδιον αὐταρχικὸν καὶ αὐστηρὸν ἀντιδημοκρατικὸν πολίτευμα. Ἀκόμη καὶ ἐὰν ἀπετύγχανεν ἡ ἐκστρατεία τῶν Περσῶν, τότε τὸ μαντεῖον τῶν Δελφῶν θὰ συνειργάζετο μὲ τὸν Δημάρατον καὶ οἱ Σπαρτιᾶται θὰ ἐκυριάρχουν ἐφ’ ὅλης τῆς Ἑλλάδος. Ὅμως προφανῶς τὸ ἱερατεῖον ἔλαβεν ἀμύθητα ποσὰ ἀπὸ τοὺς Πέρσας καὶ ἐτάχθη ὑπὲρ τοῦ Κλεομένους καὶ ἐναντίον τοῦ Δημαράτου. Διότι οἱ ἴδιοι οἱ Ἀθηναῖοι εἶχον ἀναγκασθῆ νὰ δεχθοῦν τὴν ἀρχηγίαν τῶν Σπαρτιατῶν. Διαβλέποντες οἱ Ἀθηναῖοι τὸν μέγιστον ἐπερχόμενον κίνδυνον ἀπὸ τὴν πανίσχυρον στρατιὰν τῶν Περσῶν-Μηδῶν, ἀπέστειλαν εἰς τὴν Σπάρτην τὸν δρομέα Φειδιππίδην, τὸν «ἡμεροδρόμον», εἰς τὸν ὁποῖον εἶχον μεγαλυτέραν ἐμπιστοσύνην ἀπὸ ὅ,τι εἰς ἕνα ἔφιππον ἀγγελιοφόρον, διὰ νὰ τοὺς ζητήσουν νὰ σπεύσουν νὰ ἀποστείλουν δύναμιν. Μὲ τὴν δικαιολογίαν τῶν θρησκευτικῶν των ἑορτῶν, κατέφθασαν οἱ Σπαρτιᾶται μετὰ τὴν κοσμοσωτήριον νίκην τῶν Ἀθηναίων εἰς τὸν Μαραθῶνα.
ΑΙ ΝΙΚΑΙ
1. Οἱ Μῆδοι-Πέρσαι καὶ ἀπὸ τὴν πρωτεύουσαν Σούσα λαμβάνουν αὐτοπροσώπως ἐντολὰς ἀπὸ τὸν μέγαν βασιλέα Δαρεῖον νὰ ἐκστρατεύσουν ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος καὶ νὰ τιμωρήσουν τοὺς Ἀθηναίους καὶ τοὺς Ἐρετριεῖς, λόγῳ τῆς συμμετοχῆς των εἰς τὴν ἐπανάστασιν τῶν Ἰώνων καὶ νὰ ὑποτάξουν καὶ τὰς ἑλληνικὰς νήσους καὶ πόλεις, ποὺ δὲν προσέφερον «γῆ καὶ ὕδωρ» καὶ νὰ ἐγκαταστήσουν τὸν Ἱππίαν εἰς τὰς Ἀθήνας μὲ Πέρσας συμβούλους. Ἐπολέμησαν περίπου 10.000 Ἀθηναῖοι ὑπὸ τὸν Μιλτιάδη, 1.000 Πλαταιεῖς καὶ τινὲς ἄλλοι μὲ 200 τριήρεις. Αἱ περσικαὶ δυνάμεις ἀνήρχοντο εἰς 100.000 πεζικόν, 10.000 ἱππεῖς καὶ 600 τριήρεις μέ «πεζοναύτας», δηλαδὴ οἱ ναῦται νὰ εἶναι εἰς θέσιν νὰ ἀποβιβάζωνται καὶ νὰ πολεμοῦν εἰς τὴν ξηράν ὑπὸ τὰς διαταγὰς τῶν στρατηγῶν Ἀρταφέρνη καὶ Δάτιδος. Ἕν μεγάλο ἐμπόδιον καὶ μειονέκτημα διὰ τοὺς Ἀθηναίους ἦτο, ὅτι καθημερινῶς ἤλλαζον οἱ στρατηγοί. Τελικῶς τὴν σωτήριον λύσιν ἔδωσεν ὁ νουνεχὴς Ἀφιδναῖος Καλλίμαχος, ὁ ὁποῖος προέτεινε νὰ ἀκολουθηθοῦν αἱ συμβουλαὶ τοῦ μεγαλοφυοῦς Στρατηγοῦ Μιλτιάδου, ὁ ὁποῖος, μετὰ τὴν ὑποδούλωσιν τῆς Θράκης ὑπὸ τῶν Περσῶν, ἔσπευσεν μὲ τὰ ἐξωπλισμένα πλοῖα του εἰς τὰς Ἀθήνας καὶ ἀνέθεσεν τὴν πολυτιμοτάτην πολεμικὴν ἐμπειρίαν του, τὰ πλοῖα καὶ τὸ πλήρωμα εἰς τὴν διάθεσιν τῶν Ἀθηναίων. Ὁ μεγαλοφυὴς Στρατηγὸς Μιλτιάδης ἐπέμενεν, ἡ ἀμυντικὴ στάσις τῶν Ἑλλήνων εἰς τὸν Μαραθῶνα νὰ μετατραπῇ εἰς ἐπιθετικήν. Τοιουτοτρόπως κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς ἀρχηγίας του, τὴν αὐγὴν τῆς 17ης τοῦ μηνὸς Μεταγειτνιῶνος (δηλαδὴ τὴν 12ην Σεπτεμβρίου συμφώνως μὲ τὸ νέον ἡμερολόγιον) τοῦ 490 π.Χ. ἐπέτυχεν νὰ κατατροπωθοῦν οἱ Πέρσαι καὶ πανικόβλητοι νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὰ πλοῖα των, διὰ νὰ σπεύσουν νὰ καταλάβουν τὴν ἀνυπεράσπιστον Ἀθήνα.
