9.1.2024
Εἰς τὸ δημογραφικὸν πρόβλημα εἶναι ἀφιερωμένο τὸ φετινό μας ἐκκλησιαστικὸ ἑορτολόγιο τῆς Ἰνδίκτου 2023 -2024 τὸ ὁποῖον ἀποτελεῖται ἀπὸ περίπου 420 σελίδες, εἶναι βιβλιοδετημένον, ὄχι καρφιτσωμένον μὲ συρραπτικὲς μηχανές, ὅπως τὰ περισσότερα ποὺ κυκλοφοροῦν καὶ ἀναφέρονται οἱ νεώτεροι Ἅγιοι ἀπὸ τὴν Ἀλάσκα μέχρι καὶ σκανδιναβικὲς χῶρες.
Στὸ ἄρθρο: «Ὑπογεννητικότης τὸ μεγαλύτερο ἀπὸ τὰ ἐν ἐξελίξει προβλήματα!» παρουσιάζεται ἡ σπουδαία
«Διακήρυξις Προσωπικοτήτων: Ὑπογεννητικότητα, Διαχρονικὲς Ἀξίες Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ καὶ Ἐξωτερικὲς Ἀπειλὲς Ὑπαρξιακῆς Σημασίας γιὰ τὴν Χώρα μας»
Ἑνὸς κακοῦ δοθέντος μύρια κακὰ ἕπονται.
Εἰς τὸ ἐξώφυλλον τοῦ ἑορτολογίου δὲ παρουσιάζεται ὁ ἀνεπανάληπτος ἰδανικὸς ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου κυρὸς Αὐγουστῖνος Καντιώτης, τὸν ὁποῖον κατέτρεχον οἱ πάντες πλὴν τοῦ ἐξ Ἰωαννίνων Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Σπυρίδωνος Βλάχου. «Ἐὰν ἔζη ὁ Αὐγουστῖνος δὲ θὰ συνέβαιναν αὐτὰ τὰ παρατράγουδα» ὅπως βροντοφωνοῦν σήμερον καὶ οἱ πλέον φανατικοὶ ἐχθροί του.
Ὡς γνωστὸν ἐμεῖς ἔχομε ἀναγάγει τὸν Γέροντα Αὐγουστῖνον, ὡς μέγιστον Μακεδονομάχον καὶ διὰ τοῦτο εἰς τὸ ἐξώφυλλον δὲν διστάσαμε νὰ τὸν παρουσιάσωμε μαζί μὲ τὸν πρωτομάρτυρα καὶ μέγιστον ἥρωα τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα ἀείμνηστον Παῦλο Μελά.
Καὶ οἱ δύο τους ἐμφοροῦντο ἀπὸ τὰ ὑψηλὰ ἰδανικὰ τῆς Πίστεως καὶ τῆς Πατρίδος ὅπως τὰ παρουσιάζει ὁ ὅρκος τῶν ἀρχαίων Ἀθηναίων Ἐφήβων:
ΟΡΚΟΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΕΦΗΒΩΝ
Οὐ καταισχυνῶ τὰ ὅπλα τὰ ἱερὰ, οὐδ’ ἐγκαταλείψω τὸν παραστάτην ὅτῳ ἂν στοιχήσω· ἀμυνῶ δὲ καὶ ὑπὲρ ἱερῶν καὶ ὁσίων καὶ μόνος καὶ μετὰ πολλῶν. καὶ τὴν πατρίδα οὐκ ἐλάσσω παραδώσω, πλείω δὲ καὶ ἀρείω ὅσης ἂν παραδέξωμαι. καὶ εὐηκοήσω τῶν ἀεὶ κραινόντων ἐμφρόνως καὶ τοῖς θεσμοῖς τοῖς ἰδρυμένοις πείσομαι καὶ οὕστινας ἂν ἄλλους τὸ πλῆθος ἰδρύσηται ὁμοφρόνως·καὶ ἂν τις ἀναιρῇ τοὺς θεσμοὺς ἢ μὴ πείθηται οὐκ ἐπιτρέψω, ἀμυνῶ δὲ καὶ μόνος καὶ μετὰ πολλῶν. καὶ ἱερὰ τὰ πάτρια τιμήσω. ἵστορες τούτων Ἄγλαυρος, Ἐνυάλιος, Ἄρης, Ζεύς, Θαλλώ, Αὐξώ, Ἡγεμόνη.
(ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Δὲν θὰ ντροπιάσω τὰ ὅπλα τὰ ἱερά, οὔτε θὰ ἐγκαταλείψω τὸ συμμαχητή μου, μὲ ὁποιονδήποτε κι ἂν ταχθῶ στὴ γραμμή. θὰ ἀμυνθῶ καὶ γιὰ τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια καὶ μόνος καὶ μαζὶ μὲ πολλοὺς καὶ τὴν πατρίδα δὲν θὰ παραδώσω μικρότερη ἀλλὰ μεγαλύτερη καὶ ἰσχυρότερη ἀπ’ ὅση τὴν παρέλαβα. καὶ θὰ ὑπακούσω πρόθυμα σ΄αυτοὺς ποὺ δικάζουν κάθε φορὰ καὶ θὰ πολιτεύομαι σύμφωνα μὲ τοὺς καθιερωμένους θεσμοὺς καὶ σύμφωνα μὲ ὅσους ἄλλους ὁ λαὸς μὲ κοινὴ ἀπόφασιν θὰ καθιερώσῃ. Καὶ εἰς περίπτωσιν ποὺ κάποιος θὰ ἀποπειραθῇ νὰ καταλύσῃ τοὺς θεσμοὺς ἢ νὰ μὴ πειθαρχῇ σ΄ αὐτούς, δὲν θὰ ἐπιτρέψω, θὰ ἀμυνθῶ καὶ μόνος καὶ μαζὶ μὲ πολλούς. Καὶ θὰ τιμήσω τὰ πατροπαράδοτα ἱερά. Μάρτυρες μου γι΄ αὐτὰ ἂς εἶναι ἡ Ἄγλαυρος, Ἐνυάλιος, Ἄρης, Ζεύς, Θαλλῷ, Αὐξώ, Ἡγεμόνη.
ΠΗΓΗ https://el.wikipedia.org/wiki/Όρκος_των_Αθηναίων_Εφήβων)
Καθὼς ἔπρατταν καὶ οἱ ἡρωίδες Σπαρτιάτισσες οἱ ὁποῖες ἀποχαιρετοῦσαν τοὺς συζύγους των, τὰ τέκνα των, τὰ ἀδέρφια των καὶ λοιπoὺς συγγενεῖς, φίλους τους καὶ γνωστοὺς μὲ τὴν ρητὴν ἐντολήν : «ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τὰς» καὶ τὸν ἕτερον τρομερὸν ἀποχαιρετισμὸν «μολὼν λαβέ».
Ὁ Αὐγουστῖνος Καντιώτης καὶ ὁ Παῦλος Μελὰς μὲ τὸ παράδειγμά τους βοοῦν πρὸς τὴν σύγχρονη κοινωνία τὴν σοφὴ ρῆσιν καὶ προτροπὴ τοῦ ἀρχαίου προγόνου μας Καλλίνου (8ος αἰ. π.Χ.), ὁ ὁποῖος ἀπηλπισμένος κραύγαζε εἰς τοὺς ἐλάχιστους φυγόστρατους νέους τοῦ καιροῦ του:
Μέχρις τέο κατάκεισθε; κότ᾽ ἄλκιμον ἕξετε θυμόν, / ὦ νέοι; οὐδ᾽ αἰδεῖσθ᾽ ἀμφιπερικτίονας ὧδε λίην μεθιέντες; ἐν εἰρήνῃ δὲ δοκεῖτε ἧσθαι / ἀτὰρ πόλεμος γαῖαν ἅπασαν ἔχει.
Ὡς πότε, νέοι, θὰ κάθεσθε ἄπρακτοι ;
Πότε θὰ δείξετε καρδιὰ ἀντρειωμένη ;
Ντροπή, ποὺ σᾶς βλέπουν καὶ οἱ γειτονικοὶ λαοί.
Τόσο λίγο γνοιάζεστε γιὰ τὴν πατρίδα ;
Νομίζετε, ἀλλὰ δὲν εἶναι εἰρήνη πιά,
ἄδραξε ὁ πόλεμος ὁλόκληρη τὴ γή μας.
(Μετάφρασις : Μ. Ζ. Κοπιδάκης).
ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΗΛ 210 3254321
Αφήστε μια απάντηση