1. Ὁ Μοχάντας Καραμτσάντ Γκάντι (γνωστὸς καὶ ὡς Μαχάτμα, ποὺ εἰς τὰ σανσκριτικὰ σημαίνει Μεγάλη Ψυχή- Γκάντι) ἦτο Ἰνδὸς πολιτικός. Ἔπαιξεν τὸν σπουδαιότερον ρόλον διὰ τὴν ἰνδικὴν ἀνεξαρτησίαν, ἐμπνευστὴς τῆς μεθόδου παθητικῆς ἀντιστάσεως χωρὶς τὴν χρῆσιν βίας ἔναντι τῶν καταπιεστῶν.
Διὰ τὸν ἀσκητικόν του βίον κατέστη σύμβολον τοῦ 20οῦ αἰῶνος.
2. Αἱ ρήσεις του εἶναι παροιμιώδεις.
Μεταξὺ τῶν ἄλλων ἐπρέσβευεν ὅτι οἱ ἄνθρωποι δὲν πρέπει νὰ ἔχουν:
α) Πλοῦτον ἄνευ μόχθου
β) Ἀπόλαυσιν ἄνευ συναισθήματος
γ) Ἐμπόριον ἄνευ ἤθους
δ) Γνῶσιν ἄνευ χαρακτῆρος
ε) Ἐπιστήμη ἄνευ ἀνθρωπισμοῦ
στ)Λατρείαν ἄνευ θυσίας
ζ) Πολιτικὴν ἄνευ ἀρχῶν.
3. Αἱ ἀρχαί του δύνανται νὰ συνοψισθοῦν:
α) «Πρέπει ἐσὺ νὰ ἀποτελῇς τὴν ἀλλαγή, ποὺ θέλεις νὰ ἰδῇς εἰς τὸν κόσμον».
Ἐὰν ἀλλάξῃς τὸν ἑαυτόν σου, θὰ ἀλλάξῃς τὸν κόσμον σου. Ἐὰν ἀλλάξῃς τὸν τρόπον σκέψεώς σου, τότε θὰ ἀλλάξουν οἱ ἐνέργειές σου, ἀλλὰ καὶ τὸ πῶς αἰσθάνεσαι.
β) «Κανεὶς δὲν ἠμπορεῖ νὰ μὲ πειράξῃ χωρὶς τὴν ἄδειάν μου».
Τὸ τί νιώθεις καὶ τὸ πῶς ἀντιδρᾶς σὲ κάτι, εἶναι πάντα ἰδική σου ἐπιλογή.
γ) «Ὁ ἀδύναμος δὲν ἠμπορεῖ ποτὲ νὰ συγχωρήσῃ. Ἡ συγχώρεσις εἶναι τὸ χαρακτηριστικὸν τοῦ ἰσχυροῦ».
Τό «ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ» ἠμπορεῖ νὰ ὁδηγήσῃ μόνον εἰς τὸ νὰ τυφλωθῇ ὅλος ὁ κόσμος.Τὸ νὰ καταπολεμᾶς τὸ κακὸν μὲ κακὸν δὲν πρόκειται νὰ σὲ βοηθήσῃ. Ἔχεις συνειδητοποιήσει ὅτι μὲ τὸ νὰ συγχωρῇς καὶ νὰ ξεχνᾶς τὸ παρελθόν, θὰ προσφέρῃς σὲ ἐσένα καὶ τοὺς γύρω σου μίαν μεγάλην ὑπηρεσίαν ; Τὸ νὰ σπαταλᾶς τὸν χρόνον σου εἰς ἀρνητικὰς ἐμπειρίας, ἀπὸ τὴν στιγμὴν ποὺ ἔχεις πάρει ὅλα τὰ μαθήματα ἀπὸ αὐτάς, δὲν θὰ σοῦ προσφέρῃ τίποτα.
δ) «Δὲν θέλω νὰ προβλέπω τὸ μέλλον. Εἶμαι ἀφοσιωμένος εἰς τὴν παροῦσαν στιγμήν».
Ὁ Θεὸς δὲν μοῦ ἔδωσεν τὸν ἔλεγχον τῆς ἑπομένης στιγμῆς, ἀλλὰ αὐτῆς.Ὁ καλλίτερος τρόπος διὰ νὰ ξεπεράσῃς τὴν ἐσωτερικὴν ἀντίστασιν, ποὺ συχνὰ σὲ σταματᾶ ἀπὸ τὴν ἀνάληψιν δράσεως, εἶναι νὰ μείνῃς εἰς τὸ παρόν, ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερον καὶ νὰ εἶσαι δεκτικός. Γιατί ; Ἐπειδή, ὅταν ζῇς εἰς τὸ παρόν, δὲν ἀνησυχεῖς διὰ τὴν ἑπόμενην στιγμήν, ποὺ οὕτως ἢ ἄλλως δὲν ἠμπορεῖς νὰ ἐλέγξῃς.
ε) «Μία οὐγκιὰ δράσεως ἀξίζει περισσότερον ἀπὸ ἕναν τόννον διδασκαλίας».
Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι καταφεύγουν εἰς τὴν διδασκαλίαν καὶ ἐπαναπαύονται νομίζοντες ὅτι τοιουτοτρόπως προοδεύουν. Τὰ βιβλία προσφέρουν γνῶσιν, ἡ δρᾶσις ὅμως τὴν μεταφράζει εἰς κατανόησιν.
