Ἀπὸ τὸ Δελτίον Τύπου τῶν διοργανωτῶν
Μὲ αὐτὸν τὸν τίτλον ἐπραγματοποιήθη τὴν 17 Φεβρουαρίου 2013 ἑορταστικὴ ἐκδήλωσις εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν Κοιμήσεως Θεοτόκου Χρυσοσπηλαιωτίσσης Αἰόλου 60 Ἀθήνα.
Μία ἐκδήλωσις, ἡ ὁποία θὰ μείνῃ εἰς τὴν ἱστορίαν διὰ τὸ πρωτοποριακόν περιεχόμενόν της, τὸ πλούσιον ὀπτικοακουστικὸν ὑλικόν, τὰ μοναδικὰ κείμενα καὶ τὰ σπάνια ἄσματα.
Οἱ 350 παρευρισκομένοι, οἱ ὁποῖοι ἐγέμισαν τὸν Ἱστορικὸν Ναὸν καὶ ἡ πληρότης καὶ ἡ συγκίνησις ποὺ ἀπεκόμισαν μαρτυροῦν τὴν ἀρτιότητα τῆς ἐκδηλώσεως. Μέσῳ μιᾶς συντόμου περιηγήσεως εἰς κάθε σημεῖον τῆς ἑλληνικῆς γῆς ἀνεβίωσαν οἱ Ἅγιοί της χώρας μας, διὰ νὰ συμπεράνωμε, ὅτι Η ΕΛΛΑΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟ ΚΑΤΑΛΗΨΙΝ ΑΓΙΩΝ.
Τὸν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος κκ. Ἱερώνυμον Β΄ ἐξεπροσώπησεν ὁ Παν/τος π. Χρυσοτόμος Παπαθανασίου Ἱεροκύρηξ τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν καὶ Διευθυντὴς τοῦ Ἰδιαίτερου Γραφείου τοῦ Ἀρχιεπίσκοπου, ἐνῷ προσῆλθεν καὶ ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Θαυμακοῦ π.Ἰάκωβος Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Πετράκη, οἱ ὁποῖοι καὶ ἔκλεισαν τὴν ἐκδήλωσιν ἐπαινῶντες διὰ τὸ ἐξαιρετικὸν νεανικὸν ἔργον ποὺ ἐπιτελεῖται εἰς τὸν Ἱστορικὸν αὐτὸν Ναὸν, ὁ ὁποῖος δὲν ἔχει οὔτε ἕνα ἐνορίτην.
Τὴν ἐκδήλωσιν έτίμησαν μὲ τὴν παρουσίαν των, ἐκτὸς τῶν ἄλλων ἱερεῖς, δικαστικοί, ἐκπρόσωποι χριστιανικῶν περιοδικῶν, ραδιοφωνικοὶ παραγωγοί, ἐκπρόσωποι κομμάτων, ἐκπαιδευτικοὶ καὶ πολλοὶ νέοι.
Εἰσήγησις ὑπὸ τῆς Πρεσβυτέρας Σοφίας Ἀττάρτ
Δευτερονόμιον: « Ὅταν διεμέριζε ἔθνη ὁ Ὕψιστος ἔστησεν ὅρια ἐθνῶν»
Πανοσιολογιώτατε ἐκπρόσωπε τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν π. Χρυσόστομε, Θεοφιλέστατε Ἅγιε Θαυμακοῦ, Καθηγούμενε τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Πετράκη π.Ἰάκωβε, Αἰδεσιμολογιώτατοι , ἀγαπητοὶ χριστιανοὶ καὶ ἐσεῖς ἀγαπημένη καὶ παμφίλτατη ὁμάδα τῶν Φοιτητριὼν καὶ Ἐπιστημόνων τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ μας.
Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια τὸ ἱερὸ βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μᾶς παρουσιάζει τὸν Θεὸ νὰ χωρίζῃ τὰ ἔθνη καὶ τὸ καθένα νὰ ἔῃ τὰ ἰδικά του ὅρια.