2. Οἱ κατάσκοποι τῶν Περσῶν-Μήδων ἀπὸ τὸ Πεντελικὸν Ὄρος καθωδήγουν τὸν περσικὸν στόλον μὲ καθρεπτισμοὺς νὰ προχωρῇ πρὸς τὸ Σούνιον καὶ ἐν συνεχείᾳ πρὸς τὸ Φάληρον.
3. Ὁ μεγαλοφυὴς Στρατηγὸς Μιλτιάδης διέγνωσε τὸν ὕψιστον κίνδυνον, ποὺ διήρχοντο αἱ Ἀθῆναι. Παρ’ ὅλον ὅτι οἱ στρατιῶται ἦσαν κουρασμένοι καὶ ἔπρεπε νὰ περισυλλέξουν καὶ νὰ τιμήσουν τοὺς πεσόντας καὶ νὰ πάρουν καὶ τὰ λάφυρα τοῦ πολέμου, ἐν τούτοις ἀνέθεσεν τοῦτο εἰς τὸν δίκαιον Ἀριστείδη, τὸν ἀρχηγὸν τῆς φυλῆς τῶν ἀριστοκρατῶν, ἡ ὁποία εἶχε ἀποδεκατισθῇ κατὰ τὴν μάχην τοῦ Μαραθῶνος, διότι ἦτο ἐγνωσμένως ἀπὸ φίλους καὶ ἐχθρούς, ὡς ἀπολύτως ἔντιμος καὶ δίκαιος. Οἱ δὲ ἄλλοι ὁπλῖται, παρ᾿ ὅλον ὅτι ἦσαν μὲ τὸν βαρὺν ὁπλισμόν των, ὡσὰν δρομεῖς, ἔσπευσαν νὰ ἔλθουν νὰ ἀντιμετώπισουν τοὺς Πέρσας καὶ νὰ προστατεύσουν τὰς Ἀθήνας.
4. Ἔκπληκτοι οἱ Πέρσαι μὲ τὴν θέαν τῶν Ἀθηναίων εἰς τὸ Φάληρον ἐτράπησαν εἰς φυγὴν καὶ τοιουτοτρόπως ἐσώθησαν ὄχι μόνον αἱ Ἀθῆναι, ἀλλὰ καὶ ὅλοι αἱ ἄλλαι νοτιοδυτικαὶ πόλεις τῆς Ἑλλάδος καὶ αὐτῆς τῆς Εὐρώπης.
5. Τὰ ἐπινίκεια τῆς ἡρωικῆς νίκης τοῦ Μαραθῶνος ἑορτάζονται μέχρι καὶ σήμερον. Ἐφέτος ἡ ἐπέτειος τῶν 2.500 ἐτῶν ἑορτάσθη τόσον ὑποτονικά, ποὺ ἐὰν ἔλειπεν ὁ Μαραθώνιος ἀγών, θὰ ἦτο καλλίτερον νὰ μὴ ἐλάμβανε χώραν ὁ ἑορτασμὸς τῆς ἐπετείου…
6. Διὰ νὰ μὴ παρεξηγηθῇ ὁ πανάξιος ἥρως Στρατηγὸς Μιλτιάδης, ὁ ὁποῖος λίαν εὐφυῶς ἐτάχθη ἐναντίον τοῦ ἱερατείου τῶν Δελφῶν, εὐχαρίστησε τὴν ὡς θεὰν πιστευμένην Ἄρτεμιν, ποὺ πρὸς τιμὴν της ἔκτισε καὶ ναὸν τῆς Ἀρτέμιδος εἰς τὰς Ἀθήνας διὰ νὰ πραγματοποιήσῃ τὴν ὑπόσχεσίν του νὰ θυσιασθοῦν εἰς τὴν Ἄρτεμιν τόσες αἶγες, ὅσοι νεκροὶ θὰ ἔπιπτον εἰς τὴν μάχην τοῦ Μαραθῶνος.