στ) «Εἶναι ἀνόητον νὰ εἶσαι πολὺ σίγουρος διὰ τὴν σοφίαν σου. Εἶναι ὑγιὲς νὰ ὑπενθυμίζῃς εἰς τὸν ἑαυτόν σου ὅτι καὶ οἱ ἰσχυρότεροι ἠμπορεῖ νὰ ἀποδυναμωθοῦν καὶ οἱ σοφώτεροι ἠμπορεῖ νὰ σφάλλουν».
Ὅταν θεοποιῇς ἀνθρώπους, συχνὰ ἀρχίζεις νὰ αἰσθάνεσαι ὅτι δὲν θὰ ἠμποροῦσες ποτὲ νὰ πετύχῃς παρόμοια κατορθώματα.
Εἶναι σημαντικὸν νὰ θυμάσαι ὅτι καὶ αὐτοὶ εἶναι ἀνθρώπινα πλάσματα, ὅπως ἐσύ, ἀσχέτως μὲ τὸ τί ἔχουν καταφέρει.
ζ) «Πρῶτα θὰ σὲ ἀγνοήσουν, μετὰ θὰ γελάσουν μὲ ἐσένα, μετὰ θὰ σὲ πολεμήσουν, καὶ τότε κέρδισες».
Νὰ εἶναι ἀνθεκτικὸς εἰς τὰς ὑπονομεύσεις, ποὺ σοῦ στήνει ὁ ἴδιος σου ὁ ἑαυτός. Ἀνακάλυψε αὐτό, ποὺ πραγματικὰ θέλεις νὰ κάνῃς καὶ τότε θὰ εὕρῃς καὶ τὸ ἐσωτερικὸν κίνητρον, διὰ νὰ συνεχίσῃς.
η) «Βλέπω μόνον τὰς ἀρετὰς τῶν ἀνθρώπων. Ἐφ’ὅσον δὲν εἶμαι ἀλάθητος, δὲν θὰ ἀναλύσω τὰ λάθη τῶν ἄλλων».
Ὅλοι ἔχουμε κάτι καλὸν μέσα μας. Ἄν στοχεύῃς εἰς τὴν βελτίωσιν, τότε εἶναι χρήσιμον νὰ ἐπικεντρώνεσαι εἰς τὰς καλὰς πλευρὰς τῶν ἀνθρώπων.Ὅταν ἑστιάζῃς εἰς τὰ θετικὰ στοιχεῖα τῶν ἄλλων, ἔχεις ἀκόμη ἕν κίνητρον, διὰ νὰ τοὺς βοηθήσῃς. Μὲ τὸ νὰ βοηθᾶς τοὺς ἄλλους δὲν κάνεις μόνον τὴν ἰδικήν των ζωὴν καλλλίτερην. Μὲ τὸν καιρὸν παίρνεις πίσω ὅ,τι ἔδωσες, ἐνῷ οἱ ἄνθρωποι, ποὺ ἐβοήθησες, τείνουν περισσότερον νὰ βοηθήσουν ἄλλα ἄτομα. Ἔτσι, ὅλοι μαζί, δημιουργεῖτε μία θετικὴ ἀλλαγή, ποὺ δυναμώνει.
θ) «Εὐτυχία εἶναι ὅταν αὐτά, ποὺ σκέπτεσαι, αὐτά ποὺ λὲς καὶ αὐτά ποὺ κάνεις εὑρίσκονται εἰς ἁρμονίαν μεταξύ τους»
Ὅταν εἶσαι ἀληθινός, δὲν χρειάζεται νὰ ἀποδείξῃς τίποτα, διότι ἡ γλῶσσα τοῦ σώματός σου καὶ ὁ τόνος τῆς φωνῆς σου -τὰ ὁποῖα κάποιοι λέγουν ὅτι εἶναι τὸ 90% τῆς ἐπικοινωνίας- εἶναι συντονισμένα μὲ τὰς σκέψεις σου.
ι) «Ἡ συνεχὴς ἀνάπτυξις εἶναι ὁ νόμος τῆς ζωῆς. Αὐτός, ποὺ προσπαθεῖ νὰ διατηρήσῃ τὰ δόγματά του, διὰ νὰ φαίνεται συνεπὴς εἰς τοὺς ἄλλους, ὁδηγεῖ τὸν ἑαυτόν του εἰςλάθος δρόμον».
Ὑπάρχουν φοραί, ποὺ εἶσαι ἀσυνεπὴς ἢ ποὺ δίδεις τὴν ἐντύπωσιν, πὼς δὲν γνωρίζεις τί κάνεις. Αὐτὸ εἶναι προτιμώτερον ἀπὸ τὸ νὰ προσπαθῇς νὰ διατηρῇς παλαιὰς ἀπόψεις, ποὺ γνωρίζεις ὅτι εἶναι λανθασμέναι, ἀπὸ φόβον νὰ μὴ σὲ κρίνουν οἱ ἄλλοι.
Μὴ τὸ κάνῃς. Πρέπει νὰ ἐπιλέγῃς νὰ ἀναπτύξῃς τὴν σκέψιν σου καὶ νὰ ἐξελίσσεσαι.
Αφήστε μια απάντηση