Τοιουτοτρόπως καὶ ἡ Ἑλλάς ἔχει τὰ ἰδικά της ὅρια, ποὺ τὰ γνωρίζομε πολὺ καλὰ. Ἔχει τὶς ἰδιαιτερότητες της, τἠν ὡραιότητα, μὲ τὴν ὁποίαν τὴν ἐστόλισε τόσο πολὺ ὁ Ὕψιστος, ὥστε ὁ Γκαῖτε νὰ πῇ « ὅ,τι εἶναι ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδιὰ γιὰ τὸν ἄνθρωπο εἶναι ἡ Ἑλλάδα γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα» καὶ ὁ Ἐτιὲν Σουριῶ νὰ συμπληρώσῃ « Κάθε ἄνθρωπος γνωρίζει ὅτι ἔχει δύο πατρίδες. Ὁποιαδήποτε ὅμως καὶ ἂν εἶναι ἡ πατρίδα του ἡ ἄλλη εἶναι ἡ Ἑλλάδα, εἶναι ἡ πατρίδα τῶν πατρίδων». Μάλιστα ὁ γνωστὸς ἀκαδημαϊκὸς Μολνιὲρ ἔχει γράψει πὼς «Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἡ χώρα πού μοῦ ἀρέσει νὰ τὴν ἀποκαλῶ ἁγία γῆ» καὶ ὁ μεγάλος ἱστορικὸς Παπαρηγόπουλος ὅτι « Πνεῦμα Κυρίου ἦλθε εἰς τὴν Ἑλλάδα καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπεσκίασε αὐτήν». Χωρὶς τὴν ἐπίσκεψη αὐτὴ τῆς θείας χάριτος ἡ πατρίδα μας θὰ ἦταν ἐλλιπὴς ὅπως ὀρθὰ ἔχει εἰπωθῆ ἀπὸ τὸν Πασκὰλ « Χωρὶς τὸν Θεὸ ὅλα θὰ ἦταν ἄδεια».
Τώρα ὅμως ἡ πατρίδα μας ἡ Ἑλλάδα εἶναι γεμάτη κι ἂς τὴν παρουσιάζουν οἱ ξένοι σὰν κενὴ καὶ πτωχή. Καὶ ἐμεῖς πρέπει νὰ τὸ αἰσθανθοῦμε αὐτὸ καὶ νὰ τὸ φωνάξουμε μαζὶ μὲ τὸν Μακρυγιάννη πὼς «Ὅταν πειράξουν τὴν Πατρίδα μου καὶ τὴν Θρησκεία , θὰ μιλήσω θὰ φωνάξω».
Ἂς ἀναφωνήσουμε λοιπὸν εἰς τὴν ἐκκλησία αὐτή, εἰς τὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας ποὺ δὲν ἔχει οὔτε ἕνα ἐνορίτη, ἂς φωνάξουμε μέσῳ τῆς ἀποψινῆς ἐκδηλώσεως τῶν Φοιτητριῶν καὶ Ἐπιστημόνων καὶ ἂς διακηρύξουμε μὲ ἕνα διαφορετικὸ τρόπο πὼς ἡ χώρα μας εἶναι πλούσια , εἶναι γεμάτη γιατί τὴν ἔχουν καταλάβει οἱ Ἅγιοι, οἱ ἥρωες τῆς πίστεως ποὺ ἐθυσιάσθησαν καὶ ἐμαρτύρησαν γιὰ αὐτήν. Αὐτὴ εἶναι ἡ κατάληψις τῆς Ἑλλάδος, ἐξ οὗ καὶ ὁ τίτλος τῆς σημερινῆς μας ἐκδηλώσεως «Η ΕΛΛΑΣ ΥΠΟ ΚΑΤΑΛΗΨΙΝ», ὑπὸ κατάληψιν Ἁγίων.
Θὰ κάνουμε λοιπὸν ἀπόψε μία ἐπίσκεψιν, μία ἀνίχνευσιν κατὰ τὸν Ἅγιο Θεόδωρο τὸ Στουδίτη «Ἰχνηλατοῦντες τοὺς βίους τῶν ἁγίων». Καὶ θὰ ἀντιληφθοῦμε πὼς ὁ καθένας ἀπὸ αὐτοὺς κατὰ τὸν Ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη «ἐξουσιάζει ὁ ἕνας τὴν μία νῆσον, ὁ ἄλλος τὴν ἄλλη ἐπαρχία, τὴν κάθε πόλιν τῆς Ἑλλάδος».
Ἡ Ἑλλάδα μας λοιπὸν εἶναι ὑπὸ κατάληψιν τῶν ἁγίων της. Εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ κατέχουν κεντρικὴ θέσιν εἰς τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς Ἑλλάδος. Εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ κατὰ τὸν Ι. Χρυσόστομο «προπορεύονται καὶ φωτίζουσι ἠμᾶς». Μᾶς ἀνοίγουν δρόμο μᾶς φωτίζουν γιατί « τῶν γὰρ ἁγίων οὐχὶ τὰ ρήματα ἀλλὰ καὶ αὐτὰ τὰ πρόσωπα μᾶς δίνουν χάριτας».