7. Οἱ ἀρχαῖοι ἡμῶν πρόγονοι ἐπίστευον καὶ ἐπραγματοποίουν τὰς ὑποσχέσεις τῶν ἡρωικῶς ἀγωνισθέντων καὶ δὲν ἠνείχοντο τὴν ἀγρίαν ἐκμετάλλευσιν τοῦ σκοτεινοῦ ἱερατείου τοῦ Μαντείου τῶν Δελφῶν.
8. Οἱ σημερινοί ὅμως, ἰθύνοντες, ὄχι μόνον δὲν συνειδητοποιοῦν ἐπιτακτικὴν τὴν ἀνάγκην πραγματοποιήσεως τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους τοῦ θρυλικοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ καὶ τῶν ἄλλων ἡρώων τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας, ἀλλὰ καί, ὡς ἐνσυνείδητα ἤ ἀσυνείδητα ὄργανα τῶν καταχθονίων σκοτεινῶν δυνάμεων, συστηματικῶς πλειοδοτοῦν εἰς τὸν κατακρημνισμὸν καὶ εὐτελισμὸν ὅλων τῶν πνευματικῶν ἀξιῶν τῆς φυλῆς μας. Ἀντὶ τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους πασχίζουν, ἀκόμη καὶ εἰς τὴν σημερινὴν μεγίστην οἰκονομικὴν κρίσιν , ποὺ μᾶς ἔφεραν εἰς τὸ χεῖλος τῆς ἀβύσσου, νὰ ἀναγράφουν εἰς τὸν κρατικὸν προϋπολογισμὸν 80.000.000 εὐρὼ διὰ νὰ κάμνουν τέμενος.
Ὁποῖον μέγιστον αἶσχος τῶν ἀνεγκεφάλων πολιτικῶν μας καὶ τῶν δοτῶν ψευδοδιανοουμένων, οἱ ὁποῖοι προβάλλουν συνεχῶς καὶ συστηματικῶς τὰς ἀνθελληνικὰς καὶ ἀντιχριστιανικὰς θέσεις καὶ ἀπόψεις, ποὺ τοὺς μεθοδεύουν αἱ καταχθόνιαι σκοτειναὶ δυνάμεις!!!
9. Εὐτυχῶς ποὺ εἴχαμε τοὺς ὀξυδερκεστάτους ἐνδόξους προγόνους μας, τὸν Στρατηγὸν Μιλτιάδη καὶ τὸν μετέπειτα Θεμιστοκλῆ, οἱ ὁποῖοι ἠναντιώθησαν πρὸς τοὺς σατανικοὺς χρησμούς, ποὺ ὑπηγόρευεν τὸ ἱερατεῖον εἰς τὸ δυστυχισμένον πλάσμα, τὴν Πυθίαν, καὶ λίαν εὐφυῶς δὲν ἐβασίσθησαν οὔτε ἐπίστευσαν εἰς τοὺς λίαν καταστρεπτικοὺς χρησμοὺς τῶν τότε σκοτεινῶν δυνάμεων, τοῦ ἱερατείου τῶν Δελφῶν.
Οἱ Πέρσαι, μὴ ἐφησυχασθέντες ἀπὸ τὸ τρόπαιον τοῦ Μιλτιάδου καὶ τῶν ἄλλων συμμαχητῶν προπαρεσκεύασαν πολλαπλάσιον πεζικὸν στρατόν, ἱππεῖς καὶ πλοῖα, διὰ νὰ ἐπανέλθουν καὶ νὰ ὑποδουλώσουν τὴν Ἑλλάδα.
Πλὴν ὅμως, οἱ τριακόσιοι τοῦ Λεωνίδα καὶ ἡ κοσμοσωτήριος Ναυμαχία τῶν Ἑλλήνων κατὰ Περσῶν καὶ ὅλων τῶν συμμάχων των εἰς τὴν Σαλαμῖνα ἔσωσαν καὶ πάλιν ὄχι μόνον τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ ὁλόκληρον τὴν Δύσιν.
Αφήστε μια απάντηση