Γιὰ αὐτὸ δὲν θὰ εὑρεθῆ οὔτε ἕνας τόπος τῆς Ἑλλάδος ποὺ νὰ μὴ ἔχει τὸν τοπικό του ἅγιο. Δὲν θὰ εὑρεθῆ οὔτε καὶ εἰς τὸ πλέον ἀπομακρυσμένο σημεῖο τῆς Ἑλλάδος, τόπος ποὺ νὰ μὴ ἔχῃ Ναὸ ἀφιερωμένο εἰς τὸν προστάτη του Ἅγιο. Δὲν θὰ εὑρεθῆ μέρος ποὺ νὰ μὴ ἔχῃ μεγαλοπρεπῆ ἢ ἀπέριττο ναὸ ἢ ἐρημοκλήσι ἢ ἕνα προσκυνητάρι γιὰ νὰ ξαποστάσουν οἱ ταξιδιῶτες τῆς ζωῆς. Ὅπως λέει χαρακτηριστικὰ ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος «Σὰν λιμάνι ἐτοποθέτησες μέσα στὶς πόλεις τοὺς ναούς».
Δὲν θὰ εὑρεθῆ Ἁγία Τράπεζα ποὺ νὰ μὴ φέρῃ τὰ λείψανα ὅλων τῶν τάξεων , τῶν ἁγίων, τῶν ὁσίων, τῶν ἀσκητῶν, τῶν μαρτύρων, τῶν μεγαλομαρτύρων, τῶν νεομαρτύρων, ποὺ κατὰ τὸν Ἄγ.Νικόδημο «περιφρουροῦν τὸν ναὸ καὶ τὸ λαὸ ὅλο», ὥστε νὰ ἀναφωνήσῃ ὁ Ἅγ.Ἰωαννὴς ὁ Χρυσόστομος εἰς τὸ λόγο του εἰς τὴ μάρτυρα Δροσίδα « Ὅσα οὐκ ἰσχύει πλοῦτος καὶ χρυσίον τοσούτον ἰσχύειν τὰ λείψανα τῶν μαρτύρων».
Ὅσο ὁ χρόνος μᾶς ἐπιτρέπει λοιπὸν ἀπόψε θὰ ἐπισκεφθοῦμε ὅλη τὴν Ἑλλάδα μὲ ἕνα διαφορετικὸ τρόπο. Καὶ τότε θὰ δοῦμε τὸν τόπον ἀλλὰ καὶ τὸν τρόπον ποὺ πρέπει νὰ ζοῦμε ὅλοι μας σὰν χριστιανοὶ .Γιὰ νὰ διαπιστώσουμε πὼς ὁ ἄνθρωπος, ὁ Ἅγιος ἄνθρωπος εἶναι ὅπως τὸν περιγράφει λυρικὰ ὁ μεγάλος Σκανδιναβὸς ποιητὴς Ἴψεν «Μὲ τὸ πτερὸν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς ὂν μεθοριακόν, μὲ τὶς ρίζες του στὴ γῆ καὶ τοὺς κλώνους στοὺς αἰθέρας προσγειωμένος καὶ μετάρσιος μὲ τηλεσκόπιο καὶ μικροσκόπιο , δύτης καὶ ἀστροναύτης, δελφίνι καὶ ἀετός, φυσικὸς καὶ μεταφυσικός, σύγχρονος καὶ αἰώνιος».
Αὐτοὶ εἶναι οἱ ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴ ζωή τους ἢ τὸ μαρτύριό τους ἢ τὴν ἄσκηση τους μᾶς παραδειγματίζουν. Εἶναι τὰ πρότυπα γιὰ ἐμᾶς, οἱ ὁδοδεῖκτες εἰς τὴν πορεία τῆς ζωῆς μας, οἱ ὁποῖοι « ἐπὶ γῆς διατρίβουσι ἀλλὰ ἐν οὐρανῷ πολιτεύονται».
Ἀναχωρούντες λοιπὸν ἀπόψε, ἂς φύγουμε μὲ τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Χρυσόστομου «Ζηλώσωμεν τοὺς βίους τῶν ἁγίων» καὶ ἂς πάρουμε τὴν ἀπόφαση πὼς « Εἰ ὁ Θεὸς μεθήμων οὐδεὶς καθ’ἠμῶν».
Αφήστε μια απάντηση